Σάτιρα σκηνοθετεί ο Νίκος Καμτσής και εμπνέεται από τον Γκόγκολ

Ο Γκόγκολ αποτελεί μια εξέχουσα μορφή στη Ρωσική λογοτεχνία και το θέατρο μέσα στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα. Μέσα από  τους ζωηρόχρωμους χαρακτήρες του μας ανοίγει το δρόμο για τα   βάθη της ανθρώπινης ψυχής, άλλοτε για να αποκαλύψει και άλλοτε να σαρκάσει τις  ταπεινότητες μας. Ο Νίκος Καμτσής εμπνέεται από τα έργα του Γκόγκολ και δημιουργεί μια ευρηματική σύνθεση εμπνευσμένη από τα πιο χαρακτηριστικά και αγαπημένα έργα του σπουδαίου Ρώσου συγγραφέα και συγκεκριμένα από το "Ο Επιθεωρητής", "Η Μύτη", "Τα Παντρολογήματα" κυρίως, αλλά ψήγματα και από τα άλλα κείμενα του, κυρίως τα λογοτεχνικά βρίσκονται διάσπαρτα σε όλο το κείμενο, στις καταστάσεις και στις σχέσεις των προσώπων.

Ο τίτλος του έργο είναι "Η Αβάσταχτη ελαφρότητα μιας μύτης" είναι η κύρια παραγωγή του Τόπος Αλλού και θα κάνει πρεμιέρα στις 15 Νοεμβρίου με πρωταγωνιστές του Δημήτρη Φραγκιόγλου, Αντώνη Καλομοιράκη, Λαμπρινή Θάνου, Βίκη Αθανασίου, Μαρία Κοσμά, Βασίλη Χρηστίδη, Κωνσταντίνο Χατζούδη. " Η σκηνοθετική προσέγγιση έχει ως κεντρικό άξονα τη ανελέητη σατιρική διάθεση του Γκόγκολ, ο οποίος με βιτριολικό χιούμορ, καυτηριάζει τα κακώς κείμενα της εποχής του, που παραμένουν διαχρονικά και επίκαιρα.

Στο έργο, οι χαρακτήρες από τον "Ο Επιθεωρητής" συναντούν απρόσμενα τον ήρωα από τη "Μύτη", δημιουργώντας απίθανες καταστάσεις που οδηγούν σε κωμικοτραγικές παρεξηγήσεις. Ταυτόχρονα, η ικανότητα της Φέκλα Ιβάνοβνα από τα "Παντρολογήματα" να κάνει προξενιά και να παντρεύει όποιον βρει μπροστά της μπλέκεται με την πανικόβλητη προσπάθεια των δημοσίων υπαλλήλων να κρύψουν την αλήθεια από τον υποτιθέμενο επιθεωρητή. Η σκηνική σύνθεση και η χιουμοριστική αλληλεπίδραση των χαρακτήρων φωτίζουν με ευφυία τα κοινωνικά και πολιτικά παράδοξα που σημάδευαν τη ρωσική κοινωνία του 19ου αιώνα και που με έναν εκπληκτικό τρόπο αντανακλώνται και στη σημερινή πραγματικότητα. Μέσα από κωμικές παρερμηνείες, γκροτέσκες φιγούρες και παρανοήσεις, το έργο διατηρεί την ουσία της γκογκολιανής σάτιρας: την ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης και την αποκάλυψη της ανθρώπινης ματαιοδοξίας και υποκρισίας”.

Το σκηνικό και τα κοστούμια είναι της Μίκας Πανάγου, η μουσική του Κώστα Χαριτάτου και οι χορογραφίες της Κάλιας Θεοδοσιάδη.