Υπάρχουν μερικά θέματα που έχουν τη συνήθεια να επανέρχονται στο προσκήνιο σχεδόν σε κάθε μεγάλη σχετική συγκυρία, γεγονός που ενίοτε κουράζει κιόλας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ωστόσο, δεν επανέρχεται άδικα: ο λόγος για το πολυαναμενόμενο Gran Turismo 6 και τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται εμπορικά το σύστημα των εικονικών "χρημάτων" (credits) με τα οποία ο παίκτης αποκαλύπτει ουσιαστικά το περιεχόμενο του τίτλου. Τρόπο που έχει ήδη προκαλέσει κριτική, έντονο σχολιασμό και διαμαρτυρίες, πριν καν ο τίτλος βρει το δρόμο του στους σκληρούς δίσκους εκατομμυρίων PS3 "εκεί έξω".
Έχουμε και λέμε, λοιπόν: όταν ο παίκτης ξεκινά την ενασχόληση με το GT6 έχει πρακτικά στη διάθεσή του... 0 credits - για την ακρίβεια ο τίτλος τού δίνει 30Κ credits για να αγοράσει το πρώτο του αυτοκίνητο, αλλά δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς καθώς χωρίς αυτοκίνητο... δεν κάνεις προφανώς τίποτε στα GT! Aπό εκείνο το σημείο και πέρα, ο παίκτης χρειάζεται credits τόσο για να αγοράσει καινούργια αυτοκίνητα και αξιοποιώντας τα να προχωρήσει στα πρωταθλήματα του τίτλου, όσο και για όλα τα ανταλλακτικά και αξεσουάρ που είτε βελτιώνουν τα οχήματα, είτε τούς προσδίδουν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Τα credits αυτά τα κερδίζει συμμετέχοντας στους πρώτους αγώνες που τού είναι διαθέσιμοι, ώστε να μπορεί να αγοράσει αυτοκίνητα καλύτερα, ώστε να μπορεί να συμμετάσχει σε αγώνες με υψηλότερα χρηματικά έπαθλα και ούτω καθ' εξής.
Ως εδώ, όλα καλά. Και παρελθόντα GT, και άλλα games αυτού του τύπου χρησιμοποιούν την ίδια προσέγγιση χωρίς να έχουν δημιουργήσει αντιδράσεις: αφήνουν την επιλογή για το πόσο χρόνο και με πόσο πείσμα θα ασχοληθεί ένας παίκτης με τις δοκιμασίες του, ώστε να αποκτήσει πρόσβαση στα ταχύτερα αυτοκίνητα ως ανταμοιβή. Κανένα πρόβλημα με αυτό. Οι αφορμές για "γκρίνια" ξεκινούν όταν συνειδητοποιεί κανείς δύο πράγματα. Ένα: έχει καταστεί εξαιρετικά χρονοβόρο να μαζεύει κανείς credits, ακόμη και εξαιρετικός οδηγός να είναι. O τίτλος απλώς δεν αποδίδει αρκετά για τον χρόνο που επενδύεται, με αποτέλεσμα να είναι απαραίτητες πάρα, πάρα πολλές κούρσες για π.χ. 1 εκατομμύριο credits. Δύο: υπάρχει τρόπος να... "κόψει δρόμο" κανείς και να αποκτήσει άφθονα credits, αγοράζοντάς τα αντί να τα κερδίσει συμμετέχοντας σε αγώνες. Επιλογή που δικαίως έχει αντιμετωπιστεί από αρνητικότητα έως κακοπιστία για τις προθέσεις της Polyphony.
Πράγματι, λίγο πριν την κυκλοφορία του GT6 η Sony επιβεβαίωσε πως θα έχει προς πώληση μονάδες credits - για ποσά διόλου ευκαταφρόνητα. Το μισό εκ. credits κοστίζει €5, το 1 εκ. credits €10, τα 2.5 εκ. credits €20 και τα 7 εκ. credits €50. Για να προσφέρουμε μία "τάξη μεγέθους" για την θεωρητική αξία ενός credit: έχουμε παίξει περίπου 2 ώρες μέχρι στιγμής το GT6 και ολοκληρώνοντας την Novice Class έχουμε στη διάθεσή μας μόλις... 45.000 credits. Τα αυτοκίνητα που όλοι θαυμάζουμε στα trailer, αυτά που κοσμούν τα εξώφυλλα των περιοδικών "για τέσσερις τροχούς", κοστίζουν ο,τιδήποτε ανάμεσα στο 1 και τα 5 εκατομμυρία credits - και αναφερόμαστε στα "μέσης προς ανώτερης" τάξης supercars. Τα αληθινά σπάνια αυτοκίνητα, όχι μόνο από πλευράς επιδόσεων αλλά και χαρακτήρα και "ειδικού βάρους", κοστίζουν έως και... 20 εκατομμύρια credits!
Αξίζει να σταθεί κανείς στο εξής, όπως προκύπτει από ελάχιστους υπολογισμούς: αν θέλει να αποκτήσει πρόσβαση κάποιος σε ένα από αυτά τα αυτοκίνητα των 20 εκ. credits, και δεν προτίθεται να συλλέξει αυτό το ποσό συμμετέχοντας σε αγώνες, καλείται να καταβάλλει περίπου €130 - με άλλα λόγια, δύο φορές το κόστος... ολόκληρου του GT6 (!). Αν θέλει, δε, με τον ίδιο τρόπο να έχει στο γκαράζ του π.χ. δέκα γνωστά supercars που θαυμάζει, άλλα 5-6 αυτοκίνητα κατάλληλα για ειδικές διαδρομές και αγώνες, καθώς και 1-2 "διαμάντια" των 20 εκ. credits, θα πρέπει να ξοδέψει σε "πραγματικά λεφτά" ο,τιδήποτε ανάμεσα στα €400 και τα €800 (!!!). Και ξαφνικά γίνεται κατανοητό πως το GT6 είναι... ακριβό σπορ: είτε με χρόνο, είτε με χρήματα, θα πρέπει να πληρώσει κανείς "τσουχτερό" αντίτιμο για να έχει ένα γκαράζ αληθινά εντυπωσιακό.
Υπάρχουν, βεβαίως, ελαφρυντικά και άλλα στοιχεία που πρέπει να συνυπολογιστούν στην όλη εξίσωση. Ναι, αργότερα στην εξέλιξη των πρωταθλημάτων του GT6 ο παίκτης ανταμοίβεται με περισσότερα από τα π.χ. 3-4 χιλιάδες credits ανά αγώνα που δίνονται στην αρχή. Ναι, σε τελική ανάλυση μπορεί να απολαύσει κανείς το GT6 και χωρίς να έχει στο γκαράζ του τα ακριβότερα αυτοκίνητα του τίτλου. Ναι, η επιλογή - εύκολη ή δύσκολη, φθηνή ή κοστοβόρα - παραμένει στα χέρια των παικτών, όταν όλα έχουν ειπωθεί. Όμως εκείνο το 1 εκ. credits που στο GT5 θεωρούσαμε... μυθικό, παραμένει δυσανάλογα χρονοβόρο να συλλεχθεί στον διάδοχό του. Και μιλάμε για το κόστος μόνο ενός πολύ καλού αυτοκινήτου - όχι τυχαία, όλα τα ποθητά αυτοκίνητα κοστίζουν περισσότερο - χωρίς να έχουμε καν αναφερθεί σε ανταλλακτικά, αξεσουάρ κλπ. Όχι απλώς ακριβό, αλλά... πανάκριβο σπορ το GT6, από κάποιες απόψεις!
Η επίσημη θέση της Sony για όλα αυτά είναι η εξής: τα "αγοραστά" credits δίνουν σε ανθρώπους που δεν έχουν χρόνο να απολαύσουν περισσότερο από το περιεχόμενο του Gran Turismo 6, το οποίο σε διαφορετική περίπτωση δεν θα έβλεπαν ποτέ. Δεν είναι ούτε αβάσιμη, ούτε αντιλογική θέση. Δημιουργεί ωστόσο την αντίστροφη... μικρή αδικία: οι άνθρωποι που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να διαθέσουν 2 ή 3 φορές το κόστος όλου του τίτλου για ένα και μόνο όχημα, είναι πάρα πολύ πιθανό να μην δουν ποτέ τα πλέον συναρπαστικά αυτοκίνητα του Gran Turismo 6. Τυπικά η Polyphony δεν το έχει καταστήσει αδύνατο - με πολύ πείσμα και πολλά ξενύχτια μπορεί να συλλέξει κανείς κάποια εκατομμύρια credits, ναι - αλλά πρακτικά είναι τόση η απαραίτητη προσπάθεια κι υπομονή, ώστε αληθινά ν' αμφιβάλλουμε αν αυτήν την περίφημη π.χ. Jaguar XJ13 των 20 εκ. credits θα την δει έστω και το 5% των παικτών αν δεν αγοράσει credits με χρήματα.
Η συλλογιστική των Gran Turismo ήταν πάντοτε αυτή του "κουράσου για να το κερδίσεις", με την έννοια ότι ο Kazunori Yamauchi και η ομάδα του αντιμετωπίζουν την κολεξιόν των αυτοκινήτων της δημιουργίας τους ως κάτι που θα πρέπει να "ξεκλειδώσει" κανείς σταδιακά και με την αξία του. Γνώμη μας είναι πως η προσέγγιση με την οποία η Polyphony επέλεξε να προσφέρει τον "εύκολο τρόπο" πρόσβασης σε αυτό που, κακά τα ψέματα, θέλουν περισσότερο οι θιασώτες των Gran Turismo - τα supercars που δεν θα οδηγήσουν ποτέ στην πραγματική ζωή - δεν αφήνει ανεπηρέαστο τον χαρακτήρα του GT6. Τον αλλοιώνει. Και είναι κρίμα γιατί - όπως επίσης θα διαβεβαιώσουν οι θιασώτες της σειράς των Gran Turismo - αν υπάρχει ένα πράγμα για το οποίο είναι συνήθως υπερήφανος ένας αφοσιωμένος παίκτης των GT, είναι το γκαράζ με τα αυτοκίνητά του. Αυτά που έχει "ξεκλειδώσει" με κόπο και πείσμα, αυτά που εκπροσωπούν τις ώρες που έχει επενδύσει και την ικανότητά του να τα κερδίσει. Αν οποιοσδήποτε με "λεφτά να κάψει" μπορεί να έχει το ίδιο γκαράζ μέσα σε 10'... ποιό το νόημα; Και αν κάποιος πρέπει να ανταλλάξει τον διαθέσιμο χρόνο του με χρήματα ώστε να έχει ένα γκαράζ ικανό για αληθινές συγκινήσεις και όχι... τυπικές κούρσες, δεν σημαίνει κάτι αυτό για την προσέγγιση της Polyphony συνολικά; Ο καθένας με τη γνώμη του, κι εμείς με τη δική μας.
