Αφού, ωστόσο, γίνουν όλες οι απαραίτητες συνδέσεις ανάμεσα στον RA-1570, τις πηγές που τον αξιοποιούν και τα ηχεία που αναλαμβάνουν να αποδώσουν τον ήχο (στην προκειμένη περίπτωση τα Bowers&Wilkins CM9 S2 - περισσότερα γι' αυτά στη σχετική παρουσίαση πολύ σύντομα), γρήγορα ξεχνά κανείς το λακωνικό manual και το όχι ακριβώς εύχρηστο χειριστήριο. Τα ξεχνά γιατί ο Rotel κατορθώνει να εντυπωσιάσει με τα αποτελέσματά του από τα πρώτα κιόλας λεπτά ακρόασης, όπως πανελάχιστοι άλλοι ενισχυτές έχουμε συναντήσει να μπορούν. Η κατασκευάστρια εταιρεία του επικαλείται στις προδιαγραφές του RA-1570 ισχύ 120 Watt ανά κανάλι και, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει με πολλούς ενισχυτές για home cinema, όντως αποδίδει αυτού του επιπέδου τη δύναμη ηχητικά: θα οδηγήσει με άνεση και λεπτομέρεια οποιοδήποτε ζεύγος ηχείων της μέσης και ανώτερης κατηγορίας της αγοράς χωρίς πρόβλημα.
Τα CM9 S2 κατέστησαν... πανεύκολη τη διαπίστωση αυτή: ο Rotel σε συνεργασία μαζί τους απέδωσε ο,τιδήποτε και αν δοκιμάσαμε να αναπαράγουμε, με τρόπο αληθινά αρχοντικό. Από αντιπροσωπευτικά δείγματα ορχηστρικής και κλασικής, κινηματογραφικών soundtracks και live jazz, μέχρι θρυλικές εκτελέσεις κλασικού ροκ και τα πλέον πρόσφατα παραδείγματα μελωδικής electronica, o RA-1570 διαχειρίστηκε κάθε είδος μουσικής με χαρακτηριστική άνεση. Κινήθηκε με μαεστρία και αυτοπεποίθηση από το ένα είδος υλικού στο άλλο χωρίς να δείξει προτίμηση ή αδυναμία σε κανένα από αυτά - μόνο εμμονή στη λεπτομέρεια των οργάνων, στην υφή των φωνητικών, στο βάθος των μουσικών πέπλων στο υπόβαθρο, σε όλα τα στοιχεία που συνέθεσαν κάθε κομμάτι της δοκιμής μας. Το ηχητικό πεδίο που "στήνει" από κάθε πηγή και υλικό ο δικάναλος της Rotel είναι αψεγάδιαστο και, κυρίως, απαλλαγμένο από οποιαδήποτε επιρροή μπορεί να αλλάξει έστω και στο ελάχιστο το χαρακτήρα του κάθε κομματιού. Είναι ένας ενισχυτής που μεταφέρει, χωρίς να "χρωματίζει" τον ήχο. Άριστος.
Για την αξιολόγηση του RA-1570 χρησιμοποιήσαμε σχεδόν όλες τις διαφορετικές εισόδους πηγών που φέρει στο πίσω μέρος του: από την οπτική με απλό media player (WD TV Live) και την ομοαξονική με Blu-ray player (Sony BDP-S790), μέχρι τις απλές RCA (Logitech Squeezebox) και την ασύγχρονη USB (Media Center PC). Δοκιμάσαμε όλων των ειδών τις μορφές μουσικής, από τα συνήθη audio CD και τα τυπικά αρχεία MP3 (συμπίεσης κάτω των 192 Kbps), μέχρι τα προσεγμένα αρχεία MP3 (συμπίεσης VBR στα 320 Kbps) και φυσικά τα μη απωλεστικά αρχεία FLAC υψηλότατης δειγματοληψίας. Σε όλες τις περιπτώσεις ο Rotel απέδωσε το καλύτερο που έχουμε ακούσει από την κάθε μία (ακόμη και τις αναλογικές RCA), ενώ το ίδιο έκανε και λειτουργώντας ο ίδιος ως player μέσω της θύρας USB στην πρόσοψή του. Από εκεί δεν υποστηρίζει μουσικά αρχεία υψηλής ανάλυσης, αλλά με αποδεκτής ποιότητας αρχεία MP3 ή και μη απωλεστικά WAV επιπέδου audio CD, για... casual ακρόαση, μια χαρά!
