Με την επίθεση να είναι πρακτικά η μόνη επιλογή τακτικής - και τη γενικότερη στρατηγική που πρέπει να υιοθετήσει ο παίκτης να επιβάλλει ως επί το πλείστον τις σύντομες συγκρούσεις, όχι αυτές που... "τραβάνε σε μάκρος" - το Bloodborne είναι... αναπόφευκτα συναρπαστικό. Σε αυτό βοηθά όχι μόνο η ποικιλία των αντιπάλων και η έξυπνη τοποθέτησή τους, όχι μόνο ο εντυπωσιακός σχεδιασμός των μεγαλύτερων εχθρών (bosses), αλλά και ο εντονότερος, ταχύτερος ρυθμός γενικότερα σε σχέση με τα Souls. Ο τρόπος με τον οποίο έχει σχεδιαστεί και η πόλη της Yharnam υποβοηθά στην ένταση αυτή: η εξερεύνηση είναι υποχρεωτική, όμως αντίπαλοι θανάσιμα επικίνδυνοι εμφανίζονται από το... πουθενά πολύ συχνά, οπότε ο παίκτης δεν μπορεί να εφησυχάσει στιγμή. Αυτή η υποχρεωτική εγρήγορση αυξάνει το σασπένς και την ένταση του τίτλου, έστω κι αν τον καθιστά επίσης... ψυχική δοκιμασία!
Το ότι η δράση είναι συναρπαστική δεν σημαίνει πως είναι εύκολη, βέβαια. Για την ακρίβεια το ακριβώς αντίθετο: το Bloodborne είναι σκληρά, αδίστακτα δύσκολο, σε βαθμό που αρχικά σχεδόν απογοητεύει κι αποκαρδιώνει. Οι φίλοι των τίτλων της From Software το περιμένουν αυτό, φυσικά έχουμε ωστόσο την αίσθηση πως ακόμη και για τα δικά της δεδομένα η συγκεκριμένη παραγωγή είναι σχεδόν παράλογα... άδικη σε σημεία. Πρέπει το γεγονός αυτό να κρατήσει μακριά οποιονδήποτε κάτοχο PS4; Όχι, γιατί το Bloodborne είναι μοναδική εμπειρία. Έχει νόημα, ωστόσο, η αναφορά του γεγονότος ως... προειδοποίηση: ο θάνατος στην Yharnam είναι συχνός, ξαφνικός, αιματηρός και ενίοτε ταπεινωτικός. Άλλο τόσο απολαυστική, όμως, είναι και η γεύση της νίκης όταν ο παίκτης (τελικά) θριαμβεύσει. Αυτό είναι αλήθεια.
Στην όλη εξίσωση της επιβίωσης στη Yharnam περιλαμβάνεται, ευτυχώς, ένας μεγάλος αριθμός από τρόπους που ο παίκτης έχει στη διάθεσή του για να εξοπλιστεί και να αποκτήσει περισσότερες ικανότητες όλων των ειδών. Η ποικιλία των όπλων δεν είναι ομολογουμένως μεγάλη, όμως κάθε ένα από αυτά μπορεί να παραμετροποιηθεί σε σημαντικό βαθμό μέσα από πολλά bonus (όλα πρέπει να αγοραστούν με "χρήμα... πληρωμένο με αίμα" φυσικά). O τίτλος άλλωστε ενθαρρύνει την αναβάθμισή τους και την χρήση τους περισσότερο "με σύστημα" παρά με... περίσσιο θάρρος κι ελπίδα για το καλύτερο (που οδηγεί 9 στις 10 φορές σε γρήγορο θάνατο). Το Bloodborne εμπεριέχει και κάποια λίγα στοιχεία "μαγείας" - τρόπον τινά - όμως στην ουσία αυτά δεν αξιοποιούνται τόσο επιθετικά, όσο βοηθητικά σε άλλα πράγματα.
Συνυπολογίζοντας πάντως το πόσες πρόσθετες "αρετές" του χαρακτήρα του μπορεί να εξελίξει ο παίκτης στη διάρκεια του Bloodborne - κάποιες απολύτως απαραίτητες όχι απλώς για να επιζήσει, αλλά για να προχωρήσει σε επόμενα τμήματα του τίτλου - εύκολα διαπιστώνει κανείς πως η δημιουργία της From Software έχει σχεδιαστεί εξ αρχής ώστε να παρακινήσει δεύτερη και τρίτη επίσκεψη στη Yharnam, με διαφορετικού τύπου μαχητή, αλλιώς οπλισμένο και με αλλαγμένο σετ ιδιοτήτων. Η Sony έχει αναφέρει περισσότερες από 40-50 ώρες διάρκειας για το Bloodborne αλλά, με δεδομένη και τη δυσκολία του, και... λίγες λέει στην ουσία!
