Τρεις παραστάσεις που είδαμε σε προηγούμενες σεζόν βάζουν τα καλοκαιρινά και ξεκινούν την πορεία τους σε διάφορα θέατρα της Αττικής, κάνοντας πρεμιέρα την ίδια μέρα του Ιουνίου. Ο λόγος για τον "Τυχαίο θάνατο ενός αναρχικού", τη "Βότκα μολότοφ" και το "Lemon", για τα οποία θα βρείτε αναλυτικές πληροφορίες παρακάτω.
H επιτυχία που σκηνοθέτησε ο Γιάννης Κακλέας συνεχίζει να επιβεβαιώνει για τρίτη χρονιά τον τίτλο του "απόλυτου sold-out". Ο λόγος για τον "Τυχαίο θάνατου ενός αναρχικού" , την πολιτική σάτιρα του Ντάριο Φο με τον Πάνο Βλάχο στον ρόλο του γελωτοποιού. Το καστ συμπληρώνουν οι Θοδωρής Σκυφτούλης, Κώστας Μαγκλάρας, Φοίβος Ριμένας, Ελένη Δαφνή και Στέλιος Πέτσος. Η παράσταση ξεκινά στις 3/6 στο θέατρο Πέτρας, ενώ στις 4 θα παιχτεί στο Βεάκειο και στις 5 και 6 στο Κατράκειο.
Προπώληση μέσω more.com. (οι παραστάσεις της Αττικής είναι sold-out)
Στις 3 του Ιουνίου κάνει πρεμιέρα και η "Βότκα μολότοφ" στο θερινό κινηματοθέατρο Γέρακα, ενώ θα ακολουθήσουν παραστάσεις σε Ηλιούπολη (4/6), Κατράκειο (13), Βεάκειο (20) και Κηποθέατρο Παπάγου (29). Την εκρηκτική κωμωδία της Ελένης Ράντου, η οποία βασίζεται σε διασκευή που έκανε ο Νιλ Σάιμον πάνω σε διηγήματα του Τσέχοφ, σκηνοθέτησε ο Νικορέστης Χανιωτάκης. Ο θίασος αποτελείται από τον Τάσο Χαλκιά, τον Ιωάννη Απέργη, την Παναγιώτα Βιτετζάκη, τη Βίβιαν Κοντομάρη, τη Λυδία Σγουράκη, τον Πάνο Σταθακόπουλο, τη Δήμητρα Στογιάννη και τον Χάρη Χιώτη.
Τέλος, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (3/6), το Καρνάγιο Γαϊδουρόμαντρας στο Λαύριο (20/7) και το θέατρο Βράχων (26/9) υποδέχονται τη γιορτή για τα έξι χρόνια του "Lemon", τη σκηνική προσαρμογή του "Novecento" του Αlessandro Baricco από τον Μελαχρινό Βελέντζα. H site-adaptive παράσταση αφηγείται την ιστορία ενός πολύ ταλαντούχου πιανίστα που γεννήθηκε στις αρχές του περασμένου αιώνα σε ένα ποταμόπλοιο και έκτοτε ποτέ δεν πάτησε το πόδι του στη στεριά. Ερμηνεύουν οι Μελαχρινός Βελέντζας και Γιώργος Δρίβας. Καλεσμένος ο πιανίστας Σταύρος Λάντσιας.
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού
Το έργο αφορμάται από την πραγματική δολοφονία του «αναρχικού σιδηροδρομικού» Τζουζέπε Πινέλι που διαπράχθηκε από την ιταλική αστυνομία. Με σατιρικό και ειρωνικό τρόπο, το έργο καταγγέλλει το τραγικό συμβάν, καυτηριάζει την κατάχρηση της εξουσίας και, αν και γράφτηκε πριν από χρόνια για να ασκήσει κριτική στη κυβερνητική διαφθορά, ο θεατής δεν θα δυσκολευτεί να βρει πολλές ομοιότητες με την Ελλάδα του σήμερα. Ταυτόχρονα, η παράσταση, που έχουν παρακολουθήσει μέχρι σήμερα περισσότεροι από 200.000 θεατές, διαθέτει εκρηκτική ενέργεια και ακολουθεί τα χνάρια ενός αρχετυπικού Γελωτοποιού, μίας φιγούρας διαχρονικής, αστείας και επικίνδυνης για κάθε εξουσία και κάθε στερεότυπο, συνδυάζοντας τα τραγούδια και τη ζωντανή μουσική με το καυστικό χιούμορ.
Lemon
Βασισμένο στον μονόλογο "Χιλιαεννιακόσια" του Αλεσάντρο Μπαρίκο, το έργο εξελίσσεται πάνω σε ένα ατμόπλοιο που πραγματοποιεί το ταξίδι Ευρώπη-Αμερική. Ένα νεογέννητο μωρό εγκαταλείπεται από τους μετανάστες γονείς του μέσα σε μια κούτα από λεμόνια. Ο ναύτης που το βρίσκει του δίνει το παρατσούκλι Τι Ντι Λέμον -από την κούτα των λεμονιών- και 1900 -από τη χρονιά που τον βρήκε. Ο ναύτης αυτός πεθαίνει και ο 1900 μένει ξανά ορφανός. Πάνω στο πλοίο, ο ενήλικας πια ήρωας της ιστορίας γνωρίζει τον έναν και μοναδικό του φίλο, τον τρομπετίστα Τιμ Τούνυ. Ο τελευταίος τον παροτρύνει διαρκώς να κατέβει στη στεριά, προκειμένου να εξαργυρώσει το ταλέντο του και να ζήσει μία “κανονική” ζωή. Την site-adaptive παράσταση που ταξιδεύει κυρίως σε αποκεντρωμένες περιοχές προσαρμόζοντας την ιστορία του πιανίστα 1900 στον κάθε διαφορετικό τόπο και δημιουργώντας μία πρωτότυπη εμπειρία για τους θεατές -σε ένα χωριό 25 μόνιμων κατοίκων, σε αγκυροβολημένα καράβια, εν πλω, σε ένα κτήμα λεμονιών κ.ά.- σε καλλιτεχνική διεύθυνση Μ. Βελέντζα, έχουν παρακολουθήσει μέχρι σήμερα 16.700 θεατές.
Βότκα μολότοφ
Η διασκευή του Νηλ Σάιμον πάνω σε διηγήματα του Άντον Τσέχωφ εμπνέει την εκρηκτική κωμωδία της Ελένης Ράντου, στην οποία σκιαγραφούνται χαρακτήρες τόσο από τα αστικά κέντρα, όσο και από την επαρχία της προεπαναστατικής Ρωσίας. Με γλαφυρό και μεγεθυμένο τρόπο, αλλά πάντα με συμπάθεια, βλέπουμε τις συνήθειες, τις εμμονές, τους φόβους τους, την προσήλωσή τους στα μικροσυμφέροντά τους, την αφέλειά, αλλά και την πονηριά τους. Επί σκηνής, παρελαύνουν χαρακτηριστικοί τύποι της εποχής του Τσέχοφ: από δασκάλες και νταντάδες, μέχρι παπάδες και οδοντίατροι. Όλοι οι ήρωες παραδίδονται, πανανθρώπινοι και παντοτινοί, στην κρίση όλων μας για το «χθες», το «σήμερα» και το «αύριο».
