Λάμπρο Φισφή, Δημήτρη Μακαλιά, Ζήση Ρούμπο, πώς καίγεται τελικά το σενάριο;

Πείτε μου για μια ξεχωριστή εμπειρία που ζήσατε στον Λυκαβηττό και τη θυμάστε μέχρι σήμερα.
Λάμπρος Φισφής: Θα πω δύο. Μία νόμιμη και μία παράνομη. Η παράνομη στους Buena Vista Social Club που είχαμε κάτσει πάνω στα βραχάκια. Αυτό το καταπληκτικό hack του Λυκαβηττού, που σε κάτι φάσεις μάζευε πιο πολύ κόσμο απ’ ό,τι μέσα στο θέατρο. Η νόμιμη ήταν η τελευταία συναυλία που είδα στον Λυκαβηττό το 2005 με τους Faithless. 

Ζήσης Ρούμπος: Violent Femmes, συναυλιάρα, 1994. Εποχές μουσικής, παρέας και παιχνιδιού. Κι όταν δεν είχαμε για εισιτήριο, σαν τα κατσίκια στα βραχάκια.

Δημήτρης Μακαλιάς: Η πρώτη μου σκέψη στο πάρκινγκ του Λυκαβηττού. Σίγουρα όμως μία από τις αξέχαστες στιγμές στο θέατρο ήταν η βραδιά των Hi-5 και η κοσμοσυρροή που υπήρχε. 

Πιστεύετε ότι η επί σκηνής επικοινωνία ανάμεσα στους τρεις σας είναι το μυστικό της επιτυχίας του "Κάψε το σενάριο";
Λ.Φ.: Ο αυτοσχεδιασμός είναι μια απόλυτα ομαδική μορφή θεάτρου. Τη θεωρία, τους κανόνες και τα παιχνίδια τα μαθαίνεις σχετικά γρήγορα, αλλά για να δέσει μια ομάδα χρειάζεται χρόνος. Κάτι μοναδικό που υπάρχει στο "Κάψε το Σενάριο", γιατί με τα παιδιά δουλεύουμε περισσότερα από δέκα χρόνια μαζί. 

Δ.Μ.: Μυστικά δεν υπάρχουν. Ανεβαίνουμε στη σκηνή γυμνοί εντελώς και αφήνουμε το κοινό να μας ντύσει με τις ιδέες του. Με τον Λάμπρο και τον Ζήση δεν έχουμε επικοινωνία, είμαστε ένα. Αναπνέουμε μαζί. Τα μάτια δεν χρειάζονται καν να κοιταχτούν. 

Ζ.Ρ.: Δύο πράγματα θεωρώ ότι έχουμε κατακτήσει, τη μεταξύ μας επικοινωνία επί σκηνής και την καταβρόχθιση σουβλακιώνε πριν από την παράσταση. Κάποιο από τα δύο συντελεί σίγουρα στην επιτυχία μας.

Θα θέλατε να μας πείτε ένα θετικό και ένα αρνητικό για τους συμπαίκτες σας;
Λ.Φ.: Ουάου! Η συνέντευξη πήρε μια απροσδόκητη τροπή! Θες να κράξεις λίγο τους συνεργάτες σου; Να τους δώσεις ένα αυστηρό feedback έτσι εδώ δημόσια; Να το δημοσιοποιήσουμε και στο Αθηνόραμα να το διαβάσει ο κόσμος; Θα πω μόνο θετικά. Ο Δημήτρης είναι ένας παίκτης που ό,τι και να του πεις μπορεί να το κάνει. Είναι στρατιώτης. Ο Ζήσης είναι ένας παίκτης που δεν τα παρατάει ποτέ. Θα κάνει τα πάντα για να σώσει κάτι που δεν πάει καλά και δεν θα σταματήσει μέχρι να τα καταφέρει. 

Δ.Μ.: Ο Λάμπρος ξέρει να οργανώνει τις καλύτερες φάρσες, κυρίως όταν αφορά εκδίκηση. Στα αρνητικά του μπορώ να πω κυρίως τις λάθος επιλογές του στο κομμάτι των διαμονών. Μην τον αφήσετε ποτέ να επιλέξει πού θα μείνετε όταν πάτε κάπου διακοπές. Ο Ζήσης είναι μαγικός στις προφορές, όπως όταν κάνει τον Ρώσο. Ξεχωρίζει με το ταμπεραμέντο και τις γνώσεις του. Αν ωστόσο θέλεις να στηριχτείς πάνω του για άλλα πράγματα, θα έλεγα να μην το κάνεις. Κυρίως αν έχει ιδρώσει.

Ζ.Ρ.: Ο Δημήτρης είναι ευγενικός όσο δεν πάει σε όλες τις συναλλαγές του και πολύ σπάνια χάνει την ψυχραιμία του. Κάτι που προσπαθώ να αντιγράψω. Ο Λάμπρος μπορεί να βρει την κωμωδία ακόμα και στις χειρότερες καταστάσεις. Κι αυτό προσπαθώ να το αντιγράψω. Αρνητικό και των δύο, ότι με αντιγράφουν.

"Στο "Κάψε το Σενάριο” το τέλειο είναι ότι το κοινό είναι αυτό που αποφασίζει για τα πάντα. Μας λένε τι θέλουν να δουν και εμείς το φτιάχνουμε. Μπαίνουν στο ρόλο του σκηνοθέτη, του σεναριογράφου καμιά φορά και του ηθοποιού. Οι παραστάσεις μας συνήθως ξεκινάνε από μια σχεδόν υπαρκτή και ρεαλιστική αφετηρία αλλά πολύ γρήγορα πάνε σε καταστάσεις που είναι της φαντασίας και της τρέλας". - Λάμπρος Φισφής

Αν έπρεπε να αντικαταστήσεις τα άλλα δύο μέλη της ομάδας  με δύο άλλα υπαρκτά ή φανταστικά πρόσωπα, ποιους θα διάλεγες;
Λ.Φ.: Και η προσπάθεια να διαλύσεις το Κάψε το Σενάριο συνεχίζεται απ’ ότι φαίνεται. Πρώτα θέλουμε να κράξεις τους συμπαίκτες σου και τώρα διώξε τους και βάλε άλλους. Θα πάω σε φανταστικά. Στη θέση του Δημήτρη τον Χανς Ναχτγκεμπόρεν και στη θέση του Ζήση ένα παγώνι ή ένα κάβουρα. Όσοι μας παρακολουθούν θα καταλάβουν. Οι υπόλοιποι που δεν μας ξέρετε δεν ξέρω καν γιατί έχετε φτάσει μέχρι αυτό το σημείο της συνέντευξης. 

Δ.Μ.: Θα έπρεπε να αντικαταστήσω κι εμένα κατ’ επέκταση. Αλλιώς δε θα μπορούσα. Για εμένα θα διάλεγα τον Jason Bateman από το "Ozark”.

Ζ.Ρ.: ΑΝ έπρεπε: τυχαία θα πω Daniel Day Lewis και Gary Oldman. Για να μπορώ να λέω ότι έπαιξα μαζί τους. 

Υπάρχει κάποιου είδους "προπόνηση" που μπορεί να κάνει κάποιος για το "Κάψε το σενάριο";
Λ.Φ.: Ο αυτοσχεδιασμός θέλει μαθήματα για να κατανοήσεις το πώς δουλεύει και μετά πολλή προπόνηση. Είναι σαν ένα περίπλοκο επιτραπέζιο. Παίρνει χρόνο για να το μάθεις και να παίζεις χωρίς να κοιτάς το χαρτί με τους κανόνες, αλλά μόλις το κάνεις μπορείς να παίζεις με οποιονδήποτε, ακόμα και αν μόλις γνωριστήκατε. 

Δ.Μ.: Οπωσδήποτε υπάρχουν πάρα πολλές ασκήσεις που βοηθούν, σε αφυπνίζουν, σε ενεργοποιούν, ενισχύουν τη φαντασία και την ετοιμότητά σου… αλλά εμείς δεν κάνουμε τίποτα. Αν η βραδιά δεν κυλήσει καλά, θα φταίει σίγουρα το κοινό. Εμείς ποτέ!

Ζ.Ρ.: Σίγουρα, μαθήματα αυτοσχεδιασμού. Ο αυτοσχεδιασμός στηρίζεται σε κάποιους βασικούς κανόνες, όπως η θετικότητα, η ετοιμότητα και το να ακούς συνεχώς τον συμπαίκτη σου. Μετά από τόσα χρόνια με τα παιδιά είμαστε σε πολύ καλό επίπεδο αλλά η εξέλιξη στον αυτοσχεδιασμό δεν σταματάει ποτέ.

Ποια είναι η μεγαλύτερη και ποια η μικρότερη σκηνή στην οποία έχετε βρεθεί, ποτέ και πού περάσατε καλύτερα;
Λ.Φ.: Έχω παίξει σε ένα μπαρ στην Πανόρμου για μονοψήφιο αριθμό ατόμων και έχω παίξει και στο Κλειστό Φαλήρου για 5.000 άτομα. Και στα δύο πέρασα εξαιρετικά και είναι πολύ σημαντικά και τα δύο για διαφορετικούς λόγους. 

Δ.Μ.: Στην Πάνω Σκηνή του θεάτρου Χώρα έχω ζήσει από τις πιο μαγικές θεατρικές μου στιγμές με την παράσταση "Χοντροί άντρες με φούστες". Σε μια απογευματινή παράσταση είχαν έρθει τέσσερις θεατές. Δεν άντεξα και τους ζήτησα να έρθουν στη βραδινή που ήταν γεμάτη. Έφτασα μέχρι και να τους κεράσω μπίρα για να κάτσουν να δουν την παράσταση που έπαιζε κάτω, στην Κεντρική Σκηνή. Η μεγαλύτερη σκηνή θα έλεγα πως ήταν θεατρικά η Επίδαυρος, κυρίως τη φορά που σφύριζα τραγουδιστά το "Θεέ μου τη δεύτερη φορά που θα ‘ρθω για να ζήσω", αλλά η μεγαλύτερη live σκηνή στην οποία βρέθηκα ποτέ ήταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, όταν κάναμε την αναβίωση των Αγώνων του 1896. Στο ακουστικό η βελούδινη φωνή του Δημήτρη Παπαϊωάννου.

Ζ.Ρ.: Στα ξεκινήματά μας (2011) παίξαμε σε ένα πολύ μικρό μαγαζί στο Γκάζι, με κατσαρίδες και σκηνή δύο τετραγωνικών. Εξαιρετική εμπειρία και όντως πολύ ωραία παράσταση. 

Ποιας ταινίας το σενάριο θα καίγατε; 
Λ.Φ.: Υπάρχουν ταινίες που σχεδόν δεν έχουν σενάριο και λατρεύω, όπως π.χ. η σειρά John Wick, και ταινίες με καταπληκτικό σενάριο που αγαπάω όπως το Pulp Fiction. Μια ταινία που άρεσε στον πιο πολύ κόσμο και εμένα οριακά με εκνεύρισε ήταν το "La La Land". 

Δ.Μ.: Πολλών ελληνικών ταινιών των οποίων το σενάριο γράφτηκε είτε στο πόδι είτε αδιανόητα αυτοαναφορικά.

Ζ.Ρ.: Το "Titane" του 2021, αν και δεν θα χρειαζόταν να προσπαθήσω πολύ, είναι καμένο από μόνο του.

"Βρίσκομαι σε μια διαρκή αναμονή μέχρι να καταλαγιάσει αυτή η "μάστιγα" λογοκρισίας και ψευτο-ορθότητας χωρίς ουσία. Χρειάζεται χρόνο και ακρότητα για να κερδηθεί η βάση σε κάποια θέματα. Δυστυχώς πέσαμε πάνω στην έξαρση της τρικυμίας λίγο πριν έρθει η νηνεμία. Δε θα αργήσει όμως και ελπίζω σύντομα να γελάμε με πράγματα που ουσιαστικά θα κατέχουμε και θα έχουμε τη δύναμη να τα σατιρίζουμε". - Δημήτρης Μακαλιάς

Τι πιστεύετε ότι χαρακτηρίζει την ελληνική σκηνή του stand up; Ποιες διαφορές εντοπίζεις μεταξύ ελληνικού και ξένου stand up; 
Δ.Μ.: Η ανοδική πορεία του ελληνικού stand up έρχεται να γεμίσει ένα τεράστιο κενό πολλών χρόνων. Εξωστρεφές, προσωπικό και αυτοαναφορικό. Μου λείπει η πολιτικοκοινωνική σάτιρα ωστόσο.

Ζ.Ρ.: Σίγουρα το ταμπεραμέντο. Είναι επίσης ένα είδος κωμωδίας που εδώ γνωρίζει άνθιση την τελευταία δεκαετία σε αντίθεση με το εξωτερικό που προηγείται κατά πολύ. Το ελληνικό κοινό όμως έχει αγκαλιάσει αυτό το είδος και απόδειξη είναι οι γεμάτες παραστάσεις κωμικών σε διάφορες πόλεις της επικράτειας.

Ποιες στιγμές της καθημερινότητας ή και της κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας σε εμπνέουν περισσότερο όσον αφορά την κωμωδία; 
Λ.Φ.: Στο "Κάψε το Σενάριο” το τέλειο είναι ότι το κοινό είναι αυτό που αποφασίζει για τα πάντα. Αυτό είναι η έμπνευση. Μας λένε τι θέλουν να δουν και εμείς το φτιάχνουμε. Μπαίνουν στο ρόλο του σκηνοθέτη, του σεναριογράφου καμιά φορά και του ηθοποιού. Οι παραστάσεις μας συνήθως ξεκινάνε από μια σχεδόν υπαρκτή και ρεαλιστική αφετηρία αλλά πολύ γρήγορα πάνε σε καταστάσεις που είναι της φαντασίας και της τρέλας. 

Δ.Μ.: Οι στιγμές που ξεπηδούν από τον ανθρώπινο αγνό "πόνο" της καθημερινότητας με ελκύουν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Όπως και τα κοινωνικοπολιτικά ολισθήματα που γνωρίζουμε αλλά αγαπάμε να στηρίζουμε.

Ζ.Ρ.: Η καθημερινότητα και η οικογενειακή ζωή είναι οι πηγές έμπνευσης μου. Μου αρέσει να μιλάω για το πώς βιώνω εγώ τα όσα συμβαίνουν σε αντίθεση με θεματικές που έχουν να κάνουν με κοινωνία ή πολιτική. 

"Ο αυτοσχεδιασμός στηρίζεται σε κάποιους βασικούς κανόνες, όπως η θετικότητα, η ετοιμότητα και το να ακούς συνεχώς τον συμπαίκτη σου. Μετά από τόσα χρόνια με τα παιδιά είμαστε σε πολύ καλό επίπεδο αλλά η εξέλιξη στον αυτοσχεδιασμό δεν σταματάει ποτέ". - Ζήσης Ρούμπος 

Πως σχολιάζεις το κίνημα της πολιτικής ορθότητας και πόσο πιστεύεις ότι έχει επηρεάσει την κωμωδία και τον τρόπο που εκφράζεσαι επί σκηνής;
Λ.Φ.: Σίγουρα δεν θέλουμε κανείς να φύγει από την παράστασή μας εκνευρισμένος. Κάνουμε αυτή τη δουλειά για να διασκεδάσουμε τον κόσμο. Όχι να τον στεναχωρήσουμε. Σε χώρους που γίνεται live κωμωδία ο κόσμος ξέρει ότι αυτά που ακούει και βλέπει έχουν σαν στόχο το γέλιο. Συνεπώς δεν έχει αλλάξει κάτι ιδιαίτερα με το κίνημα της πολιτικής ορθότητας. Δεν έχουμε αλλάξει το τι λέμε ή κάνουμε. Η μπάλα χάνεται πιο πολύ όταν πράγματα βγαίνουν εκτός context και όταν ελευθερώνονται στην Άγρια Δύση του ίντερνετ. Εκεί είναι που φοβάσαι πιο πολύ μην κάτι που είπες κάποιος το παρεξηγήσει και δεν καταλάβει το context. Εκεί εγώ προσωπικά προσέχω πιο πολύ. 

Δ.Μ.: Βρίσκομαι σε μια διαρκή αναμονή μέχρι να καταλαγιάσει αυτή η "μάστιγα" λογοκρισίας και ψευτο-ορθότητας χωρίς ουσία. Και είναι λογικό. Χρειάζεται χρόνο και ακρότητα για να κερδηθεί η βάση σε κάποια θέματα. Δυστυχώς πέσαμε πάνω στην έξαρση της τρικυμίας λίγο πριν έρθει η νηνεμία. Δε θα αργήσει όμως και ελπίζω σύντομα να γελάμε με πράγματα που ουσιαστικά θα κατέχουμε και θα έχουμε τη δύναμη να τα σατιρίζουμε.

Ζ.Ρ.: Η υγιής πλευρά της πολιτικής ορθότητας είναι να μην προσβάλλεις αδύναμες ομάδες. Είμαι πολύ οκ με αυτό γιατί γενικά δεν μου αρέσει να προσβάλλω και να προκαλώ. 

Πού αλλού θα σας δούμε φέτος;
Λ.Φ.: Θα πάω σε καμιά εικοσαριά πόλεις στην Ελλάδα και σε μερικές πόλεις στην Ευρώπη και στη Βόρεια Αμερική. Επίσης από τον Ιανουάριο θα ξεκινήσω και τη νέα μου stand up comedy παράσταση στο Θέατρο "Τζένη Καρέζη". Γενικά, όποιος θέλει να μαθαίνει τι κάνω μπορεί να μπαίνει στο lambrosfisfis.com ή να ρωτάει τη μάνα μου. 

Δ.Μ.: Το "Σεσουάρ για δολοφόνους" επιστρέφει για 3η χρονιά στο Θέατρο Λαμπέτη. Μια ιστορική παράσταση, στην οποία το κοινό αναλαμβάνει δράση και επιλέγει μέχρι και το φινάλε κάθε παράστασης.

Ζ.Ρ.: Καινούργιο stand up σόλο με τίτλο "Σούπερ δύναμη" στην τηλεοπτική εκπομπή "Γκαράζ".