Μακριά από μας τα κλισέ (είμαστε ήδη αναγκασμένοι να χρησιμοποιούμε δημοσιογραφικά τέτοια πολύ περισσότερο απ' όσο μάς αρέσει) όμως οι Αμερικανοί του... business boom των 80s έκαναν δημοφιλές ένα γνωμικό-κλισέ 100% ταιριαστό με την περίπτωση του νέου Street Fighter: "You do not get a second chance to make a great first impression". Η πρώτη εντύπωση μετρά, με άλλα λόγια - και παρά το γεγονός ότι παραμένει ανατρέψιμη, συνεχίζει να είναι καταγεγραμμένη. Η ελπίδα μας, μετά από δύο μερόνυχτα... μίσους και πάθους με τον τίτλο της Capcom; Σε έξι μήνες από σήμερα κανείς να μην θυμάται πόσο άσχημα ξεκίνησε το Street Fighter V. Μακάρι, γιατί η παραγωγή αυτή όχι μόνο είναι προσεγμένη σε αμέτρητα πράγματα, όχι μόνο αξίζει, αλλά έχει και την δυναμική να ωθήσει τα fighting games σε επίπεδα δημοτικότητας που κανένας άλλος τίτλος του είδους δεν μπόρεσε ως τώρα. Μακάρι.

Η κυκλοφορία του πέμπτου αυτού "επίσημου" Street Fighter είναι ακόμη σημαντικότερη από αυτή του προκατόχου του, του SF IV. Εκείνο κυκλοφόρησε σε μία περίοδο που τα fighting games είχαν ήδη γνωρίσει πολύ μεγάλη πτώση και ως κατηγορία σχεδόν φυτοζωούσαν. Αν το τέταρτο εκείνο μέλος της σειράς είχε κινηθεί απογοητευτικά σε εμπορικό επίπεδο το 2008, κανείς δεν θα το είχε "χρεώσει" στην Capcom ως μεγάλη αποτυχία. Ίσως να ήταν και το φυσιολογικό. Αντιθέτως, όμως, σημείωσε μεγάλη επιτυχία - τόσο μεγάλη, ώστε να "ξυπνήσει" εκ νέου και να συσπειρώσει γύρω του την κοινότητα αυτών των fighting games. Γι' αυτό το Street Fighter V έχει ακόμη δυσκολότερη αποστολή: όχι μόνο να συνεχίσει να κατέχει τον θρόνο της κατηγορίας του, όχι μόνο να κρατήσει γύρω του αυτήν την κοινότητα, αλλά και να την επεκτείνει πέρα από τον "σκληρό της πυρήνα", στο ευρύ κοινό. Τρία σε ένα.

Παίζοντας όλους τους προηγούμενους μήνες τις προεκδόσεις του SFV - στην Ε3 τον Ιούνιο, στην Paris Games Week τον Οκτώβριο, πριν από λίγες μέρες μέσω PSN - επιβεβαιώσαμε πέρα από κάθε αμφιβολία το γεγονός ότι αυτό το "τρία σε ένα" η Capcom το είχε πάρει "ζεστά"... και ως προς αυτό, τουλάχιστον, δεν μάς απογοήτευσε. Πρόκειται όντως για το περισσότερο προσβάσιμο Street Fighter της τελευταίας δεκαετίας, με απλά, κατανοητά βασικά συστήματα στον μηχανισμό παιχνιδιού του, σχετικά εύκολη εκτέλεση των κινήσεων των μαχητών και προφανείς τρόπους με τους οποίους αυτά να συνδυαστούν τόσο από έμπειρους, όσο κι από αρχάριους παίκτες. Οι διαφορές σε σχέση με το Street Fighter IV είναι αρκετές ώστε οι έμπειροι να ξεκινήσουν την ενασχόληση εκ νέου με ενδιαφέρον, αλλά όχι τόσες ώστε να ανατρέπονται βασικά χαρακτηριστικά στοιχεία της σειράς. Από πλευράς ισορροπίας ανάμεσα σε παλιά και νέα στοιχεία, η Capcom έχει αληθινά "χτυπήσει κέντρο".

Το ίδιο ισχύει και για την ισορροπία ανάμεσα στους πρώτους 16 διαθέσιμους χαρακτήρες και το ρεπερτόριο των κινήσεών τους. Όλοι έχουν τα δικά τους "όπλα", οι νέες ειδικές κινήσεις (V-Trigger/V-Skills) έχουν διαφορετικό σε κάθε περίπτωση ρόλο και χρησιμότητα, όμως κανένας μαχητής δεν δείχνει να υστερεί ή να έχει πλεονέκτημα απέναντι στους υπόλοιπους. Οι τέσσερις ολοκαίνουργιοι χαρακτήρες, ευπρόσδεκτη προσθήκη στη σειρά, είναι πολύ καλά μελετημένοι και πρωτότυποι, ενώ η δυνατότητα να αποκτηθούν οι άλλοι 6 επερχόμενοι χαρακτήρες δωρεάν έως τον Αύγουστο είναι τελικά πολύ περισσότερο "επιεικής" απ' όσο περιμέναμε (με συστηματική ενασχόληση μπορεί εύκολα να συλλέξει κανείς το απαραίτητο εικονικό αντίτιμο χωρίς προβλήματα).