Έχουν περάσει πάνω από 15 χρόνια από την προηγούμενη φορά που επισκέφτηκα τη Σκιάθο, το νησί που αποτελούσε μετά τη Μύκονο και την Πάρο τη βασίλισσα του καλοκαιρινού nightlife. Λίγα πράγματα θυμάμαι από τότε από το νησί. Διάσπαρτες αλλά πολύ ανέμελες εικόνες από 5 κοπέλες στα φοιτητικά τους χρόνια μέσα σ’ ένα νοικιάρικο jeep cabrio να οργώνουν αυστηρά και μόνο τις κοσμοπολίτισσες παραλίες μέχρι να δύσει ο ήλιος και αργά το βράδυ στις περιβόητες μαξιλάρες κοντά στο λιμάνι και τα club που είχαν στηθεί το ένα δίπλα στο άλλο. Αρκετά χρόνια αργότερα θα έβλεπα το νησί από μια εντελώς διαφορετική οπτική γωνία. Αρχές καλοκαιριού, πριν οι charter πτήσεις με τουρίστες από Αγγλία, Σκανδιναβία και Ολλανδία κατακλύσουν την κοσμοπολίτισσα των Σποράδων. Εν ολίγοις ένα νησί όλο για πάρτη μας.
Στο Μπούρτζι για γαστριμαργικές εκπλήξεις
Μόλις το φέρι έδεσε στο λιμάνι της Σκιάθου ήταν ήδη αργά το μεσημέρι. Οι ευωδίες από σκιαθίτικες λιχουδιές οδηγούν τα βήματά μας στο Μπούρτζι, μια μικρή πυκνόφυτη χερσόνησο, που μοιάζει με πράσινη παρένθεση ανάμεσα στο νέο (εμπορικό) λιμάνι και το παλιό που φιλοξενεί καΐκια και σκάφη. Περπατάμε σ’ ένα πλακόστρωτο διαδρομάκι, διάσπαρτο από πευκοβελόνες, ενώ στα δεξιά μας τα κλαδιά των πεύκων παραπέμπουν σε αυλαία, πίσω από την οποία ξεπροβάλλει το σκηνικό από τα γραφικά αρχοντικά με τις κεραμιδοσκεπές και το βάλσαμο της θάλασσας. Η μυρωδιά του πεύκου διαπερνά τα σωθικά μας, κατακερματίζοντας τα επίπεδα του στρες που κουβαλήσαμε από την πρωτεύουσα με δαιμονιώδη ταχύτητα. Καθόμαστε στο all day εστιατόριο "Bourtzi" και στο τραπέζι μας καταφτάνουν πιάτα με μεσογειακά υλικά και γενναίες δόσεις μεσανατολίτικης κουζίνας. Ταραμάς, μουχαμάρα και τυροκαφτερή συνοδεύουν το πιτόψωμο Za’atar που ακόμη αχνίζει, ενώ η ποικιλία των πιάτων που εναποθέτονται στο τραπέζι μας, -από προζυμένια μπρουσκέτα, με ανεβατό Γρεβενών, κάπαρη, ντομάτα και ρίγανη, μέχρι λευκό ψάρι σεβίτσε με πίκλα χαλαπένιο και κουμκουάτ αλλά και λουκάνικο μοσχαρίσιο με τσάτνει σπετσοφάι και μουστάρδα Dijon- παίζουν πολύ ζωηρά παιχνίδια με τον ουρανίσκο μας.
Στην πραγματικότητα, βρισκόμαστε σ΄ ένα πρώην ενετικό φρούριο (εξ’ ού και το όνομά του) που κατασκευάστηκε από τους Βενετσιάνους ευγενείς Andrea και Geremia Ghizi, για να προστατέψουν την πόλη αλλά και για δική τους κατοικία, όταν καταλήφθηκε το νησί κατά το 1207. Θα το αντιληφθείτε από τα κανόνια που έχουν απομείνει στους αναλημματικούς τοίχους του περιβόλου. Εντός του φρουρίου θα δείτε το Εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου (ή καστέλι του Άη Γιώργη), προστάτη των Ενετών, χτισμένο από τους αδερφούς Ghizi, το παλιό δημοτικό σχολείο με την προτομή του Παπαδιαμάντη στην είσοδο, που χτίστηκε με δωρεά Συγγρού και σήμερα αποτελεί το Μουσείο Ναυτικών και Πολιτιστικών Παραδόσεων Σκιάθου και το υπαίθριο θέατρο.
Διαβάστε Επίσης
Δειλινό στο μοναδικό οινοποιείο της Σκιάθου
Περνώντας κυριολεκτικά μέσα από ένα δάσος με οργιώδη βλάστηση, φτάνουμε στο ψηλότερο σημείο της Σκιάθου, στη θέση του Προφήτη Ηλία, σε υψόμετρο 365 μέτρων, όπου έχει χτιστεί το Οινοποιείο Παρίσση (Parissis Winery, τηλ: 6987728440) σ’ ένα ρομαντικό σκηνικό, χαρίζοντας αυτές τις εμπειρίες που αποτυπώνονται στο μυαλό φωτογραφικά.
Ένα ξύλινο μοναστηριακό τραπέζι στρώνεται για εμάς ενώ ατενίζουμε από ψηλά το λιμάνι της Σκιάθου, τη Σκόπελο και τα μικρά ακατοίκητα νησιά Αρκού και Τσουγκριάς καθώς το γλυκό φως του δειλινού χάνεται στον ορίζοντα. Το οινοποιείο, το μοναδικό του νησιού είναι αποτέλεσμα της δουλειάς του Γιάννη Παρίσση και της συζύγου του Μαρίας Κουτσέρη και πήρε σάρκα και οστά μόλις το 2020. Στο Parissis Winery καλλιεργούνται, σήμερα, 40 στρέμματα ξερικοί αμπελώνες με τις ελληνικές ποικιλίες Μαλαγουζιά, Ασύρτικο, Ξινόμαυρο, Λημνιό και Μοσχάτο Αλεξανδρείας, υπό την επίβλεψη του οινολόγου Ανδρέα Πάντου. Αυτή τη στιγμή διαθέτει 5 ετικέτες (τρεις λευκές, μια ροζέ και μια ερυθρή με το όνομα Vapori) παράγοντας 20.000 φιάλες ανά έτος.
Το Κάστρο "κτισμένον επί θαλασσοπλήκτου βράχου υψηλού"
Στο βορειότερο άκρο της κοσμοπολίτισσας των Σποράδων, στην άκρη του γκρεμού, στέκει η μεσαιωνική καστροπολιτεία της Σκιάθου. Εκεί που σύμφωνα με τον Παπαδιαμάντη ήταν "η εξοχωτέρα των εκδρομών" μέχρι να ερημωθεί μετά το 1821. Σ΄ αυτό το μέρος που η ιστορία και η φύση έχουν υφάνει ένα ιδιαίτερο ιστό περπατάμε σήμερα εμείς παρατηρώντας την ανάπλαση του μονοπατιού, την αποκατάσταση των λιθόκτιστων βάθρων της ξύλινης γέφυρας (που ανακατασκευάστηκε με μεταλλικό σκελετό) και της πύλης. Διασχίζουμε τη γέφυρα αποφεύγοντας να κοιτάξουμε το κενό από κάτω και περνάμε την καστρόπορτα αυτής της πέτρινης πολιτείας μέσα στην οποία είχαν στοιβαχτεί 1500 άνθρωποι από το 1350 μέχρι το 1829 που την εγκατέλειψαν οριστικά για να εγκατασταθούν στην Χώρα, απαλλαγμένοι πια από την απειλή πειρατών και επιδρομέων.
Εντός του Κάστρου σώζεται ο εντυπωσιακός ναός της Γεννήσεως του Χριστού με τη μοναδική εικονογράφιση και την ξύλινη δίρριχτη στέγη, ενώ σε διαδικασίες αποκατάστασης βρίσκονται τρεις ακόμη εκκλησίες (Άγιος Νικόλαος, Παναγίας της Πρέκλας, Παναγίας της Μεγαλομάτας) καθώς και το τζαμί που χρονολογείται από τον 16ο αιώνα. Κατηφορίζουμε το μονοπάτι με τη θάλασσα να μας συντροφεύει πάντοτε στα αριστερά μας. Στην παραλία του Κάστρου μας περιμένει το καΐκι με προορισμό την παραλία Διαμάντι, αφού περάσουμε από την πολυφωτογραφημένη παραλία Λαλάρια με την απόκοσμη ομορφιά, τη σπηλιά της Φόνισσας, το Λεχούνι, το Μέγα Γιαλό και το αεροδρόμιο, που έχει χαρακτηριστεί ως το Saint Martin της Ευρώπης για να παρατηρήσουμε από τη θάλασσα, σχεδόν εξ’ επαφής, το αεροπλάνο να απογειώνεται στον ουρανό.
Στο Διαμάντι σαν άλλοι Ροβινσώνες Κρούσοι
Όταν το καΐκι προσέγγιζε την πυκνόφυτη λιλιπούτεια παραλία Διαμάντι, ο πολιτισμός φάνταζε -ευτυχώς- πολύ μακριά, τα σμαραγδένια νερά χόρτασαν τη ματιά μας, η laid out ατμόσφαιρα μας παρέσυρε σαν τη φωνή κάποιας σειρήνας. Στην παραλία υπάρχει ένα και μοναδικό beach bar restaurant, το Διαμάντι, τόσο bohemian όσο αποζητάμε στις διακοπές. Τοποθετημένο αμφιθεατρικά, με τα ξύλινα τραπέζια της ταβέρνας κυριολεκτικά πάνω στην άμμο, τέντες φτιαγμένες από φοίνικες κι ένα μπαρ με μπαλκόνι στο απέραντο μπλε. Οι ώρες σ΄ αυτό το μέρος ποτέ δεν είναι αρκετές. Ιδίως όταν έχεις γευτεί τα πιάτα του.
Γαλήνιο πρωινό στο Μοναστήρι της Ευαγγελίστριας
Μέσα στην καταπράσινη φύση της Σκιάθου με ελιές, βελανιδιές και πεύκα, βρίσκουμε μια όαση ηρεμίας και κατάνυξης στο επιβλητικό Μοναστήρι της Ευαγγελίστριας, το μόνο εν ενεργεία στο νησί, σε υψόμετρο περίπου 200 μέτρων. Αποτελεί ένα από τα παλαιότερα μοναστήρια στην Ελλάδα και το μέρος όπου σχεδιάστηκε, υφάνθηκε, ευλογήθηκε και υψώθηκε η πρώτη ελληνική σημαία με το λευκό σταυρό στο γαλανό φόντο. Χτίστηκε το 1806 από μια χούφτα μοναχούς, τους "Κολλυβάδες" που αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από το Άγιο Όρος, λόγω θρησκευτικών διαφωνιών και την επιμονή τους για επιστροφή σε παραδοσιακές πρακτικές. Καθόμαστε με τον Ηγούμενο Ιωσήφ σε μια μεγάλη ξύλινη τραπεζαρία στο προαύλιο, δίπλα σε ανθισμένες γλάστρες και μας εξιστορεί πως εδώ διέμεναν 58 μοναχοί, ενώ σήμερα έχουν απομείνει μόνο 2. Εντυπωσιακό είναι το Λαογραφικό Μουσείο στο παλαιό ελαιοτριβείο της Μονής (που λειτουργούσε μέχρι το 1974) όπου εκτίθενται ο αργαλειός που ύφανε την πρώτη ελληνική σημαία, μαγειρικά σκεύη και εργαλεία, ενώ τραβούν την προσοχή μας οι φούρνοι και το καζάνι με την τεράστια καμινάδα που υψώνεται μέχρι τη στέγη του κτηρίου. Σήμερα στη Μονή παρασκευάζεται και εμφιαλώνεται από το 1998 ο Αλυπιακός οίνος. Στη βιβλιοθήκη φυλάσσονται χειρόγραφα πέντε αιώνων, πατριαρχικά μολυβδόβουλα ενώ στο σκευοφυλάκιο επάργυρα άγια ποτήρια, ξύλινοι σταυροί, αρτοφόρια και πολλά άλλα.
Περιήγηση στη χώρα
Αφού χορτάσαμε από την Σκιαθίτικη προμενάντ και το Μπούρτζι, τα βήματα μας μάς οδηγούν μέσα από ένα λαβύρινθο με σοκάκια και αυλές γεμάτες ανθισμένες γλάστρες στην πλατεία Παπαδιαμάντη. Το καφενείο "Η Νοσταλγός" με την ανθισμένη βουκαμβίλια σαν σκεπή μας κάνει να νοσταλγούμε την απλή νησιώτικη ζωή που εξήρε ο Παπαδιαμάντης. Ακριβώς δίπλα βρίσκεται το πατρικό σπίτι του, -ιστορικό διατηρητέο μνημείο σήμερα και μουσείο-. Εκεί που μεγάλωσε και άφησε την τελευταία του πνοή ο κορυφαίος διηγηματογράφος. Ένα διώροφο σπίτι αγροτικού τύπου, κτίσμα του 1860, ντόπιας αρχιτεκτονικής με το κατώγι και το ανώγι του. Στο εσωτερικό υπάρχουν έπιπλα και ρούχα της οικογένειας, φωτογραφίες και προσωπικά αντικείμενα του Παπαδιαμάντη, όπως το μελανοδοχείο του, το λιτό κρεβάτι του και το σεντούκι του. Φεύγοντας από το σπίτι του, μπλεκόμαστε στα πολυσύχναστα δρομάκια και κοντοστεκόμαστε στο θερινό σινεμά Attikon Skiathos που παίζει ανελλιπώς το Mamma Mia (και μάλιστα 8 στις 10 φορές είναι sold out)!
Επόμενη στάση, το Σκιαθίτικο σπίτι, ένα πετρόχτιστο αρχοντικό του 1904, μέσα στο οποίο έζησαν 5 γενιές της οικογένειας Μάνεση-Κωνσταντινίδη που αποφάσισε να το μετατρέψει σε open house για να διηγηθεί ιστορίες του παρελθόντος μέσα από τις μνήμες και τις διηγήσεις των εγγονών της οικογένειας. Κασέλες, ο καστρινός και ο σκαθίτικος καναπές, ο αργαλειός, ο πολυέλαιος του 1883, σερβίτσια και μεταξωτά, αυθεντικές φορεσιές, ένα φωνόγραφο που έφεραν από το εξωτερικό και άλλα μοναδικά αντικείμενα δημιουργούν μια νοσταλγική ατμόσφαιρα. Κάντε μια στάση επίσης στη νέα γκαλερί Reborn Project Gallery Art House Skiathos του αυτοδίδακτου καλλιτέχνη Κωνσταντίνου Ζούχα που χρησιμοποιεί ως πρώτη ύλη το ξύλο, το γυαλί, το μέταλλο και την πέτρα για να δώσει νέα πνοή στα αντικείμενα. Η γκαλερί φιλοξενεί επίσης ιδιαίτερες δημιουργίες καλλιτεχνών από τη Σκιάθο και άλλα μέρη, που μοιράζονται την ίδια φιλοσοφία πως "η εκτίμηση του απλού υλικού μάς κάνει να εκτιμούμε περισσότερο τον κόσμο στον οποίο ζούμε".
Πού να φάτε
Στο Bourtzi ( 24270 23900), το all-day restaurant με την ειδυλλιακή τοποθεσία και τα πιάτα που παντρεύουν τη Μεσόγειο με την Ανατολή.
Στο Διαμάντι (6982027468) που η Κατερίνα Χούμα μετέτρεψε το 2018 από μια παρατημένη καντίνα σε εστιατόριο με αισθητικά και γευστικά άρτια πιάτα όπως, η σαλάτα με κολοκυθάκια κομμένα σαν σπαγγέτι, τα ολόφρεσκα ψάρια σερβιρισμένα με βλίτα και οι καραβίδες σε σάλτσα ντομάτα με κολοκυθάκια.
Στη Σκούνα (24270 22185) στην περιοχή αμμουδιά, εκεί που σκάει το κύμα. Μη χάσετε το κριθαρότο με γαρίδες, το λαβράκι σοτέ με πουρέ σελινόριζας, το μοσχαράκι στάμνας με αφρό φέτας, και για γλυκό επίλογο το ρυζόγαλο με αφρό καραμέλας.
Αν θέλετε να γευτείτε την παραδοσιακή Σκιαθίτικη κουζίνα χωρίς σύγχρονες γαστρονομικές φανφάρες, τότε αναζητήστε την ταβέρνα Αμφιλύκη (24270 22839), κρυμμένη στην Ακρόπολη της Σκιάθου. Πηγαίνετε με φως ώστε να απολαύσετε τη θέα στη θάλασσα και τα νησάκια Τσουγκριά και Τσουγκριάκι. Γευτείτε πιάτα που παντρεύουν ψάρια και τσόφλια (έτσι αποκαλούσαν οι Σκιαθίτες τα καραβιδοειδή και τους αστακούς) με λαχανικά.
Πού να μείνετε
Στο Alkyon Hotel (24270 22981) άψογα εναρμονισμένο με το καταπράσινο περιβάλλον και με συγκλονιστική βίστα στο απέραντο μπλε. Η εσωτερική του διακόσμηση χαρακτηρίζεται από διακριτική πολυτέλεια, μίνιμαλ γραμμές και παλ αποχρώσεις. Το ιστορικό εστιατόριο Carnayo, προσφέρει γεύσεις εμπνευσμένες από τη δημιουργική μεσογειακή κουζίνα.
Στο Skiathos Palace (24270 49700) σ' έναν πευκόφυτο λόφο, στο νοτιοδυτικό σημείο της Σκιάθου με εκπληκτική θέα στην παραλία Κουκουναριές, μια από τις καλύτερες των Σποράδων και ολόκληρης της Ευρώπης. Στο roof garden "White View Grill", σ’ ένα γοητευτικό μπαλκόνι με ελαιόδεντρα θα γευτείτε ελληνικές και διεθνείς σπεσιαλιτέ.
Περιτριγυρισμένο από πευκόδασος το 5 αστέρων Elivi Skiathos (24270 40900), διακοσμημένο με σύγχρονα έργα τέχνης, διαθέτει πολυτελή δωμάτια, σουίτες και βίλες, τα περισσότερα με ιδιωτική πισίνα ή εξωτερικό υδρομασάζ. Το εστιατόριο Leda & The Swan Restaurant παντρεύει διεθνή και τοπικά εδέσματα, το NEST Greek Fish προτείνει ψαροφαγία ενώ το Hagoromo ταξιδεύει Ασία. Το ξενοδοχείο διαθέτει επίσης 6 μπαρ.
Στο adults only Aegean Suites Hotel που προσφέρει μια ήρεμη απόδραση με ευρύχωρες σουίτες με τζακούζι, πισίνα και εξατομικευμένες υπηρεσίες χαλάρωσης.
Ευχαριστούμε θερμά το δήμο Σκιάθου για την πρόσληση και τη φιλοξενία με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Πίττα "Και έφαγον πάντες και ηυφράνθησαν - η γαστρονομία της Σκιάθου με το βλέμμα του Παπαδιαμάντη".
