Πάτροκλος Σκαφίδας©
Κάθε χρόνο αυξάνονται οι θεατρικές παραστάσεις που είτε κάνουν πρεμιέρα μετά το Πάσχα είτε συνεχίζουν τον κύκλο τους ακάθεκτες. Στο χορό μπήκε φέτος και το Εθνικό Θέατρο, με τρεις παραστάσεις του να φτάνουν στο κατώφλι του καλοκαιριού. Είτε μιλάμε για ανταγωνισμό πάντως, είτε για τους θεατρόφιλους που έχουν αγκαλιάσει αυτή την τάση, τα πράγματα κλυδωνίζονται περισσότερο και οι αλλαγές αποκτούν διαφορετική βαρύτητα όταν η πρώτη σκηνή της χώρας ακολουθεί αυτή την πρακτική. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να διαλέξετε ποιες παραστάσεις δεν θέλετε να χάσετε με τίποτα από τον παρακάτω οδηγό των 46 θεατρικών events, να κλείσετε εισιτήρια και τη μετακίνησή σας από και προς τα θέατρα τις φροντίζει η Uber για εσάς. Με το Split fare έχετε τη δυνατότητα να μοιραστείτε με την παρέα σας τη διαδρομή, χωρίς να χρειαστεί να ανταλλάσσετε μετρητά. Απλώς ζητήστε από την εφαρμογή να τα μοιράσει και να σας στείλει το λογαριασμό!
Μέχρι την 1η Ιουνίου θα παίζεται η πολυβραβευμένη "Κληρονομιά μας" του Μάθιου Λόπεζ, σε σκηνοθεσία του απερχόμενου καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού, Γιάννη Μόσχου. Ένα πολύ σημαντικό έργο μάς συστήνει η παράσταση-εμπειρία, μέσα από την ιστορία μιας παρέας ομοφυλόφιλων ανδρών στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 2010, ερευνά θέματα που μας απασχολούν όλους ανεξαρτήτως φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού. Ξεχωρίζουν για τις ερμηνείες τους οι Κώστας Μπερικόπουλος, Θέμης Πάνου, Γιώργος Χριστοδούλου, Άγγελος Μπούρας, Κώστας Νικούλι και Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου.
Αντίστοιχα, συνεχίζεται και ο γεμάτος ενέργεια "Φάουστ" του 'Άρη Μπινιάρη, που τοποθετεί τον ήρωα στο ντιβάνι του Εωσφόρου σε μια ψυχαναλυτική ανάγνωση του μύθου, η οποία εκτός από το ομώνυμο έργο του Γκαίτε αντλεί και από τον Κρίστοφερ Μάρλοου, τη "Ζυστίν" του Ντε Σαντ και το "Μια εποχή στην κόλαση" του Ρεμπό. Στην παράσταση χαρακτηριστικής κίνησης και μουσικότητας παίζουν οι Μιχάλης Βαλάσογλου, Μπάμπης Γαλιατσάτος, Νάντια Κατσούρα, Μαρία Μαντά, Ιωάννα Μαυρέα, Λένα Μποζάκη, Άρης Νινίκας, Κωνσταντίνα Τάκαλου κ.ά. Τέλος, οι απόλυτα sold out "Τρεις αδελφές", το έργο του Άντον Τσέχοφ για την προσδοκία, το χρόνο και τη μνήμη που ανέβηκαν στην Πλαγία Σκηνή με τη ματιά της Μαρίας Μαγκανάρη, θα παίζεται έως 25 Μαΐου με τους Αμαλία Καβάλη, Μαρία Σκουλά, Νάνσυ Σιδέρη, Θανάση Δήμου, Μαρία Γεωργιάδου, Δημήτρη Δρόσο, Αινεία Τσαμάτη, Γιωργή Τσαμπουράκη κ.ά.
Οι πρεμιέρες της σεζόν που συνεχίζονται ακάθεκτες
Έκαναν αίσθηση τη φετινή σεζόν και συνεχίζουν δυναμικά. Στα sold out "Ανεξάρτητα κράτη" των Αντώνη Τσιοτσιόπουλου και Γιώργου Παλούμπη (σε σκηνοθεσία του δεύτερου), μια νεαρή δημοσιογράφος αναζητά τι πραγματικά συνέβη στην υπόθεση του γιατρού Βασίλη Τσιρώνη στα 70s, που λέγεται ότι αυτοκτόνησε, αλλά η οικογένειά του έχει αντίθετη άποψη. Τα πράγματα όμως ξεφεύγουν αναπάντεχα στην παράσταση με μια ιδανική πρωταγωνιστική ομάδα: Άλκηστις Ζιρώ, Μάκης Παπαδημητράτος, Στάθης Σταμουλακάτος, Βασιλική Διαλυνά, Θάνος Αλεξίου, Στέλιος Δημόπουλος, Ελεάνα Καυκαλά, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος (Χώρα, έως 1/6). Το "Festen", η θεατρική μεταφορά της σινεφίλ ταινίας του Δόγματος 95 "Οικογενειακή Γιορτή" (Τόμας Βίντερμπεργκ), με την υπογραφή του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου, κατήργησε τα όρια μεταξύ θεατή και ηθοποιού, κάνοντας το κοινό μέρος της δράσης. Η παράσταση με την συνταρακτική ερμηνεία του Προμηθέα Αλειφερόπουλου και έναν δυνατό θίασο: Ναταλία Τσαλίκη, Γιώργος Ζιόβας, Ιωάννα Κολλιοπούλου, Αναστάσης Λαουλάκος, Μαριάννα Πουρέγκα, Ιωάννα Τζίκα κ.ά., είναι sold out μέχρι τη φετινή της αυλαία (Άλμα, έως 11/5) αλλά συνεχίζεται και του χρόνου (από 8/10).
'Έχετε μια τελευταία ευκαιρία να απολαύσετε την επιδραστική παράσταση των Ακύλλα Καραζήση και Νίκου Χατζόπουλου "'Όταν έκλαψε ο Νίτσε" στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων-"Λευτέρης Βογιατζής". Πρόκειται για τη θεατρική διασκευή του μπεστ σέλερ του 'Ίρβιν Γιάλομ, που θέλει τρεις ιδιοφυΐες του 19ου αιώνα να συναντιούνται στη σφαίρα της μυθοπλασίας. Εξαιρετικές οι ερμηνείες των Κωνσταντίνου Αβαρικιώτη και Γιάννη Κότσιφα, ως Νίτσε και Μπρόιερ αντίστοιχα, δίπλα στον νεοφερμένο Μάνο Βαβαδάκη που υποδύεται τον νεαρό Φρόιντ (Οδού Κυκλάδων, έως 4/5).
Στο Πτι Παλαί, η Μαρία Καβογιάννη ξεχωρίζει με την ερμηνεία της στο "Τριαντάφυλλο στο στήθος" του Τενεσί Ουίλιαμς, στο πλευρό των Μάκη Παπαδημητρίου, Ζώγιας Σεβαστιανού, Φοίβου Ριμένα, Βάλιας Παπακωνσταντίνου, Ορνέλας Λούτη, Στρατή Χατζησταματίου κ.ά. Ο Γιωργής Τσουρής σκηνοθέτησε το έργο για τη Σεραφίνα, που τολμά να διεκδικήσει την ανεξαρτησία της, ανοίγοντας δυναμικό διάλογο με την εποχή μας (έως 18/5). Δεν έχει πολύ καιρό που ξεκίνησε, κι όμως η μουσικοθεατρική παράσταση "Τα πήρες όλα κι έφυγες – Η ζωή του Στράτου Διονυσίου", την οποία συνυπογράφουν οι Κωνσταντίνος Σαμαράς και Βασίλης Μαυρογεωργίου, επιβεβαιώνει ξανά την αγάπη του κοινού για τις βιογραφίες μεγάλων ερμηνευτών. Πρωταγωνιστής είναι ο Γιάννης Τσορτέκης που ξεχωρίζει στο πλευρό των εξίσου ωραίων ερμηνειών των Γιάννη Νταλιάνη, Μπέσσυς Μάλφα, Μαρίας Κεχαγιόγλου, ενώ η συμμετοχή των δύο γιων του Διονυσίου, Άγγελου και Στέλιου, είναι αποκαλυπτική (έως 11/5).
Το πολιτικό δράμα του Καταλανού Σέρτζι Πομπερμάγιερ "New order" ανέβασε φέτος στη νέα του θεατρική στέγη ο Δημήτρης Καρατζιάς με ένα δυνατό καστ: Ράνια Σχίζα, Σήφης Πολυζωίδης, Φώτης Λαζάρου, 'Έλενα Τυρέα. Το έργο αφηγείται μιά ιστορία απαγωγής με αίτημα την παύση των εξώσεων και των κατασχέσεων κατοικιών, εν μέσω οικονομικής κρίσης (Εν Αθήναις, έως 25/5). Μέχρι τέλη Μαΐου συνεχίζει και η Τάνια Τσανακλίδου με το "Βραδιάζει… Μια ροκ σταρ εξομολογείται" του δημοσιογράφου Αντώνη Μποσκοΐτη. Μαζί του μοιράζεται επίσης τη σκηνή στο ρόλο μιας Βρετανής ροκ σταρ των 60s, σε σκηνοθεσία του Χάρη Φλέουρα (Μικρό Χορν, έως 31/5).
Ασταμάτητες θεατρικές επιτυχίες
Η παράσταση των 100.000 θεατών με την υπογραφή του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, "Μια άλλη Θήβα", πήρε παράταση έως τις 11/5 (Κνωσός, φωτό εξωφύλλου). Το έργο του Σέρχιο Μπλάνκο, με αφορμή τη συνάντηση ενός συγγραφέα με έναν πατροκτόνο, ανέδειξαν με τις ερμηνείες τους οι Θάνος Λέκκας και Δημήτρης Καπουράνης, με τον δεύτερο μάλιστα να λαμβάνει το Βραβείο "Δημήτρης Χορν" για την ερμηνεία του. Ασταμάτητες είναι και οι "Γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα" του Κωνσταντίνου Ντέλλα, που ξεκίνησαν από την Πειραματική Σκηνή του Θεσσαλικού Θεάτρου, περιόδευσαν σε όλη την Ελλάδα και συνεχίζουν τα sold out τους στο θέατρο Σταθμός με τους Μανούσο Γεωργόπουλο, Πλάτωνα-Γιώργο Περλέρο, Μιχάλη Αναγνώστου (έως τις 21/5), ενώ θα παρουσιαστούν και στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου (21-23/7). Οι Τάσος Ιορδανίδης και Θάλεια Ματίκα μάς μιλούν για τέταρτη χρονιά για τις σχέσεις των ζευγαριών στο "Θέλω να σου κρατάω το χέρι". Εκείνος υπογράφει το έργο, εκείνη σκηνοθετεί και από κοινού ανεβαίνουν στη σκηνή ως δύο παράνομοι εραστές που περνούν κρίση στο γάμο τους (έως 1/6).
Η παράσταση-φαινόμενο "Σ’ εσάς που με ακούτε", σε σκηνοθεσία του Χρήστου Θεοδωρίδη, η οποία κατέβηκε από το ΚΘΒΕ στο Αμφι-θέατρο, συνεχίζει έως τις 11/5 να διατυπώνει διαχρονικά αιτήματα δημοκρατίας, δικαιοσύνης και ελευθερίας. Το έργο-σταθμός της Λούλας Αναγνωστάκη που γράφτηκε το 2003 ζωντανεύει με τους Μαρία Μπαγανά, Γιώργο Κισσανδράκη, Χάρη Τσιτσάκη, Σεμίραμις Αμπατζόγλου, Χρυσή Μπαχτσεβάνη κ.ά. Οι "12 'Ένορκοι" καλούνται ακόμα μία φορά να αποφασίσουν ομόφωνα για τη ζωή ενός ανήλικου αγοριού από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα που κατηγορείται για τη δολοφονία του πατέρα του, στο έργο του Ρέτζιναλντ Ρόουζ που σκηνοθετεί η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη, με τους Τάσο Γιαννόπουλο, Δημήτρη Δεγαΐτη, Μάνο Ζαχαράκο, Αλέξανδρο Καλπακίδη, Ορέστη Τρίκα κ.ά. (έως 1/6).
'Άλλα δύο δικαστικά δράματα που επαναλαμβάνονται συνεχίζουν τη διαδρομή τους μέχρι τον Μάιο: ο "Μάρτυρας κατηγορίας" της Αγκάθα Κρίστι, σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη, με τον ίδιο και τους Ευγενία Δημητροπούλου, Γιάννη Δρακόπουλο, Μελίνα Βαμβακά, Χάρη Γρηγορόπουλο, Θανάση Κουρλαμπά, Νίκη Παλληκαράκη, Όμηρο Πουλάκη και Κώστα Κόκλα ("Δημήτρης Χορν", έως 4/5), και το "Αθώος ή ένοχος" του Τζέφρι Άρτσερ, με τον σκηνοθέτη Γιώργο Φρατζεσκάκη και τους Νόνη Ιωαννίδου, Αντώνη Ραμπαούνη, Αννέτα Παπαθανασίου κ.ά. (Eliart, έως 27/5).
Αξίζει να αναφέρουμε, εκτός από την παράσταση για τον Στράτο Διονυσίου, ακόμα δύο παραστάσεις που αφορούν αυτή τη φορά δύο προσωπικότητες της underground κουλτούρας με την υπογραφή του Ανδρέα Ζαφείρη, το "Κατερίνα Γώγου: Το γαμώτο που δεν έζησα", για το έργο αλλά και τον πολυτάραχο βίο της σημαντικής δημιουργού, με τους Μικαέλα Καρή, Χαρά Νικολάου και Χάρη Γεωργιάδη (έως 26/5), και το μουσικοθεατρικό "Ο 'Άγνωστος Πρίγκιπας: Παύλος Σιδηρόπουλος" με τον Ανδρέα Παπακωνσταντίνου και τη Μαρία Σιδηροπούλου (έως 11/5), που συνεχίζονται στο Θέατρο 2510 για ακόμα μια χρονιά.
Αλέξανδρος Ρήγας και Αντώνης Κρόμπας επιστρέφουν στο "Τάβλι" του Δημήτρη Κεχαΐδη από 2/5 στο Από Μηχανής Θέατρο, μετρώντας τις παθογένειες του Νεοέλληνα στην πιο θρυλική παρτίδα τάβλι του ελληνικού θεάτρου. Ο Ρήγας σκηνοθετεί τη βέβηλη σάτιρα που έγραψε η ευφυής πένα του συγγραφέα.
3 + 1 μονόλογοι για να διαλέξεις
Οι μονόλογοι έχουν διαχρονική και αξεπέραστη γοητεία και όσο πιο ικανός είναι ο ερμηνευτής τόσο πιο εύκολα μπορούν να σε βυθίσουν στον κόσμο τους. Η Νένα Μεντή στο έργο του Πέτρου Ζούλια "Μια ζωή - Ο μονόλογος μιας μοδίστρας" παραδίδει έναν ύμνο στον καθημερινό άνθρωπο μέσα από μια προσωπική ιστορία που συναντά κομμάτια της νεότερης και σύγχρονης Ελλάδας (Ιλίσια Βολανάκης, έως 18/5). Η Κατερίνα Διδασκάλου συνεχίζει να γράφει ιστορία με την "Πόρνη από πάνω" του Αντώνη Τσιπιανίτη Αθερινού, ερμηνεύοντας τον εξομολογητικό μονόλογο μιας καταπιεσμένης χήρας νοικοκυράς, της Ερατώς, για δέκατη τρίτη χρονιά φέτος (Νέος Ακάδημος, έως 4/5).
Μια τρανς εξομολογείται "Την Τρίτη στο σούπερ μάρκετ”. Ο Φαίδων Καστρής συνεχίζει στο Show What? με το συγκινητικό, βραβευμένο έργο του Εμανουέλ Νταρλέ για την αποδοχή της διαφορετικότητας, μια ερμηνεία που αποτελεί για τον ίδιο σταθμό της πορείας του (έως 9/5). 'Ένα πορτρέτο της σύγχρονης Αθήνας στήνεται έως 13/5 στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων. Το "Πες της" του Χρήστου Οικονόμου είναι ένας μονόλογος εμπνευσμένος από το ομώνυμο διήγημα, μια οπτική της πρωτεύουσας σε συνεχή κίνηση μέσα από τα μάτια μιας εργάτριας της σύγχρονης οικονομίας του delivery και των εφαρμογών. Την Νικολίτσα Ντρίζη σκηνοθετεί ο ηθοποιός Αλέξης Βιδαλάκης.
Πόντος στην κωμωδία
Το κοινό ποντάρει πάντα στις κωμωδίες, όπως και οι Χάρης Εμμανουήλ, Δημήτρης Πετρόπουλος, Άννα Παντζέλη που ερμηνεύουν με υποκριτική δεινότητα το "Καπούτ" του Άλντο Νικολάι, φωτίζοντας τον κόσμο των ηλικιωμένων ανθρώπων με λεπτότητα και χιούμορ (Αλκμήνη, έως 6/5). Στη Στοά ο Θανάσης Παπαγεωργίου συνεχίζει με το "Επάγγελμα της μητρός μου", τη μεταφορά του σατιρικού διηγήματος του Μποστ στη σκηνή μαζί με τους Εύα Καμινάρη, Γ. Φουντά κ.ά. που προκάλεσε την κοινή γνώμη όταν κυκλοφόρησε, το 1961 (έως 27/4). Μια πιο σύγχρονη μαύρη κωμωδία συνεχίζεται και μετά το Πάσχα στο θέατρο Μοντέρνοι Καιροί. Το "Τσουρέκι" του Κωνσταντίνου Δελένδα που μετατρέπει ένα φούρνο σε πεδίο μάχης σκηνοθετεί η Φάνια Νταλιάνη με τους Κατερίνα Κοντογούρη και Ορέστη Στύλο (έως 4/5).
Πώς "ανεβαίνει" η λογοτεχνία στη σκηνή
Δύο παραστάσεις της σκηνοθέτριας Κωνσταντίνας Νικολαΐδη που αντλούν από τη λογοτεχνία παρατείνονται για λίγο ακόμη: "Οι δύο σκύλοι", βασισμένοι στη νουβέλα του Θερβάντες "Ο διάλογος των σκύλων", με τους Ιβάν Σβιτάιλο και Πήτερ Ραντλ, ένα σχόλιο για τον σύγχρονο άνθρωπο και την κοινωνία του εκ στόματος του Κιχώτη και του Οδυσσέα (Αλκμήνη, έως 4/5) και ο "'Άνθρωπος χωρίς όνομα", η εμβληματική μυθιστορηματική ιστορία του Μπαλζάκ για τον "Συνταγματάρχη Σαμπέρ" με τον Θανάση Κουρλαμπά στον κεντρικό ρόλο και τους Ορέστη Τρίκα, Έρρικα Μπίγιου και Τάσο Τυρογαλά (Αποθήκη, έως 29/4). Ο Νικόλας Βαγιονάκης, από την άλλη, ερμηνεύει το βιωματικό έργο του Μοπασάν "Paranoia", ιδωμένο ως μια τραγωδία παραλογισμού που μοιράζεται ανάμεσα σε γράψιμο, ναρκωτικά και έρωτα (Μικρός Κεραμεικός, έως 25/5).
Στο θέατρο 2510 παίζεται μέχρι 11/5 ο "Αιώνιος σύζυγος" του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, ένα από τα λιγότερο γνωστά μυθιστορήματά του για την προδοσία, την εκδίκηση και τα σκοτεινά παιχνίδια της ανθρώπινης ψυχής. Ο σκηνοθέτης Χρήστος Πανούτσος συμπρωταγωνιστεί στην παράσταση με τους Κωνσταντίνος Μπαλαμπανίδης, Εύη Αγγελοπούλου, Μαίρη Χρονοπούλου, Ιωάννη Γιαννούση. Σε πιο ερευνητικά μονοπάτια η Αλεξάνδρα Καζάζου και η καλλιτεχνική ομάδα Transantlantic Group ζωντανεύει το διεισδυτικό διήγημα του Τόμας Μπέρνχαρντ με τίτλο "Βαδίζοντας", αμφισβητώντας τη συμβατική αφήγηση και εστιάζοντας στη μουσική και τους μεταβαλλόμενους ρυθμούς (Δίπυλον, έως 20/5). Παράλληλα στην Κάμιρο η Ηλέκτρα Ελληνικιώτη με την ομάδα Θέρος "φαντάζονται τον Σίσυφο ευτυχισμένο" στη νέα τους παράσταση "Ο Βράχος", που εμπνέεται από το εμβληματικό βιβλίο του Αλμπέρ Καμί "Ο μύθος του Σίσυφου" (έως 27/4).
Βουτιά στους κλασικούς (with a twist*)
Δύο κυρίες του θεάτρου καταπιάνονται με κλασικά έργα. Η 'Άννα Κοκκίνου παρουσιάζει σε δική της σκηνοθεσία το "Συμπόσιο" του Πλάτωνα, το κορυφαίο φιλοσοφικό έργο για τον Έρωτα, τις διαφορετικές όψεις και διαστάσεις του, μέσα από τους λόγους οκτώ ξεχωριστών προσωπικοτήτων της αθηναϊκής κοινωνίας του 416 π.Χ. Η δημιουργός μαζί με την ομάδα βλέπουν το έργο με μια σύγχρονη ματιά που αναδεικνύει το βάθος και την ποιητικότητα του πλατωνικού κειμένου. Η μετάφραση είναι της Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλλου. Την δραματουργία συνυπογράφει η σκηνοθέτιδα με τους Νίκος Φλέσσα και Κορνήλιο Σελαμσή, ο οποίος έχει κάνει και τη μουσική σύνθεση (Σφενδόνη έως 4/5). Η Αναστασία Παπαστάθη ανεβάζει τους ιψενικούς "Βρικόλακες" που καταδικάζουν την κοινωνική υποκρισία για λίγο ακόμα. Το τολμηρό για την εποχή του έργο μιλά για τα αιτήματα της αυτοδιάθεσης και της ισότητας με την ηθοποιό, σκηνοθέτρια και μεταφράστρια να ερμηνεύει τον εμβληματικό ρόλο της Ελένα Άλβινγκ. Συμπρωταγωνιστεί με τους Νίκο Αναστασόπουλο, Νεκτάριο Φαρμάκη, Μαριλένα Λιακοπούλου και Θοδωρή Σκούρτα (Radar, έως 11/5).
Ο Γιώργος Καραμίχος παίζει στον πειραγμένο σύγχρονο "Θείο Βάνια" του Σάιμον Στίβενς ("Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα") στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης. Ο λόγος για το "Vanya" που σκηνοθετεί ο Αλέξανδρος Ραπτοτάσιος. Όσο για το πώς αποφάσισε να το ανεβάσει, το είδε στο Λονδίνο σε ένα ανέβασμα επικεντρωμένο γύρω από την προσωπικότητα του 'Άντριου Σκοτ (έως 13/5). Οι Γιάννης Αποσκίτης, Γιώργος Κατσής και Πάνος Παπαδόπουλος συμπράττουν σε μια άλλη εκδοχή της ιστορίας των αδελφών Παπέν που ενέπνευσε ένα από τα πιο διάσημα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας από τον Ζαν Ζενέ. Στα "Αντικείμενα" βλέπουμε τους τρεις κωμικοτραγικούς χαρακτήρες, παγιδευμένους σε έναν εφιάλτη του Ντέιβιντ Λιντς. Θα δούμε και αυτή την παράσταση έως 13/5 με τους Παπαδόπουλο, Κατσή και Κωνσταντίνο Πλεμμένο.
Το ευφυές σατιρικό μυθιστόρημα του Νικολάι Γκόγκολ "Οι νεκρές ψυχές" είδαμε φέτος πρώτη φορά στη σκηνή από την ομάδα Gaff και τη σκηνοθέτρια Σοφία Καραγιάννη με πρωταγωνιστές τους Ιωσήφ Ιωσηφίδη, Διονύση Λάνη, Γιάννη Μάνθο, Χρήστο Παπαδόπουλο, Κωνσταντίνο Πασσά. Στο έργο Ο Πάβελ Ιβάνοβιτς πηγαίνει από πόλη σε πόλη, για να εξαγοράσει σε εξευτελιστική τιμή τους δουλοπάροικους που έχουν πεθάνει στη δεκαετία που μεσολαβεί ανάμεσα σε δύο απογραφές. Τέλος, τη δική του "Στρίγγλα" ανεβάζει ο Δημήτρης Λιόλιος στο θέατρο Ελέρ. Η κλασική κωμωδία του Ουίλιαμ Σαίξπηρ "Το ημέρωμα της στρίγγλας" μεταφράζεται σε ένα ψυχολογικό παιχνίδι για την εξουσία, την έμφυλη ταυτότητα και την κοινωνική καταπίεση, που ερμηνεύει ο σκηνοθέτης από κοινού με την Αναστασία Χατζάρα (έως 10/5).
Αγγλόφωνο θέατρο
Στο Theatre Of The No θα βρούμε και μετά το Πάσχα δύο αγγλόφωνες παραστάσεις. Ένα παιχνίδι εξουσίας που στήνεται ανάμεσα σε "Big boys", στη μαύρη κωμωδία του Ριτς Ορλόφ για τον εργασιακό ανταγωνισμό και την ανδρική φιλοδοξία, σκηνοθετεί ο Γιόελ Γούλφχαρτ. Πρωταγωνιστούν οι Κωνσταντίνος Φράγκος και σε διπλή διανομή Γιάννης Οϊχαλιώτης / Κωνσταντίνος Μιχαήλ (25/4, 28/4). Παράλληλα, παίζεται και η τολμηρή διασκευή του σαιξπηρικού έργου "Troilus and Cressida" από τον Διονύση Γιακουμή, που δίνει την ευκαιρία στο κοινό να συμμετέχει στην παράσταση, διαλέγοντας στρατόπεδο ανάμεσα στους Έλληνες και τους Τρώες, καθώς και μικρούς ρόλους με μία ή δύο ατάκες. Παίζουν οι ηθοποιοί Adam Terence Tyrrell, Ανέστης Ισχνόπουλος, Γεωργία Γρίβα, Γιώργος Χουσάκος, Κατερίνα Κλαυδιανού.
Με κοινωνικό πρόσημο
Μέχρι τις 18/5 δίνουμε ραντεβού για θέατρο με κοινωνικό πρόσημο. Ξεκινάμε με δύο παραστάσεις που προσεγγίζουν θέματα γύρω από την ψυχική υγεία. Το έργο του Φάμπιο Μάρα "Μαζί" μάς συστήνει στο θέατρο Altera Pars ο σκηνοθέτης Πέτρος Νάκος, σε μετάφραση Μαρίας Χατζηεμμανουήλ. Στην οικογενειακή ιστορία που μιλά για το ευαίσθητο θέμα της διαχείρισης των ατόμων με νοητική αναπηρία, πρωταγωνιστούν οι Μίνα Χειμώνα, Αγγελική Κοντού, Ηλίας Τσούμπελης, Χαρά Νικολάου.
Στο 'Άβατον, ένα ελληνικό έργο αυτή τη φορά, το "Δικαίωμα στη λήθη" της Δέσποινας Αποστολίδου, θίγει την εμπειρία της ψυχικής ασθένειας στο οικογενειακό περιβάλλον με οδηγό το χιούμορ και τη συγκίνηση. Η συγγραφέας το ερμηνεύει μαζί με την σκηνοθέτρια Νάνσυ Ρηγοπούλου (έως 24/4). Επίσης, η ομάδα Fem Tettix της σκηνοθέτριας 'Ίριδας Κατσούλα βλέπει τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός τριαντάρη που αναλαμβάνει την περίθαλψη του ψυχικά ασθενούς πατέρα του, δοκιμάζοντας να μετατρέψει το διαμέρισμά του στην Κυψέλη σε "μικρογραφία χωριού", στο "Πετετέριαν" του Μιχάλη Τακτικάκη. Παίζει ο ίδιος με τον Δημήτρη Μαγκλάρα (Δρόμος, έως 25/4).
Στο Θέατρο Κάτω από τη Γέφυρα η ηθοποιός Ελένη Δαφνή ανεβάζει τους "Πνεύμονες" του Ντάνκαν Μακμίλαν, ανοίγοντας τη συζήτηση για ένα άλλο καυτό σύγχρονο ζήτημα, την αγωνία δύο τριαντάρηδων να γίνουν γονείς σε έναν κόσμο που καταρρέει. Η ίδια μοιράζεται αυτό το ντουέτο με τον Βασίλη Ζώη, σε σκηνοθεσία της Ειρήνης Λαμπρινοπούλου (έως 13/5). Προς το τέλος του Μαΐου τώρα επιστρέφει η περιπατητική περφόρμανς της 'Όλγας Ποζέλη και της ομάδας Νοητή Γραμμή "Κλιματική αλλαγή; Έχει πολλές θερμίδες;”, για να μετατρέψει το αστικό τοπίο σε σκηνή και να μιλήσει για την κλιματική αλλαγή. Η παράσταση παίζεται 12-13/4 στο Παλαιό Χημείο της Νομικής Βιβλιοθήκης, ενώ θα ακολουθήσουν τέσσερις ακόμα παραστάσεις στην γκαλερί Λόφος Art Project (17, 18, 24, 25/5).
'Όλες οι θεατρικές παραστάσεις
στον αναλυτικό οδηγό του athinorama.gr
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Η πόρνη από πάνω
Η ζωή της Ερατώς, μιας παντρεμένης νοικοκυράς, αλλάζει όταν μια πόρνη εγκαθίσταται στο διαμέρισμα πάνω από το δικό της, στην επιτυχημένη παράσταση που επιστρέφει για 13η χρονιά. Μια ολόκληρη ζωή σε ενενήντα λεπτά πετυχαίνει να αναπαραστήσει η Κατερίνα Διδασκάλου καθώς ερμηνεύει με αξιοθαύμαστη αμεσότητα, λιτότητα και μέτρο τη ζωή της καταπιεσμένης χήρας νοικοκυράς, αλλά και όλους τους χαρακτήρες που σημάδεψαν τη ζωή της ηρωίδας. Η προδοσία, η απόρριψη, η βαναυσότητα εναντίον των γυναικών και ταυτόχρονα ο έρωτας, η δύναμη που βρίσκει κανείς μέσα του ακόμη και στις δυσκολίες και η επιδίωξη για την χαρά της ζωής ξετυλίγονται μέσα από το βαθιά ανθρώπινο κείμενο που για ενδέκατη χρονιά συνεχίζει να συγκινεί το κοινό. Αποτελεί, άλλωστε, ένα ρόλο ζωής για την ηθοποιό.
Κατερίνα Γώγου: Το γαμώτο που δεν έζησα
Η παράσταση, που επιστρέφει για τέταρτη χρονιά, βασίζεται στη ζωή και το έργο της αντισυμβατικής ποιήτριας αλλά και την πυκνή, σε ιστορικό χρόνο, περίοδο που έζησε μία από τις σημαντικές δημιουργούς της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Η άγρια μοναδικότητα των στίχων της, η εκπληκτική της ενσυναίσθηση για τη ζωή στο αστικό τοπίο, η έμπρακτη αγάπη της για το διαφορετικό, το περιθώριο, τους κολασμένους, η αυτοκαταστροφική της διαδρομή -που λειτουργεί ως καθρέφτης μιας ολόκληρης κοινωνίας- την τοποθέτησαν κορυφαία του Χορού στην «Αγία Τριάδα των Εξαρχείων», (Σιδηρόπουλος, Άσιμος, Γώγου), αλλά και ισότιμη των Ελύτη, Ρίτσου και Σεφέρη σε αναγνωσιμότητα.
Ανεξάρτητα κράτη
Στο δημοσιογραφικό δράμα με φόντο τον Δεκέμβριο του 1977, ένας γιατρός κλείνεται μαζί με την οικογένειά του στο διαμέρισμα τους επί τέσσερις μήνες μετά από καταδίωξη της αστυνομίας και αρνείται να παραδοθεί, κηρύσσοντάς το «ανεξάρτητο κράτος». 11 Ιουλίου 1978. Τρίτη, ξημερώματα γύρω στις τέσσερις. Στα γραφεία γνωστής εφημερίδας φτάνει η είδηση του θανάτου του γιατρού μετά από εντολή του υπουργείου Δημόσιας Τάξης για επέμβαση και τερματισμό της πολιορκίας. Μέσα σε αυτά τα γραφεία γινόμαστε μάρτυρες της ζωής των δημοσιογράφων του οργανισμού, από την πρώτη μέρα του εγκλεισμού μέχρι και τον θάνατο του Βασίλη Τσιρώνη, ακολουθώντας τη φανταστική ιστορία της Μαρίας Θεοφίλου, μιας νεαρής δημοσιογράφου, η οποία γοητευμένη από την περίπτωση του γιατρού αποφασίζει να εισχωρήσει στην υπόθεση και να μάθει την αλήθεια σχετικά με τις συνθήκες του θανάτου του. Ήταν αυτοκτονία, όπως ισχυρίστηκε η αστυνομία, ή κρατική δολοφονία;
Την Τρίτη στο σούπερ μάρκετ
Το συγκινητικό, βραβευμένο έργο του Εμανουέλ Νταρλέ για την αποδοχή και τη διαφορετικότητα, που εστιάζει στη σχέση μιας τρανς γυναίκας με τον πατέρα της σκηνοθετεί και ερμηνεύει, σε ένα προσωπικό του στοίχημα, ο Φαίδων Καστρής. Η υπόθεση του έργου περιστρέφεται γύρω από τη Μαρί-Πιερ που επιστρέφει μετά από χρόνια στη γειτονιά της παιδικής της ηλικίας για να φροντίσει τον ηλικιωμένο πατέρας της, μετά τον πρόσφατο θάνατο της μητέρας της. Αποφασίζει να τον επισκέπτεται κάθε Τρίτη, οπότε καθαρίζει, πλένει και σιδερώνει τα ρούχα και συνοδεύει τον πατέρα της στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς για να κάνουν μαζί τα ψώνια της εβδομάδας. Η συνύπαρξή τους είναι ήδη δύσκολη και κορυφώνεται στο χώρο του σούπερ μάρκετ, όπου η Μαρί-Πιέρ συγκεντρώνει όλα τα βλέμματα, καθώς η παρουσία της, μια εισβολή της διαφορετικότητας στην πεζή καθημερινότητα των γύρω της, λειτουργεί σαν αξιοθέατο.
Μια άλλη Θήβα
Ένας συγγραφέας επισκέπτεται με ειδική άδεια στη φυλακή έναν 21χρονο, τον Μαρτίν, καταδικασμένο σε ισόβια για πατροκτονία. Ο συγγραφέας έχει σκοπό, μέσα από τις συναντήσεις του με τον ισοβίτη, να γράψει ένα έργο με επίκεντρο την πατροκτονία, που θα παρουσιαστεί στο θέατρο με ερμηνευτές τον ίδιο τον πατροκτόνο και τον συγγραφέα. Παρά την αρχική άδεια όμως, το Υπουργείο Δικαιοσύνης απαγορεύει στον Μαρτίν να παίξει στην παράσταση. Έτσι ο συγγραφέας βρίσκει έναν νέο ηθοποιό, τον Φεδερίκο, που θα ερμηνεύσει το ρόλο του πατροκτόνου στο θέατρο. Οι σχέσεις των προσώπων πρόκειται να σημαδέψουν τις ζωές τους και να δοκιμάσουν τις βεβαιότητές τους, στην παράσταση που συνεχίζεται για τρίτη χρονιά με δύο εξαιρετικές ερμηνείες.
Αθώος ή ένοχος
Ένας διακεκριμένος γιατρός κατηγορείται ότι δολοφόνησε την γυναίκα του για να κληρονομήσει την περιουσία της και ο καλύτερος του φίλος, γνωστός ποινικολόγος αναλαμβάνει την υπεράσπισή του. Μια γιατρός, η Τζένιφερ Μίτσελ, ισχυρίζεται ότι είχαν ερωτική σχέση και πως το βράδυ του φόνου ήταν μαζί. Ωστόσο, τα στοιχεία της ενοχής είναι εξίσου ισχυρά με τα στοιχεία της αθωότητάς του. Τότε μπαίνουν στο παιχνίδι μία Πρόεδρος Δικαστηρίου, μία φαρμακοποιός, ένας δημόσιος κατήγορος, ένας Καθηγητής τοξικολογίας, ένας φύλακας και φυσικά οι θεατές, οι οποίοι καλούνται να γίνουν ένορκοι και να βγάλουν την τελική ετυμηγορία. "Αθώος ή ένοχος" τελικά ο Δρ. Σέργουντ;
Ο Άγνωστος Πρίγκιπας: Παύλος Σιδηρόπουλος
Με αυτήν την μουσικοθεατρική ολοκληρώνεται η τριλογία βιογραφικών παραστάσεων για τους "Αγίους των Εξαρχείων" ή καλύτερα τους "Αγίους μιας γενιάς", η οποία ξεκίνησε με τις παραστάσεις "Κ. Γώγου: Το γαμώτο που δεν έζησα" και "Ν. Άσιμος: Εγώ με τις ιδέες μου". Μέσα σε 80 λεπτά ξεδιπλώνεται η ζωή και η καριέρα του Παύλου Σιδηρόπουλου, του γεμάτου ταλέντο, αυτοκαταστροφικού «Ασυμβίβαστου», «αιώνιου έφηβου», που ακόμη και σήμερα τα τραγούδια του μας συντροφεύουν.
Μάρτυρας κατηγορίας
Στο βραβευμένο δικαστικό θρίλερ μια μυστηριώδης γυναίκα κρατά το κλειδί της σκανδαλώδους δολοφονίας μιας πλούσιας χήρας για την οποία κατηγορείται -άδικα σύμφωνα με έναν δαιμόνιο ποινικολόγο- ο σύζυγός της. Ο αγώνας του νεαρού άνδρα να μην καταδικαστεί θα κριθεί στα έδρανα του δικαστηρίου όπου οι μαρτυρίες είναι συντριπτικά εναντίον του και η ετυμηγορία των ενόρκων φαίνεται μονόδρομος. Το έργο έχει όλα τα απαραίτητα συστατικά για να μας κρατήσει στην άκρη της καρέκλας από την πρώτη στιγμή ως το αποκαλυπτικό φινάλε: ένα έγκλημα, ένα τέλειο μυστικό, συνεχείς ανατροπές και το λεπτό «αστυνομικό» χιούμορ της συγγραφέως. Σε κάθε παράσταση διατίθενται δώδεκα προνομιακές θέσεις ενόρκων πάνω στην σκηνή όπου οι θεατές μπορούν να ζήσουν τη θεατρική εμπειρία από σκηνής, συμμετέχοντας ενεργά στην εξέλιξη της δίκης.
Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα
Η παράσταση της Πειραματικής Σκηνής του Θεσσαλικού Θεάτρου αξιοποιεί τις μυστικές ιστορίες των γυναικών της Θεσσαλίας του 19ου και 20ου αιώνα σε μια σκηνική προσέγγιση με βασικούς άξονες τους κοινωνικούς ρόλους και τις έμφυλες διαστάσεις των μαγικοθρησκευτικών πρακτικών. Το γυναικείο σώμα της τρίτης ηλικίας και η σύνδεσή του με τη λαϊκή μαγεία, τη μαγειρική και τις τελετουργικές πρακτικές βρίσκεται στο επίκεντρο. Τρεις θηλυκές μορφές, που ερμηνεύονται από τρία αρσενικά νεαρά σώματα, περνώντας τη ζωή τους στη σκιά της κυρίαρχης ανδροκρατικής εξουσίας, συνδιαλέγονται μεταξύ του οικείου και του αρχετυπικού, της ακίνδυνης «γιαγιάς» και της επικίνδυνης θεραπεύτριας και μιλάνε για τις ζωές τους, γι’ αυτά που έμαθαν από τις παλιές. αυτά που έπαθαν ως γυναίκες και αυτά που παραδίδουν στις επόμενες.
Οι 12 ένορκοι
Για 10η χρονιά και με ανανεωμένο καστ δώδεκα ένορκοι πρέπει να αποφασίσουν ομόφωνα για τη ζωή ενός ανθρώπου, αντιμετωπίζοντας ο καθένας τη συνείδησή του και ταυτόχρονα τις συνειδήσεις των υπολοίπων. Στη Νέα Υόρκη του 1957 ένα αλλοδαπό αγόρι 16 χρόνων κατηγορείται για πατροκτονία. Η ζωή του βρίσκεται στα χέρια δώδεκα ενόρκων οι οποίοι θα αποφασίσουν αν είναι τελικά ένοχο και η απόφασή τους θα πρέπει να είναι ομόφωνη. Στην περίπτωση που ο κατηγορούμενος βρεθεί ένοχος, η θανατική ποινή είναι υποχρεωτική. Οι δώδεκα άντρες, κλειδωμένοι σ’ ένα μικρό δωμάτιο, άλλοτε συγκρούονται κι άλλοτε ταυτίζονται αντικατοπτρίζοντας τις προκαταλήψεις της κοινωνίας μέσα από δώδεκα πεντακάθαρα ψυχογραφήματα που ξετυλίγονται βίαια μπροστά στα μάτια του θεατή.
Το επάγγελμα της μητρός μου
Στοά και Μποστ θεωρούνται δύο αλληλένδετα στοιχεία στην ελληνική σκηνή αφού επτά φορές ανέβηκαν με έργα του μοναδικού σατιρικού συγγραφέα. Τώρα, ένας καινούργιος Μποστ έρχεται να προστεθεί σ’ αυτή την αλυσίδα μποστικών κειμένων με ένα έργο που βασίστηκε πάνω σε ένα διήγημά του που γράφτηκε το 1961 για την Καθημερινή στην οποία εργαζόταν τότε. Το διήγημα αυτό, που ανήκει στη συλλογή των μικρών ευθυμογραφημάτων του σατιρικού συγγραφέα «Πεζά κείμενα 1960-1965» και μιλάει για την απόφαση μιας μητέρας να γίνει πόρνη, έγινε η αιτία της απόλυσής του Μποστ από την Ελένη Βλάχου, εκδότρια της Καθημερινής, η οποία μόλις το διάβασε θεώρησε ότι ο Μποστ είχε ξεπεράσει κάθε όριο ευπρέπειας. Η απάντηση του συγγραφέα ήταν “η κα Βλάχου έχασε το χιούμορ της”…
Μια ζωή - Ο μονόλογος μιας μοδίστρας
Μια ηλικιωμένη μοδίστρα έρχεται αντιμέτωπη με κομμάτια της ζωής της καθώς μαζεύει ρούχα από το ατελιέ της για να μετακομίσει. Η προσωπική της ιστορία συναντά κομμάτια από την ιστορία της νεότερης και σύγχρονης Ελλάδας. Μόνιμη συντροφιά στο ταξίδι των αναμνήσεων της είναι τα τραγούδια που σημάδεψαν γεγονότα και στιγμές της πορείας της. Ένας ύμνος στον καθημερινό άνθρωπο που αναπολεί το παρελθόν του και αγωνιά πώς θα συνεχίσει να ζει σε ένα κόσμο που αλλάζει γρήγορα και άγρια.
Σ’ εσάς που με ακούτε
Το προτελευταίο και βαθιά πολιτικό έργο της συγγραφέως με φόντο το Βερολίνο του 2001, είναι ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της νεοελληνικής δραματουργίας. Το ατομικό και συλλογικό τραύμα, η αποτυχία της επανάστασης, η παγκοσμιοποίηση, η ελευθερία, η ισότητα, η αποδοχή της διαφορετικότητας είναι μόνο κάποια από τα θέματα που προσεγγίζει μέσα από το πρίσμα προσωπικών ιστοριών. Σε μια πόλη-σύμβολο του ταραγμένου παρελθόντος της Ευρώπης, επικρατεί πολιτική και κοινωνική αναστάτωση αλλά και η λήθη που «προσφέρει» η καθημερινότητα. Αύριο, θα γίνει μια τεράστια ειρηνική συγκέντρωση. Αύριο, όλοι θα πρέπει να μιλήσουν. Όλοι θα πρέπει να δηλώσουν τη θέση τους, στον νέο κόσμο. Μέσα στο σπίτι της Μαρίας και του Χανς, μαζί με αυτούς, η Σοφία, ο Άγης, η Τρούντελ, ο Νίκος, ο Τζίνο, η Έλσα, ο Ιβάν, θα μετρήσουν τις αφόρητες συλλογικές ήττες, τις εφήμερες προσωπικές νίκες.
Το τάβλι
Ο Φώντας και ο Κόλιας, δύο φίλοι και κουνιάδοι, ξυπνάνε από τη μεσημεριανή τους σιέστα και ακολουθούν την ιεροτελεστία τους: καφές, τάβλι πρωταθλητών και αναζήτηση της μπίζνας που θα τους κάνει πλούσιους και σημαντικούς.Ο Φώντας, άεργος οραματιστής του εύκολου χρήματος, γεννάει κατά κόρον ιδέες έτοιμες προς εξαργύρωση. Ο Κόλιας, λαχειοπώλης με παρελθόν αντιστασιακού -έτσι τουλάχιστον διατείνεται ο ίδιος - αντιστέκεται στις εύκολες ιδέες. Μέχρι ο Φώντας να τον πείσει για τις μεγάλες στιγμές που έρχονται. Δυο χαρακτήρες αυθεντικοί, λαϊκοί και απόλυτα αναγνωρίσιμοι. Ανέχονται και εκμεταλλεύονται ο ένας τον άλλον. Κατά τη διάρκεια της συζήτησής τους, οι τόνοι ανεβαίνουν. Φεύγουνε οι κοινωνικοί τύποι και τα στόματα ανοίγουνε και λένε αλήθειες. Αλήθειες που πονάνε και προβληματίζουν. Σύντομα, ανακαλούν και συνεχίζουν «μονιασμένοι» να καταστρώνουν τα σχέδια τους για υπερπόντια ταξίδια και εκμετάλλευση ανθρώπων και αναγκών. Με κοινό παρονομαστή την ψευδαίσθηση, στοχεύουν στο να γίνουν σπουδαίοι άνθρωποι, μα οδεύουν στο να γίνουν τιποτένια τέρατα.
Τριαντάφυλλο στο στήθος
Μπορεί να είναι ένα από εκείνα τα έργα του που δεν βλέπουμε συχνά επί σκηνής, πρόκειται όμως για μια ιστορία του μεγάλου Αμερικανού δραματουργού που μιλάει για τον έρωτα και μας υπενθυμίζει ότι η ζωή προχωράει κι εμείς οφείλουμε να την ακολουθήσουμε. Στο μοναδικό έργο του συγγραφέα με αισιόδοξο τέλος, η Σεραφίνα τολμά να διεκδικήσει την απελευθέρωσή της από μια κοινωνία διαποτισμένη από την πατριαρχία σε κάθε επίπεδο, το τι είναι αποδεκτό ως σκέψη, ως πράξη, ακόμα και ως επιθυμία. Έτσι, περνά πέρα και πάνω από την εποχή της και απαντά σ’ ένα αίτημα για το εδώ και το τώρα της κάθε γυναίκας και του κάθε ανθρώπου. Η παράσταση παρακολουθεί αυτές τις συγκρουσιακές καταστάσεις με τρυφερότητα και χιούμορ μέχρι και την τελική ρήξη.
Άνθρωπος χωρίς όνομα
Πρώτη ελληνική θεατρική διασκευή της σημαντικής νουβέλας «Ο Συνταγματάρχης Σαμπέρ» του πολυγραφότατου Γάλλου λογοτέχνη, που πραγματεύεται την «οδύσσεια» ενός ήρωα πολέμου που επιχειρεί να κερδίσει τη χαμένη του ζωή. Ο συνταγματάρχης Σαμπέρ, ήρωας της μάχης του Εϊλό και μέγας ταξιάρχης της λεγεώνας της Τιμής, επιστρέφει στο αγαπημένο του Παρίσι το 1817, ύστερα από δέκα χρόνια. Κανείς δεν τον αναγνωρίζει και κανείς δεν πιστεύει ότι αυτός ο ξερακιανός, γερασμένος, γεμάτος πληγές άντρας είναι ο περίφημος συνταγματάρχης Σαμπέρ. Μες στην απόγνωσή του στρέφεται στον περίφημο δικηγόρο Ντερβίλ, ο οποίος με αυξημένο το αίσθημα του δικαίου προσπαθεί να τον βοηθήσει. Ο Σαμπέρ βαδίζοντας σ’ αυτό το πρωτόγνωρο μονοπάτι, όπου οι ρόλοι πλέον έχουν αντιστραφεί κι έχει χάσει την πολύτιμη ταυτότητά του, ανακαλύπτει τελικά την ουσία της ύπαρξής του.
Festen
Θεατρική μεταφορά της σινεφίλ ταινίας του κινήματος «Δόγμα 95», «Οικογενειακή Γιορτή» του Τ. Βίντερμπεργκ, με θέμα την ενδοοικογενειακή σεξουαλική κακοποίηση, που σπάσει τα όρια μεταξύ θεατή και ηθοποιού. Πρόκειται για την ιστορία μιας οικογενειακής γιορτής, παρουσία όλης της οικογένειας καθώς και πλήθους φίλων, για τα εξηκοστά γενέθλια του πατέρα. Όλοι τον αγαπούν και τον σέβονται. Ή μήπως όχι; Κατά την διάρκεια της γιορτής ο μεγαλύτερος γιος, ο Κρίστιαν, αποκαλύπτει το μυστικό που κρύβει από την παιδική του ηλικία και που πιθανότατα υπήρξε και ο λόγος αυτοκτονίας της δίδυμης αδελφής του.
Όταν έκλαψε ο Νίτσε
Θεατρική μεταφορά του παγκόσμιου μπεστ σέλερ σε μια παράσταση-διανοητική πρόκληση, όπου ο Φρίντριχ Νίτσε, ο γιατρός Γιόζεφ Μπρόιερ και ο Ζίγκμουντ Φρόιντ συναντιούνται στη σκηνή και οι θεατές γίνονται μάρτυρες μιας «ομαδικής ψυχανάλυσης». Επί σκηνής ξετυλίγεται η ανθρώπινη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον θεραπευτή και στον θεραπευόμενο, δύο ανθρώπους που ο καθένας έχει τις δικές του ανάγκες και αδυναμίες. Ο Νίτσε θα κλάψει, αλλά και ο Μπρόιερ θα λυτρωθεί. Η διαδικασία της κατανόησης της ανθρώπινης ψυχής έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας αστυνομικής ιστορίας: αναζήτηση στοιχείων, απρόβλεπτες εξελίξεις, εμφάνιση σχεδόν ανυπέρβλητων εμποδίων, ακόμα και κίνδυνο θανάτου. Τρεις άντρες ζωντανεύουν το έργο, πότε ως αφηγητές και πότε υποδυόμενοι ρόλους. Οι ποθητές γυναίκες, η εκρηκτική Λου Σαλομέ, η ευάλωτη Άννα Ο., η σταθερή κυρία Μπρόιερ παρουσιάζονται μέσα από τα μάτια και τη φωνή των ανδρών σε μια ιστορία όπου εκείνες έχουν τον πρωταρχικό ρόλο.
Οι δύο σκύλοι
Στη νουβέλα του Θερβάντες «Ο διάλογος των σκύλων» βασίζεται το έργο με πρωταγωνιστές δύο αδέσποτους σκύλους που αράζουν έξω από τα επείγοντα ενός νοσοκομείου, σχολιάζοντας τον σύγχρονο άνθρωπο και την κοινωνία του. Ο Κιχώτης είναι άυπνος, νηστικός, ακίνητος πολλά μερόνυχτα έξω από την είσοδο των επειγόντων περιστατικών. Εκεί τον βρίσκει ένα βράδυ ο Οδυσσέας… ή αλλιώς Μπέικον, ή Πασάς, ή Ζορό, ή Μήτσος, έχει πολλά ονόματα αυτός. Οι δυο τους δεν έχουν τίποτα που να τους συνδέει εκτός από το γεγονός… ότι είναι και οι δύο σκύλοι! Και… μιλάνε. Βλέπουν νοσοκόμους και ασθενείς. Βλέπουν ζωντανούς και νεκρούς. Και περιμένουν. Κάποιον περιμένουν. Ίσως τον Γκοντό… Ίσως τον Άνθρωπο…
Θέλω να σου κρατάω το χέρι
Το τραγούδι των Μπιτλς «I want to hold your hand» ενέπνευσε ένα έργο με πρωταγωνιστές του δύο «παράνομους» εραστές οι οποίοι αναζητούν διέξοδο στα προβλήματα των γάμων τους, που επιστρέφει για τέταρτη χρονιά για να μιλήσει για τις σχέσεις μέσα από ένα εκρηκτικό τετ α τετ. To σκηνικό, ένα δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής. Τα μόνα πρόσωπα, εκείνοι. Απέναντι αλλά και δίπλα. Μαζί αλλά και χωριστά. Μία γυναίκα και ένας άντρας που εμπλέκονται μαζί σε ένα συναισθηματικό και ψυχολογικό bras de fer. Είναι και οι δύο γονείς. Έχουν και οι δύο τα δίκια τους. Έχουν κάνει και οι δύο λάθη. Αυτό που ψάχνουν, όμως, τελικά, μέσα από τις συναντήσεις τους, είναι κάτι απλό: λίγη ουσιαστική συντροφικότητα.
Βρικόλακες
Μέσα από την μικρογραφία της οικογένειας Άλβινγκ που καταρρέει, το σημαντικό έργο καταδικάζει την κοινωνική υποκρισία που κρύβεται πίσω από μια βιτρίνα ηθικής, μιλώντας με τόλμη για τη γυναικεία αυτοδιάθεση και την ισότητα των φύλων. Σύμφωνα με την υπόθεση, η Ελένα Άλβινγκ διοργανώνει μια μεγάλη γιορτή για να τιμήσει τον άσωτο άντρα της που έχει πεθάνει, ώστε να συντηρήσει την καλή εικόνα του λοχαγού Άλβινκ απέναντι στον γιο της Όσβαλτ και απέναντι στην κοινωνία. Πιστεύει ότι έτσι θα σκεπάσει τα μυστικά της οικογένειας και θα κλείσει τους λογαριασμούς με το σκοτεινό παρελθόν. Όμως οι εξελίξεις και τα γεγονότα την υπερβαίνουν και γρήγορα θα έρθει αντιμέτωπη με τον εαυτό της και τις επιλογές της.
Καπούτ
Μέσα από το χιούμορ και τη συγκίνηση το ιταλικό έργο που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη χώρα μας φωτίζει τον κόσμο των ηλικιωμένων ανθρώπων, έναν κόσμο φαινομενικά απλό και ανέμελο, που όμως είναι γεμάτος μελαγχολία, βίαια πάθη, αδύνατες προσδοκίες, βαθιές απογοητεύσεις, φόβους και ανασφάλειες, εγείροντας παράλληλα προβληματισμούς για τον τρόπο που αντιμετωπίζονται πολλές φορές από την κοινωνία.
Paranoia
Αντλώντας από το αυτοβιογραφικό διήγημα του σπουδαίου Γάλλου διηγηματογράφου Γκι Ντε Μοπασάν ο «Εξαποδώ», η παράσταση, ως μια τραγωδία παραλογισμού, αποτυπώνει την σταδιακή καταβύθιση στην ψύχωση που σιγά σιγά κυριεύει τον ήρωα. Καταλήγει σε ένα κρεσέντο παράνοιας, καθώς η προσωπικότητα του μοιάζει να έχει αποδομηθεί και καταρρεύσει ολοσχερώς λόγω της σύφιλης. Ο πόλεμος κατά της Πρωσίας από την αυτοκρατορική Γαλλία και ο φανατικός πατριωτισμός δημιουργούν τρόμο στον Μοπασάν, που θα ταχθεί με τους περιθωριακούς, τους επαναστάτες, και τις πόρνες. Η φρενήρης πορεία του συγγραφέα, μοιράζεται ανάμεσα σε γράψιμο, ναρκωτικά και έρωτα, με την αντίστροφη μέτρηση να έχει αρχίσει.
Αντικείμενα
Παράσταση εμπνευσμένη από την αληθινή ιστορία των αδελφών Παπέν, δύο υπηρετριών στο Λε Μαν της Γαλλίας που το 1933 κατακρεούργησαν την εργοδότρια τους και την κόρη της. Σε αυτή την εκδοχή, δύο εξαντλημένες υπηρέτριες της άρρωστης Κυρίας τους, φαντασιώνονται ένα σύμπαν εκδίκησης αλλά και αυτοπροσδιορισμού ενάντια σε έναν κόσμο στον οποίο δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από δύο ακόμα αντικείμενα για το σπίτι. Εξουσιαστικές σχέσεις, εξαρτητικές συμπεριφορές, σαδομαζοχιστικές εμμονές και η νοσταλγία ενός ομιχλώδους παρελθόντος, πρωταγωνιστούν σε αυτή την νέα εκδοχή της ιστορίας που ενέπνευσε σημαντικούς καλλιτέχνες του περασμένου αιώνα.
Πετετέριαν
Ένας τριαντάρης αναλαμβάνει την περίθαλψη του ψυχικά ασθενή πατέρα του, δοκιμάζοντας έναν απρόβλεπτο τρόπο νοσηλείας - μετατρέπει το διαμέρισμά του στην Κυψέλη σε «μικρογραφία χωριού». Με έντονα στοιχεία μαγικού ρεαλισμού, το έργο εξερευνά την ανάγκη του ανθρώπου να συνδεθεί με τη φύση, θέτει ερωτήματα και προβληματισμούς γύρω από την οικογενειακή φροντίδα, την κοινωνική ευθύνη αλλά και το πού τελειώνουν τα όρια της προσωπικής επιλογής. Η υπόθεση διαδραματίζεται μέσα σε ένα αστυνομικό γραφείο με τον ανακριτή να ξεδιπλώνει τις λεπτομέρειες αυτής της απόφασης, ανοίγοντας μια βαθύτερη συζήτηση για τις συνέπειες αυτής της πράξης και τη σύγκρουση ανάμεσα στις κοινωνικές συμβάσεις και την ατομική ελευθερία.
Η κληρονομιά μας
Το πολυβραβευμένο έργο ανεβαίνει για πρώτη φορά σε μια παράσταση - εμπειρία και μιλάει με αφοπλιστική ειλικρίνεια για τις ζωές των ομοφυλόφιλων ανδρών, εξερευνώντας την ανάγκη όλων μας να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε καθώς και άλλα θέματα που μας απασχολούν όλους ανεξαρτήτως φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού, όπως η απώλεια, η οικογένεια, η ταυτότητα, η ατομική ευθύνη κ.ά. Πηγή έμπνευσης του έργου είναι το μυθιστόρημα του Άγγλου, ομοφυλόφιλου συγγραφέα Ε. Μ. Φόρστερ «Επιστροφή στο Χάουαρντς Έντ», στοιχεία του οποίου δανείζεται ο Αμερικανός συγγραφέας προκειμένου να αφηγηθεί την ιστορία μιας παρέας ομοφυλόφιλων ανδρών στη Νέα Υόρκη, στα τέλη της δεκαετίας του 2010. Τρεις γενιές συνυπάρχουν: αυτή που ανδρώθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα, η γενιά της δεκαετίας του 1980, η οποία μεγάλωσε μέσα στην καρδιά της επιδημίας του AIDS, και η σημερινή γενιά ανδρών.
Ο Βράχος
Το εμβληματικό βιβλίο του Αλμπέρ Καμί «Ο μύθος του Σίσυφου» και ο δίσκος-ορόσημο των Σταμάτη Κραουνάκη και Λίνας Νικολακοπούλου «Ανθρώπων Έργα» ενέπνευσαν το πρώτο θεατρικό έργο της δημιουργού για την διακαή αναζήτηση της ευτυχίας στη σύγχρονη εποχή, το φόβο και τη συνείδηση του θανάτου. Ένα καφενείο, δύο αδέρφια με υπερφυσικές δυνάμεις, η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου, μια τραγουδίστρια που δεν φοβάται την ευτυχία, μια ηλικιωμένη που της έχει λείψει να χορέψει, και η ανησυχητική αίσθηση ότι μπορεί να γινόμαστε μάρτυρες των τελευταίων ωρών ενός καταδικασμένου κόσμου, συνθέτουν τη λυπημένη κωμωδία για όσους αναρωτιούνται για τη δυστυχισμένη ευτυχία ή την ευτυχισμένη δυστυχία τους.
New order
Τρεις καθημερινοί άνθρωποι που έχουν χάσει τα πάντα -δουλειά, σπίτι, την αξιοπρέπεια και το μέλλον τους- λόγω της οικονομικής κρίσης, απαγάγουν την πρώην υπουργό εργασίας και διευθύντρια της μεγαλύτερης τράπεζας της χώρας, υπεύθυνης για απολύσεις και κατασχέσεις, με στόχο να μεσολαβήσει να σταματήσουν οι εξώσεις και να επιστραφούν τα χρήματα που άρπαξαν από τους εξαπατημένους συνταξιούχους. Διαφορετικά απειλούν ότι θα σκοτώσουν τη δεκατετράχρονη κόρη της. Αυτή είναι η υπόθεση του πρωτόπαικτου κοινωνικοπολιτικού δράματος για την κοινωνική αδικία που γράφτηκε το 2014.
Τρεις αδελφές
Στη νέα σκηνή του Εθνικού ανεβαίνει το κλασικό έργο για την προσδοκία, τον χρόνο, τη μνήμη και κυρίως την αναζήτηση μιας «Μόσχας» που βρίσκεται πάντοτε εκεί όπου δεν είμαστε εμείς, σε μια παράσταση αφιερωμένη στον άνθρωπο που λαχταρά αλλά δεν μπορεί να γίνει μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού του. Τρεις γυναίκες δεμένες με την πιο στενή συγγένεια, καταδικασμένες να ζουν χωριστά: Η Όλγα θα είναι πάντα η πρωτότοκη, και γι' αυτό θα ζει στο παρελθόν. Η Μάσα θα αναμετριέται με το παρόν, γιατί είναι η μεσαία. Και η Ιρίνα, η μικρή, θα ονειρεύεται το μέλλον. Καθημερινές τελετουργίες συναναστροφής, επέτειοι και γιορτές, φιλοσοφικές συζητήσεις και σχέδια, γεννήσεις και καταστροφές, έρωτες και απορρίψεις, αφίξεις και αναχωρήσεις, και κυρίως ματαιώσεις στα χέρια του Τσέχοφ γίνονται ένα πολύτιμο, συχνά κρυπτικό έργο, που οδηγεί με υποδόριο χιούμορ τους ήρωες και τις ηρωίδες του από την ακραία χαρά στην απόλυτη απελπισία.
Βραδιάζει… Μια ροκ σταρ εξομολογείται
Μια ροκ σταρ εμπνευσμένη από τη μυθολογία των 60s και του τρίπτυχου «sex 'n' drugs 'n' rock and roll», την Βρετανίδα Πάτι Σίγκαλ, ζωντανεύει στη σκηνή η μεγάλη Ελληνίδα ερμηνεύτρια, με τον ίδιο τον συγγραφέα στο ρόλο του δημοσιογράφου που της παίρνει συνέντευξη στο διαμέρισμα της στη Νέα Υόρκη. Η Πάτι Σίγκαλ προτάσσει συνεχώς τις άμυνες της μπροστά σε επώδυνες μνήμες, όπως η εξάρτησή της από τα ναρκωτικά, η εκμετάλλευση από τη μουσική βιομηχανία, η προδοσία από φίλους και εραστές, το μοναδικό πλάσμα που έφερε στον κόσμο, αλλά και την ανεξάντλητη δημιουργία, την ακριβή αισθητική και, τελικά, τη νίκη της ζωής επί του θανάτου. Το έργο αντλεί από δύο συνεντεύξεις που είχε παραχωρήσει στον συγγραφέα η Βρετανίδα τραγουδίστρια Μαριάν Φέιθφουλ, από την αλληλογραφία του με την τραγουδοποιό Melanie και από ποιητικά κείμενα της Κατερίνας Γώγου και του George Le Nonce.
Δικαίωμα στη λήθη
Στο πλατό μιας τηλεοπτικής εκπομπής δύο γυναίκες που έχουν βιώσει την ψυχική ασθένεια στο οικογενειακό τους περιβάλλον μιλούν για την εμπειρία τους, με στόχο την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης. Η ροή διακόπτεται από μαρτυρίες ασθενών, φροντιστών, εργαζομένων ψυχικής υγείας, από την Ελλάδα του 1924 μέχρι σήμερα, οι οποίες αναφέρονται σ’ ένα σύστημα υγείας διόλου υποστηρικτικό, στο στίγμα και τον κοινωνικό αποκλεισμό, και σε ανθρώπους που εργάστηκαν σε δομές ψυχικής υγείας με φροντίδα και αγάπη. Με οδηγό το χιούμορ, την συγκίνηση και την ένταση, οι χαρακτήρες αποκαλύπτονται στο έργο που θέτει ερωτήματα γύρω από την ειλικρίνειά μας και τους συμβιβασμούς που κάνουμε για την κοινωνική αποδοχή.
Μαζί
Μια γλυκόπικρη οικογενειακή ιστορία που προσεγγίζει με χιούμορ και τρυφερότητα το ευαίσθητο θέμα της διαχείρισης, της αποδοχής και της κοινωνικής συμπερίληψης ενός ατόμου με νοητική αναπηρία. Στο έργο που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην ελληνική σκηνή, η Ιζαμπέλα ζει με τον γιό της τον Μικέλε μια ήρεμη ζωή γεμάτη από μικρές καθημερινές δυσκολίες, αλλά και πολλή αγάπη. Ο Μικέλε, γλυκός, αστείος, παρορμητικός και τρυφερός, είναι ένας άνθρωπος με νοητική αναπηρία που ζει στην προστατευμένη ρουτίνα που η Ιζαμπέλα έχει διαμορφώσει για εκείνον. Η ζωή τους κυλά ήρεμα μέχρι που η απροσδόκητη επιστροφή της Σάντρα, της κόρης της οικογένειας, μετά από δέκα χρόνια, θα προκαλέσει αναταράξεις στην καθημερινότητά τους, για να οδηγηθούν τελικά σε μια συνύπαρξη με περισσότερη ειλικρίνεια, αγάπη και ουσιαστική αποδοχή.
Τα πήρες όλα κι έφυγες – Η ζωή του Στράτου Διονυσίου
Παράσταση-αφιέρωμα στον μεγάλο Θεσσαλονικιό λαϊκό τραγουδιστή Στράτο Διονυσίου, με τα ωραιότερα λαϊκά τραγούδια του σε ζωντανή εκτέλεση, όπως τα «Πήγαινέ με όπου θέλεις ταξιτζή», «Πάρε ό,τι θέλεις παλιατζή», «Ο Σαλονικιός», «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου», «Άκου ρε φίλε» κ.ά., που ζωντανεύει τη μυθιστορηματική ζωή του. Με την αυθεντική φωνή και τη δωρική παρουσία του κυριάρχησε στις νυχτερινές πίστες τις δεκαετίες του ‘60, του '70 και του '80, ξεχωρίζοντας με τα ανεπανάληπτα τραγούδια του που παραμένουν διαχρονικά.
Vanya
Σύγχρονη εκδοχή του κλασικού έργου του Αντόν Τσέχοφ από τον πολυβραβευμένο και ιδιαίτερα αγαπητό στο ελληνικό κοινό συγγραφέα, όπου ένας ηθοποιός υποδύεται οκτώ ρόλους, ακροβατώντας ανάμεσα στην κωμωδία και την τραγωδία χαρακτήρων που θέλουν απεγνωσμένα να αλλάξουν τις ζωές τους. Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη: "Στον πυρήνα του έργου είναι ένα ερώτημα: το πώς μπορούμε να αλλάξουμε τις ζωές μας. Οι χαρακτήρες αντιμετωπίζουν το ίδιο θέμα με διαφορετικό τρόπο και ένας ηθοποιός ενσωματώνει αυτή την σπαρακτική ανάγκη για αλλαγή, για μια διαφορετική ζωή, για έρωτα, αγάπη, επιτυχία, χρήματα, αποδοχή, ευτυχία”.
Big boys
Ένας μεγαλομανής και ανήθικος διευθυντής και ο ανασφαλής, ηθικός αλλά βαθιά δυστυχισμένος βοηθός του, εγκλωβίζονται σε ένα παιχνίδι εξουσίας στην ξεκαρδιστική μαύρη κωμωδία για τη σκοτεινή πλευρά του εργασιακού ανταγωνισμού, τη φιλοδοξία και την ανάγκη για επιβεβαίωση. Στην αγγλική γλώσσα παρουσιάζεται το βραβευμένο σατιρικό έργο για τις εργασιακές σχέσεις με φόντο το κλειστοφοβικό περιβάλλον ενός γραφείου. Με επιρροές από το θεατρικό είδος του βοντβίλ και στοιχεία σουρεαλισμού, το έργο θυμίζει τις ανατρεπτικές κωμωδίες των αδελφών Μαρξ, με ατάκες - ξυράφι και χαοτικές καταστάσεις.
Φάουστ
Μια «εμπύρετη» παράσταση έντονης μουσικότητας που μεταφέρει το ομώνυμο έργο του Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε στο σήμερα, μέσα από ένα ψυχικό ταξίδι με «σατανικές» προεκτάσεις και προορισμό τον έρωτα. Αυτός είναι που θα τον φέρει αντιμέτωπο με τη μεγαλύτερη ως τώρα πρόκλησή του: την ίδια τη ζωή. Από τον Γκαίτε στον Μάρλοου και τον ντε Σαντ, από τον Φρόιντ στον Γιουνγκ, ο «Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη είναι μια διαδρομή στο υποσυνείδητο ενός από τους πιο συναρπαστικούς χαρακτήρες της δυτικής λογοτεχνίας. Μια περιπετειώδης περιπλάνηση στις ανεξάντλητες πτυχές ενός ήρωα που αποτελεί ακόμα και σήμερα σύμβολο της ανθρώπινης εξερεύνησης, των ηθικών διλημμάτων, του υπαρξιακού αδιεξόδου.
Οι νεκρές ψυχές
Για πρώτη φορά μεταφέρεται στο θέατρο το σατιρικό μυθιστόρημα, όπου ένας φιλόδοξος τυχοδιώκτης εξαγοράζει ονόματα δουλοπάροικων που έχουν πεθάνει στο διάστημα μέχρι την επόμενη απογραφή για να ανέβει κοινωνικά.
Τσουρέκι
Στην μαύρη κωμωδία όπου δύο πρόσωπα αναζητούν τη θέση τους σε μια πραγματικότητα που συχνά μοιάζει παράλογη, ένας φούρνος μετατρέπεται σε πεδίο μάχης με αφορμή ένα τσουρέκι.
Στρίγγλα
Μια σύγχρονη ανάγνωση του σαιξπηρικού έργου «Το ημέρωμα της στρίγγλας» που μετατρέπει την εμβληματική κωμωδία σε ένα ψυχολογικό παιχνίδι για την εξουσία, την έμφυλη ταυτότητα και την κοινωνική καταπίεση. Μια ελεύθερη διασκευή η οποία ανατέμνει τις λεπτές ρωγμές ανάμεσα στην επιβολή και την υποταγή, την ελευθερία και τη συμμόρφωση. Η «Στρίγγλα» είναι και μια ιστορία αγάπης σε μια συνθήκη λοξή, αυθαίρετη, σημερινή. Κωμωδία ή τραγωδία; Είναι άραγε το γέλιο απλώς απελευθερωτικό ή μηχανισμός ελέγχου; Ποιες μορφές εξαναγκασμού διαμορφώνουν την ταυτότητά μας; Πώς κατασκευάζονται οι ρόλοι μέσα σε μια σχέση; Η παράσταση επιχειρεί να επανεξετάσει αυτή τη νευραλγική και αμφίσημη ισορροπία, μέσα από το πρίσμα της απόστασης, της ειρωνείας και της υπερβολής. Κι όσο η δραματουργία οδηγεί σε κάτι πιο σκοτεινό και επικίνδυνο, όσο το έργο απογυμνώνεται από τα ιστορικά χαρακτηριστικά του, βρισκόμαστε σε ένα πεδίο μάχης.
Κλιματική αλλαγή; Έχει πολλές θερμίδες;
Μια περιπατητική παράσταση σε εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους της Αθήνας που αναφέρεται στην κλιματική αλλαγή, παίζοντας με τις εικόνες, τους ήχους, το χιούμορ και την εγγύτητα, πάνω σε κείμενα της ομάδας και των Σάκη Σερέφα («Limericks») και Darrah Cloud («Πώς να αρνηθείτε την κλιματική αλλαγή σε 5 απλά βήματα»). Αποφεύγοντας τις επιστημονικές αναλύσεις και τα στατιστικά στοιχεία, η περφόρμανς δίνει στον θεατή τη δυνατότητα και την ελευθερία να βυθιστεί σε μία ολιστική εμπειρία. Με τη χρήση του μη θεατρικού χώρου, των εικόνων, των ήχων (man-made και μη) και της εγγύτητας με τους θεατές, η ομάδα χρησιμοποιεί πρακτικές που τοποθετούν τον ερμηνευτή και τους συμμετέχοντες μέσα σε σύνθετα δίκτυα κινδύνου, ενοχής και ευθύνης που όμως συνυπάρχουν με το χιούμορ.
Συμπόσιο
Το διαλογικό φιλοσοφικό κείμενο του Πλάτωνα για τις πολλαπλές όψεις του έρωτα παίρνει τη μορφή δράματος εξιστορημένου σε πλάγιο λόγο.
Πνεύμονες
Το βραβευμένο ευφυές γλυκόπικρο έργο αναφέρεται με χιούμορ στη συζήτηση ενός ζευγαριού τριαντάρηδων για τη γονεϊκότητα σε έναν πλανήτη που καταρρέει. Φέρνει στο προσκήνιο τις αγωνίες της νέας γενιάς: έρωτας, οικολογική κρίση, υπαρξιακά διλήμματα και μια ερώτηση που τα ανατρέπει όλα - είναι ηθικό να φέρεις ένα παιδί σε αυτόν τον κόσμο; Μεταξύ ανεργίας, κλιματικής αλλαγής και μιας κοινωνίας που αλλάζει ραγδαία, η ανάγκη για προσωπική ευτυχία συγκρούεται με την ευθύνη απέναντι στο μέλλον.
Ο αιώνιος σύζυγος
Το ψυχολογικό δράμα για την προδοσία, την εκδίκηση και τα σκοτεινά παιχνίδια της ανθρώπινης ψυχής αποτελεί ένα από τα λιγότερο γνωστά μυθιστορήματα του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα. Έχει χαρακτηριστεί παρόλα αυτά από πολλούς κριτικούς, ως ένα από τα πιο ολοκληρωμένα του έργα, χάρη στην εξαιρετική ψυχογραφία των χαρακτήρων και τη μοναδική αφηγηματική του δομή. Η ιστορία εκτυλίσσεται γύρω από έναν ώριμο άντρα, κοσμοπολίτη και γόη, που παλεύει με κρίσεις κατάθλιψης. Όλα ανατρέπονται όταν εμφανίζεται ξαφνικά ένας παλιός γνώριμος: ο σύζυγος μιας γυναίκας με την οποία είχε στο παρελθόν μια παθιασμένη ερωτική σχέση. Εκείνη, με την αινιγματική προσωπικότητά της και τους πολλούς εραστές, αν και πλέον νεκρή, έχει αφήσει πίσω της αναπάντητα ερωτήματα και ανοιχτούς λογαριασμούς.
Βαδίζοντας
Αμφισβητώντας την συμβατική αφήγηση η ερευνητική ομάδα Transantlantic Group δημιουργεί μια χορική παρτιτούρα με όχημα την οποία ζωντανεύει το διεισδυτικό διήγημα του σημαντικού Ευρωπαίου συγγραφέα. Ένα γλωσσικά και υφολογικά αριστουργηματικό διήγημα, γεμάτο παραλογισμό, σκοτάδι και χιούμορ, στο οποίο ο αφηγητής και κάποιος Oehler ενώ περπατούν, συζητούν για τη φύση της σκέψης, της λογικής και της ύπαρξης καθαυτής. Εξετάζουν τη αλληλεπίδραση ανάμεσα στις «συνθήκες και τις καταστάσεις» του κόσμου, καθώς και τη σχέση ανάμεσα στο περπάτημα και τη σκέψη, ανάμεσα στην κίνηση και στην ακινησία. Ο κύριος άξονας της παράστασης είναι το επεισόδιο στο μαγαζί του Rustensacher, το οποίο περιγράφει σχεδόν εμμονικά ο Bernhard και κατά το οποίο ο πρωταγωνιστής (Karrer) φτάνει σε ένα κρίσιμο σημείο για την ύπαρξη του. Η σκέψη του Karrer, δηλαδή το περπάτημά του, τον έχει φέρει σε μια κατάσταση από την οποία μάλλον δεν υπάρχει επιστροφή. Το κατάστημα με τα παντελόνια μετατρέπεται για τον Karrer σε έναν τόπο ασφυκτικό για τη φύση της σκέψης και καταστροφικό για τον ίδιο.
Πες της
Ένα πορτρέτο της σύγχρονης Αθήνας εμπνευσμένο από το ομώνυμο διήγημα, μέσα από τα μάτια μιας εργάτριας της σύγχρονης οικονομίας του delivery και των εφαρμογών. Μια κούριερ περιπλανιέται στη σύγχρονη πόλη. Από τη μία παράδοση στην άλλη, τριγυρνά σε χιονισμένα βουνά και ασημένιες θάλασσες, σε πάρκα, πλατείες, σε δρόμους απέραντους. Μπαινοβγαίνει σε μεζονέτες, βίλες και πολυκατοικίες. Κάνει παραδόσεις σε καλούς και κακούς ανθρώπους, αγενείς και ευγενικούς, βασανισμένους και καλοζωϊσμένους. Πόσο πόνο και μοναξιά μπορεί να αντέξει ο σύγχρονος άνθρωπος; Αυτό είναι το ερώτημα που προκύπτει από αυτό το λογοτεχνικό μωσαϊκό εκατοντάδων αφηγήσεων.
Troilus and Cressida
Μια νέα τολμηρή διασκευή του έργου του Ουίλιαμ Σαίξπηρ για πέντε ηθοποιούς, όπου ολόκληρος ο Τρωικός Πόλεμος εκτυλίσσεται μέσα από την ιστορία αγάπης των δύο πρωταγωνιστών. Το κοινό δεν είναι απλός παρατηρητής, μπορεί να επιλέξει στρατόπεδο πριν από την έναρξη της παράστασης και να συμμετέχει ενεργά.
