Η αγορά της ψηφιακής διασκέδασης λειτουργούσε με έναν συγκεκριμένο τρόπο για... δεκαετίες ολόκληρες: μεγάλες πολυεθνικές σχεδίαζαν, κατασκεύαζαν και προωθούσαν οικιακά συστήματα ηλεκτρονικής ψυχαγωγίας τα οποία "καλλιεργούσαν" μεγάλες πελατειακές βάσεις για πέντε, επτά, δέκα ή κι ακόμη πιο πολλά χρόνια. Οι δυνατότητες των συστημάτων αυτών παρέμεναν, κατά συνέπεια, σταθερές αλλά και στάσιμες για πάρα πολύ καιρό. Παράλληλα οι προσωπικοί υπολογιστές, βάσει της επεκτάσιμης δομής τους, εξελίσσονταν τεχνολογικά (με το αντίστοιχο κόστος) τακτικά και ταχύτερα. Δύο διαφορετικές προσεγγίσεις, δύο διαφορετικές εμπορικές πρακτικές - αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν μπορούν να συνδυαστούν, όπως αποδεικνύει η Sony με το αναβαθμισμένο PS4 Pro. Πώς ακριβώς, όμως, χωρίς πολλά-πολλά... τεχνικά;

Το καινούργιο PlayStation είναι εφικτό ακριβώς επειδή υπάρχει πλέον η τεχνολογία που επιτρέπει την αναβάθμιση... α λα PC ενός "κλειστού" συστήματος, αλλά με τρόπο που (α) δεν ακυρώνει την συμβατότητα του νέου με τον προκάτοχό του και (β) δεν κοστίζει τα ενίοτε αστρονομικά ποσά που έχουν συνηθίσει να καταβάλλουν οι PC gamers. Το PS4 Pro στηρίζεται ακριβώς στην ίδια αρχιτεκτονική (διαμόρφωση υποσυστημάτων και) με το PS4, αλλά αξιοποιεί δύο μηχανισμούς που οι κάτοχοι Η/Υ γνωρίζουν καλά: τον υπερχρονισμό επεξεργαστών και τον συνδυασμό δύο υποσυστημάτων σαν να ήταν ένα. Ο κεντρικός επεξεργαστής του Pro είναι πρακτικά ο ίδιος, με την διαφορά πως λειτουργεί στα 2.1 GHz αντί για τα 1.6 - κάτι που αποδίδεται στην σημαντικά βελτιωμένη μέθοδο κατασκευής του σε σχέση με την αντίστοιχη του 2013, όχι σε καμία θαυματουργή... ψύκτρα ή κάτι τέτοιο. Ένα το κρατούμενο.

Το νόημα στην απόκτηση ενός PS4 Pro, ωστόσο, βρίσκεται στις θεαματικά καλύτερες επιδόσεις του στον τομέα των γραφικών - και εκεί η Sony έκανε μία επιλογή τόσο απλή και ταυτόχρονα τόσο έξυπνη, ώστε ν' αναρωτιέται κανείς πώς δεν την είχε σκεφτεί νωρίτερα κανένας άλλος. Το νέο PlayStation ενσωματώνει τον ίδιο πρακτικά επεξεργαστή γραφικών με το προηγούμενο, αλλά... επί δύο: απλοϊκά μπορεί κανείς να φανταστεί ένα τέτοιο chip και... δίπλα του ένα ακριβώς ίδιο, με την δυνατότητα να περιοριστεί η λειτουργία του. Αυτό είναι, πρακτικά, που επιτρέπει και την πολυπόθητη, πολύ σημαντική "προς τα πίσω συμβατότητα" στο 100% με το αρχικό PS4: όταν το Pro καλείται να "τρέξει" έναν τίτλο που δεν έχει σχεδιαστεί γι' αυτό αλλά για τον προκάτοχό του, απλώς απομονώνει τον δεύτερο επεξεργαστή. Είναι η πλέον "καθαρή" λύση σε ένα περίπλοκο πρόβλημα και η Sony αξίζει τα εύσημα γι' αυτό.

Οι PC gamers βεβαίως ξέρουν πως οι διατάξεις SLI και Crossfire στα δικά τους συστήματα, ο συνδυασμός δηλαδή δύο όμοιων καρτών γραφικών της nVidia ή της AMD, δεν προσφέρει επακριβή διπλασιασμό των επιδόσεων - όμως αυτό οφείλεται στο λογισμικό που μεσολαβεί (drivers) και στο λειτουργικό σύστημα (Windows), όχι σε κάτι άλλο. Σε ένα "κλειστό" σύστημα όπως το PS4 Pro κάτι τέτοιο μπορεί σε γενικές γραμμές ν' αποφευχθεί. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, άλλωστε, ο επεξεργαστής γραφικών όχι μόνο είναι "διπλός", αλλά και υψηλότερα χρονισμένος (στα 911 MHz από τα 800 του αρχικού PS4) και εφοδιασμένος με κάποιες πρόσθετες εντολές και δυνατότητες που δανείζονται στοιχεία από τις επόμενης γενιάς κάρτες γραφικών της AMD. Συνολικό αποτέλεσμα: επεξεργαστική δύναμη x2.3 περισσότερη στο PS4 Pro απ' ότι στο PS4, πάντοτε με την συνολική συμβατότητα ανάμεσά τους αναλλοίωτη.

Το PS4 Pro χαρακτηρίζεται και από δύο άλλα στοιχεία που το καθιστούν ισχυρότερο. Ένα: το εύρος διαμεταγωγής δεδομένων της μνήμης - το πόσο γρήγορα αυτή επικοινωνεί με τον κεντρικό επεξεργαστή και το σύστημα επεξεργασίας γραφικών - έχει αυξηθεί από τα 176 GB ανά δευτερόλεπτο στα 218 GB. Δεν ακούγεται πολύ, ίσως, μα σχεδόν 25% ταχύτερη επικοινωνία ανάμεσα στα βασικά υποσυστήματα ενός PlayStation είναι κάτι που μπορεί να αξιοποιηθεί με διάφορους τρόπους. Δύο: το νέο PS4 ενσωματώνει ένα επιπλέον GB μνήμης λειτουργίας, λιγότερο γρήγορης από την "κεντρική". Αυτό όμως δεν χρησιμοποιείται από games: εκεί αποθηκεύονται προσωρινά apps που ίσως ο χρήστης θέλει ν' ανακαλέσει άμεσα κάποια στιγμή αργότερα - όπως π.χ. αυτό της Netflix ή ένας Web browser - και η μνήμη που απελευθερώνεται από τα "κεντρικά" 8 GB αξιοποιείται από το γραφικό περιβάλλον του PS4 Pro σε ανάλυση εικόνας 4Κ και από games που ενδεχομένως το χρειάζονται.

Πέρα από τα παραπάνω, το PS4 Pro έχει να επιδείξει και βελτιώσεις "στα σημεία", οι οποίες όμως πρακτικά το καθιστούν και αυτές ισχυρότερο και περισσότερο ευέλικτο. Ο σκληρός δίσκος του, για παράδειγμα, συνεχίζει να είναι αναβαθμίσιμος, αυτή τη φορά όμως συνδέεται με το υπόλοιπο σύστημα μέσω του πρωτοκόλλου SATA3 και όχι του SATA2. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως αν συνδέσει κανείς στο Pro έναν πολύ γρήγορο δίσκο τεχνολογίας SSD, αυτός θα αξιοποιείται στο έπακρο (ενώ στο αρχικό PS4 αναγκαστικά περιορίζεται). Η ασύρματη διασύνδεση του Pro, επίσης, είναι τεχνολογίας Wi-Fi AC και όχι Wi-Fi N, κάτι που σημαίνει πως όχι μόνο δέχεται και στέλνει δεδομένα σημαντικά ταχύτερα, αλλά λειτουργεί και σε δύο διαφορετικές ζώνες συχνοτήτων (των 2.4 GHz και 5 GHz) ώστε να είναι εφικτή η αποφυγή παρεμβολών από άλλες ασύρματες συσκευές. Ε, συνυπολογίζοντας κανείς με αυτά τον ταχύτερο επεξεργαστή, το "διπλό" σύστημα επεξεργασίας γραφικών, την αυξημένη μνήμη, τον σκληρό δίσκο χωρητικότητας 1TB εξ αρχής και όλα τα υπόλοιπα... στο ίδιο κόστος με αυτό του αρχικού PS4, είναι να μην σκεφτεί σοβαρά την αναβάθμιση σε Pro; Ακριβώς!