Η υψηλή ευκρίνεια βιώνεται με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο μέσα από την εικόνα ενός προβολέα: εκεί κάνει, πέρα από κάθε αμφιβολία, αισθητή την παρουσία της η ανάλυση των 1080 γραμμών και η λεπτομέρεια που οι δίσκοι Blu-ray (και όχι μόνο!) μπορούν να μεταφέρουν σε μεγάλες διαγωνίους. Καμία απορία, λοιπόν, που η "μάχη" ανάμεσα σε 2 ή 3 κατασκευάστριες εταιρείες για τον κορυφαίο projector 1080p συνεχίζει να μαίνεται, παρά τα όσα έχουν κατακτηθεί τους τελευταίους 18 μήνες - και το "στρατόπεδο" των προβολέων τεχνολογίας DiLA απέκτησε πρόσφατα νέο υπέρμαχο, χάρις στην εταιρεία που έχει φέρει στο προσκήνιο τα καλύτερα προϊόντα βασισμένα σε αυτήν. Πρόκειται για τον HD750 της JVC, ο οποίος θέτει υποψηφιότητα top spot ακόμη και στον Sony VW200, ο οποίος έχει κατά την άποψη πολλών "αράξει στο θρόνο" της αγοράς εδώ και πολύ καιρό. Υπερβολικά πολύ, ίσως!

Ο HD750, λοιπόν, είναι εκ των πραγμάτων ο διάδοχος των HD1 και ΗD100, δύο προβολέων που έφεραν στο... "οικιακό πανί" λόγους αντίθεσης και ποιότητα απεικόνισης του μαύρου που καμία πρόταση μέχρι τότε δεν είχε προσφέρει - ο νέος projector της JVC ωστόσο δεν είναι μία απλή "αναβάθμιση". Εμφανίζεται ανανεωμένος σε όλα, ξεκινώντας από την εξωτερική του εμφάνιση: αυτή είναι περισσότερο μοντέρνα, σε μαύρο χρώμα και φινίρισμα ευτυχώς όχι υπερβολικά γυαλιστερό, και πάλι με λιτές αλλά λιγότερο αυστηρές γραμμές, προσεγμένη ποιότητα κατασκευής και γενικώς πιο "αρχοντικό αέρα", παρά τον όγκο της συσκευής. Το νέο περίβλημα δεν είναι μόνο περισσότερο καλαίσθητο, αλλά υποβοηθά και στη μείωση του θορύβου λειτουργείας (παράπονο των κατόχων των μοντέλων που διαδέχεται). Από την άλλη, όλες του οι θύρες είναι πια τοποθετημένες πλευρικά, γεγονός που θα... μισήσουν οι διακοσμητές (καθώς έτσι φαίνονται περισσότερο τα καλώδια σύνδεσης) και θα αγαπήσουν οι εγκαταστάτες (καθώς έτσι έχουν πιο εύκολη πρόσβαση σε αυτά πριν τα "εξαφανίσουν" σε μία ψευδοροφή).

Οι θύρες αυτές, τουλάχιστον, περιλαμβάνουν τα πάντα: από δύο θύρες HDMI της πιο πρόσφατης έκδοσης για σύνδεση με ισάριθμες διαφορετικές πηγές, μέχρι αναλογική component και D-Sub για Η/Υ. Αυτά βέβαια δικαίως πρέπει να τα απαιτεί κανείς πια από έναν κορυφαίο projector όπως αυτός - όπως πρέπει να απαιτεί και το σύστημα ρύθμισης και διαχείρισης χρώματος που, επιτέλους, η JVC ενσωμάτωσε και προσφέρει ώστε να επιτυγχάνεται η καλύτερη δυνατή συμπεριφορά του HD750 σε συγκεκριμένες συνθήκες φωτισμού και με συγκεκριμένους τύπους πανιού προβολής. Οι ρυθμίσεις αυτές είναι εκτενείς, έστω κι αν δεν προσφέρονται μέσα από το ακριβώς πιο καλαίσθητο περιβάλλον (το XMB της Sony έχει θέσει νέα πρότυπα) και χρησιμοποιούν το όχι ακριβώς πολυτελές χειριστήριο που συνοδεύει τον projector (ελαφρώς "ψεύτικο" για τέτοιου επιπέδου συσκευή). Η προσοχή στην ευχρηστία δεν ήταν ποτέ, ομολογουμένως, το ισχυρό σημείο της JVC, αλλά και πάλι...

Τρία είναι, πάντως, τα στοιχεία που το marketing της JVC προωθεί ως πιο σημαντικά όλων στον HD750 - και η στήλη με άλλα συμφωνεί, με άλλα όχι. Το ένα είναι ο απίθανα υψηλός λόγος αντίθεσης 50.000:1, ο οποίος είναι πραγματικός και όχι δυναμικός: αυτός είναι όντως μεγάλο ατού και συνεισφέρει τα μάλλα στην εξαίσια εικόνα του προβολέα. Το άλλο είναι η ενσωμάτωση του chip επεξεργασίας VX Reon της Silicon Optix, το οποίο - αν και κατώτερο του θρυλικού Realta - αναβαθμίζει ποιοτικότατα το περιεχόμενο των συμβατικής ευκρίνειας πηγών. Το τρίτο είναι η περίφημη πιστοποίηση κατά THX, από το διάσημο εργαστήριο που "έδειξε το δρόμο" για τον κρυστάλλινο κινηματογραφικό ήχο των σύγχρονων home cinema. Στην εικόνα, όμως, η προσέγγιση των εργαστηρίων THΧ μάς φάνηκε υπερβολικά παρεμβατική, αλλοιώνοντας τη φυσικότητα της εικόνας. Υποψιαζόμαστε ότι οι επαγγελματίες εγκαταστάτες με προσοχή στη λεπτομέρεια θα αγνοήσουν το THX εντελώς και θα κάνουν μικρορυθμίσεις που θα έχουν καλύτερο αποτέλεσμα σε κάθε "σενάριο" χρήσης.

Στην πράξη, ωστόσο, είναι αδύνατον να αρνηθεί κανείς ότι η ιαπωνική εταιρεία έχει επιτύχει κάτι που - ειδικά με τον HD100 και το... δίδυμο αδελφάκι του, τον Kuro - πριν από μόλις 9 μήνες θα θεωρούσαμε πάρα πολύ δύσκολο: ακόμη καλύτερα αποτελέσματα, χωρίς να θυσιάσει απολύτως τίποτε από τα "plus" των παλαιότερων μοντέλων. Η διαχείριση του μαύρου είναι και πάλι εξαιρετική, αναδεικνύοντας απίθανες λεπτομέρειες στις "δύσκολες" σκοτεινές σκηνές με πολλές διαβαθμίσεις και σκιές, τα χρώματα όμως είναι περισσότερο ζωντανά και δεν κάνουν συμβιβασμούς στη φωτεινότητα. Ο HD750, άλλωστε, καταλαμβάνει ένα πανί 100 ιντσών με περισσότερο λαμπερή εικόνα από τον HD100, χωρίς να υστερεί σε πυκνότητα και οξύτητα ή ακρίβεια στα περιγράμματα. Το VX Reon βοηθά και στην εξομάλυνση της κίνησης, αν και σε αληθινά ακραίες περιπτώσεις διακρίναμε... μικροδυσκολίες, που ομολογούμε ότι δεν περιμέναμε.

Αυτό το τελευταίο στοιχείο, της όχι κορυφαίας διαχείρισης της εικόνας όσον αφορά την κίνηση, είναι το μόνο που η στήλη θεωρεί ότι "διαχωρίζει", τρόπον τινά, τον HD750 από τον φερόμενο ως "βασιλιά" των προβολέων αυτή τη στιγμή, Sony VW200. Το καλύτερο τέτοιο σύστημα του δεύτερου, καθώς και το πιο πολύ φως που μπορεί να αποδώσει, τού επιτρέπουν να... μείνει για λίγο ακόμη "στο θρόνο του", με κόστος βέβαια και σχεδόν 4.000 ευρώ παραπάνω (αρκετών για ένα πολύ καλό πανί προβολής δηλαδή). Ο HD750 είναι, με κόστος λιγότερο από 6.000 ευρώ, ο καλύτερος projector υψηλής ευκρίνειας που έχουμε συναντήσει κατά τη διάρκεια της νέας χρονιάς - ένα μοντέλο που συγκαταλέγεται με άνεση ανάμεσα στα 3 κορυφαία αυτή τη στιγμή και ο μέχρι στιγμής καλύτερος εκπρόσωπος της τεχνολογίας προβολής DiLA. Όσοι πιστοί της αληθινά κινηματογραφικής εικόνας, προσέλθετε!

Βαθμολογία: *****

Βαθμολογία: 10 αστεράκια