Η σχετική στροφή στην στρατηγική της Netflix είχε αρχίσει να γίνεται εδώ και 2 χρόνια περίπου, όμως όλα δείχνουν πως έχει πια ολοκληρωθεί και πως η δημοφιλέστερη Δικτυακή υπηρεσία διανομής ψυχαγωγικού περιεχομένου κινείται... πρόσω ολοταχώς στην νοητή γραμμή μίας κατεύθυνσης και μόνο. Αυτό είναι το ασφαλές συμπέρασμα που μπορεί να εξάγει οποιοσδήποτε από την ομιλία που έδωσε ο διευθυντής περιεχομένου της Netflix, ο Ted Sarantos, στο Moffett Nathanson’s Media and Communications Summit στην Νέα Υόρκη πριν από μερικές ημέρες. Ο Sarantos γνωστοποίησε πως, ούτε λίγο ούτε πολύ, το 85% (!) των χρηματικών επενδύσεων που κάνει η Netflix πλέον τοποθετείται στην παραγωγή των δικών της τηλεοπτικών σειρών και ταινιών, με το υπόλοιπο μόλις 15% ν' αντιστοιχεί σττην προσθήκη παραγωγών από άλλα κινηματογραφικά studio ή τηλεοπτικά δίκτυα στον κατάλογό της.
Η αναλογία αυτή δεν είναι ούτε κατά διάνοια κοντά στην "ισορροπημένη" του 50%-50% (μισές παραγωγές δικές της και μισές των συνεργατών της) που η Netflix επεδίωκε να διαμορρφώσει στον κατάλογό της μόλις 18 μήνες πριν - αν και τα σχετικά κόστη δεν είναι προφανώς τα ίδια, αυτό το 85%-15% του 2018 εν πολλοίς θα έχει "γείρει την πλάστιγγα" και του συνολικού καταλόγου της Netflix προς τις δικές της παραγωγές έως το 2020 με τρόπο εμφατικό. Ο Sarantos επιβεβαίωσε πως, μέχρι να ολοκληρωθεί το τρέχον έτος, οι διαθέσιμες τηλεοπτικές σειρές και ταινίες που ανήκουν στην Netflix - τις οποίες προφανώς δεν θα μπορεί να βρει κανείς οπουδήποτε αλλού καθώς ο αμερικανικός κολοσσός ασκεί πλέον καθολικά την πρακτική της αποκλειστικότητας - θα ξεπερνούν τις 1000 διαφορετικές.
Οι... κυνικοί ανάμεσά μας, βέβαια, θα παρατηρήσουν πως "καλά όλα αυτά", όμως η ποσότητα και η ποιότητα στον τομέα του περιεχομένου δεν συμβαδίζουν συχνά. Και θα είχαν δίκιο, καθώς ναι μεν η Netflix παράγει... περισσότερες σειρές και ταινίες απ' όσες προλαβαίνουμε κάθε μήνα να "καταναλώσουμε", όμως το γενικό, συνολικό επίπεδο των πρώτων είναι απλώς καλό (με ορισμένα εξαιρετικά αλλά όχι πολλά highlights), ενώ των δεύτερων παραμένει κακό και χρειάζεται επειγόντως διορθωτικές κινήσεις εκ μέρους της. Οι ίδιοι κυνικοί θα μπορούσαν να παρατηρήσουν πως η Netflix με την αυτήν την πρακτική υπερπροσφορά σειρών και ταινιών σε πολύ χαμηλή τιμή εθίζει το κοινό στην παρακολούθηση μέτριου περιεχομένου και κατά μία έννοια θα είχαν επίσης δίκιο.
Το σίγουρο είναι πως αν η Netflix κινείται προς την κατεύθυνση της καλλιέργειας ενός καταλόγου με κυρίως δικές της παραγωγές που θα αξιοποιεί τις παραγωγές άλλων μόνο ως συμπληρωματικές - ή στις περιπτώσεις εξασφάλισης δικαιωμάτων για blockbusters, ως "κράχτες" - τότε δεν έχει άλλη επιλογή: θα πρέπει να προσφέρει, το λιγότερο, καλή αναλογία ανάμεσα στις σειρές/ταινίες της που αληθινά θέλει να παρακολουθήσει κανείς και στις σειρές/ταινίες που παρακολουθεί κανείς... "σηκώνοντας τους ώμους" γιατί δεν υπάρχει εκείνη τη στιγμή κάτι άλλο ως καλύτερη επιλογή. Οι αρκετές σε αριθμό και τακτικές, αληθινά καλές ταινίες ή σειρές είναι λόγος για να γίνεται κανείς και να παραμένει συνδρομητής στην Netflix. Οι αριθμητικά πάρα πολλές διαθέσιμες αλλά συλλογιστικής "για να φαίνεται μεγάλος ο κατάλογος και η γκάμα" ("fillers"), όχι. Με την προσφορά ψυχαγωγικού περιεχομένου από τόσες πηγές - και τον επερχόμενο ανταγωνισμό από Δικτυακές υπηρεσίες που ετοιμάζονται, όπως αυτή της Disney - το θέμα είναι, πλέον, τόσο απλό.
