Πάνος Γιαννακόπουλος©
"Λαπωνία"
Δύο ζευγάρια βρίσκονται αντιμέτωπα με ηθικά διλήμματα, αλήθειες και οικογενειακά μυστικά, όταν ένα παιδί ανακαλύπτει ότι ο Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει! Την κωμωδία των Μαρκ Ανζελέτ και Κριστίνα Κλεμέντε σκηνοθετεί ο Νικορέστης Χανιωτάκης και τους ρόλους ερμηνεύουν οι Μελέτης Ηλίας, Βίβιαν Κοντομάρη, Βάσω Λασκαράκη, Σπύρος Τσεκούρας (Ζίνα, από 12/3).
"Τα πήρες όλα κι έφυγες"
Η μουσικοθεατρική παράσταση-αφιέρωμα στο σπουδαίο Στράτο Διονυσίου παρακολουθεί τη ζωή και τη σταδιοδρομία του τραγουδιστή της Θεσσαλονίκης που αγάπησε ολόκληρη η Ελλάδα. Ζωντανεύσει σε μία μεγάλη παραγωγή με την υπογραφή σημαντικών συντελεστών. Όλα αυτά τα τραγούδια, και πολλά ακόμη, θα ακουστούν στην παράσταση που σκηνοθετεί ο σημαντικός σκηνοθέτης της νεότερης γενιάς, Βασίλης Μαυρογεωργίου, με μία σπουδαία καλλιτεχνική ομάδα. Τον αείμνηστο τραγουδιστή θα ερμηνεύσει ο Γιάννης Τσορτέκης και τα σημαντικά πρόσωπα της ζωής του μερικοί από τους σημαντικότερους ηθοποιούς μας: Μαρία Κεχαγιόγλου, Γιάννης Νταλιάνης, Μπέσυ Μάλφα, Μιχάλης Αλικάκος. Συμμετέχουν ακόμη οι ηθοποιοί: Χρύσα Κλούβα, Δημήτρης Μαχαίρας και οι: Δημήτρης Γαλανάκης, Στάθης Γεωργαντζής, Αλίκη Γεωργίου, Γιώργος Δημόπουλος, Ρωξάνη Καρφή, Ευγενία Κάρνου, Λεωνίδας Μπακάλης, Δήμητρα Σταύρου, Μαρίνος Ταρνανάς. Ζωντανά εμφανίζονται επί σκηνής οι αδελφοί Διονυσίου, Αγγελος, Στέλιος και Διαμαντής (Παλλάς, από 12/3)
"Vanya"
Ο Γιώργος Καραμίχος πρωταγωνιστεί στο μονόλογο του Σάιμον Στίβενς, σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ραπτοτάσιου. Η σύγχρονη εκδοχή του "Θείου Βάνια" του Τσέχοφ απαιτεί από έναν ηθοποιό να ενσαρκώσει οκτώ ρόλους, ισορροπώντας ανάμεσα στο κωμικό και το τραγικό, σε ένα συναρπαστικό θεατρικό στοίχημα (Θέατρο Τέχνης "Κάρολος Κουν", από 8/3).
"Τρεις αδελφές"
Το αριστούργημα του 'Άντον Τσέχοφ παρουσιάζει το Εθνικό Θέατρο σε έναν απρόσμενο χώρο. Η σκηνοθέτις Μαρία Μαγκανάρη, υπεύθυνη για την παιδική αλλά και την εφηβική σκηνή του Εθνικού, ενορχηστρώνει έναν θίασο διαλεχτών ηθοποιών (Μαρία Γεωργιάδου, Αντώνη Γκρίτση, Θανάση Δήμου, Δημήτρη Δρόσο, Τρύφωνα Ζάχαρη, Αμαλία Καβάλη, Ανδρέα Νάτσιο, Νικόλα Ντούρο, Ελίνα Ρίζου, Νάνσυ Σιδέρη, Μαρία Σκουλά, Θάλεια Συκιώτη, Αινεία Τσαμάτη, Γιωργή Τσαμπουράκη, Ανδριάνα Χαλκίδη) στο ανέβασμα του έργου για την προσδοκία, τον χρόνο και τη μνήμη, μα κυρίως για την αναζήτηση μιας "Μόσχας" που βρίσκεται πάντοτε εκεί όπου δεν είμαστε εμείς. Το κλασικό έργο παρουσιάζεται με νέα οπτική σε μια παράσταση – αφιέρωση στον άνθρωπο που -ενώ λαχταρά- δεν έχει το κουράγιο να γίνει μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού του (Πλαγία Σκηνή του Κτιρίου Τσίλερ, από 6/3).
"Κνοκ”
Η παράσταση που σκηνοθετεί η Αργυρώ Χιώτη, ιδρύτρια της ομάδας Vasistas και νέα Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Εθνικού Θεάτρου προσεγγίζει το κλασικό έργο "Κνοκ ή ο θρίαμβος της Ιατρικής" του Jules Romains με μια σύγχρονη ματιά. Στο έργο, ένας αινιγματικός γιατρός, φτάνει σε μια επαρχιακή πόλη και, μέσα από τεχνικές χειραγώγησης, μετατρέπει τους πάντες σε υποτιθέμενους ασθενείς. Στη διασκευή, που έκανε ο Έκτορας Λυγίζος για την παράσταση μεταφέρει τη δράση στον κόσμο του σύγχρονου μάρκετινγκ, διατηρώντας τη σατιρική διάθεση του πρωτότυπου, αλλά με μια σύγχρονη χροιά που το κάνει επίκαιρο. Παίζουν οι ηθοποιοί: Χαρά Γιώτα, Ευθύμης Θέου, Γιώργος Κριθάρας, Ματίνα Περγιουδάκη (Θέατρο Τέχνης "Κάρολος Κουν", από 8/3).
"Βραδιάζει... Μια ροκ σταρ εξομολογείται"
Η Τάνια Τσανακλίδου πρωταγωνιστεί στο έργο του Αντώνη Μποσκοΐτη. Βασισμένο σε συνεντεύξεις της Μαριάν Φέιθφουλ, αλληλογραφία του με την τραγουδοποιό Μέλανι και κείμενα της Κατερίνας Γώγου και του Ζορζ λε Νονς, το έργο σκιαγραφεί μια ροκ σταρ που παλεύει με μνήμες, εξαρτήσεις και την κληρονομιά της. Σκηνοθετεί ο Χάρης Φλέουρας (Μικρό Χορν, από 6/3).
"Σε φιλώ, Πέτρος"
Ο Βασίλης Βηλαράς (σκηνοθεσία, σύνθεση κειμένου) και η Λένα Κιτσοπούλου ζωντανεύουν την αληθινή ιστορία ενός γιου που αποκαλύπτει στη μητέρα του ότι είναι γκέι. Βασισμένο σε επιστολές του 1977, το έργο συνομιλεί με το σήμερα, εξερευνώντας την απόσταση και την αγάπη μέσα στο χρόνο (Δίπυλον, από 8/3).
"Η γραμμή σκιάς"
Μια ιδιαίτερη μεταφορά του κλασικού αριστουργήματος του Τζόζεφ Κόνραντ, αποτέλεσμα οκταετούς έρευνας, που εξελίσσεται ως ένα στατικό οδοιπορικό επιβίωσης πάνω σε ένα πλωτό μέσο. Τη σκηνοθεσία, τη διασκευή και τη δραματουργική επεξεργασία υπογράφει ο Γιώργος Σίμωνας. Παίζουν: Γιάννης Λεάκος, Δημήτρης Ντάσκας, Γιώργος Τζαβάρας, Μιχάλης Ζαχαρίας, Γεωργία Σωτηριανάκου, Ιωάννα Σίσκου (Rabbithole, από 9/3).
"Μαζί"
Ο Πέτρος Νάκος σκηνοθετεί το έργο του Φάμπιο Μάρα, μια σύγχρονη οικογενειακή ιστορία που φωτίζει με τρυφερότητα και χιούμορ τη ζωή ενός ατόμου με νοητική αναπηρία. Μέσα από συγκρούσεις και αποδοχή, αναδεικνύει τη σημασία της συμπερίληψης. Παίζουν: Μίνα Χειμώνα, Ηλίας Τσούμπελης, Αγγελική Κοντού, Xαρά Νικολάου (Altera Pars, από 8/3).
"Γιαγιά, όλα μια μέρα θα πεθάνουν"
Μια παράσταση "για το τέλος του κόσμου" μας προτείνει ο Γιώργος Παύλου, ο οποίος υπογράφει μια από τις λίγες και ξεχωριστές παραστάσεις της σεζόν που μιλούν για την τρίτη ηλικία. Ο νέος σκηνοθέτης και δημιουργός που μέσα από το έργο του χαρτογραφεί διαφορετικές πλευρές της ελληνικής πραγματικότητας, παρακολουθεί πώς μια οικογένεια προσπαθεί με οδηγό τις αναμνήσεις της να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη της γιαγιάς που πάσχει από άνοια. Παίζουν: Καλλιόπη Ανταμπούφη, Άρτεμις Βαλτζάκη, Δανάη Γεωργούλα, Βασίλης Ζαφειρόπουλος, Κονδυλία Κωνσταντελάκη, Θωμάς Μακρυγιάννης, Σόλωνας Πετρακόπουλος, Αλεξάνδρα Ρουβέλα, Αλίνα Τσιαμπούλα, Γιώτα Χνάρη. Σε διπλή διανομή η Άρτεμις Βαλτζάκη στις 10, 11, 17, 18, 24, 25/3) και η Δανάη Γεωργούλα στις 31/3, 1, 7, 8, 14, 15/4 (ΠΛΥΦΑ, από 10/3).
"Oh My Goddess!"
Σύγχρονο τσίρκο από την ομάδα σύγχρονου τσίρκου Cirkelin. Ο ιδιαίτερος περφόρμερ Camilo Bentancor και οι ακροβάτισσες-χορεύτριες Ναταλία Μπαρούς, Ιλεάνα Παππά και Ξένια Σταθούλη, μάς παρασύρουν σε μια μυσταγωγική, σκοτεινή και την ίδια στιγμή αστεία εμπειρία, που συνδυάζει χορό, ακροβασία, ποίηση, θεατρικό λόγο, βουβή κωμωδία και ζωντανή μουσική. Ο τίτλος της παράστασης εμπνέεται από τη μυστηριακή μορφή της Τριπλής Θεάς. Ο γνωστός από το Cirko Cachivache Μανούκ Καρυωτάκης σκηνοθετεί την παράσταση, στην οποία συμμετέχει και ο διεθνούς φήμης σαξοφωνίστας Gilad Atzmon (Ροές, από 5/3).
"Δωρεάν χώμα για όλους (Τώρα αρχίζω να σε βλέπω κάπως καλύτερα)"
Η Ελένη Μποζά δημιουργεί σκηνικούς τόπους όπου η μοναξιά και η περιπλάνηση αποκτούν φωνή. Στην παράστασή της συνομιλεί με το έργο του Κολτές και του Μπέκετ, στήνοντας μια site-specific εμπειρία. Ένας μοναχικός άνθρωπος (Κωνσταντίνος Τσονόπουλος) διασχίζει το κατώφλι της απομόνωσης, αναζητώντας επαφή σε έναν κόσμο που μας κάνει να αισθανόμαστε όλο και πιο αόρατοι. Πόσο υπάρχουμε πέρα από αριθμούς και εγγραφές; (Μ54, από 8/3).
"Αφηγήτρια ταινιών”
Η Κάτια Γέρου ζωντανεύει τις ιστορίες του σινεμά, αφηγούμενη τις περιπέτειες ενός κοριτσιού με το σπάνιο χάρισμα να αναπλάθει τις ταινίες. Χιλή, δεκαετία του ’60. Σε μια πόλη ορυχείων, όπου το σινεμά είναι πολυτέλεια, η "αφηγήτρια" προσφέρει μια φυγή στο όνειρο, καθώς η χώρα αλλάζει ριζικά. Η Μάγια Πολιτάκη σκηνοθετεί μια γλυκόπικρη ιστορία, όπου η Μέριλιν Μονρόε, ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και ο Τσάρλι Τσάπλιν παρελαύνουν με φόντο την έρημο. Ένας ύμνος στη δύναμη της αφήγησης, εκεί όπου το όνειρο κρατά όσο μια ταινία… και όμως, μπορεί να αλλάξει τα πάντα (Bios, από 7/3).
"Δικαίωμα στη λήθη”
Η θεατρολόγος, σκηνοθέτιδα και ηθοποιός Νάνσυ Ρηγοπούλου με το ολοκαίνουργιο έργο της Δέσποινας Αποστολίδου, "Δικαίωμα στη λήθη”, με πρωταγωνίστρια την ίδια και τη συγγραφέα, μας οδηγεί σε έναν κόσμο όπου η ψυχική ασθένεια δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, αλλά μια καθημερινή πραγματικότητα για πολλούς ανθρώπους. Με οδηγό το χιούμορ, τη συγκίνηση και την ένταση, το έργο αντλεί έμπνευση από αληθινές μαρτυρίες και προσωπικές αφηγήσεις, διατρέχοντας σχεδόν έναν αιώνα ιστορίας – από το 1924 μέχρι σήμερα (Άβατον, από 6/3).
"Όχι Εγώ”
Το εμβληματικό έργο του Σάμιουελ Μπέκετ ζωντανεύει στη σκηνή σε σκηνοθεσία Βικτωρίας Καρακάσογλου. Ένα Στόμα, ένα σώμα, τέσσερις ηθοποιοί. Η σκηνή σιωπά, ο χρόνος σταματά, και η ακατάπαυστη ροή των λέξεων μας οδηγεί σε ένα βαθιά υπαρξιακό ταξίδι. Ο Μπέκετ μάς θυμίζει πως ακόμα και στις πιο σκοτεινές στιγμές, το φως δεν χάνεται. Άραγε, μπορεί το χιούμορ να συνυπάρξει με την απώλεια; Μια παράσταση που επιχειρεί να κοιτάξει τον θεατή κατάματα, φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με τον ίδιο του τον εαυτό. Παίζουν: Άλκηστις Αγγελοπούλου, Βικτωρία Καρακάσογλου, Αθηνά Κολπονδίνου, Αριάδνη Κωνσταντακοπούλου (Χώρος Τεχνών Κ4, από 9/3).
"Η Ευτυχία μου"
Η νέα δραματική κωμωδία του Νίκου Καραστέργιου, μας ταξιδεύει μέσα από τις δεκαετίες του ελληνικού θεάματος. Ένας ηθοποιός αναμετριέται με το παρελθόν και το παρόν, βιώνοντας τη λάμψη και τις σκιές της σκηνής. Με τη βοήθεια του ψυχολόγου του, ανακαλύπτει την ουσία της φιλίας και, ίσως, της ευτυχίας. Μια παράσταση γεμάτη νοσταλγία, χιούμορ, τραγούδι και συγκίνηση, που τιμά τον ελληνικό κινηματογράφο και το μουσικό θέατρο, ενώ παράλληλα θέτει επίκαιρα ερωτήματα. Παίζουν: Γωγώ Βογάσαρη, Νίκος Καραστέργιος, Γιάννης Πισκιτζής, Μαρία Ρήγα, Ηλέκτρα Σταματάτος, Άλκης Τσαλίκης. (Θέατρο Κάτω απ’ τη Γέφυρα, από 7/3).
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Η αφηγήτρια ταινιών
Στη Χιλή της δεκαετίας του ‘60, ένα κορίτσι έχει το σπάνιο χάρισμα να αφηγείται τις ταινίες στους κατοίκους μιας πόλης ορυχείων, οι οποίοι δεν έχουν χρήματα να αγοράσουν εισιτήριο για το σινεμά. Η «αφηγήτρια» προσφέρει διαφυγή στο όνειρο, τη στιγμή που η χώρα μεταμορφώνεται ριζικά, στη γλυκόπικρη ιστορία - ύμνος στη δύναμη της αφήγησης, όπου παρελαύνουν η Μέριλιν Μονρόε, ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, ο Τσάρλι Τσάπλιν, με φόντο την έρημο.
Η γραμμή σκιάς
Ένας νεαρός υποπλοίαρχος επιστρέφει ένα γέρικο πλοίο στην «πατρίδα του» περνώντας μέσα από τις θάλασσες της ανατολής με ένα ξένο πλήρωμα, σ’ ένα ταξίδι που εξελίσσεται σε μάχη για επιβίωση στη μέση του ωκεανού. Πρόκειται για μια ιδιαίτερη θεατρική μεταφορά της κλασικής ναυτικής περιπέτειας, που αναφέρεται στη γενιά του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, με όχημα την κίνηση των ηθοποιών, τους ήχους των οργάνων, τους υπέρτιτλους αντί της φυσικής φωνής και τη μονοπρόσωπη αφήγηση.
Τρεις αδελφές
Στη νέα σκηνή του Εθνικού ανεβαίνει το κλασικό έργο για την προσδοκία, τον χρόνο, τη μνήμη και κυρίως την αναζήτηση μιας «Μόσχας» που βρίσκεται πάντοτε εκεί όπου δεν είμαστε εμείς, σε μια παράσταση αφιερωμένη στον άνθρωπο που λαχταρά αλλά δεν μπορεί να γίνει μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού του. Τρεις γυναίκες δεμένες με την πιο στενή συγγένεια, καταδικασμένες να ζουν χωριστά: Η Όλγα θα είναι πάντα η πρωτότοκη, και γι' αυτό θα ζει στο παρελθόν. Η Μάσα θα αναμετριέται με το παρόν, γιατί είναι η μεσαία. Και η Ιρίνα, η μικρή, θα ονειρεύεται το μέλλον. Καθημερινές τελετουργίες συναναστροφής, επέτειοι και γιορτές, φιλοσοφικές συζητήσεις και σχέδια, γεννήσεις και καταστροφές, έρωτες και απορρίψεις, αφίξεις και αναχωρήσεις, και κυρίως ματαιώσεις στα χέρια του Τσέχοφ γίνονται ένα πολύτιμο, συχνά κρυπτικό έργο, που οδηγεί με υποδόριο χιούμορ τους ήρωες και τις ηρωίδες του από την ακραία χαρά στην απόλυτη απελπισία.
Βραδιάζει… Μια ροκ σταρ εξομολογείται
Μια ροκ σταρ εμπνευσμένη από τη μυθολογία των 60s και του τρίπτυχου «sex 'n' drugs 'n' rock and roll», την Βρετανίδα Πάτι Σίγκαλ, ζωντανεύει στη σκηνή η μεγάλη Ελληνίδα ερμηνεύτρια, με τον ίδιο τον συγγραφέα στο ρόλο του δημοσιογράφου που της παίρνει συνέντευξη στο διαμέρισμα της στη Νέα Υόρκη. Η Πάτι Σίγκαλ προτάσσει συνεχώς τις άμυνες της μπροστά σε επώδυνες μνήμες, όπως η εξάρτησή της από τα ναρκωτικά, η εκμετάλλευση από τη μουσική βιομηχανία, η προδοσία από φίλους και εραστές, το μοναδικό πλάσμα που έφερε στον κόσμο, αλλά και την ανεξάντλητη δημιουργία, την ακριβή αισθητική και, τελικά, τη νίκη της ζωής επί του θανάτου. Το έργο αντλεί από δύο συνεντεύξεις που είχε παραχωρήσει στον συγγραφέα η Βρετανίδα τραγουδίστρια Μαριάν Φέιθφουλ, από την αλληλογραφία του με την τραγουδοποιό Melanie και από ποιητικά κείμενα της Κατερίνας Γώγου και του George Le Nonce.
Γιαγιά, όλα μια μέρα θα πεθάνουν
Μια παράσταση «για το τέλος του κόσμου» που παρακολουθεί τη μάχη μιας οικογένειας να κρατήσει την γιαγιά που πάσχει από άνοια ζωντανή μέσα από τις αναμνήσεις. Όλοι προσπαθούν να τη βοηθήσουν και να ταρακουνήσουν τη μνήμη της, αλλά τίποτα απ' τον κόσμο της γιαγιάς δεν υπάρχει πια.
Δωρεάν χώμα για όλους (Τώρα αρχίζω να σε βλέπω κάπως καλύτερα)
Μια site specific παράσταση σε διάλογο με το έργο του Κολτές και του Μπέκετ, ένα μικρό ποίημα αφιερωμένο σε όλους τους αόρατους του κόσμου. Σε έναν τόπο όπου όλοι είμαστε μόνοι, ένας άνθρωπος διεκδικεί, διασχίζοντας ένα κατώφλι, να μοιραστεί για λίγο την μοναξιά του με την μοναξιά των άλλων. Να μετατρέψει την διαδικασία της άσκοπης περιπλάνησης σε μορφή κοινής ελευθερίας.
Oh My Goddess!
Μια μυσταγωγική, σκοτεινή, παράξενη και ταυτόχρονα αστεία παράσταση, που συνδυάζει χορό, ακροβασία, ποίηση, θεατρικό λόγο, βουβή κωμωδία και ζωντανή μουσική, εμπνευσμένη από τη μυστηριακή μορφή της Τριπλής Θεάς. Παράδοξες συναντήσεις, αέναοι μετεωρισμοί, ανόητες συγκρούσεις, γλωσσικοί αντιπερισπασμοί, μαγικά ξόρκια, ιεροί χοροί και γκροτέσκοι χαρακτήρες, σμίγουν σ’ ένα σύμπαν όπου τον πρωταρχικό παλμό δίνει ο ήχος. Η μουσική λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος που κρατά ενωμένα τα στοιχεία της παράστασης, δίνοντας ώθηση στο σώμα για να τολμήσει την αιώρηση, έναυσμα στον λόγο για να εκφράσει το παράδοξο και πάτημα στην χειρονομία για να επιχειρήσει τον συμβολισμό.
Δικαίωμα στη λήθη
Στο πλατό μιας τηλεοπτικής εκπομπής δύο γυναίκες που έχουν βιώσει την ψυχική ασθένεια στο οικογενειακό τους περιβάλλον μιλούν για την εμπειρία τους, με στόχο την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης. Η ροή διακόπτεται από μαρτυρίες ασθενών, φροντιστών, εργαζομένων ψυχικής υγείας, από την Ελλάδα του 1924 μέχρι σήμερα, οι οποίες αναφέρονται σ’ ένα σύστημα υγείας διόλου υποστηρικτικό, στο στίγμα και τον κοινωνικό αποκλεισμό, και σε ανθρώπους που εργάστηκαν σε δομές ψυχικής υγείας με φροντίδα και αγάπη. Με οδηγό το χιούμορ, την συγκίνηση και την ένταση, οι χαρακτήρες αποκαλύπτονται στο έργο που θέτει ερωτήματα γύρω από την ειλικρίνειά μας και τους συμβιβασμούς που κάνουμε για την κοινωνική αποδοχή.
Μαζί
Μια γλυκόπικρη οικογενειακή ιστορία που προσεγγίζει με χιούμορ και τρυφερότητα το ευαίσθητο θέμα της διαχείρισης, της αποδοχής και της κοινωνικής συμπερίληψης ενός ατόμου με νοητική αναπηρία. Στο έργο που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην ελληνική σκηνή, η Ιζαμπέλα ζει με τον γιό της τον Μικέλε μια ήρεμη ζωή γεμάτη από μικρές καθημερινές δυσκολίες, αλλά και πολλή αγάπη. Ο Μικέλε, γλυκός, αστείος, παρορμητικός και τρυφερός, είναι ένας άνθρωπος με νοητική αναπηρία που ζει στην προστατευμένη ρουτίνα που η Ιζαμπέλα έχει διαμορφώσει για εκείνον. Η ζωή τους κυλά ήρεμα μέχρι που η απροσδόκητη επιστροφή της Σάντρα, της κόρης της οικογένειας, μετά από δέκα χρόνια, θα προκαλέσει αναταράξεις στην καθημερινότητά τους, για να οδηγηθούν τελικά σε μια συνύπαρξη με περισσότερη ειλικρίνεια, αγάπη και ουσιαστική αποδοχή.
Τα πήρες όλα κι έφυγες – Η ζωή του Στράτου Διονυσίου
Παράσταση-αφιέρωμα στον μεγάλο Θεσσαλονικιό λαϊκό τραγουδιστή Στράτο Διονυσίου, με τα ωραιότερα λαϊκά τραγούδια του σε ζωντανή εκτέλεση, όπως τα «Πήγαινέ με όπου θέλεις ταξιτζή», «Πάρε ό,τι θέλεις παλιατζή», «Ο Σαλονικιός», «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου», «Άκου ρε φίλε» κ.ά., που ζωντανεύει τη μυθιστορηματική ζωή του. Με την αυθεντική φωνή και τη δωρική παρουσία του κυριάρχησε στις νυχτερινές πίστες τις δεκαετίες του ‘60, του '70 και του '80, ξεχωρίζοντας με τα ανεπανάληπτα τραγούδια του που παραμένουν διαχρονικά.
Vanya
Σύγχρονη εκδοχή του κλασικού έργου του Αντόν Τσέχοφ από τον πολυβραβευμένο και ιδιαίτερα αγαπητό στο ελληνικό κοινό συγγραφέα, όπου ένας ηθοποιός υποδύεται οκτώ ρόλους, ακροβατώντας ανάμεσα στην κωμωδία και την τραγωδία χαρακτήρων που θέλουν απεγνωσμένα να αλλάξουν τις ζωές τους. Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη: "Στον πυρήνα του έργου είναι ένα ερώτημα: το πώς μπορούμε να αλλάξουμε τις ζωές μας. Οι χαρακτήρες αντιμετωπίζουν το ίδιο θέμα με διαφορετικό τρόπο και ένας ηθοποιός ενσωματώνει αυτή την σπαρακτική ανάγκη για αλλαγή, για μια διαφορετική ζωή, για έρωτα, αγάπη, επιτυχία, χρήματα, αποδοχή, ευτυχία”.
Κνοκ
Η κλασική γαλλική κωμωδία του Ζιλ Ρομέν για τις μεθόδους χειραγώγησης ενός γιατρού προκειμένου να αυξήσει τους ασθενείς του, «Κνοκ ή ο θρίαμβος της Ιατρικής», μεταφέρεται στον σύγχρονο κόσμο του μάρκετινγκ με όχημα την προσωπική σκηνική γλώσσα της Αργ. Χιώτη και της ομάδας Vasistas που βασίζεται στη μουσικότητα του λόγου και των σωμάτων. Το έργο λειτουργεί ως μια αποκαλυπτική σάτιρα που θέτει κοινωνικά διλήμματα σε σχέση με την εφαρμογή των κανόνων της αγοράς ακόμη και στις πιο ευαίσθητες περιοχές της ζωής μας. Σε μια μικρή πόλη της επαρχίας αναλαμβάνει το τοπικό ιατρείο ένας καινούργιος φιλόδοξος γιατρός. Με στόχο το κέρδος καταφέρνει να μετατρέψει όλους τους κατοίκους σε φανταστικούς ασθενείς που εξαρτώνται απόλυτα από τον ίδιο, χρησιμοποιώντας μελετημένες τεχνικές παραπλάνησης και εκφοβισμού.
Σε φιλώ, Πέτρος
Με φόντο τη δεκαετία του ‘70 και τα βαθιά ριζωμένα κοινωνικά στερεότυπα εκείνης της εποχής, εξελίσσεται η αληθινή ιστορία ενός γιου που αποκαλύπτει στη μητέρα του ότι είναι ομοφυλόφιλος μέσα από ένα γράμμα. Η παράσταση αντλεί από μια επιστολή που δημοσιεύθηκε στις σελίδες του περιοδικού «Αμφί», του πρώτου ελληνικού περιοδικού που μίλησε ανοιχτά για την ομοφυλόφιλη επιθυμία. Ο ήρωας της ιστορίας προσπαθεί να προσκαλέσει την μητέρα του στο δικό του σύμπαν και επιμένει στην ανάγκη να γνωριστούν πραγματικά. Δύο διαφορετικοί κόσμοι που παλεύουν παρόλα αυτά για τη σχέση που υπάρχει ανάμεσά τους, ξεδιπλώνονται στην παράσταση που ανοίγει ένα διάλογο μεταξύ της Πάτρας του 1977 και της Αθήνας του 2025 μέσα από παραδοχές, μυστικά και καψουροτράγουδα.
Η ευτυχία μου
Ένας ηθοποιός διανύει μια πορεία γεμάτη κακοτοπιές και ανατροπές, από τις χρυσές εποχές του ελληνικού κινηματογράφου έως τα 80s με τη «βασίλισσα» βιντεοκασέτα και το σήμερα. Με σύμμαχο τον ψυχολόγο του, ο ηθοποιός περνάει μια ζωή που ακροβατεί ανάμεσα στο ψέμα και την αλήθεια, την καλοσύνη και την αχαριστία, την τύχη και την ατυχία, μέχρι που τα πράγματα αλλάζουν στα 50 του χρόνια. Η ιστορία μπλέκει τις κλασικές συνταγές του ελληνικού κινηματογράφου με μια σύγχρονη ματιά, συνδυάζει την κωμωδία με το δράμα, το χορό και το τραγούδι με την πρόζα και κλείνει το μάτι στην ίδια τη ζωή, υπενθυμίζοντας ότι η ευτυχία μπορεί να βρίσκεται παντού.
Λαπωνία
Δύο οικογένειες συναντιούνται για τα Χριστούγεννα. Όταν ένα απ’ τα παιδιά λέει στο άλλο ότι ο Άγιος Βασίλης είναι ψέμα, έρχονται τα πάνω κάτω, στο πρωτόπαικτο έργο που μεταφέρεται στην ελληνική πραγματικότητα. Μια παράσταση ηθικών διλημμάτων για τις έννοιες του ψέματος, της αλήθειας, της λογικής, της μαγείας, των οικογενειακών αξιών αλλά και των ανείπωτων μυστικών, που οδηγούν σε ανατρεπτικές καταστάσεις.
Όχι εγώ
Το εμβληματικό μονόπρακτο μας υπενθυμίζει ότι το φως βρίσκεται ακόμη και στις πιο σκοτεινές στιγμές της ανθρώπινης ύπαρξης.
