Με δεδομένο το γεγονός ότι για ένα υψηλού επιπέδου σύστημα home cinema ένας ποιοτικός ενισχυτής είναι απολύτως απαραίτητος, δεν αποτελεί ακριβώς απορίας άξιο το γεγονός ότι στην κατηγορία των 4000 έως 5000 ευρώ οι "μνηστήρες" είναι ουκ ολίγοι. H Denon έχει εν πολλοίς... "στριμώξει" το συγκεκριμένο τμήμα της αγοράς αυτόν τον καιρό με τους δύο A1HD, η Yamaha ωστόσο έχει διαφορετική γνώμη και - υπολογίζοντας στην επιτυχημένη της μέχρι σήμερα πορεία και το brand name της - κυκλοφόρησε πρόσφατα και στη χώρα μας τον Z11, τον κορυφαίο της ενισχυτή audio-video. Το ερώτημα είναι: με τον πήχυ τόσο ψηλά, έχει τις προδιαγραφές για να "προκαλέσει" τον ανταγωνισμό αποτελεσματικά;

Εξωτερικά, ο Ζ11 δεν διαφέρει ιδιαίτερα από τον πασίγνωστο προκάτοχό του, τον Ζ9 - οι εσωτερικές διαφορές ωστόσο είναι πάρα πολλές και πολύ σημαντικές (η διαφορετική διάταξη στις ψύκτρες, το μεγαλύτερο τροφοδοτικό και τον αναβαθμισμένο μετασχηματιστή είναι μερικές μόνο από αυτές). Αυτό που δεν έχει αλλάξει, προφανώς, είναι η κορυφαία ποιότητα κατασκευής και τα προσεκτικά επιλεγμένα υλικά που έχουν χρησιμοποιηθεί, όπως περιμένει κανείς από κορυφαία συσκευή του είδους. Εμπλουτισμένη φυσικά είναι και η οπίσθια πλευρά το ενισχυτή, αφού οι είσοδοι και οι έξοδοι έχουν αυξηθεί: από αυτές, τους λάτρεις των σύγχρονων home cinema τους ενδιαφέρουν κυρίως οι 4 είσοδοι και 2 έξοδοι HDMI (τελευταίας έκδοσης), η θύρα Ethernet (που συνδέει ενσύρματα τον Z11 μέσω τοπικού δικτύου με PC και σταθμούς Internet Radio) και η θύρα USB, η οποία μάλιστα υποστηρίζει τη σύνδεση και σκληρών δίσκων για αναραπαγωγή multimedia (απ' όσο γνωρίζουμε "πρωτιά" στους ενισχυτές A/V).

Τα τεχνικά χαρακτηριστικά της πρότασης της Yamaha καλύπτουν σε ικανοποιητικότατο βαθμό τους λάτρεις του ήχου, έστω κι αν οι οπαδοί της εικόνας δεν μπορούν να δηλώσουν το ίδιο ευτυχείς. Ο Z11 μπορεί να αποκωδικοποιήσει με άνεση και τα τρία φορμά ήχου υψηλής ευκρίνειας (Dolby Digital Plus, DTS HD και Dolby TrueHD) και να διοχετεύσει το αποτέλεσμα σε 7 και 1 ηχεία, με... περίσσια μάλιστα Watt (140). Μπορεί να ελέγξει και να διοχετεύσει, δε, ήχο έως και σε τέσσερα ακόμη δωμάτια (multizone) με τις σχετικές ρυθμίσεις. Το πρόβλημα είναι ότι ούτε τα menu ούτε τα δύο χειριστήρια του Z11 βοηθούν ιδιαίτερα σε αυτό, καθώς η διάρθωση των πρώτων και η λογική λειτουργίας των δεύτερων απαιτούν να γνωρίζει κάποιος εξ αρχής ποιές ρυθμίσεις να κάνει και πώς - κάτι όχι ιδιαίτερα φιλικό σε οποιονδήποτε δεν ανήκει σε... ειδικό συνεργείο εγκαταστάσεων home cinema. Ακόμη και το περίφημο σύστημα "αυτορύθμισης" YPAO της Yamaha επιβάλλει ουσιαστικά "έμπειρο χέρι" για να αποδώσει πραγματικά - κάτι που θα πρέπει, δυστυχώς, να ληφθεί στα υπόψιν.

Mετά από... ώρες ρύθμισης και σε μεγάλο σχετικά χώρο, ο Z11 μπορεί να αποδώσει με κάθε λεπτομέρεια όλα όσα περιμένουν από αυτόν οι λάτρεις του ποιοτικού (από περιεχόμενο υψηλής ευκρίνειας πάντοτε): είναι αρκούντως "μουσικός", οδηγεί και στις δυσκολότερες στάθμες το ηχητικό υλικό με αξιοθαύμαστη άνεση, "σκιαγραφεί" τις κινηματογραφικές εκρήξεις ή τα σινε-soundtrack με τρόπο άκρως πειστικό και αποτελεσματικό. Ο τομέας της λειτουργίας του με τον οποίο δεν μπορεί να πει κανείς ότι θα μείνει πάντοτε ικανοποιημένος, είναι αυτός της εικόνας: η αναβάθμιση που εφαρμόζει έως την ανάλυση των 1080p γραμμών από standard ευκρίνειας πηγές στηρίζεται σε ένα chipset όχι ιδιαίτερα ικανό και, κατά συνέπεια, οι ατέλειες είναι φανερές τόσο στην λεπτομέρεια, όσο και στην κίνηση. Για τον ίδιο λόγο, είναι σαφώς προτιμότερο για τους χρήστες του να αναθέτουν στις νέες πηγές υψηλής ευκρίνειας τέτοιες αναβαθμίσεις (και να μην αφήνουν τον Z11 να παρεμβαίνει στο δικό τους αντίστοιχο υλικό), στοιχείο όχι ιδιαίτερα κολακευτικό για τόσο "υψηλών στόχων" πρόταση.

Από τα παραπάνω, εύκολα μπορεί να συμπεράνει οποιοσδήποτε ότι το κορυφαίο μοντέλο ενισχυτή της Yamaha έχει όντως να επιδείξει πολλά προσόντα. Τρία συγκεκριμένα προβλήματα, ωστόσο, του στερούν την περίοπτη θέση της καλύτερης πρότασης στην κατηγορία - και τα δύο έχουν να κάνουν με τον ανταγωνισμό. Αυτός δεν είναι άλλος από το... οπτικοακουστικό εργοστάσιο που ακούει στο όνομα AVC-A1HD της Denon, το οποίο για λιγότερα χρήματα προσφέρει τόσο την ασύρματη διασύνδεση που λείπει από τον Z11, όσο και (πολύ σημαντικότερο) την ποιοτικότερη επεξεργασία εικόνας στην "καταναλωτική" αγορά αυτή τη στιγμή, με το ασυναγώνιστο Realta της Silicon Optix. Το δίδυμο... "και φθηνότερος, και καλύτερος" που χαρακτηρίζει τον Denon απέναντι στον Yamaha, φέρνει τον δεύτερο σε πολύ δύσκολη θέση. Αν συνυπολογίσει κανείς τόσο τη δυσχρηστία του Ζ11 (για αρχάριους στο "άθλημα") όσο και την επιτακτική ανάγκη σχετικής τεχνογνωσίας για τη ρύθμισή του, εισπράττει μια γενική εικόνα που δεν μπορεί να οδηγήσει ασυζητητί σε απόκτησή του από το κοινό του home cinema με απαιτήσεις. Με μία γενναία μείωση τιμής, ίσως...

Βαθμολογία: ***

Βαθμολογία: 8 αστεράκια