Το σενάριο του Beyond: Two Souls είναι κατά βάση συγκεκριμένο. O παίκτης μπορεί μεν να κάνει κάποιες επιλογές και ν' αγνοήσει άλλες, όμως το αποτέλεσμα δεν είναι τόσο δραστικά διαφορετικό όσο πιθανώς θα θέλαμε. Η Quantic Dream τονίζει πως ο τίτλος προσφέρει 23 διαφορετικές "εκδοχές τέλους", όμως τα τμήματα της διαδρομής στη ζωή της Jodie που ακολουθούμε, δεν αλλάζουν - κάτι που δίνει πάντως στον Cage και την ομάδα του την ευκαιρία να κλιμακώσουν την ένταση των όσων αντιμετωπίζει ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας με τρόπο κινηματογραφικό (σε άλλη περίπτωση η εξέλιξη του σεναρίου θα ήταν εύκολο να πλατειάσει). "Σκηνοθέτης" στο Beyond παραμένει η Quantic, με τον παίκτη να αναλαμβάνει ουσιαστικά να κάνει όλα εκείνα που θα οδηγήσουν τις σκηνές στον προορισμό τους.
Αυτό μπορεί ή μπορεί να μην αρέσει σε ένα ποσοστό του κοινού, αναλόγως με το πόσο αρέσκεται στο να "αφήνεται" στην κινηματογραφική ροή - εκεί έχει, άλλωστε, δοθεί έμφαση και από την Quantic. Με την Helen Page στο ρόλο της Jodie και του Willem Dafoe στο ρόλο του επιστήμονα που την μελετά (όντας παράλληλα το κοντινότερο που η κοπέλα έχει σε μία πατρική μορφή), το Beyond "στοχεύει" αλάθητα στο κοινό που αγαπά το σινεμά και αναγνωρίζει το ταλέντο ηθοποιών όπως αυτοί. Οι αφοσιωμένοι gamers, από την άλλη, θα εντοπίσουν στο Beyond μηχανισμούς από παλαιότερες παραγωγές της εταιρείας - τα... "πάτα το σωστό πλήκτρο την κατάλληλη στιγμή" και την ευγενική... "καθοδήγηση" του τί πρέπει να γίνει σε κάθε σκηνή - και πιθανώς δεν θα ενθουσιαστούν. Τα όσα μπορεί να κάνει ο Aiden "σε πρώτο πρόσωπο" προσφέρουν (είναι η αλήθεια) κάποια ποικιλία, μα... οριακά αρκετή.
Εκεί όπου το Beyond: Two Souls διαπρέπει είναι στον τεχνικό τομέα - η Quantic Dream πάντοτε είχε τον πήχυ τοποθετημένο ψηλά εδώ, όμως με τη συγκεκριμένη παραγωγή τον προσπερνά... θεαματικά. Ο τίτλος της διακρίνεται από γραφικά τόσο προσεγμένα, τόσο πλούσια σε λεπτομέρεια, τόσο πειστικά σε φωτισμό, ώστε δύο βήματα μακριά από την οθόνη μόνο οι ενδείξεις των ενεργειών που πρέπει να κάνει ο παίκτης θυμίζουν ότι... πρόκειται για video game. Εξαιρετική δουλειά έχει γίνει στην απόδοση των εκφράσεων στα πρόσωπα των Helen Page και Williem Dafoe, των οποίων το ερμηνευτικό στυλ είναι άμεσα αναγνωρίσιμο. Στους υπόλοιπους χαρακτήρες δεν προσφέρεται το ίδιο επίπεδο λεπτομέρειας, πάντως, ενώ και η κίνηση όλων των χαρακτήρων πλην της πρωταγωνίστριας θα μπορούσε να είναι ομαλότερη.
Όλα τα άλλα τεχνικά του τίτλου "ακολουθούν κατά πόδας": η απόδοση των διαλόγων είναι ποιοτική (και πάλι η έμφαση στην Page αλλά αξιοπρεπέστατοι και οι υπόλοιποι χαρακτήρες), η μουσική είναι ταιριαστά "κινηματογραφική", η όλη παρουσίαση φανερά μελετημένη ώστε να αποπνέει αυτήν την "σινε-αίσθηση" που αγαπά η Quantic Dream.
