Η διαδικασία της εγκατάστασης ενός συστήματος οικιακού κινηματογράφου (home cinema κατά το... ελληνικότερον!) είναι σημαντικά πιο περίπλοκη απ' ότι θα περίμενε κανείς. Ορίζεται από πολλές παραμέτρους, εμπερικλείει μία σειρά από λεπτομέρειες που πρέπει να προσέξει κανείς και συχνά - είτε από άγνοια, είτε από βιασύνη - πολύς κόσμος υποπίπτει σε λάθη που μπορεί να πληρώσει ακριβά, είτε με την κυριολεκτική είτε με τη μεταφορική έννοια. Αυτά τα λάθη ποικίλλουν από τα εντελώς προφανή, όπως π.χ. την αγορά ενός λάθος καλωδίου, έως τα πιο σύνθετα, όπως τη λανθασμένη απόσταση θέασης ή τοποθέτησης των ηχείων. Ένα home cinema που έχει "στηθεί" σωστά έχει λάβει στα υπόψιν κάποια βασικά πράγματα - και είναι του ίδιου... βασικού επιπέδου τα λάθη που μπορούν να γίνουν. Ε, αυτά ακριβώς τα λάθη σκέφτηκε το αθηνόραμαdigital.gr ότι θα ήταν ενδιαφέρον να συγκεντρώσει σε μορφή... δεκαλόγου. Να τα δούμε ένα-ένα;
Κακός σχεδιασμός
Το πιο σημαντικό ίσως στάδιο στη σύνθεση ενός home cinema είναι ο αρχικός σχεδιασμός - ακόμη και... στο χαρτί, ενίοτε. Μπορεί παραδείγματος χάριν να αγοραστεί μία καλή τηλεόραση ή ένας καλός προβολέας, αλλά ο χωροταξικός υπολογισμός που έχει γίνει (το πού θα τοποθετηθεί τί και πώς σε σχέση με τους θεατές) να είναι λανθασμένος σε βαθμό που να καταστήσει την αγορά αυτή άστοχη. Μπορεί να επιλεγούν ακατάλληλα καλώδια σύνδεσης, να γίνει ανεπαρκής ηχητική μελέτη του διαθέσιμου χώρου ή επιπόλαιος υπολογισμός στο τελικό κόστος, κάτι από μόνο του ικανό να "βάλει στον πάγο" το όλο εγχείρημα σύνθεσης ενός οικιακού κινηματογράφου. Γι' αυτό λοιπόν, και πριν γίνει οποιαδήποτε αγορά, μολύβι και χαρτί: πώς είναι διαμορφωμένος ο χώρος; Που θα κάθονται οι θεατές; Πόση απόσταση διαθέσιμη υπάρχει; Πού θα βρίσκονται τα ηχεία; Υπάρχει αρκετό εμβαδό για να αποδώσουν όπως πρέπει; Η εμπειρία μιας εταιρείας εξειδικευμένης στις εγκαταστάσεις home cinema θα βοηθήσει πάρα πολύ εδώ, τα πιο σημαντικά ωστόσο είναι συχνά απλώς θέμα... κοινής λογικής. Ποτέ υποτιμητέας!
Τα... "εγκλήματα" του ενθουσιασμού
Υπάρχει μία κατηγορία καταναλωτών - οι λεγόμενοι early adopters - η οποία θέλει να έχει πάντα στην κατοχή της τη νεότερη τεχνολογία, ό,τι πιο καινούργιο κυκλοφορεί, βάζοντας το κόστος σε δεύτερη μοίρα. Το συγκεκριμένο κοινό πέφτει συχνά και στην παγίδα να προμηθεύεται είτε προϊόντα που ακόμη δεν έχουν ολοκληρωθεί εξελικτικά - χαρακτηριστικό παράδειγμα οι τηλεοράσεις HD-Ready και τα πρώτα Blu-ray player - είτε προϊόντα που στην αρχική φάση της κυκλοφορίας τους παρουσιάζουν πολλά προβλήματα. Στη δημιουργία ενός home cinema η συλλογιστική του early adopter μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά κοστοβόρα, αφού και πολλά χρήματα θα χρειαστούν (το καινούργιο κι εξελιγμένο κοστίζει εξ ορισμού πιο πολύ) και πιθανότητες ασυμβατότητας και δυσλειτουργιών υπάρχουν ουκ ολίγες. Εδώ συχνά βοηθά η προσέγγιση της σύνθεσης ενός home cinema "κομμάτι-κομμάτι", καθώς έτσι και πιο πολύς χρόνος για έρευνα αγοράς υπάρχει και μεγάλη πιθανότητα να εξοικονομηθούν χρήματα.
Τσιγκουνιές... εκεί που δεν πρέπει
Είναι αλήθεια ότι ο μέσος καταναλωτής, όταν σχεδιάζει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τη σύνθεση ενός συστήματος home cinema, προσπαθεί να περιορίσει το κόστος εντοπίζοντας - κατά τη γνώμη του - τις λεγόμενες... "πολυτέλειες" που μπορεί να περικόψει. Σε αυτές τις περιπτώσεις υποπίπτει συχνά σε μεγάλα. Για παράδειγμα, μία "βασικού επιπέδου" τηλεόραση ή ένας μέτριος προβολέας να είναι οικονομικά, αλλά στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων γίνεται αντιληπτό ότι θα χρειαστούν αλλαγή τόσο γρήγορα, ώστε πρακτικά να είναι "πεταμένα λεφτά" η αγορά τους. Για τα ηχεία ισχύει το ίδιο: αν δεν τα αντιμετωπίσει κανείς ως επένδυση, η οποία θα μείνει σταθερή κι ας αναβαθμιστούν άλλα στοιχεία του συστήματος μετά, είναι απόλυτα βέβαιο ότι σύντομα θα φανεί πόσο "κρατούν πίσω" την ακουστική πλευρά των ταινιών. Αν λοιπόν ο διαθέσιμος προϋπολογισμός δεν αρκεί για να καλύψει ένα πλήρες σύστημα home cinema, είναι προτιμότερο να ξεκινήσει κανείς με λίγα αλλά ποιοτικά τμήματα και να "χτίζει" βαθμιαία, παρά να αγοράσει τα πάντα "φθηνά"... και να αντικαθιστά τα πάντα στη συνέχεια!
