
Το εγχείρημα του Κώστα Γάκη να δώσει σκηνική υπόσταση στο αφήγημα του Λουίς Σεπούλβεδα, η "Ιστορία ενός σκύλου που τον έλεγαν Πιστό" αποτέλεσε μία από τις θετικότερες εκπλήξεις της περσινής θεατρικής χρονιάς. Το κείμενο του σπουδαίου Χιλιανού συγγραφέα αφηγείται τη δίωξη των ιθαγενών κατοίκων της Νότιας Χιλής από τους λευκούς, προκειμένου να εκμεταλλευτούν τη γη και την ξυλεία της, μέσα από τα μάτια ενός Σκύλου που ανατρέχει στη ζωή που έζησε μαζί τους.

Δόθηκε σε μία πολυφωνική, γεμάτη μουσική και σωματική έκφραση, παράσταση, αποτίνοντας εγκάρδιο φόρο τιμής σε αυτούς τους πληθυσμούς και υπενθυμίζοντας τη χαμένη σχέση του δυτικού ανθρώπου με τη Γη. Χρησιμοποιώντας τον πυρήνα της θεατρικής τέχνης, το σώμα (και την ψυχή) του ηθοποιού και με συμπρωταγωνιστή τη δύναμη της μουσικής έκφρασης, ο Γάκης μετέφερε την ιστορία μέσα από το τρίπτυχο αφήγηση-μουσική-σωματικότητα, δημιουργώντας ολοζώντανες εικόνες από έναν ολόκληρο κόσμο που πλέον έχει σχεδόν αφανιστεί. Ο ίδιος κράτησε το κεντρικό κομμάτι αφήγησης–υπόκρισης και δανείστηκε τη φωνή του Σκύλου, για να μας μιλήσει για τη σχέση δυνάστη που διατηρούμε με τη Μάνα Γη αλλά και για τη θαλπωρή, που μας προσφέρουν τα διδάγματα των φυλών του κόσμου.

Μαζί του μια ταλαντούχα ομάδα ερμηνευτών και μουσικών κατέλαβε τη σκηνή του θεάτρου Άλφα για να συνδημιουργήσουν ένα πρωτότυπο οικολογικό "μιούζικαλ" με πολυφωνικά τραγούδια, έντονη τελετουργική σωματικότητα και αφήγηση. Μάλιστα, η παράσταση γέννησε μια σειρά υπέροχων συνεργασιών και διαύλων, καθώς από τη σκηνή μίλησαν σε ξεχωριστές εκδηλώσεις η Διεθνής Αμνηστία, η WWF, η γυναικεία συλλογικότητα "Το Μωβ", η οικολογική ακτιβιστική οργάνωση "Save the hood", ο πολιτικός χώρος "Αμπάριζα", κ.ά.
Φέτος, η παράσταση θα παίζεται κάθε Τετάρτη στο Θέατρο Άλφα-Ληναίος–Φωτίου από τις 12 Οκτωβρίου, με ανανεωμένη διανομή μαζί με τον Κώστα Γάκη: Ελευθερία Πάλλα, Ιωάννα Παπακωνσταντίνου, Νικόλας Πλασκασοβίτης. Η διασκευή είναι του Κώστα Γάκη και της Νατάσας-Φαίης Κοσμίδου, η σκηνογραφία και η ενδυματολογία της ομάδας, οι φωτισμοί του Παναγιώτη Πλασκασοβίτη και η σύνθεση body percussion-tap της Τζωρτζίνας Βαρδουλάκη.