To 2106 ήταν η πρώτη φορά - μετά το 2007! - που η Ubisoft δεν κυκλοφόρησε στην αγορά τίτλο Assassin's Creed, αποφασίζοντας να χρησιμοποιήσει το μεσοδιάστημα ώστε να προσεγγίσει εκ νέου τη σειρά που τόσο αγαπήθηκε μα κρατώντας την βασική ιδέα ανέπαφη: την ανάθεση δηλαδή στον παίκτη του ρόλου ενός μυστηριώδους τύπου με trendy κουκούλα, που δολοφονεί κακούς για λόγους που εξηγούνται σεναριακά... κάποια στιγμή. Αυτό (όσο κι αν ακούγεται ως τέτοιο) δεν είναι ακριβώς παράπονο, αλλά μάλλον μία πιθανώς αναγκαία προειδοποίηση σε όσους ενδιαφέρονται ν' ασχοληθούν με το Assassin's Creed Origins, ώστε να διαμορφώσουν ανάλογες προσδοκίες. Ο νέος τίτλος αποτελεί πρώτης τάξεως, θεαματική στροφή προς τη σωστή κατεύθυνση - στροφή που φιλοδοξεί να αλλάξει ριζικά αυτό που το Assassin's Creed κάποτε ήταν, με την ελπίδα ότι η σειρά θα αναγεννηθεί ως κάτι πιο φρέσκο, κάτι πιο σπουδαίο.

Ταυτόχρονα, ωστόσο, η Ubisoft δεν αποτολμά την παράλειψη μιας σύγχρονης συνιστώσας στην ιστορική μυθοπλασία που έκανε τη σειρά τόσο δημοφιλή: όπως και στα προηγούμενα Assassin's Creed, έτσι και στο Origins χρησιμοποιείται ο μηχανισμός βάσει του οποίου ένα άτομο στη σημερινή εποχή βιώνει τις μνήμες ενός προγόνου του μέσω ενός γενετικού μηχανήματος ονόματι Animus. Στην περίπτωση αυτή πρόκειται για μια υπάλληλο της Abstergo - της ελεγχόμενης από τους "σατανικούς" Templars εταιρείας που ανέκαθεν βρισκόταν στην καρδιά του αγώνα των Assassins σε όλο τον πλανήτη - η οποία μεταβαίνει με μία... φορητή εκδοχή της εμβληματικής πια συσκευής σε έναν αιγυπτιακό τάφο.

Αυτό το τμήμα του σεναρίου περιλαμβάνει ένα υποχρεωτικό εικοσάλεπτο παιχνιδιού, κατά την διάρκεια του οποίου εξηγούνται μάλλον... άτσαλα πράγματα που θα μπορούσαν άνετα να περιοριστούν σε μία σεκάνς των δέκα δευτερολέπτων. Το τμήμα αυτό, επί της ουσίας, δεν έχει πραγματική σχέση με την αλληλεπιδραστική εμπειρία που προσφέρεται στον παίκτη για τις υπόλοιπες 40 με 60 ώρες της εξέλιξης του Origins. Ναι, ούτε εμείς μπορούμε να εξηγήσουμε εύκολα την επιλογή αυτή της Ubisoft - ειδικά με δεδομένο το γεγονός ότι το σενάριο του συγκεκριμένου Assassin's Creed ήταν ούτως ή άλλως από τα πλέον φροντισμένα όλης της σειράς κι ενδεχομένως δεν χρειαζόταν τόση... εισαγωγή.

Τοποθετημένο ιστορικά κοντά στο τέλους της κυριαρχίας του Πτολεμαίου, το Origins μιλά για την ιστορία του Bayek, ενός από τους τελευταίους Mejai (σ.σ. ο σερίφης της εποχής), και της... badass (σ.σ. αυτό ακριβώς) συζύγου του, Aya, που έχουν ορκιστεί εκδίκηση για το το θάνατο του παιδιού τους στα χέρια μιας μυστικής οργάνωσης δολοφόνων και πολιτικών. Σε σύγκριση με παρελθόντες πρωταγωνιστές της σειράς ο Bayek δεν είναι τόσο... διψασμένος για το αίμα των μη ενάρετων που βρίσκονται στο διάβα του. Το μόνο που επιθυμεί είναι δικαιοσύνη για το παιδί του. Το όραμα της Aya για το αποτέλεσμα των πρσπαθειών τους, από την άλλη, είναι ευρύτερο καθώς ο χρόνος της μακριά από τον Bayek τήν έχει παροτρύνει ν' ασχοληθεί με πολλά και "ύποπτα" άλλα προβλήματα της Αιγύπτου. Όλα φυσικά οδηγούν σε μια συνωμοσία που φτάνει μέχρι την κορυφή και ο Bayek εμπλέκεται σε αυτήν πιο πολύ απ' ό, τι πίστευε (ή σκόπευε) ποτέ να κάνει.