Μία art απόδραση στην Ύδρα

1 ώρα και 40 λεπτά. Τόσο περίπου θα σου πάρει για να πας από τον Πειραιά στην Ύδρα με το ιπτάμενο δελφίνι. Τόσο λίγο, που δεν το σκέφτεσαι και πολύ πριν κανονίσεις μία γρήγορη επίσκεψη στο ιστορικό νησί. Αυτό κάναμε κι εμείς πριν λίγο καιρό, με σκοπό να βρεθούμε στο άνοιγμα της έκθεσης "George Condo: The mad and the lonely" που οργάνωσε το Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ του συλλέκτη Δάκη Ιωάννου. Με την αφορμή αυτή, το "α" έκανε μία ποδαράτη εξερεύνηση του προορισμού (αφού η κυκλοφορία αμαξιών απαγορεύεται) και διαπίστωσε ιδίοις όμμασι ότι, στην Ύδρα, όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, θα βρεις κάποιον χώρο τέχνης! Διαβάστε παρακάτω αυτούς που επισκεφθήκαμε εμείς και πάρτε ιδέες για τη δική σας art απόδραση.

 

Στα μονοπάτια της ιστορίας

 

Η πρώτη στάση που πρέπει να κάνεις οπωσδήποτε είναι αυτή που κάναμε κι εμείς λίγο μετά αφότου τακτοποιήθηκαμε, στο Ιστορικό Μουσείο-Αρχείο Ύδρας (ΙΑΜΥ). Μία επίσκεψη στους χώρους του μουσείου είναι η καλύτερη παρουσίαση της ταυτότητας του νησιού μέσα από το παρελθόν του.

 

Στο ισόγειο του χώρου, την υποδοχή μας αναλαμβάνουν οι "πρέσβεις", δηλαδή τα ανθρώπινα ομοιώματα που είναι ντυμένα με ενδυμασίες διπλωματών της εποχής των Βαλκανικών και Παγκοσμίων Πολέμων. Εντός και εκτός των προθηκών βρίσκονται, επίσης, ναυτικές στολές και άλλα κειμήλια της περιόδου, από όργανα και όπλα πλοίων μέχρι παράσημα. Ανεβαίνοντας, περνώντας δίπλα από την εντυπωσιακή ξύλινη πόρτα του αρχοντικού του "Μπέη", αξίζει να αφιερώσετε χρόνο για να γνωρίσετε την Ύδρα της επανάστασης ζουμάροντας στην απτή πραγματικότητά της: τα αληθινά σπαθιά και όπλα που χρησιμοποιήθηκαν τότε, τις χειρόγραφες επιστολές μεγάλων προσωπικοτήτων και τις παραδοσιακές ενδυμασίες κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των σημαντικών Υδραίων που παρατηρούν από την προνομιακή θέση των πορτρέτων τους. Στο κέντρο της αίθουσας ιστορικών εκθεμάτων βρίσκεται και το πολύ ιδιαίτερο έκθεμα της ασημένιας ληκύθου όπου βρίσκεται η καρδιά του Ανδρέα Μιαούλη.

 

Στο ΙΑΜΥ το ταξίδι στο παρελθόν συνοδεύεται από δύο στάσεις στο παρόν. Συγκεκριμένα, τόσο στο ισόγειο όσο και στον δεύτερο όροφο υπάρχουν δύο αίθουσες αφιερωμένες στα εικαστικά. Στη δική μας επίσκεψη, περιηγηθήκαμε ανάμεσα στις χρυσές, παραμορφωμένες υπερμεγέθεις προτομές της έκθεσης "L’homme pensant" του Ντιντιέ Γκιγιόν, ενώ είδαμε και τους πολύχρωμους πίνακες του "Dampen" του Γιάννη Ευθυμίου, που ήταν φτιαγμένοι από χρωματιστό πολτό χαρτιού. Μιας και, όμως, οι εκθέσεις αυτές πλέον έχουν τελειώσει, εσείς θα έχετε την ευκαιρία να δείτε από κοντά τη "Μυστική δροσιά της Ύδρας" (έως 31/7) μέσα από τις εκφραστικές τοπιογραφίες της Κατερίνας Σεραφετινίδου, αλλά και το μεγάλο αφιέρωμα στον Αμερικάνο Μάικλ Λόρενς "Χορευτής στην Ύδρα" (έως 31/7) που έζησε για χρόνια στο ηλιόλουστο νησί, πράγμα που αποτυπώνεται και στα έργα του.

 

Μιαούλης, Κουντουριώτης, Κριεζής, Τσαμαδός, Σαχτούρης: μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα πλοιοκτητών της Επανάστασης έχουν καταγωγή από το νησί του Αργοσαρωνικού. Τα πολυτελή σπίτια τους παραμένουν ως δείγμα της οικονομικής επιφάνειας του νησιού, ενώ ένα από αυτά έχει μετατραπεί σε επισκέψιμο μουσειακό χώρο. Ο λόγος για την ιστορική οικία Λάζαρου Κουντουριώτη με το χαρακτηριστικό της χρώμα της ώχρας. Αν έχετε ποτέ αναρωτηθεί πώς έμοιαζε η ζωή σε ένα αρχοντικό εποχής, δεν έχετε παρά να τριγυρίσετε στα δωμάτια, με ένα από αυτά να έχει διαμορφωθεί ώστε να στεγάζει την έκθεση χρυσοκέντητων φωτογραφιών "Ένδυμα ψυχής" του Βαγγέλη Κύρη.

Το Κατώι του σπιτιού φιλοξενεί πίνακες του Περικλή Βυζάντιου και του γιου του Κωνσταντίνου (Ντίκου). Τα ιμπρεσιονιστικά τοπία του πρώτου συνδυάζονται με τα δυναμικά σχέδια pierre-noire αλλά και τα σχήματα από παχιές πινελιές του δεύτερου, δημιουργώντας μία σύνθεση που αξίζει να δείτε. Στον ίδιο χώρο, μπορείτε να ρίξετε και μια ματιά στην έκθεση "Ο Καραγκιόζης το ’21", η οποία αποτελείται από φιγούρες αγωνιστών που κατασκεύασε ο Θανάσης Τζοΐτης. Τέλος, μην παραλείψετε να ανεβείτε στον πάνω όροφο, τόσο για να αγναντέψετε τη θέα του νησιού, αλλά και για να περιηγηθείτε στο Λαογραφικό Μουσείο που φιλοξενεί παραδοσιακές φορεσιές από όλη την Ελλάδα καθώς και τα αντικείμενα της οικιακής ζωής, όπως έναν αργαλειό.

 

Μεταξύ τρέλας και μοναξιάς

Η ώρα των εγκαινίων της έκθεσης "The mad and the lonely" του Τζορτζ Κόντο στον χώρο του ιδρύματος ΔΕΣΤΕ ήταν η ιδανική: ακριβώς κατά το ηλιοβασίλεμα. Το περπάτημα που χρειάζεται για να φτάσουμε εκεί, στα παλαιά Σφαγεία που ο συλλέκτης Δάκης Ιωάννου έχει μετατρέψει σε ιδιότυπη γκαλερί, είναι σύντομο και πλάι στη θάλασσα. Λίγο πριν κουραστούμε, η θέα στον ορίζοντα μας παρακίνησε να πλησιάσουμε περισσότερο: από μακριά φαινόταν το θεόρατο "Apollo Wind Spinner" του Τζεφ Κουνς, ένας θεόρατος ήλιος με πρόσωπο και ακτίνες που στριφογύριζαν. Μπορεί η δική μας εμπειρία από την έκθεση να ήταν συνυφασμένη με την έντονη παρουσία του κόσμου, όμως προτείνουμε η δική σας να γίνει κάποια ώρα της ημέρας όποτε θα είστε λίγο πιο "ιδιωτικά". Κι αυτό ώστε να αφουγκραστείτε τον διάλογο ανάμεσα στον χώρο και τα πορτρέτα και γλυπτά της προσωπικής συλλογής του σημαντικού Αμερικανού καλλιτέχνη. Ποια έργα επιλέχθηκαν για να παρουσιαστούν μέσα στα κλουβιά; Ποιο να απομονωθεί στον μικρό διάδρομο που, μάλιστα, λόγω του μεγέθους του, επιτρέπει μόνο έναν θεατή τη φορά;

 

Τα πορτρέτα του "The mad and the lonely" (έως 31/10) βάζουν στο κάδρο παρίες, πλάσματα με παρατονισμένα χαρακτηριστικά που μοιάζουν μετέωρα μεταξύ καταστάσεων τρέλας και μοναξιάς. Η συμπύκνωση των συναισθηματικών διακυμάνσεων στα πρόσωπά τους απειχεί το ιδιοσυγκρασιακό στυλ του Κόντο, που το ονομάζει "ψυχολογικό κυβισμό". Οι επιρροές του καλλιτέχνη δεν περιορίζονται, βέβαια, στον Πικάσο ή ακόμη και τον Βελάθκεθ· η επιλογή του να θέσει τους μικρής κλίμακας πίνακές του σε τετράγωνα πλαίσια, βαμμένα το καθένα με ένα πολύ έντονο χρώμα, συνδέεται με την αρχαιοελληνική ζωγραφική.

 

Μετά τα εγκαίνια ακολούθησε ένα όμορφο πάρτι στο λιμάνι με μουσικές που ενθουσίασαν τους ως επί το πλείστον ξένους επισκέπτες (αν και μία "Ανισόπεδη ντίσκο" χώρεσε στο DJ set). Την επομένη, ο Τζορτζ Κόντο μίλησε με τον Μασιμιλιάνο Τζιόνι, καλλιτεχνικό διευθυντή του New Museum της Νέας Υόρκης, στον θερινό κινηματογράφο "Γαρδένια". Είναι εντυπωσιακή η σύνδεση του εικαστικού με θρυλικές προσωπικότητες, όπως ο Άντι Γουόρχολ, για τον οποίο δούλευε, ο Χάρινγκ και ο Μπασκιά, με τους οποίους συνέβαλε στη διεθνή αναβίωση της παραστατικής ζωγραφικής, αλλά και ο συγγραφέας Γουίλιαμ Μπάροους και ο φιλόσοφος Φελίξ Γκουαταρί. "Κάθε καλλιτέχνης φτιάχνει το δικό του είδος ανθρώπου" θα πει μιλώντας για τα έργα του, στα οποία έδωσε αυτό που χρειάζονταν μέσα από αυτά τα χρωματιστά κουτιά: ελευθερία. Με αφορμή μια σχετική ερώτηση του κοινού, τον δρόμο της επιστροφής πήραμε έχοντας στο νου μας τα έργα των Ματίς και Κόντο στις απέναντι μεριές μιας φανταστικής έκθεσης.

 

Ένας καθρέφτης με δύο αντανακλάσεις

Συνεχίζοντας με διάθεση ανακάλυψης, ξετρυπώσαμε και μία ομαδική έκθεση περισσότερο από 30 διεθνών καλλιτεχνών, η οποία μοιράζεται σε δύο τοποθεσίες. Ο τίτλος της είναι "Μαγικός καθρέφτης" ή "Magic Mirror" και την επιμέλειά της έχουν αναλάβει η Βιλελμίνα φον Μπλούμενταλ και η Ειρήνη Καραγιαννοπούλου. Το ένα της μέρος, αυτό που επισκεφθήκαμε και εμείς, θα το βρείτε στον χώρο Hydrogoios του καταλύματος Keresbino Hydra (οδός Αθ. Μιαούλη).

Σε αυτό το παλιό υδραίικο σπίτι που έγινε γκαλερί, παρουσιάζονται έργα διαφόρων καλλιτεχνών συνδεδεμένα με αναπάντεχους τρόπους. Αυτούς θα κληθείτε να ανακαλύψετε παρατηρώντας τους πίνακες, τα γλυπτά, τις φωτογραφίες, τα χαρακτικά και τις εγκαταστάσεις που εκτίθενται (επιβάλλεται, μάλιστα, να φορέσετε τα ακουστικά στο πάνω πάτωμα παρατηρώντας τον πίνακα του Ανδρέα Βάη αλλά και να σταθείτε στον πίνακα με τα εκφραστικά μάτια που ζωγράφισε ο Ιάσονας Καμπάνης). Το δεύτερο μέρος του "Magic Mirror" έχει ως στέγη την αίθουσα τέχνης "Wilhelmina’s" στο Μανδράκι, όπου φτάνετε είτε με βάρκα είτε με ένα αρκετά μεγάλο περπάτημα. Σημειώστε ότι στις 20/7 θα γίνει συναυλία/performance των The Callas (των οποίων έργο εκτίθεται στο Hydrogoios) και The Callasettes με αφορμή το τέλος της έκθεσης στις 21/7.

*Ευχαριστούμε το Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ καθώς και το Greco Hotel για τη φιλοξενία.