"Άτλας της δεκαετίας του 2000": Νέες φωτογραφίες και μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για την παράσταση του Παντελή Φλατσούση

Βλέπουμε νέο υλικό από τη Κεντρική Σκηνἠ του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, όπου ο σκηνοθέτης θα έχει μια ενδιαφέρουσα συνομιλία με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Δημήτρη Παπανικολάου.

Άτλας της δεκαετίας του 2000 © Thomas Daskalakis

Στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά συνεχίζει την πορεία της η νέα παράσταση του Παντελή Φλατσούση "Άτλας της δεκαετίας του 2000" έως τις 26 Μαΐου, με ένα εξαιρετικό σύνολο ηθοποιών: Λένα Δροσάκη, Βίκυ Παπαδοπούλου, Γιώργος Γλάστρας, Γιώργος Κριθάρας, Στεφανία Ζώρα, Αναστάσης Γεωργούλας. Επί σκηνής οι μουσικοί Παιδί Τραύμα και Emi Path. Στην παράσταση συμμετέχει η Sci Fi River.

Μία γεύση από το τι θα δούμε στην Κεντρική Σκηνή μάς δίνουν οι φωτογραφίες που ακολουθούν παρακάτω. Παράληλλα, σημειώστε ότι μετά την παράσταση της Τετάρτης 22 Μαΐου θα ακολουθήσει συνομιλία ανάμεσα στον σκηνοθέτη Παντελή Φλατσούση και τον Δημήτρη Παπανικολάου (Καθηγητή Νεοελληνικών και Πολιτισμικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης) για όσες-όσους από το κοινό της παράστασης επιθυμούν να μείνουν να την παρακολουθήσουν.

Άτλας της δεκαετίας του 2000
© Thomas Daskalakis

Λίγα λόγια για το έργο

Η δεκαετία του 2000, που μάλλον ξεκινάει με το τρομοκρατικό χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους το 2001, αποτελεί την δεκαετία που συνυπάρχουν δύο ιστορικά παραδείγματα: είναι η εποχή που επιβιώνουν υποσχέσεις οικουμενικής ειρήνης, αλλά και εποχή νέων τύπων τρομοκρατίας και πολέμων, νέων ατομικών και συλλογικών φόβων. Και κυρίως η δεκαετία αυτή είναι ταυτόχρονα εποχή της αφθονίας, αλλά και η ματαίωση αυτής της υπόσχεσης.

Η Κεντρική Σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά φιλοξενεί μία παράσταση που, με
τη συνθήκη του σόου
και με εκτεταμένη χρήση τεχνολογίας, live video, ζωντανή μουσική και ένα δυνατό καστ επιχειρεί να ξαναθυμηθεί τα χρόνια της δεκαετίας του 2000 και να τα εξερευνήσει μαζί με το κοινό.

Άτλας της δεκαετίας του 2000
© Thomas Daskalakis

Το "α" στην πρόβα του "Άτλαντα της δεκαετίας του 2000"

Πράγματι, όπως διαπιστώσαμε και από την πρόβα, το κείμενο του σκηνοθέτη, της Παναγιώτας Κωνσταντινάκου και της Ιωάννας Λιούτσια είναι ένα μωσαϊκό από τέτοια μικρά καρέ. Ένα παιδί από τη Λάρισα σκίζει το σελοφάν της εφημερίδας για να πάρει από το ένθετο την αφίσα των Ολυμπιακών του Σίδνεϊ. Μια γυναίκα ενθουσιάζεται από την ταχύτητα με την οποία μπορεί να πηγαίνει πια στη δουλειά της μέσω του μετρό "Εθνική Άμυνα-Σύνταγμα". Ένας άνθρωπος από άλλη χώρα ονειρεύεται να πηγαίνει σε μηδέν χρόνο στην πατρίδα του τώρα που άνοιξε το "Ελευθέριος Βενιζέλος", όσο μια κυρία που αγχώνεται για τη διαγραφή του θρησκεύματος από τις ταυτότητες κομπιάζει στα μισά της λέξης "κωλοαλβανός".

Τι μας απάντησαν οι ηθοποιοί της παράστασης στην ερώτηση "Ποια είναι η πιο 2000 στιγμή σου"; Δείτε εδώ:

Διαβάστε Επίσης

Δείτε εδώ περισσότερες φωτογραφίες:

Άτλας της δεκαετίας του 2000
© Thomas Daskalakis

Άτλας της δεκαετίας του 2000
© Thomas Daskalakis

Άτλας της δεκαετίας του 2000
© Thomas Daskalakis

Άτλας της δεκαετίας του 2000
© Thomas Daskalakis

Τα σκηνικά και τα κοστούμια του "Άτλαντα της δεκαετίας του 2000" είναι του Κωνσταντίνου Ζαμάνη, οι φωτισμοί της Χριστίνας Θανάσουλα, η χορογραφία και η επιμέλεια της κίνησης της Θεανώς Ξυδιά

Προπώληση μέσω more.com

Διαβάστε Επίσης

Περισσότερες πληροφορίες

Άτλας της δεκαετίας του 2000

  • Κοινωνικό
  • Διάρκεια: 145 '

Μια παράσταση που με τη συνθήκη του show και με εκτεταμένη χρήση τεχνολογίας, live video, ζωντανής μουσικής και μία εξαιρετική ομάδα ηθοποιών επιχειρεί να ξαναθυμηθεί τα χρόνια της δεκαετίας του 2000. Η δεκαετία του 2000, που μάλλον ξεκινάει με το τρομοκρατικό χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους το 2001, αποτελεί την δεκαετία που συνυπάρχουν δύο ιστορικά παραδείγματα: είναι η εποχή που επιβιώνουν υποσχέσεις οικουμενικής ειρήνης, αλλά και εποχή νέων τύπων τρομοκρατίας και πολέμων, νέων ατομικών και συλλογικών φόβων. Και κυρίως η δεκαετία αυτή είναι ταυτόχρονα εποχή της αφθονίας, αλλά και η ματαίωση αυτής της υπόσχεσης. Στην παράσταση χρησιμοποιούνται αποσπάσματα από το βιβλίο "Το τέλος των ψευδαισθήσεων" του Andreas Reckwitz,πρόλογος-επιμέλεια: Γιώργος Μπιθυμήτρης , μτφρ. Ευαγγελία Τόμπορη, εκδ. Αλεξάνδρεια, 2023. Στον “Άτλαντα” συμμετέχει η Sci Fi River.

Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Ηρώων Πολυτεχνείου & Βασ. Γεωργίου

Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Ηρώων Πολυτεχνείου & Βασ. Γεωργίου

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Θέατρο

Μια ζωή - Ο μονόλογος μιας μοδίστρας

Καθηλωτική η Νένα Μεντή σε μια παράσταση-φόρος τιμής στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, που συγκινεί με τον τρόπο που χειρίζεται τη δύναμη της μνήμης. Το κείμενο, παρότι ουσιαστικό, θα μπορούσε να έχει μεγαλύτερη εκφραστική ένταση. | Powered by Uber

ΓΡΑΦΕΙ: ΜΑΡΙΑ ΚΡΥΟΥ
17/04/2025

Τρεις αδελφές

Μερικά χρόνια μετά τον αξιοσημείωτο "Θείο Βάνια", η Μαρία Μαγκανάρη επιστρέφει στον Τσέχοφ, με ακόμη μία παράσταση συνόλου, βαθιάς τρυφερότητας, ποίησης και ωραίων ερμηνειών. | Powered by Uber

Η Νατάσα Εξηνταβελώνη έρχεται με το "Girls & Boys" από τη Θεσσαλονίκη

Είναι η βία αναπόφευκτο στοιχείο της ανθρώπινης φύσης ή αποτέλεσμα των κοινωνικών και πολιτισμικών συνθηκών, διερωτάται το έργο του γνωστού στο ελληνικό κοινό Ντένις Κέλι, σε σκηνοθεσία της Λητώς Τριανταφυλλίδου.

Μια "Μπουμπού" στο θέατρο Εν Αθήναις

Η Δήμητρα Κολλά ερμηνεύει μια γλυκόπικρη ιστορία βγαλμένη από τις σελίδες της νουβέλας του Δημήτρη Μητσοτάκη, η οποία όμως μιλάει για όλους μας.

11 τελευταίες παραστάσεις για το "Τα πήρες όλα κι έφυγες – Η ζωή του Στράτου Διονυσίου" στο Παλλάς

Last call για την μεγάλη θεατρική επιτυχία του Παλλάς με τον Γιάννη Τσορτέκη στο ρόλο του Στράτου και τους Άγγελο, Στέλιο και Διαμαντή Διονυσίου να τραγουδούν ζωντανά επί σκηνής.

"My fierce ignorant step": Χρήστος Παπαδόπουλος σε παγκόσμια πρεμιέρα στη Στέγη με μια χορευτική έξαψη για τις πρώτες μας φορές

Δέκα χορευτές κινούνται σαν ένα στη νέα παράσταση του καταξιωμένου μινιμαλιστή χορογράφου, "My fierce ignorant step", που μιλά για την κοινή εμπειρία της πρώτης φοράς που συναντηθήκαμε, που γελάσαμε, που ζήσαμε…

Paris Opera Junior Ballet: Η αφρόκρεμα του νεανικού χορού στην Αθήνα

Το Μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού, κοιτίδα του κλασικού χορού μας συστήνει τη νέα γενιά χορευτών που χορεύει για το μέλλον, την παράδοση και τη ζωή.