Αν έπρεπε να εισπράξει κανείς δύο μηνύματα μόνο από την μεγάλη ευρωπαϊκή τεχνολογική έκθεση - που συνεχίζει να λαμβάνει χώρα την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές - την IFA 2010, είναι αυτά: (α) η εικόνα 3D δεν είναι περαστική μόδα αλλά ένα εξελικτικό βήμα που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα γίνει απ' όλους κάποια στιγμή και (β) για να ολοκληρωθεί το βήμα αυτό μέσα σε χρονικό ορίζοντα εύλογο, θα χρειαστεί περισσότερη υποστήριξη σε περιεχόμενο. Είναι ωστόσο δύσκολο να πείσεις οποιονδήποτε (ειδικά κάτω από τις παρούσες οικονομικές συνθήκες) ότι είναι καλή ιδέα να αγοράσει κάτι, χωρίς να δίνεις αρκετούς λόγους γι' αυτό. Και ενώ οι κατασκευαστές συσκευών 3D συμφωνούν πως η έλλειψη περιεχομένου που επικρατεί αυτή τη στιγμή είναι παράγοντας αρνητικός για την εξάπλωση της στερεοσκοπικής εικόνας στην αγορά...

...πρακτικά τί κάνουν; Την υποθάλπουν, προωθώντας... αποκλειστικό περιεχόμενο! Ναι, ακριβώς αυτό. Ενώ αυτή τη στιγμή οι ταινίες που μπορούν να προσφέρουν πραγματική, "σωστή", την ποιοτικά καλύτερη 3D εικόνα είναι μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού, οι κατασκευαστές και οι κινηματογραφικές - αντί να τις διαθέτουν ελεύθερα για όλους - τις... κάνουν σετ με μοντέλα 3D τηλεοράσεων κατ' αποκλειστικότητα! Στο μυαλό των τμημάτων marketing κάθε μεγάλης κατασκευάστριας, το να προσφέρεται μία συγκεκριμένη 3D ταινία δωρεάν με τα 3D μοντέλα της, και να μην είναι διαθέσιμη στους καταναλωτές που έχουν επιλέξει 3D τηλεόραση άλλου κατασκευαστή, έχει αναχθεί σε... συγκριτικό πλεονέκτημα. Το οποίο, όμως, μεσοπρόθεσμα μόνο ως boomerang μπορούμε να το φανταστούμε να λειτουργεί.

Πιο συγκεκριμένα. Η μέθοδος είχε δοκιμαστεί αρχικά με τα πρώτα 3D μοντέλα τηλεοράσεων της Samsung και το Monsters vs Aliens, την άνοιξη. Ακολούθησε η Panasonic με τα Coraline και Ice Age 3 για τις δικές της 3D τηλεοράσεις. Η Sony συνδύασε το Cloudy with a Chance of Beatballs με τις πρώτες 3D Bravia, αλλά τουλάχιστον μπορούσε να βρει κανείς σε μεγάλα online shops το 3D Blu-ray κι αυτόνομα. Και εκεί που είχαμε πιστέψει ότι είχαμε... τελειώσει με τις αποκλειστικότητες, αυτές τις ημέρες είχαμε νέες ανακοινώσεις: τις 3D τηλεοράσεις της Samsung και μόνο θα συνοδεύσει τον Οκτώβρη το σχετικά πρόσφατο How to Train Your Dragon, της Sony από τον ίδιο μήνα το υπέροχο Alice in Wonderland και της Panasonic το Δεκέμβριο το θρυλικό πια... Avatar!

Και δεν μπορούμε παρά να αναρωτηθούμε. Έχουμε αυτήν την πολυτέλεια ως αγορά; Όταν πέντε ή έξι είναι όλες κι όλες οι ταινίες 3D που διατίθενται σε Blu-ray, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα να... μοιράσουμε σε αποκλειστικότητες σχεδόν κάθε μία από αυτές, στερώντας συνολικά ισάριθμους λόγους από κάθε επίδοξο αγοραστή 3D τηλεόρασης, από το να αποκτήσει μία τέτοια; Ειδικά όταν μία από αυτές είναι η ταινία που πρακτικά έφερε την 3D εικόνα στο προσκήνιο και την αντίληψη του ευρύτερου κοινού; Δεν είμαστε καθόλου, μα καθόλου βέβαιοι ότι αυτή η προσέγγιση έχει οφέλη περισσότερα απ' ότι επιπλοκές. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι οι λεγόμενοι early adopters, οι άνθρωποι που είναι εξοικειωμένοι με την τεχνολογία και αγοράζουν τα προϊόντα αιχμής πρώτοι - όντας όμως και πολύ καλύτερα ενημερωμένοι από τον πιο πολύ κόσμο - δεν υπάρχει καμία περίπτωση να επιλέξουν την τηλεόραση 3D που προτιμούν ανάμεσα στα διαθέσιμα μοντέλα, βάσει του... ποιού Blu-ray αυτή περιλαμβάνει στη συσκευασία.

Φυσικά, ο αντίλογος είναι εύκολος και προφανής. "Κάποια στιγμή θα κυκλοφορήσουν όλες οι 3D ταινίες αυτόνομες για όλους", είναι η μία απάντηση. "Υπάρχουν και τα torrents και τα... Blu-ray recorders ή media players", είναι η άλλη. Δεν διαφωνούμε. Αλλά υπάρχει κάτι αδιαμφισβήτητα λανθασμένο στην εμμονή των κατασκευαστριών να πιέζουν το καταναλωτικό κοινό να επιλέξει εξοπλισμό, βάσει περιεχομένου. Ειδικά όταν το περιεχόμενο είναι τόσο περιορισμένης γκάμας για την ώρα. Εμπνεύστηκαν από τα... αποκλειστικά video games του PS3 και του Xbox 360, μήπως; Αν ναι, ανόητος παραλληλισμός: η εικόνα 3D είναι μία τεχνολογία που χρειάζεται αυτή τη στιγμή όλη την υποστήριξη που μπορεί να έχει. Δεν είναι καθιερωμένη μορφή ψυχαγωγίας όπως το gaming. Και δεν είναι όμοια η επιλογή ανάμεσα σε μερικές εκατοντάδες ευρώ (για ένα PS3 ή Xbox 360), με την επιλογή ανάμεσα σε μερικές... χιλιάδες ευρώ (για μία κορυφαία Bravia ή Viera). Ε, μα...!