Το φορμά του Blu-ray έχει ωριμάσει αρκετά - σε επίπεδο συσκευών μιλώντας πάντα - ώστε να προσφέρει πλέον πολλαπλές επιλογές στο καταναλωτικό κοινό, όσα κι αν σκοπεύει να ξοδέψει κανείς για την απόκτηση ενός σχετικού player. Οι πολυσυζητημένες προτάσεις "κάτω των 199 ευρώ" που θεωρείται πως θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον του mainstream κοινού δεν είναι ακόμη διαθέσιμες στη χώρα μας (κατά την άποψή μας ψυχολογικό όριο είναι τα 100 ευρώ και όχι τα 200, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα). Όχι μακριά από το το κόστος αυτό, όμως, βρίσκεται μία συσκευή που η στήλη είχε την ευκαιρία να δει σε λειτουργία πρόσφατα και... προβληματίστηκε. Γιατί, όταν όλα έχουν ειπωθεί, πού ακριβώς "χαράζει τη γραμμή" κανείς ανάμεσα στην επιλογή του προσιτού από τη μία, και του (σε βάθος χρόνου) ακριβού "συμβιβασμού" από την άλλη;

Η απάντηση της κορεάτικης εταιρείας συνοψίζεται πιθανώς στο BDP-1500, τον διάδοχο του BDP-1400 που είχαμε παρουσιάσει σχεδόν ένα χρόνο πριν - όταν ακόμη το Blu-ray είχε μπροστά του πολλές "παιδικές ασθένειες" να αντιμετωπίσει ακόμη και όλες οι συσκευές αντιπαραβάλλονταν ακόμη με το PS3. Έντεκα μήνες σε μία αγορά τόσο ταχέως κινούμενη είναι μεγάλο χρονικό διάστημα, γι' αυτό και το... "100" της διαφοράς ανάμεσα στα δύο μοντέλα δεν αντικατοπτρίζει πραγματικά την πρόοδο που έχει σημειώσει το δεύτερο. Αυτό είναι πολύ πιο όμορφα σχεδιασμένο, με απλούστερες γραμμές σε σχέση με τις "καμπύλες" και τη διχρωμία του 1400, σαφέστατα μικρότερο σε όγκο και με υλικά κατασκευής ικανοποιητικότατης ποιότητας. Το "καθαρό" του design ενισχύεται και από το γεγονός ότι τα πλήκτρα που φαίνονται είναι τα απολύτως απαραίτητα, ενώ και η οθόνη υγρών κρυστάλλων προβάλλει τις ενδείξεις της "μέσα" από την πρόσοψη, χωρίς να αποτελεί η ίδια στοιχείο εικαστικό. Συνολικά, ένα από τα "λιτά και απέριττα" εκείνα design που δεν θα δείχνουν... αναχρονιστικά σε 2 ή 3 χρόνια από σήμερα.

Αρκετά πράγματα έχουν διαφοροποιηθεί και στην πίσω πλευρά της συσκευής, αντιστοιχώντας σε αντίστοιχες αλλαγές στο "οπλοστάσιο" του P1500. Παραδόξως, δεν είναι όλες προς το καλύτερο: έχουν αφαιρεθεί, για παράδειγμα, οι έξι αναλογικές θύρες σύνδεσης για τα ισάριθμα κανάλια ήχου, γεγονός που σημαίνει ότι το νέο Blu-ray player της Samsung μπορεί να προσφέρει ήχο μόνο ψηφιακά, είτε μόνο μέσω της θύρας HDMI και κατάλληλο ενισχυτή (για τα hi-def φορμά) είτε μέσω της θύρας οπτικής ίνας (για το "απλό" DTS και Dolby Digital). Η κορεάτικη εταιρεία κατήργησε επίσης τις εξόδους coaxial και S-Video για ήχο και εικόνα αντίστοιχα (και πολύ καλά έκανε κατά την άποψή μας), κράτησε όμως τις θύρες component για σύνδεση με παλαιότερα panel, αλλά και τη θύρα Ethernet για διασύνδεση με το Δίκτυο. Προσέθεσε επίσης μία θύρα USB, η οποία προφανώς δέχεται τα αντίστοιχα, συνήθη πια, flash drives.

Η τελευταία αυτή θύρα, σε συνδυασμό με την Ethernet, καθιστούν το P1500 συμβατό με BD-Live (το οποίο αντλεί extra περιεχόμενο από το Internet για ένα μικρό αριθμό, μέχρι στιγμής, σε Blu-ray). Απαραίτητη προϋπόθεση γι' αυτό, ωστόσο, είναι να έχει συνδεθεί στη θύρα USB και ένα flash drive χωρητικότητας τουλάχιστον 1 GB - κάτι που, παρά τις πάρα πολύ χαμηλές τιμές αυτών των περιφερειακών πια, θα πρέπει να χαρακτηριστεί ως επιπλέον έξοδο. Υπάρχει πάντως και ένα αδιαμφισβήτητο "βήμα πίσω" που... κατάφερε να κάνει η Samsung, με τη μετάβαση από το P1400 στο P1500: το δεύτερο μπορεί να αποκωδικοποιήσει κάποια από τα πρότυπα ήχου υψηλής ευκρίνειας (Dolby Digital Plus και Dolby True HD) αλλά όχι όλα (DTS-HD Hi-Res, DTS-HD Master Audio). Πιθανώς αυτό συνέβη για λόγους περιορισμού κόστους, δεν παύει ωστόσο να αποτελεί ανεπιθύμητη έλλειψη, πολύ περισσότερο από την έλλειψη ενσωματωμένου αποθηκευτικού χώρου στη συσκευή.

Στην πράξη, πάντως, δεν υπάρχουν περιθώρια για πολλά παράπονα. Ναι, θα μπορούσε να είναι ταχύτερη στις λειτουργίες και την εκτέλεση των εντολών (το PS3 παραμένει πρωταθλητής σε αυτόν τον τομέα), η συσκευή της Samsung ωστόσο αποδίδει σε ποιότητα εικόνας όπως τα περισσότερα Blu-ray player κάτω των 1000 ευρώ: πάρα πολύ καλά, με άλλα λόγια, όχι βελτιώνοντας αλλά ούτε και αδικώντας το υλικό hi-def παραγωγών όπως τα Ratatouille και Die Hard 4. Ο ήχος στις παραγωγές που στηρίζονται σε Dolby είναι εξίσου ποιοτικός - σε όσες στηρίζονται σε DTS βέβαια "κατεβαίνει ένα κλικ", αλλά αυτό είναι λογικό με δεδομένα τα προαναφερθέντα. Στην αναβάθμιση των DVD σε ανάλυση 1080p δεν τα πήγε άσχημα επίσης, αρκεί να μην έχει κανείς πολλές απαιτήσεις (καθώς το συγκεκριμένο μοντέλο δεν ενσωματώνει chipset με "εξωτικές" δυνατότητες).

Όπως καταφανώς προκύπτει από τα παραπάνω, το... "όλο ζήτημα" με το P1500 σχετίζεται με την τιμή πώλησής του: στα 250 ευρώ περίπου (online μπορεί να βρεθεί και με λιγότερα), το Blu-ray player της Samsung προσφέρει αξιοπρεπέστατη αναπαραγωγή ταινιών στο εν λόγω φορμά, με οριακά ανεκτούς συμβιβασμούς. Για όσους και όσες διαθέτουν ήδη ενισχυτή A/V εξοπλισμένο με αποκωδικοποιητές για τις υψηλής ευκρίνειας "εκδόσεις" του DTS, το P1500 είναι το φθηνότερο "εισιτήριο" για τη χώρα του Blu-ray. Για όσους... δεν, και πάλι η ύπαρξη ενισχυτή με θύρα HDMI είναι απαραίτητη, διαφορετικά με την θύρα οπτικής ίνας θα εισπράττουν εικόνα Blu-ray και ήχο DVD. Τα 100 ή 150 ευρώ που "γλιτώνει" κανείς με την αγορά ενός P1500 σήμερα, λοιπόν (σε σχέση με προτάσεις γύρω στα 400-450 ευρώ δηλαδή), έχουν νόημα περισσότερο αν υπάρχει ήδη η κατάλληλη υποδομή στα ηχητικά, ώστε να μην στερηθεί ο κάτοχός του πολλά πράγματα. Αν, από την άλλη, αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο είναι η εντυπωσιακή εικόνα 1080p και "κανένα πρόβλημα και με τον ήχο DD ή DTS 5.1", το επιχείρημα του "φθηνότερου εισιτηρίου" ισχύει και πάλι. Όπως... "τη δει" (την υπόθεση high definition) κανείς!

Βαθμολογία: 8 αστεράκια