Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α.

Η εξομολόγηση μιας 37χρονης, που, με καυστικό ύφος και ειρωνικό χιούμορ, σχολιάζει τα κλισέ της ζωής μας, τις ανυπόφορες συμβάσεις που υπονομεύουν την ελευθερία μας, τα «δήθεν» και τα «πρέπει». Η ηρωίδα ανοίγει την πόρτα του μπάνιου της στο κοινό και μοιράζεται μαζί του, μία απίστευτη εμπειρία ενσυναίσθησης και διαφυγής από την αμείλικτη καθημερινότητα. Όπως μας εκμυστηρεύεται: «Ο καφές μου αυτοκτονεί κάθε μέρα στο γκάζι. Πρήζεται και φουσκώνει σαν εξάνθημα μέσα στο μπρίκι μου και η κάθε του φουσκάλα σκάει σαν όνειρο. Και φοβάμαι μήπως χυθεί και δεν προλάβω να τον κατεβάσω από τη φωτιά. Και συντομεύω τα όνειρα μου για να προλάβω. Να μην χυθούν. Θα' ναι κρίμα να καώ από όνειρο…».

Ερμηνεύει: Μ. Σολωμού. Σκην.: Στ. Γαβαλάς, Β. Πέρρος. Κοστ.: Ν. Χαρλαύτης. Μουσ.: DNA. Φωτ.: Στ. Κάλτσου.