Πάτροκλος Σκαφίδας©
Δύο παραστάσεις που είδαμε αυτή τη σεζόν στο Θέατρο του Νέου Κόσμου σιγά-σιγά οδεύουν προς το τέλος τους με μικρή αλλαγή στις μέρες και ώρες που παίζονται. Η πρώτη είναι σε σκηνοθεσία της Νάντιας Κοντογεώργη και μιλά για θέματα όπως η σαρωτική δύναμη του έρωτα και της φιλίας αλλά και την ομοφοβία, ενώ η δεύτερη είναι μια ιδιαίτερη μίξη μονολόγου και stand-up δια χειρός Θάνου Τοκάκη.
"Burn this"
Ένα από τα γνωστότερα έργα του Μπρόντγουεϊ, που έκανε πρεμιέρα στην Κεντρική Σκηνή του Θέατρου του Νέου Κόσμου την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, πλησιάζει πια προς το τέλος του. Με το "Burn this" του Λάνφορντ Γουίλσον (μετάφραση: Γεράσιμος Ευαγγελάτος), η Νάντια Κοντογεώργη παρουσίασε φέτος την πρώτη σκηνοθεσία της στο θέατρο. Πρόκειται για ένα έργο για τη σαρωτική δύναμη του έρωτα, τη φιλία, την ομοφοβία, το πένθος και την προσωπική εξέλιξη, με πρωταγωνιστές τέσσερις ανθρώπους (Κίμωνας Κουρής, Μάριος Σαραντίδης, Ιβάν Σβιτάιλο, Ιωάννα Τριανταφυλλίδου) που προσπαθούν να κατακτήσουν όσα ονειρεύονται. Η παράσταση θα συνεχιστεί μέχρι τις 21/4 και θα παίζεται μόνο Σάββατο (6.30 μ.μ.) και Κυριακή (9 μ.μ.).
Λίγα λόγια για την πλοκή
Η Άννα και ο Λάρρυ θρηνούν τον απροσδόκητο χαμό του φίλου και συγκατοίκου τους Ρόμπι, που σκοτώθηκε σε ναυτικό δυστύχημα με τον σύντροφό του. Η Άννα ανακαλύπτει στην κηδεία του πως η οικογένειά του δεν έχει ιδέα πως ο Ρόμπι ήταν ομοφυλόφιλος, ούτε βέβαια πως εργαζόταν σαν χορευτής. Στις δύσκολες στιγμές που ακολουθούν, αποδεικνύεται πως ο επί σειρά ετών σύντροφός της, Μπάρτον, επιτυχημένος σεναριογράφος του Χόλλυγουντ, αποτυγχάνει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Μετά από λίγο, ο αδερφός του Ρόμπι, o Πέιλ, εισβάλει στο σπίτι, ανατρέποντας τα δεδομένα και δημιουργώντας νέες δυναμικές και συναισθήματα. Μια θυελλώδης σχέση ανάμεσα σ’ αυτόν και την Άννα γεννιέται, πέρα από τη ζώνη ασφαλείας και των δύο. Ένας έρωτας, στον οποίο και οι δύο αντιστέκονται σθεναρά, επαναλαμβάνοντας διαρκώς πως δεν τον θέλουν.
Καθώς η απώλεια κλονίζει τους τέσσερις ήρωες, αποδεικνύεται πως αποτελεί ταυτόχρονα και σημαντικο παράγοντα για την αλλαγή τους. Η παράσταση μιλάει για το πώς ένα τραυματικό γεγονός μπορεί να μετακινήσει έναν άνθρωπο. Ταυτόχρονα, απογειώνει την έννοια της δημιουργίας, τονίζοντας την καταλυτική της δύναμη στην εξέλιξη των ηρώων. Η Άννα προετοιμάζει και ξεκινά την καριέρα της ως χορογράφος, ενώ ο Μπάρτον μετουσιώνει τον πόνο του γράφοντας για πρώτη φορά το σενάριο για μια ιστορία αγάπης. Το "Burn this", μέσα από πολλή μουσική (Δήμητρα Τρυπάνη) και τραγούδι, μιλάει τελικά για μια παρέα ανθρώπων που μέσα από την θλίψη και τον διαρκή αγώνα για τις ανθρώπινες σχέσεις εξερευνούν τον τρόπο για να ζήσουν. Άλλωστε, στα ελληνικά, το "κάψ’το" μπορεί να σημαίνει ταυτόχρονα καταστροφή και διασκέδαση.
"Ο Τίποτας"
Ο Τίποτας. Είναι (σχεδόν) ένας άνθρωπος. Όπως όλοι. Με ένα παρελθόν. Κι ένα μέλλον (;). Και μια ήσυχη ατάραχη ζωή. Ή τουλάχιστον αυτό θέλει να πιστεύει και να πιστέψουν κι οι άλλοι. Ο Θάνος Τοκάκης συνεχίζει την καλλιτεχνική έρευνα πάνω στην αναζήτηση της ταυτότητας και την έννοια της ευτυχίας. Μετά τη μικρού μήκους ταινία "Tokakis ή What’s my name”, ο καλλιτέχνης σκηνοθετεί και ερμηνεύει έναν σχεδόν μπεκετικό ήρωα, που από σκηνής του Θεάτρου του Νέου Κόσμου μιλάει για τον πόνο, τα ραγίσματα και τα τραύματα που κουβαλά. "Ο Τίποτας" θα παίζεται μέχρι και τις 28/4, επίσης κάθε Σάββατο (9 μ.μ.) και Κυριακή (7 μ.μ.).
Βασισμένη στο κείμενο του υποψήφιου για Πούλιτζερ Γουίλ Ίνο, η παράσταση, στα όρια της stand up comedy, γεμάτη χιούμορ, αυτοσαρκασμό, ανατροπές αλλά και πολύ πόνο, αξιοποιεί θραύσματα μιας ιστορίας για να αναρωτηθεί για το πόσο μας ορίζει η ευτυχία και η "υποχρέωση" να την αναζητούμε. Ο Τίποτας δεν είναι ακριβώς ένας μονόλογος στο θέατρο, ούτε ακριβώς stand up comedy, είναι μια μίξη. Μοιάζει σαν να παρακολουθούμε μια κουβέντα, μια χαλαρή συζήτηση περί ζωής που δεν αφορά κάτι συγκεκριμένο. Ο Τίποτας έχει στο μυαλό του κάνα δυο –το πολύ– απλά πράγματα που τον απασχολούν και μας απασχολούν.
Όπως εξηγεί ο Θάνος Τοκάκης: "Ο Τίποτας δεν πρόκειται να σας μιλήσει για κάτι φοβερό. Κάτι συνταρακτικό. Ή για κάτι που θα σας ενοχλήσει. Μη φοβάστε, δεν πρόκειται να εμβαθύνει. Αυτό που θα προσπαθήσει τουλάχιστον είναι να σας διασκεδάσει. Να σας κάνει να ξεχαστείτε για λίγο από την καθημερινότητα της ζωής και τα βάσανά της. Ένα ευχάριστο διάλειμμα. Κι ύστερα να επιστρέψετε στο σπίτι σας ευχαριστημένοι. Και να συνεχίσετε τη ζωή σας όπως την αφήσατε. Το ίδιο χαρούμενοι. Το ίδιο ευτυχισμένοι. Χωρίς πληγές. Χωρίς ραγίσματα. Χωρίς πόνο. Όλα αυτά είναι ένα τίποτα. Όσο η ίδια η ζωή".
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Burn this
Η Άννα και ο Λάρρυ θρηνούν τον απροσδόκητο χαμό του φίλου και συγκατοίκου τους Ρόμπι, που σκοτώθηκε σε ναυτικό δυστύχημα με τον σύντροφό του. Η Άννα ανακαλύπτει στην κηδεία του πως η οικογένειά του δεν έχει ιδέα πως ο Ρόμπι ήταν ομοφυλόφιλος, ούτε βέβαια πως εργαζόταν σαν χορευτής. Στις δύσκολες στιγμές που ακολουθούν, αποδεικνύεται πως ο επί σειρά ετών σύντροφός της, Μπάρτον, επιτυχημένος σεναριογράφος του Χόλιγουντ, αποτυγχάνει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Μετά από λίγο, ο αδερφός του Ρόμπι, o Πέιλ, εισβάλει στο σπίτι, ανατρέποντας τα δεδομένα και δημιουργώντας νέες δυναμικές και συναισθήματα. Μια θυελλώδης σχέση ανάμεσα σ’ αυτόν και την Άννα γεννιέται, πέρα από τη ζώνη ασφαλείας και των δύο. Ένας έρωτας, στον οποίο και οι δύο αντιστέκονται σθεναρά, επαναλαμβάνοντας διαρκώς πως δεν τον θέλουν.
Ο Τίποτας (μια πονεμένη ιστορία)
Ο Τίποτας. Είναι (σχεδόν) ένας άνθρωπος. Όπως όλοι. Με ένα παρελθόν. Κι ένα μέλλον (;). Και μια ήσυχη ατάραχη ζωή. Ή τουλάχιστον αυτό θέλει να πιστεύει και να πιστέψουν κι οι άλλοι. Ο Θάνος Τοκάκης, μετά τη μικρού μήκους ταινία “Tokakis ή What’s my name”, όπου, αξιοποιώντας προσωπικά του βιώματα, επίσης ασχολήθηκε με αυτοσαρκασμό με το θέμα, σκηνοθετεί και ερμηνεύει έναν σχεδόν μπεκετικό ήρωα, που από σκηνής μιλάει για τον πόνο, τα ραγίσματα και τα τραύματα που κουβαλά. Θέματα για τα οποία δεν θέλει να μιλήσει κανείς, οριακά ούτε ο ίδιος. Βασισμένη στο κείμενο του υποψήφιου για Πούλιτζερ Γουίλ Ίνο, η παράσταση, στα όρια του stand up comedy, γεμάτη χιούμορ, αυτοσαρκασμό, ανατροπές αλλά και πολύ πόνο, αξιοποιεί θραύσματα μιας ιστορίας για να αναρωτηθεί για το πόσο μας ορίζει η ευτυχία και η «υποχρέωση» να την αναζητούμε. Η παράσταση μοιάζει σαν να παρακολουθούμε μια κουβέντα, μια χαλαρή συζήτηση περί ζωής που δεν αφορά κάτι συγκεκριμένο. Ο Τίποτας έχει στο μυαλό του κάνα δυο –το πολύ– απλά πράγματα που τον απασχολούν και μας απασχολούν.
