© Θεόφιλος Τσιμάς
"Η γραμμή του ορίζοντος”
Ιδιαίτερα αγαπητό έργο του Χρήστου Βακαλόπουλου, αναφέρεται στην αέναη αναζήτηση και τον αγώνα των ανθρώπων για κάτι που μοιάζει πάντα απρόσιτο, όπως η γραμμή του ορίζοντα. Ο Γιώργος Παύλου το σκηνοθετεί εξετάζοντας υπαρξιακά ζητήματα μέσω των σχέσεων των χαρακτήρων. Παίζουν: Νίκος Γιαλελής, Σπύρος Μπόσγας, Άγγελος–Προκόπιος Νεράντζης, Αθηνά Παπαδάκη, Αλεξάνδρα Ρουβέλα, Ειρήνη Μαυρικάκη (Χώρα, από 20/11).
"Οιδίπους Τύραννος"
Έχοντας αποσπάσει εξαιρετικές κριτικές, ο Θανάσης Σαράντος επιστρέφει για δεύτερη χρονιά στο Από Μηχανής Θέατρο με τον "Οιδίποδα Τύραννο" του Σοφοκλή. Σε αυτήν τη σύγχρονη και πολυδιάστατη προσέγγιση της τραγωδίας, ο ίδιος αναλαμβάνει τον ομώνυμο ρόλο, εστιάζοντας στην έννοια της αυτογνωσίας και στα πάθη που καθορίζουν την ανθρώπινη φύση, ενώ δημιουργεί παραλληλισμούς με τη σημερινή πολιτική και κοινωνική κρίση. Την Ιοκάστη και τον Τειρεσία ερμηνεύει η Μάνια Παπαδημητρίου και η Αγγελική Λεμονή (σε διπλή διανομή). Παίζουν ακόμα οι: Χριστόδουλος Στυλιανού και
Κωνσταντίνος Λάγκος σε διπλή διανομή (Κρέων), Πάρης Σκαρτσολιάς (Εξάγγελος-Χορός),
Χάρης Μαυρουδής (Κορυφαίος Χορού-Άγγελος), (Θεράπων-Χορός, Κρέων), Βαγγέλης
Μάγειρος (Χορός-Θεράπων), Γιώργος Παπαδάκος (από 18/11).
"Κεραυνός"
One man show του Αλμπέρτο Εσκενάζυ που έγραψε, σκηνοθετεί και ερμηνεύει έναν άντρα που έρχεται αντιμέτωπος με την απογοήτευση και την αναγνώριση της ανθρώπινης αδυναμίας. Ο αλληγορικός τίτλος δηλώνει την ένταση, την συνταρακτική ισχύ των σκέψεων και των συναισθημάτων με τα οποία έρχεται αντιμέτωπος (Τρένο στο Ρουφ, από 15/11).
"Μεταμόρφωση”
O Τάσος Σαγρής ανεβάζει για 5η χρονιά τη θεατρική διασκευή του διάσημου έργου "Η Μεταμόρφωση" του Φραντς Κάφκα, με τη Σίσσυ Δουσίου στον πρωταγωνιστικό ρόλο ενός άνδρα που μεταμορφωνεται σε έντομο. Παρά την εξωτερική του αλλαγή, παραμένει συνειδητός, αλλά αναγκάζεται να αντιμετωπίσει την αποξένωση από την οικογένειά του και την κοινωνία. Παίζουν ακόμα οι ηθοποιοί Στέβη Φόρτωμα, Συμεών Τσακίρης, Λουκία
Ανάγνου, Θωμάς Χαβιανίδης (Olvio, από 16/11).
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Κεραυνός
Ένας φόνος γίνεται η αφορμή για έναν ύποπτο να έρθει αντιμέτωπος με το παρελθόν του. Όλα τα γεγονότα που έζησε ως παιδί στο κολαστήριο του Άουσβιτς είναι αναγκασμένος να εξιστορήσει σε μια επιτροπή ψυχιάτρων μέσα σε ένα βαγόνι τρένου και να αποδείξει την πνευματική του διαύγεια. Μια ντοστογιεφσκική προσέγγιση στην ψυχοπνευματικη ισορροπία και στην αναμέτρηση ηθικών και θεσμικών αξιών. Είναι πολλά τα ερωτήματα που συνθέτουν την παράξενη αυτή ιστορία: Θα καταφέρει τελικά να αποδείξει την αθωότητα του; Κι αν ναι με ποιο τίμημα; Θα μπορέσει να αντιμετωπίσει το θηρίο της ξαναγεννημένης μνήμης;
Μεταμόρφωση
Ένας νεαρός υπάλληλος μετά από δέκα χρόνια σταθερού καθημερινού προγράμματος, ξαφνικά, αδυνατεί να επαναλάβει τις ίδιες παγιωμένες κινήσεις και μετατρέπεται σε ένα ανεπιθύμητο παράσιτο, στην αριστουργηματική αλληγορία του Φραντς Κάφκα που παίζετι για 5η χρονιά.
Οιδίπους Τύραννος
Η κορυφαία τραγωδία της ανθρώπινης ενοχής, στην οποία ο βασιλιάς της Θήβας, Οιδίποδας, τυφλός κι ανήμπορος, «αναζητά» τη λύτρωση του θανάτου και απαντήσεις για την τραγική του μοίρα. Αναλαμβάνει να βρει τον δολοφόνο του Λαΐου ο οποίος, σύμφωνα με τον χρησμό, είναι υπεύθυνος για τον φοβερό λοιμό που έχει πλήξει την πόλη του. Στην πορεία, ανακαλύπτει πως όχι μόνο είναι ο ίδιος ο φονέας του προηγούμενου βασιλιά της Θήβας, αλλά και ο δολοφόνος του πατέρα του και σύζυγος της μητέρας του. Έπειτα από αυτή την αποκάλυψη της τραγικής αλήθειας, η Ιοκάστη απαγχονίζεται και ο Οιδίποδας αυτοτυφλώνεται. Η βραβευμένη παράσταση επιχειρεί να φωτίσει τις αναλογίες του έργου με το σήμερα.
Η γραμμή του ορίζοντος
«Μια ιστορία φυγής» χαρακτήριζε ο πρόωρα χαμένος συγγραφέας (αλλά και κριτικός, δοκιμιογράφος, σκηνοθέτης και ραδιοφωνικός παραγωγός) το εν πολλοίς βιωματικό και ίσως ωριμότερο έργο του. Μια 32χρονη γυναίκα, η Ρέα Φραντζή, βρίσκεται σε μια μεταιχμιακή στιγμή της ζωής της: έχει μόλις χωρίσει –χωρίς να ξέρει γιατί– και καταφεύγει στην Πάτμο, στο μυσταγωγικό νησί της Αποκάλυψης, όπου καταδύεται σε έναν επώδυνο απολογισμό ζωής. Η αναδρομή της δεν είναι μόνο μια καταμέτρηση προσωπικών απωλειών, αλλά και ένας αποχαιρετισμός σε μια γενιά που συνθηκολόγησε, μια Αθήνα που χάθηκε ανάμεσα στους συρμούς, μια Ελλάδα που απορροφήθηκε από τον υλισμό, μια κοινωνία που παρέδωσε την ταυτότητά της στην επίφαση. Η “Γραμμή του ορίζοντος” γράφτηκε το 1991 σε μία γλώσσα αφοριστική και αφοπλιστική, γεμάτη ολοζώντανες εικόνες και υποβλητική σιωπή, με έντονη χρήση ποιητικής ειρωνείας και επαναλήψεων, με υπονομευτικό χιούμορ και ιδιότυπο ρυθμό. Είναι ένα έργο που βρίθει από προφητικές ενοράσεις, εντυπωσιάζει με τη σκληρή αλήθεια του, μιλάει για το σήμερα όπως λίγα τωρινά, και δεν διστάζει να φέρει όλους ενώπιον των ευθυνών μας για την ύψωση του τόπου μας σε μια φαντασιακή χώρα, όπου όλοι θέλουν να ζήσουν.
