Με τόσες προτάσεις στον χώρο των επίπεδων τηλεοράσεων πλέον - και ολοκληρωμένη πια την μετάβαση στην ανάλυση των 1080p - ακόμη και οι πολύ μεγάλες κατασκευάστριες εταιρείες του χώρου πρέπει να "προικίζουν" τα ακριβά τους μοντέλα με αυτό το "κάτι παραπάνω", ώστε αυτά να ξεχωρίσουν από τον ανταγωνισμό. Η Philips εδώ και καιρό χρησιμοποιεί γι' αυτό το σκοπό την τεχνολογία Ambilight, που διαχέει φως γύρω από την οθόνη ανάλογα με το κυρίαρχο χρώμα της εικόνας που προβάλλεται την εκάστοτε στιγμή. Η κορυφαία πρόταση της ολλανδικής εταιρείας αυτόν τον καιρό, ωστόσο, η PFL9900D, δεν στηρίζεται μόνο στο... disco effect της σειράς των Aurea, αλλά φέρνει στο προσκήνιο μία σειρά από τεχνολογίες που από κοινού συνθέτουν την καλύτερη ίσως εικόνα που μπορεί να εισπράξει κανείς σήμερα από panel τεχνολογίας LCD.

Όπως γνωρίζει το τμήμα εκείνο του κοινού που δεν σκέπτεται βάσει του "πιο πολλές ίντσες για τα χρήματά μου", το "κλειδί" στην προβολή πραγματικά καλής εικόνας στα σύγχρονα panel δεν είναι το... γυαλί και τα pixel αυτά καθ' αυτά, αλλά το σύστημα ψηφιακού ελέγχου που τα διαχειρίζεται - και η Philips με το Pixel Perfect HD Engine πραγματικά "τα έδωσε όλα" στον τομέα αυτό, με υποσυστήματα ειδικά ανεπτυγμένα για να αντιμετωπίζουν όλα τα τυπικά προβλήματα των LCD (από την "τρεμάμενη" ή μη ομαλά κινούμενη εικόνα, έως τα τεχνουργήματα λόγω αυξομείωσης της ανάλυσης). Το αποτέλεσμα "μιλά από μόνο του", ειδικά όταν η πηγή είναι υψηλής ευκρίνειας. Φυσικά, στα "τυπικά" χαρακτηριστικά η νέα Aurea δεν έχει να ζηλέψει κάτι από άλλες υλοποιήσεις, με πλήρη υποστήριξη των 24 "κινηματογραφικών" καρέ, λόγο αντίθεσης 1200:1, τρεις διαθέσιμες θύρες HDMI και ψηφιακό τηλεοπτικό δέκτη. Ακόμη και ο στερεοφωνικός της ήχος, βασικού επιπέδου στα περισσότερα panel με έμφαση στην ποιοτική εικόνα, είναι - λόγω Virtual Dolby Surround - ικανοποιητικότατος για κάθε "τυπική" αποστολή πλην των ταινιών hi-def.

Από κάθε σχεδόν άποψη, λοιπόν, η νέα αυτή Aurea της Philips φαντάζει εκπληκτική ως προϊόν. Και είναι, με τη διαφορά ότι υπάρχουν δύο σημαντικά "θέματα" με αυτήν. Το πρώτο είναι σαφώς η τιμή της: μιλώντας αποκλειστικά για τον συντελεστή τιμής προς απόδοση, και τιμή λιανικής πώλησης άνω των 3.500 ευρώ, σε σχέση με τον ανταγωνισμό οι 42 ίντσες του συγκεκριμένου μοντέλου φαντάζουν πολύ ακριβές (με τα ίδια χρήματα αγοράζει κανείς 46, 50, 52 ή και 57 ίντσες πάρα πολύ καλών μοντέλων άλλων εταιρειών), είτε αναφέρεται κανείς σε τεχνολογία LCD, είτε plasma.

Βεβαίως, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι το βασικό "επιχείρημα αγοράς" ενός panel με τα χρήματα αυτά δεν μπορεί να είναι τόσο η διαγώνιος ή/και η υψηλή ευκρίνεια, αλλά κατά κύριο λόγο το ξεχωριστό design, η εικαστική άποψη και το έντονο στοιχείο του εντυπωσιασμού. Και εκεί ακριβώς εντοπίζεται το δεύτερο πρόβλημα: είναι απόλυτα βέβαιο ότι το... μόνιμο φωτορυθμικό που αποτελεί ουσιαστικά η Aurea σε έναν χώρο (γιατί δεν υπάρχει νόημα να αγοράσει κανείς αυτό το μοντέλο και να έχει απενεργοποιήσει τo Ambilight, σωστά;) δεν αρέσει σε όλο τον κόσμο και μπορεί να καταντήσει κουραστικό με τον καιρό. Πρόκειται λοιπόν για μία πραγματικά ιδιαίτερη αγορά, που απαιτεί σαφώς "προσωπική επαφή" και λίγη σκέψη πριν τη σχετική απόφαση. Από κει και πέρα... "όσοι πιστοί"...!

Βαθμολογία: 10 αστεράκια