Ο Αντριάν Ντόρια, ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας, συλλαμβάνεται ως ύποπτος για τη δολοφονία της ερωμένης του, καθώς η αστυνομία τον βρίσκει δίπλα στο νεκρό σώμα της μέσα στο κλειδωμένο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου. Ο ίδιος ισχυρίζεται πως είναι αθώος: πως αυτός και η Λάουρα εκβιάζονταν από κάποιον άγνωστο άνδρα, ο οποίος τους παγίδευσε με δόλο, προκειμένου να δολοφονήσει τη Λάουρα και να ενοχοποιήσει τον ίδιο. Την υπεράσπισή του αναλαμβάνει μια εξαίρετη δικηγόρος, ειδική στην προετοιμασία μαρτύρων, η Βιρτζίνια Γκότμαν, η οποία έχει μόλις δύο ώρες προθεσμία για να ταυτοποιήσει τον άγνωστο εκβιαστή και να διαλευκάνει την υπόθεση. Αυτό είναι το πλαίσιο της ιστορίας του Ισπανού κινηματογραφιστή, η οποία, ως θρίλερ που σέβεται τον εαυτό του, εμπλέκει στη μυστηριώδη υπόθεση κι άλλα γεγονότα, σχετικά με την εξαφάνιση ενός νεαρού άνδρα, και καταλήγει, βέβαια, σε μια μεγάλη ανατροπή.
Καθώς το είδος του μυστηρίου αποδεικνύεται διαχρονικά δημοφιλές, δεν είναι περίεργη η ένταξη του "Αόρατου επισκέπτη" στο φετινό ρεπερτόριο. Η σκηνική μεταγραφή της ταινίας, όμως, αποτέλεσε ένα μεγάλο στοίχημα και σε αυτό το επίπεδο η παράσταση με την υπογραφή της Σοφίας Σπυράτου τα καταφέρνει θαυμάσια. Η παράσταση διατηρεί έναν σφιχτό κινηματογραφικό ρυθμό και μέσα από σκηνές που εναλλάσσονται ταχύτατα αποδίδει την απαραίτητη ατμόσφαιρα αγωνίας και μυστηρίου· το οικοδόμημα που χτίζεται βήμα βήμα επί σκηνής, καθώς σε κάθε δεδομένο προστίθεται ένα νέο, καταρρίπτεται μόλις μια ανάσα από το φινάλε, κάτι που διατηρεί το ενδιαφέρον σε υψηλά επίπεδα. Επίσης, αντιμετωπίζει επιτυχώς μια πρακτική και πολύ σημαντική παράμετρο: την ύπαρξη διαφορετικών χώρων δράσης και τα συνεχή flashbacks. Σε αυτό το επίπεδο, η σκηνοθεσία έχει δύο σημαντικούς συνεργάτες: τις κινηματογραφημένες σκηνές, οι οποίες μεταφέρουν με πειστικότητα σημεία της ιστορίας που δεν μπορούν να αποδοθούν θεατρικά (η κινηματογράφηση είναι του Νίκου Σούλη) και τα σκηνικά του Μανόλη Παντελιδάκη, ο οποίος εκμεταλλεύεται την περιστρεφόμενη σκηνή και τις βιντεοπροβολές για να δημιουργήσει μια σειρά διαφορετικών χώρων (για τους πολύ παρατηρητικούς, μάλιστα, ένα μέρος της λύσης βρίσκεται στη σκηνογραφία).
Δίπλα στον γρήγορο ρυθμό, που δεν ζημιώνεται από τις συνεχείς σκηνογραφικές αλλαγές ούτε από την εναλλαγή θεατρικής και κινηματογραφημένης δράσης –το αντίθετο, αυτά πλουτίζουν την εμπειρία της πρόσληψης–, υπάρχουν ωραίες ερμηνείες. Ο Θανάσης Πατριαρχέας στο ρόλο του Αντριάν μοιράζεται μεταξύ του πανικού και της υπεροψίας, ενώ η Μελίνα Λεφαντζή δίνει μια εύστοχη ερμηνεία της Λάουρα, μιας γυναίκας που εμφανίζει πολλά πρόσωπα. Πολύ συγκινητικός ο Χρήστος Πλαΐνης στο ρόλο του πατέρα του εξαφανισμένου νεαρού, στιβαρός ο Ντίνος Σπυρόπουλος στον μικρότερο ρόλο του δικηγόρου. Η Κάτια Δανδουλάκη πλάθει μια Βιρτζίνια αποστασιοποιημένη, ουδέτερη, σχεδόν ψυχρή, που βρίσκεται εδώ "απλώς" για να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα και να κερδίσει την υπόθεση· σε στιγμές όμως λυγίζει από το ίχνος μιας θλίψης, υποδεικνύοντας με τον τρόπο της τις απαντήσεις αυτής της μυστηριώδους υπόθεσης.
Περισσότερες πληροφορίες
Ο αόρατος επισκέπτης
Ένας επιτυχημένος νεαρός επιχειρηματίας κατηγορείται για το φόνο της ερωμένης του. Μια δαιμόνια δικηγόρος καλείται να αποκαλύψει τι πραγματικά έχει συμβεί, έχει όμως μόνο δύο ώρες στη διάθεσή της.
