Ο Εθνικός Δρυμός Ολύμπου καλύπτει την ανατολική πλευρά του βουνού και είναι χαρακτηρισμένος ως μνημείο της UNESCO, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση τον έχει συμπεριλάβει στις «Σημαντικές για την Ορνιθοπανίδα Περιοχές της Ευρωπαϊκής Κοινότητας». Υπάρχουν πολλές οριοθετημένες ορειβατικές διαδρομές, μικρής ή μεγάλης διάρκειας και με διάφορους βαθμούς δυσκολίας, αλλά και καταφύγια εξοπλισμένα για φιλοξενία. Στο επάνω μέρος του Λιτόχωρου, στην περιοχή Μύλοι, βρίσκεται μία από τις εισόδους του εθνικού δρυμού. Από εκεί ξεκινάει και το διεθνές μονοπάτι Ε4, το οποίο διασχίζει το εντυπωσιακό φαράγγι του Ενιπέα, το μήκος του οποίου ξεπερνά τα 10 χλμ. Ένα καλό και ασφαλές μονοπάτι, με επαρκή σήμανση, διασχίζει το φαράγγι και καταλήγει στη θέση Πριόνια (έπειτα από πεζοπορία 5 ωρών), σε υψόμετρο 1.100 μ. Ο ποταμός Ενιπέας με τα γαλαζοπράσινα νερά, οι ξύλινες γέφυρες, η άγρια πυκνή φύση, οι ρεματιές, οι λιμνούλες και τα ρυάκια χαρίζουν μοναδικές εικόνες. Οι περίφημοι καταρράκτες του Ενιπέα συναντώνται περίπου στο μέσο της διαδρομής, λίγα λεπτά μετά το μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου (είναι ανοικτό για το κοινό από την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο, ανάλογα με τον καιρό), ενώ είκοσι λεπτά αργότερα το Άγιο Σπήλαιο, όπου μόνασε ο Άγιος Διονύσιος. Από το Λιτόχωρο επίσης φτάνουμε στον Άγιο Ιωάννη με το υπέροχο αλπικό λιβάδι και κατευθυνόμαστε δεξιά προς τον Προφήτη Ηλία. Από εκεί ένα ανηφορικό μονοπάτι οδηγεί στη θέση Γλόλνα με τη συγκλονιστική θέα. Ακόμη νοτιοανατολικά, στους πρόποδες του Ολύμπου, δεσπόζει και το κάστρο του Πλαταμώνα, ένα σπουδαίο μεσαιωνικό φρούριο. Στο πέρασμα των αιώνων καταλήφθηκε από τους Βυζαντινούς, τους Τούρκους, για λίγα χρόνια από τους Έλληνες, ενώ το 1941 χρησιμοποιήθηκε ως οχυρό των Νεοζηλανδών. Το εσωτερικό τείχος του έχει πολυγωνικό σχήμα, ενώ οι ανασκαφές έχουν αποκαλύψει ερείπια ναών, κατοικίες και τάφους.