Βενετία - Αξιοθέατα

Basilica Cattedrale Patriarcale di San Marco
Το κόσμημα της Βενετίας αποπερατώθηκε το 1094. Η Χρυσή Εκκλησία (la Chiesa d’Oro) οφείλει το όνομά της όχι μόνο στα εντυπωσιακά ψηφιδωτά (συνολικά 8.000 τ.μ.) στο εσωτερικό της αλλά και στους θησαυρούς που συλλέχτηκαν εδώ κατά τη διάρκεια των αιώνων. Δεν υπήρχε βενετσιάνικο πλοίο που να μην κουβαλούσε από την Ανατολή κάποιο θησαυρό με προορισμό την ξακουστή βασιλική – βυζαντινής αισθητικής με αρκετές γοτθικές και αναγεννησιακές επιρροές. Ο ναός καταλαμβάνει την ανατολική πλευρά της μοναδικής πλατείας – όταν οι Βενετσιάνοι λένε «la piazza» εννοούν μόνο την πλατεία του Αγίου Μάρκου. Όλες οι υπόλοιπες είναι campi. Highlights της πλατείας ο Πύργος του Ρολογιού και το Καμπαναριό του Αγίου Μάρκου.

Palazzo Ducale
Τα παλάτι του δόγη είναι μια φαντασμαγορία από ροζ και λευκό μάρμαρο σε βενετσιάνικο-γοτθικό στιλ – αρχιτεκτονικός ρυθμός που εκφράζει την ισχύ αλλά και τον πλούτο της Βενετίας κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους. Σκάλες, πύλες, σάλες, λότζες και η «Αποθέωση της Βενετίας» του Βερονέζε δίνουν το στίγμα της μεγαλοπρέπειας μιας διοίκησης που σκόπευε να εντυπωσιάσει και όχι να αμυνθεί. Το ίδιο το palazzo δεν έχει καμιά οχύρωση. Η Γέφυρα των Στεναγμών –την οποία περνούσαν αναστενάζοντας οι κατάδικοι για να μπουν στις Νέες Φυλακές– μένει για να θυμίζει ότι τα χρυσάφια ήταν το «επίσημο» πρόσωπο της θαλασσοκράτειρας: στα σωθικά του κτιρίου κρύβονταν αίθουσες βασανιστηρίων και φυλακές (από τις οποίες κατάφερε να αποδράσει μόνο ο… Καζανόβα).

Arsenale
Τα ναυπηγεία της θεωρούνται το μεγαλύτερο βιομηχανικό σύμπλεγμα που χτίστηκε στη Γηραιά Ήπειρο πριν από τη Βιομηχανική Επανάσταση. Σήμερα είναι κλειστό για το κοινό, αφού ανήκει στο ιταλικό ναυτικό, μπορείτε όμως να ρίξετε μια ματιά αν έρθετε για την Μπιενάλε ή για το φεστιβάλ παραδοσιακών σκαφών Mare Maggio κάθε Μάιο (κάποιοι χώροι ανοίγουν). Σε κάθε περίπτωση παρατηρήστε την αναγεννησιακή Porta Magna: τα 4 λιοντάρια της αθηναϊκής αρχαιότητας που φρουρούν την πύλη έφερε ο Μοροζίνι ως λάφυρα από την Πελοπόννησο το 1687.

Collezione Peggy Guggenheim
Στο Palazzo Venier dei Leoni, στο Dorsoduro, όπου έζησε η Αμερικανίδα κληρονόμος και συλλέκτρια μέχρι το θάνατό της το 1979, στεγάζεται η συλλογή της που καλύπτει ένα ευρύτατο φάσμα: κυβισμός, ευρωπαϊκή αφηρημένη τέχνη, σουρεαλισμός, πρώιμος αμερικανικός αφηρημένος εξπρεσιονισμός (Πόλοκ, Πικάσο, Καντίνσκι, Νταλί κ.ά.). Πανέμορφος ο κήπος με θέα στο Canal Grande.

Ca’ Pesaro Galleria Internazionale d’Arte Moderna
Η συλλογή δημιουργήθηκε το 1897 ενόψει της δεύτερης Μπιενάλε κι εστιάζει σε έργα που διακρίθηκαν ή αποκτήθηκαν τις πρώτες δεκαετίες της διοργάνωσης. Περιλαμβάνει αριστουργήματα όπως η «Ιουδήθ ΙΙ» (Σαλώμη) του Κλιμτ κι έργα των Καντίνσκι, Κλέε, Ματίς, Μουρ αλλά και Ιταλών καλλιτεχνών – συν μια εκτεταμένη συλλογή graphic art.

Palazzo Grassi
  Ιδιοκτησία του Φρανσουά Πινό της Louis Vuitton, ο οποίος ανέθεσε στον αρχιτέκτονα Ταντάο Άντο την ανακαίνιση του palazzo (2005) και την αναδόμηση της Punta della Dogana (2008-2009), η οποία λειτουργεί επίσης ως γκαλερί με τα έργα σύγχρονης τέχνης που συνέλεξε (www.palazzograssi.it ).

Ca’ d’Oro
Αυτό το εκπληκτικό παλάτι σε βενετσιάνικο-γοτθικό ρυθμό είναι ο ορισμός της χλιδής, μια πραγματική «χρυσή οικία» με τόσες αρχαιότητες, γλυπτά και πίνακες ώστε σήμερα να λειτουργεί ως Galleria Franchetti.

Ca’ Rezzonico
Η τελευταία επί γης κατοικία του Άγγλου ποιητή Ρόμπερτ Μπράουνινγκ στο Dorsoduro στεγάζει το Museo del Settecento. Έπιπλα εποχής κι ελαιογραφίες του Τιέπολο, όλη η μεγαλοπρέπεια ενός palazzo του 17ου αιώνα – συν μια μεγάλη συλλογή από πίνακες Βενετσιάνων καλλιτεχνών του 18ου αιώνα.

Gallerie dell’Accademia

Μια εκτενέστατη συλλογή από πίνακες μεγάλων masters τόσο από την ευρύτερη περιοχή του Veneto όσο και σημαντικών ονομάτων της γοτθικής, της βυζαντινής και της αναγεννησιακής τέχνης. Μπελίνι (πατήρ και υιός), Τιντορέτο, Βερονέζε, Τιτσιάνο, Καναλέτο στις θαυμάσιες galleries που ίδρυσε ο Ναπολέων και ανακαίνισε ο διάσημος αρχιτέκτονας Κάρμο Σκάρπα στα ’50s.

Scuola Grande di San Rocco

Σε αυτήν τη σχολή αφιέρωσε ο Τιντορέτο 23 χρόνια από τη ζωή του εργαζόμενος στη διακόσμησή της. Αξίζει να πάτε και μόνο για το αριστούργημά του, τη «Σταύρωση».

Εκκλησίες

Μιλάμε για θησαυροφυλάκια τέχνης με εκπληκτική αρχιτεκτονική και μοναδική ατμόσφαιρα. Must η επίσκεψη στο γιγάντιο γοτθικό ναό της Santa Maria Gloriosa dei Frari: η Κοίμηση της Θεοτόκου και η Madonna di Ca’ Pesaro του Τιτσιάνο (διακόσμησε και τον τάφο του γλύπτη Κανόβα που βρίσκεται εδώ), το τρίπτυχο του Μπελίνι που απεικονίζει τη Μαντόνα με το βρέφος και αγίους είναι μόνο μερικά από τα αριστουργήματά της. Ο San Giorgio Maggiore φέρει την υπογραφή του Παλάντιο και είναι από τα χαρακτηριστικά δείγματα της ομώνυμης αρχιτεκτονικής σχολής, όπου η μαθηματική αρμονία συναντά το κλασικό πνεύμα. Ο τεράστιος τρούλος και η μπαρόκ πρόσοψη της Santa Maria della Salute την κάνουν να ξεχωρίζει, ιδίως στο φεγγαρόφωτο. Η Santa Maria dei Miracoli είναι ένα αναγεννησιακό διαμαντάκι, ενώ οι Santi Giovanni e Paolo είναι ένα θησαυροφυλάκιο τέχνης, κάτι σαν το Westminster Abbey της Βενετίας, αφού εδώ έχουν θαφτεί πάμπολλες διασημότητες.

Lido di Venezia

Το Lido είναι μια στενή λωρίδα γης που χωρίζει τη λιμνοθάλασσα της Βενετίας από την Αδριατική – απέχει μόλις μερικά λεπτά από το κέντρο με το vaporetto. Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα η ελίτ της Ευρώπης κατέβαινε στην παραλία του για να κολυμπήσει κι εδώ βρίσκεται το παλάτι του κινηματογράφου, όπου γίνεται η κινηματογραφική Μπιενάλε. Δεν υπάρχουν αυτοκίνητα, ενώ πολλοί έρχονται εδώ για να απολαύσουν τα σπορ.

Burano

Θα το επισκεφθείτε για την ηρεμία, τα παστέλ σπιτάκια και τις φημισμένες δαντέλες του.

Murano

Διάσημο για την επεξεργασία του κρυστάλλου, θα μάθετε πολλά στο Museo del Vetro, όπου φυλάσσονται μοναδικά έργα του είδους.

Torcello

Όχι μακριά από το Murano, το σχεδόν εγκαταλειμμένο Torcello είναι μια όαση ηρεμίας – εδώ βρίσκεται και η φημισμένη «Locanda Cipriani», όπου θα απολαύσετε ένα ατμοσφαιρικό γεύμα με θαλασσινά.

Musica A Palazzo

Στο Palazzo Barbarigo Minotto κάθε βράδυ καλλιτέχνες της όπερας, συνοδεία ενός κουαρτέτου μουσικών, ερμηνεύει κομμάτια από κάποια «εύπεπτη» όπερα, αλλάζοντας σάλες ανάλογα με τη σκηνή. Λίγοι θεατές, αλλά όλη η μαγεία του palazzo – ακόμη και αν δεν είστε λάτρεις του είδους, η εμπειρία είναι δυνατή (www.musicapalazzo.com/home/lang/en ).

«Caffe Florian»

Τριακόσια χρόνια Ιστορίας έχουν δώσει μια αξεπέραστη πατίνα στις σάλες αυτού του μοναδικού (και τουριστικού εννοείται) cafe, ενός από τα αρχαιότερα της Ιταλίας. Στη στοά των Procuratie Nuove, στην Πλατεία του Αγίου Μάρκου, έχουν πιει τον καφέ τους ο Καζανόβα (ήταν από τα πρώτα που επέτρεψαν την είσοδο σε γυναίκες), ο λόρδος Βύρων, ο Γκαίτε, ο Προυστ, ο Γκαμπριέλε ντ’ Ανούντσιο, ο Ρουσό, ο Στραβίνσκι, ο Μοντιλιάνι… Σήμερα λειτουργεί ως cafe concerto, με μόνιμη ορχήστρα και αναμενόμενα τσουχτερές χρεώσεις.