Η ομάδα "Fem Tettix” παρουσιάζει το τρίτο πρωτότυπο έργο της με τίτλο "#Free Prometheus". Πρόκειται για μια "δικαστική" κωμωδία παραλόγου, η οποία -όπως γίνεται αντιληπτό και από τον τίτλο της- δανείζεται τα δομικά στοιχεία της τραγωδίας του Αισχύλου "Προμηθέας Δεσμώτης". Σκοπός του "#Free Prometheus" είναι να σατιρίσει τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης αλλά και την κατάσταση της δικαιοσύνης. Η παράσταση ξεκίνησε στα τέλη του Μαρτίου και αναμένεται να ολοκληρωθεί στις 25 Απριλίου στο Studio Μαυρομιχάλη.
Οι συντελεστές
Το κείμενο της παράστασης είναι του Θύμιου Διαμάντη, της Ίριδας Κατσούλα και της Μαρίας Παπαϊωάννου. Τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει η Ίρις Κατσούλα, τα κοστούμια σχεδίασε η Χριστίνα Κωστέα, τους φωτισμούς η Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου, ενώ την κίνηση επιμελήθηκε η Ιωάννα Χρυσομάλλη. Στο "#Free Prometheus" ερμηνεύουν οι: Θύμιος Διαμάντης, Ίρις Κατσούλα, Κώστας Κουτρούλης, Δημήτρης Μπούρας, Μαρία Παπαϊωάννου, Μαρίνα Σαμαρά και η Ηρώ Σταφυλάκη.
Λίγα λόγια για την ομάδα
Η ομάδα "Fem tettix" αποτελείται από τις Ίριδα Κατσούλα, Αγγελική Γρηγοροπούλου και Κατερίνα Αγγελίτσα. Πρόκειται για γυναικεία υπόθεση και ισχύς εν τη ενώσει στο γράψιμο, τη σκηνοθεσία, την ερμηνεία, τη μουσική, τα κοστούμια, τις φωτογραφίες. Εξ ου και το όνομά της: "Fem Tettix", δηλαδή "Θηλυκά τζιτζίκια". Γιατί τζιτζίκια; Γιατί πέραν από το καλοκαιρινό τους τραγούδι-ερωτικό κάλεσμα, τα τζιτζίκια αν συσπειρωθούν μπορούν να παραγάγουν έναν από τους ισχυρότερους ήχους της φύσης. Παλιότερες δουλειές των "Fem tettix" είναι οι παραστάσεις "Η μάνα είναι μάνα ρε" που παρουσιάστηκε στο HGW std. την περσινή και τη φετινή σεζόν και "Αφρική ή Πώς να φυτέψετε τον νεκρό αδελφό σας" που έκανε πρεμιέρα το 2020 στον Κάτω Χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου.
Περισσότερες πληροφορίες
#Free Prometheus
Το τρίτο πρωτότυπο έργο που δημιούργησε η ομάδα Fem Tettix (μετά το “Η μάνα είναι μάνα ρε” και το “Αφρική ή Πώς να φυτέψετε τον νεκρό αδελφό σας”) είναι μια «δικαστική» κωμωδία παραλόγου. Όπως μπορούμε να συμπεράνουμε και από τον τίτλο της, η παράσταση δανείζεται στοιχεία από το έργο του Αισχύλου "Προμηθέας δεσμώτης" με στόχο να σατιρίσει τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα και, συγκεκριμένα, το επίπεδο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και της δικαιοσύνης στην Ελλάδα.