"Πλάσματα του Θεού: υπόθεση Παπέν": Τρίτη παράταση για την αληθινή ιστορία που αποκαλύπτει ένα από τα πιο αινιγματικά εγκλήματα του 20ού αιώνα

Tη σκηνοθεσία της παράστασης υπογράφει ο καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου Altera Pars, Πέτρος Νάκος και παίζουν οι Μίνα Χειμώνα, Αγγελική Κοντού, Άντα Κουγιά, Αιλιάνα Μαρκάκη.

Πλάσματα του Θεού: υπόθεση Παπέν Eλπίδα Μουμουλίδου©

H παράσταση "Πλάσματα του Θεού: υπόθεση Παπέν" του καλλιτεχνικού οργανισμού Altera Pars βασισμένη στην αληθινή ιστορία των αδελφών Παπέν, που διέπραξαν ένα από τα πιο στυγερά και αινιγματικά εγκλήματα του 20ού αιώνα, παίρνει και τρίτη παράταση λόγω επιτυχίας μέχρι 31 Μαρτίου.

Πρόκειται για μία παράσταση για τον αποκλεισμό, την αδικία, την εκδίκηση και την αγάπη, που παντρεύει το φιλμ νουάρ με τα σύγχρονα crime series και εμπλουτίζεται με κωμικά-σατυρικά στοιχεία. Tη σκηνοθεσία της παράστασης υπογράφει ο καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου Altera Pars, Πέτρος Νάκος και παίζουν οι Μίνα Χειμώνα, Αγγελική Κοντού, Άντα Κουγιά, Αιλιάνα Μαρκάκη.

Πλάσματα του Θεού: υπόθεση Παπέν
Eλπίδα Μουμουλίδου©

Λίγα λόγια για την ιστορία

Οι αδελφές Παπέν το Φλεβάρη του 1933 γίνονται πρωτοσέλιδο στις γαλλικές εφημερίδες, αφού ομολογούν ότι σκότωσαν την κυρία τους και την κόρη της, έπειτα από επτά χρόνια που βρίσκονταν στην υπηρεσία τους, κατακρεουργώντας τα πτώματά τους. Η δίκη που ακολουθεί συγκεντρώνει και πάλι τα φώτα της δημοσιότητας, ενώ η γαλλική κοινωνία διχάζεται ανάμεσα σε εκείνους που ζητούν την παραδειγματική τιμωρία των Παπέν κι εκείνους που προσπαθούν να τις δικαιολογήσουν. Στο μεταξύ η αποκάλυψη πως η Λέα και η Κριστίν Παπέν είχαν αιμομικτική σχέση συσκοτίζει ακόμη περισσότερο την υπόθεση, και προκαλεί πρωτόγνωρο σοκ στην κοινωνία της εποχής.

Πλάσματα του Θεού: υπόθεση Παπέν
Eλπίδα Μουμουλίδου©

Ψυχιατρική και εγκληματολογία προσπαθούν μέχρι σήμερα να δώσουν πειστικές ερμηνείες στο έγκλημά και να φωτίσουν τα κίνητρα τους. Ήταν έγκλημα ταξικής εκδίκησης;  Ήταν ένα ξέσπασμα ψυχωσικού επεισοδίου; Υπήρχαν σεξουαλικές προεκτάσεις σε αυτό; Διάσημοι φιλόσοφοι, συγγραφείς, επιστήμονες  και καλλιτέχνες, όπως ο Σάρτρ, η Σιμόν ντε Μπουβουάρ, ο Λακάν κ.α., ασχολήθηκαν με την υπόθεση, προσπαθώντας να τις γνωρίσουν, να τις κατανοήσουν, να τις δικαιολογήσουν. O Ζαν Ζενέ μάλιστα θα γράψει το δημοφιλέστερο θεατρικό του έργο του, τις "Δούλες" εμπνευσμένος από την ιστορία τους. Ωστόσο παρά τον αποτροπιασμό που προκαλούν οι πράξεις τους, ακόμη και το δικαστικό σύστημα στάθηκε με μια παράδοξη επιείκεια, με μια λανθάνουσα συμπάθεια απέναντί τους. Ίσως γιατί,πίσω απ’ την παράδοξη αυτή συμπάθεια, κρύβεται η συλλογική ενοχή μιας κοινωνίας, για το τέρας που εξέθρεψε και στο τέλος της επιτέθηκε με ανεξέλεγκτη μανία.

Πλάσματα του Θεού: υπόθεση Παπέν
Eλπίδα Μουμουλίδου©

100 χρόνια πέρασαν από το φριχτό έγκλημα των αδελφών Παπέν κι όμως τα ερωτήματα που εγείρονται από την τραγική τους ιστορία μοιάζουν τόσο κοντινά κι επίκαιρα. Πώς διαμορφώνεται ένας άνθρωπος μέσα σ’ ένα σύστημα όπου η αδικία και η κακοποίηση είναι κανονικότητα; Όπου η διαφορετικότητα στιγματίζεται και περιθωριοποιείται, ενώ οι άνθρωποι διαχωρίζονται αυστηρά σε αυτούς που μπορούν τα πάντα και σ’ εκείνους που η σκέτη επιβίωση είναι η μοναδική τους προοπτική - κι αυτή ακόμα πολύ αβέβαιη; Πώς διαπλάθεται ένας άνθρωπος στερημένος από κάθε φροντίδα, από κάθε καλοσύνη, από κάθε ευκαιρία να βελτιώσει έστω κατ’ ελάχιστο τη ζωή του; Αυτός ο άνθρωπος σίγουρα εξαχρειώνεται και γίνεται ικανός για τα φρικτότερα εγκλήματα και τη μεγαλύτερη κακότητα. Πόσο φταίει ο άνθρωπος αυτός για τις πράξεις του, εναπόκειται στην κρίση του καθενός μας να το αξιολογήσει.

Προπώληση εισιτηρίων μέσω more.com

Διαβάστε Επίσης

Περισσότερες πληροφορίες

Πλάσματα του Θεού: υπόθεση Παπέν

  • Σκηνική Σύνθεση
  • Διάρκεια: 90 '

Μια πρωτότυπη σκηνική σύνθεση που βασίζεται στην αληθινή, συγκλονιστική ιστορία των αδελφών Παπέν (πάνω στην οποία ο Ζαν Ζενέ βάσισε το έργο του «Οι δούλες»), που διέπραξαν ένα από τα πιο στυγερά και αινιγματικά εγκλήματα του 20ού αιώνα. Η παράσταση σε σκηνοθεσία του Πέτρου Νάκου, που μιλά για τον αποκλεισμό, την αδικία, την εκδίκηση και την αγάπη, παντρεύει το φιλμ νουάρ με στοιχεία από σύγχρονα crime series αλλά και στοιχεία κωμωδίας και σάτιρας.

Altera Pars

Μ. Αλεξάνδρου 123

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Θέατρο

Κατερίνα Λέχου: " Δεν σκηνοθετώ τη ζωή μου· τη ζω"

Η Κατερίνα Λέχου μας μιλά για την ηρωίδα που ενσαρκώνει στο έργο "Linda", αναδεικνύει τη δύναμη της τέχνης να μετακινεί, να εμπνέει και να θέτει ερωτήματα για τη ζωή, ενώ μοιράζεται προσωπικές σκέψεις για την ισορροπία ανάμεσα στην επαγγελματική επιτυχία και την προσωπική ευτυχία.

ΓΡΑΦΕΙ: ΜΑΡΙΑ ΚΡΥΟΥ
23/11/2024

Υπάρχει συνταγή για την "Υψηλή Μαγειρική των Σχέσεων";

Η Βίλη Σωτηροπούλου επανέρχεται με την "Υψηλή Μαγειρική των Σχέσεων", μια κωμωδία που συνδυάζει το χιούμορ με τη βαθύτερη ανάλυση των δυναμικών που αναπτύσσονται ανάμεσα στις σχέσεις.

Όσα μάθαμε για τον χορογράφο Δημήτρη Μυτιληναίο

Ο χορογράφος Δημήτρης Μυτιληναίος μας μιλά για τον χορό, τη φιλοσοφία και τα σχέδια του με αφορμή την νέα του δουλειά "REDUNDANCes" ένα χορογραφικό κολάζ από διασκευασμένες variations που παρουσιάζεται στο ΠΛΥΦΑ.

Αποκλειστικό: Ποιο είναι το νέο θεατρικό της Ηρώς Μπέζου που έρχεται το 2025 στο Θέατρο Τέχνης;

Οι έννοιες της μεταμόρφωσης και της ελευθερίας αποτελούν τον βασικό κορμό του δεύτερου θεατρικού της νέας και αγαπημένης ηθοποιού, που αυτή τη φορά παίρνει ρόλο συγγραφέα και σκηνοθέτη.

Η θεατρική "Αίθουσα αναμονής" επιστρέφει στο Σωματείο Οδηγών Ταξί Αττικής

Στο Σ.Ο.Τ.Α. συνεχίζει για δεύτερο κύκλο φέτος η δραματική κωμωδία που ξετυλίγει το πολυσύνθετο και αντιφατικό ζήτημα της γυναικείας αφήγησης σήμερα.

Η Ταμίλα Κουλίεβα μάς μεταφέρει στο 2028 με ένα θεατρικό "Απόρρητο"

Το αριστούργημα του Ιβάν Βιριπάγιεφ διερευνά τα πιο φλέγοντα ερωτήματα που απασχολούν την ανθρωπότητα και τη δύναμη της αλήθειας σε έναν κόσμο που ορίζει η τεχνητή νοημοσύνη, μέσα από την ιστορία τριών επιστημόνων.

"Αν ήμουν κόκκινο": Μια παράσταση για τα 50 χρόνια Πολυτεχνείο στο θέατρο Σημείο

Η αιρετική δραματουργός Λούλα Αναγνωστάκη και τα πενήντα χρόνια Μεταπολίτευσης ενέπνευσαν ένα σύγχρονο ελληνικό έργο κατά παραγγελία του θεάτρου Σημείο, σε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Διαμαντή.