Αυτό που ξεκίνησε σαν ένα πολύ προσωπικό λογικό άλμα τείνει να καταλήξει ασφαλές συμπέρασμα για όποιον άγνωστο άνθρωπο έχω απέναντί μου. Με απλά λόγια, αν κάποιος μου πει πως έχει ταξιδέψει στο Παρίσι αλλά δεν του άρεσε, με προδιαθέτει ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτόν. Περιέργως δεν έχω διαψευστεί μέχρι τώρα!
Δεν είναι τόσο απλό να μη σε γοητεύσει η πόλη που φέρει δικαίως όλα τα υπερθετικά δίπλα στο όνομά της: η πιο όμορφη, η πιο τουριστική, η πιο φωτεινή... Η πιο ζωντανή, θα πρόσθετα εγώ, αφού, παρότι η πλούσια ιστορία της και τα τοπόσημά της διεκδικούν όλη την προσοχή, διαθέτει σύγχρονο παλμό που την τραβά στο συναρπαστικό παρόν. Το Παρίσι επιδρά σε όλους τους ανθρωπότυπους: τους μποέμ, τους υλιστές, τους ρομαντικούς, τους νεόπλουτους, τους καλλιτέχνες, τους καλοφαγάδες. Καθένας ανακαλύπτει έναν τόπο που νόμιζε ότι τον γνωρίζει επειδή έχει αποτυπωθεί σε εμβληματικά έργα τέχνης, αλλά και στις λίστες όπου ψαρεύουν "αυθεντικότητα" οι "ψαγμένοι travellers".
Η παριζιάνικη ζωή, μια ανυπόκριτη κινητή γιορτή όπου όλα ψιθυρίζουν "φάε, διασκέδασε και περιπλανήσου όσο προλαβαίνεις", είναι δύσκολο να "χωρέσει" σε λίγες ημέρες ταξιδιωτικής εμπειρίας. Θα προσπαθήσω, ωστόσο, να αποτυπώσω τον μαγικό τρόπο με τον οποίο μπορείς να συγχρονιστείς με το φως της πόλης λίγο πιο βιωματικά. Μήπως έτσι διευκολύνω όσους μου ζητούν συμβουλές ενόψει του ταξιδιού τους. Κυρίως, όμως, το χρωστάω στο Παρίσι, επειδή με διαμόρφωσε τα 7 χρόνια που μοιραστήκαμε τις ζωές μας.
Κεντρική σκηνή
Το λιγότερο πυκνοκατοικημένο διαμέρισμα, το πρώτο, χωράει περισσότερα επιβλητικά δημόσια κτίρια και μουσεία απ’ ό,τι ανθρώπους. Το μουσείο του Λούβρου δεν χρειάζεται συστάσεις, μονάχα τρεις ώρες από τη ζωή σας για να δείτε τα βασικά, αλλά το Musée des Arts décoratifs κεντρίζει το ενδιαφέρον, καθώς συνδέει απευθείας το κοινό με τη μόδα και το ντιζάιν, μέσα από ωραίες περιοδικές εκθέσεις. Ακριβώς δίπλα, ο υπέροχος, τεράστιος, καταπράσινος κήπος Jardin des Tuileries απαιτεί ένα μόνο πράγμα από τους επισκέπτες του: Να περιηγηθούν ανάμεσα στα αγάλματα και τα συντριβάνια και στο τέλος να χαλαρώσουν σε κάποια από τις στρατηγικά τοποθετημένες πράσινες μεταλλικές καρέκλες. Αυτές με την ανακλινόμενη πλάτη.
Βγαίνοντας, θα συναντήσετε την οδό Rivoli, που συνδέει το Λούβρο με τα Ηλύσια Πεδία. Κάτω από τις αψιδωτές στοές φωλιάζουν κυρίως καταστήματα με τουριστικά είδη made in China, επομένως για καταναλωτικό όργιο κατευθυνθείτε στο Les Halles, με περισσότερα από 120 μαγαζιά κάτω από το γιγαντιαίο στέγαστρό του – ανάμεσά τους το "Maison du monde" για είδη σπιτιού με γαλλική φινέτσα και το "Nature et Découvertes", για κάθε τύπο χόμπι. Συνεχίστε με… window shopping, μιας και τα κοσμηματοπωλεία της τάξης του Cartier στην Place Vendôme δεν αφήνουν περιθώριο για αγορές. Πρόκειται για τη μόνη πλατεία που δεν κατακλύζεται από cafés και το μόνο που παρεμβάλλεται στη συμπυκνωμένη της πολυτέλεια είναι ο μεγαλοπρεπής οβελίσκος με το άγαλμα του Ναπολέοντα, δίπλα στο ξενοδοχείο "Ritz".
Φωτογραφίες με αρκετή δόση οφθαλμαπάτης θα βγάλετε στην αυλή Cour d’ Honneur του Palais Royal, κάνοντας ακροβατικά πάνω στις 280 κολόνες διαφορετικού ύψους. Λίγο πιο κάτω, η πιο ρομαντική γέφυρα του Σηκουάνα, η Pont des Arts, δεν άντεξε το βάρος του έρωτα –και των εκατοντάδων λουκέτων αγάπης– οπότε στη θέση τους υπάρχουν πλέον πάνελ από πλεξιγκλάς. Ωστόσο η θέα συνεχίζει να ζεσταίνει τις καρδιές.
Ένα τελευταίος καταναλωτικός πειρασμός αντικατοπτρίζει έναν μύθο που επέστρεψε. Το εμβληματικό κατάστημα La Samaritaine, ένα art nouveau στολίδι από το 1870 κατακλύζεται από περίτεχνες τοιχογραφίες και μια διπλή φαντασμαγορική σκάλα και πιθανόν θα σας αποσυντονίσουν από τις high fashion μάρκες τριγύρω.
Κάτι τρέχει στις στοές
Όταν λαχταράμε αυθεντικό ασιατικό φαγητό ή όταν βρέχει, πάντοτε καταλήγουμε στο 2ο διαμέρισμα. Τα δεκάδες εστιατόρια της rue Saint Anne και στις κάθετες οδούς γεμίζουν value for money μπολ με αχνιστά ράμεν και νουντλς από κάθε γωνιά της Ασίας. Οι 25 εναπομείνασες στοές της γειτονιάς προσφέρουν μια νοσταλγική ματιά στην ιστορία του μεσαιωνικού Παρισιού. Ίσως η πιο όμορφη –και αναμφίβολα η πιο πολυφωτογραφημένη–είναι η Galerie Vivienne, με χαρακτικά στους τοίχους και έναν έξοχο γυάλινο θόλο. Το δικό μου budget ανταποκρινόταν μόνο σε βιβλία από το Jousseaume, αλλά ρίξτε μια ματιά στο ρετρό παιχνιδάδικο "Si tu veux". Ζωντανό μνημείου του παλιού Παρισιού, ύψους σχεδόν 12 μέτρων, το passage du Grand-Cerf.
Σε απόσταση αναπνοής το νέο απόκτημα της πολιτιστικής ζωής της πόλης. Ο χώρος Richelieu της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας με τον κήπο, το café "Rose Bakery", το μουσείο και φυσικά τη μεγαλοπρεπή Salle Ovale δημιουργούν τη διάθεση να ακονίσετε το πνεύμα σας. Μετά μπορείτε να πάτε σινεμά· όχι σε κανένα τυχαίο, στο πιο εμβληματικό της Ευρώπης. Η νέον πινακίδα του Grand Rex ακόμη λάμπει, φιλοξενώντας 7 αίθουσες και ένα club για χορό. Κλείνοντας εισιτήριο, επιβεβαιώστε ότι η ταινία είναι "version originale", αλλιώς θ’ ακούσετε τον Spiderman να μιλάει γαλλικά…
Αν νιώσετε την ανάγκη για λίγη αμερικανιά, τουλάχιστον προδώστε την παριζιάνικη allure με το ομορφότερο Starbucks του κόσμου. Σε κτίριο του 17ου αιώνα, στην Boulevard des Capucines 3, ανάμεσα σε χρυσοποίκιλτα ξυλόγλυπτα και έναν extravagant τρούλο, μιξάρονται καθημερινά αμέτρητα frappuccino.
Αγορά - Πλατεία - Αλητεία
Οι σιλουέτες των μεσαιωνικών κτιρίων με εμφανή τα ξύλινα δοκάρια μαρτυρούν την ιστορία της πόλης σε μία από τις ελάχιστες γειτονιές που αψήφησε τη συστηματική ανοικοδόμηση του Οσμάν. Το Haute Marais είναι ταυτόχρονα ιστορικό και trendy. Ουράνια τόξα ζωγραφισμένα στα πεζοδρόμια σας καλωσορίζουν στο meeting point της queer κοινότητας, όπου κοκτεϊλάδικα εναλλάσσονται με ψαγμένες boutique εν μέσω διάσημων έργων street art όπως του Space Invador.
Τη γραφικότητά της από το 1615 διατηρεί η ανοιχτή αγορά τροφίμων Marché des Enfants Rouges, στη rue de Bretagne. Εκτός από ποικιλία προϊόντων, πολλά al fresco εστιατόρια προσφέρουν φαγητό, με το μαροκινό να παραμένει άφθαστο. Πολύ κοντά βρίσκεται και το Μουσείο Πικάσο, με πλούσια συλλογή και μία από τις πιο γαλήνιες κρυφές αυλές.
Διαβάστε Επίσης
Ακολουθώντας τη ζωηρή rue Béranger θα φτάσετε στην Place de la République, μια απόδειξη της αστικής δημοκρατίας, με τη σφραγίδα του "liberté, egalité, fraternité" (ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη). Παριζιάνοι, μετανάστες, τουρίστες, πιτσιρικάδες με σκέιτ, Αφρικανοί με ηχεία και ασφαλώς διαδηλωτές (όλο και πιο συχνά), όλοι χωράνε σε αυτό το μικρό τετράγωνο γης της εξέγερσης και της αλληλεγγύης.
Το νησί, ο βάλτος και το "τερατούργημα"
Το ησυχαστήριό μου στο Παρίσι βρίσκεται σε κεντρικότατο σημείο, ακριβώς δίπλα στο δεύτερο τοπόσημο που λατρεύει η ισοπεδωτική τουριστική βιομηχανία. Ενώ το νησάκι Île de la Cité με τον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων παλεύει με την άλωση από το τουριστικό πλήθος, το γειτονικό Île Saint Louis είναι η επιτομή της γαλήνης. Αυτή η αστική όαση συνιστάται για περιπάτους μαζί με ένα παγωτό από το Bertillon, το μόνο παριζιάνικο κλισέ στο οποίο υποκύπτω!
Σ’ αυτή την αίσθηση αρμονίας συμβάλλει και η place des Vosges, η παλαιότερη πλατεία της πόλης, που περιστοιχίζεται από πανομοιότυπα οικήματα με το χαρακτηριστικό κόκκινο τούβλο. Η μοναδική σας ευκαιρία να δείτε το εσωτερικό ενός τέτοιου πανάκριβου διαμερίσματός είναι η επίσκεψη στο άλλοτε σπίτι του Βικτόρ Ουγκό, που φιλοξενεί μια συλλογή με προσωπικά του αντικείμενα.
Διασχίζοντας το παρκάκι της πλατείας βρείτε τη rue Vieille-du-Temple και την κάθετή της rue des Francs Bourgeois για να κάνετε τα ψώνια σας. Δημοφιλείς μάρκες όπως And other stories, Cos, Uniqlo έχουν καταστήματα εδώ, τσεκάρετε όμως και τη γαλλική αλυσίδα οπτικών Jimmy Fairly, καθώς και τα brand εσωρούχων Etam και Princess Tam Tam. Στην καρδιά του Marais, πλέον κυριαρχεί το εβραϊκό hub. Όλοι κάνουν ουρά για να φάνε στο πράσινο φαλαφελάδικο (L'As du Fallafel), αλλά, αν δεν έχετε υπομονή, περάστε απέναντι στο κόκκινο (MI-VA-MI) – δεν θα καταλάβετε τρομερή διαφορά.
Καταλήγοντας στο "τερατούργημα" που οι Παριζιάνοι λατρεύουν να μισούν, δώστε χρόνο να παρατηρήσετε τους χρωματιστούς σωλήνες στην πρόσοψη του Κέντρου Πομπιντού, διαφορετικοί για το ηλεκτρικό, το γκάζι και τον κλιματισμό. Το industrial προαύλιό του σφύζει από ζωή κάθε μεσημέρι, ενώ δίπλα το ιδιότροπο σιντριβάνι Stravinsky με τα κινούμενα έργα γλυπτικής ξεγελάει το μάτι.
Ένας Αμερικάνος στο Παρίσι
Η ενσάρκωση του αμερικάνικου ονείρου για το Παρίσι! Το Quartier Latin περιλαμβάνει όλα όσα φαντασιωνόταν ο Όουεν Γουίλσον στο "Μεσάνυχτα στο Παρίσι". Για την ακρίβεια θα βρείτε στην Place de l'Abbé Basset τα περίφημα σκαλοπάτια όπου περίμενε κάθε βράδυ τα φαντάσματα του. Αυτή η ιστορική γειτονιά της αριστερής όχθης έχει αμερικανοποιηθεί τα τελευταία χρόνια, με τα τζαζ μπαρ και τα παλια(κά) εστιατόρια να προσομοιώνουν μια παραποιημένη παριζιάνικη ζωή. Σίγουρα όχι αυτή του Έρνεστ Χέμινγουεϊ, που ταυτίστηκε με τους συγκεκριμένους δρόμους.
Μπορεί να μην έχει τη μεγαλοπρέπεια των κοντινών του Κήπων του Λουξεμβούργου, αλλά ο κήπος Jardin des Plantes είναι το "σπίτι" 4.500 διαφορετικών φυτών σε διαφορετικούς θεματικούς κήπους. Διαθέτει το όμορφο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας με σκελετούς δεινοσαύρων και έναν από τους παλιότερους ζωολογικούς κήπους της Ευρώπης με σταρ τα αξιολάτρευτα κόκκινα πάντα. Ακριβώς απέναντι θα πιείτε τσάι μέντα στον ατμοσφαιρικό χώρο του τζαμιού Grande Mosquée de Paris.
Μια προμενάντ πολλών γεύσεων, η ολοζώντανη rue Mouffetard είναι γεμάτη εστιατόρια και φούρνους. Εδώ θα βρείτε, αν όχι την καλύτερη, σίγουρα την πιο μπαμπάτσικη κρέπα στο "Au P'tit Grec", έργο ενός Έλληνα. Κρατώντας την παράδοση του "παλιού Παρισιού", η λατρεμένη Cour du Commerce Saint-André κρύβει το παλιότερο εστιατόριο του Παρισιού, το Procope, από το 1686, το οποίο αξίζει ένα κλικ αλλά μάλλον όχι γεύμα. Λίγο πιο κάτω, το La Jacobine συνεχίζει να φτιάχνει τη νοστιμότερη κρεμμυδόσουπα στην πόλη.
Περιπλανηθείτε στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα, του μοναδικού ποταμού που κυλάει ανάμεσα σε ράφια από βιβλία. Η αγορά βιβλίων από τα πράσινα κουτιά των bouquinistes είναι το περισσότερο και ταυτόχρονα λιγότερο τουριστικό πράγμα που μπορείτε να κάνετε. Εκεί, στην Quai Voltaire, αλλά και στην απέναντι όχθη, οι βιβλιοπώλες του ποταμού ενισχύουν τη λογοτεχνική κληρονομιά της πόλης με πρωτότυπες εκδόσεις κλασικών, σπάνιους αλλά και νεότερους τίτλους, αφίσες και γκραβούρες.
Μόνο τοπόσημα
Τόπος ιστορικά συνυφασμένος με την αριστοκρατία, τα διαμερίσματα γύρω από τον πύργο του Άιφελ πλέον φιλοξενούν... κυρίως Ρώσους ολιγάρχες, Άραβες μεγιστάνες και Κινέζους ινφλουένσερς. Για το πιο αναγνωρίσιμο αξιοθέατο της πόλης –και του κόσμου–, τον Πύργο του Άιφελ, θα σημειώσω ότι αξίζει περισσότερο να τον δείτε από κάθε πιθανή γωνία (π.χ. Pont d’Alexandre, Rue Saint-Dominique, Πύργος Montparnasse, Pont de Bir-Hakeim, Rue de l'Université) παρά να περιμένετε ώρες για να ανεβείτε.
Παραγνωρισμένο διαμάντι αποτελεί το Μουσείο Ροντέν, ένα κομψό αρχοντικό του 18ου αιώνα που περιβάλλεται από έναν κουκλίστικο κήπο. Ενδιαφέρουσα μόνιμη συλλογή διαθέτει το Petit Palais, με ελεύθερη είσοδο, αν και οι φωτογραφίες στην art deco σκάλα είναι δέλεαρ για τους λιγότερο φιλότεχνους. Όχι ακριβώς μουσείο, αλλά περισσότερο χώρος λατρείας, το Maison Gainsbourg στη rue de Verneuil, το σπίτι που έδρασε και άφησε την τελευταία του πνοή ο Σερζ Γκενσμπούρ. Προσφέρεται μια διείσδυση στα άδυτα του προσωπικού του χώρου ανάμεσα σε μαύρους τοίχους, δίσκους και πολλά τσιγάρα.
Ωστόσο, αν υπάρχει ένα μουσείο που κάποιος μπορεί να αναγνωρίσει χωρίς προσπάθεια τουλάχιστον πέντε πίνακες του, αυτό είναι το Musée d’Orsay. To κτίριο είναι από μόνο του έργο τέχνης: ένας πρώην σιδηροδρομικός σταθμός χτισμένος σε στιλ Beaux Arts με μια τεράστια γκάμα έργων των πιο διάσημων καλλιτεχνών: Μονέ, Τουλούζ-Λοτρέκ, Ντελακρουά, Ματίς, Βαν Γκογκ. Μια στάση στο καφέ του μουσείου για ζεστή σοκολάτα και φωτογραφίες πίσω από το τεράστιο ρολόι του "σταθμού" επιβάλλεται.
Απ' το παλάτι στο κανάλι
Απλώς το ομορφότερο κτίριο στο Παρίσι, παρά τον συντριπτικό ανταγωνισμό. Αν δεν κλείσετε εισιτήριο εγκαίρως για να παρακολουθήσετε κάποια παράσταση στην Opera Garnier, τουλάχιστον κάντε κράτηση για τις καθημερινές ξεναγήσεις στο μυστήριο και την αρχιτεκτονική αίγλη της.
Στο 9ο διαμέρισμα, οι foodies βρίσκουν τη χαρά τους στη rue de Martyrs με τα πιο εξειδικευμένα μαγαζιά: από ζαχαροπλαστείο που φτιάχνει μόνο γλυκά με μαρέγκες μέχρι εργαστήριο για soft cookies. Αντίστοιχα, η κοντινή rue Blanche προσφέρει ένα σερί μπρασερί, ασιατικών εστιατορίων και hip wine bars, άκρως ζωηρό.
Κατηφορίζοντας προς το 10ο διαμέρισμα το ύφος αλλάζει. Εξωτικά μίνι μάρκετ και αφρικάνικα κουρεία προσδίδουν πολυπολιτισμικότητα στη γειτονιά. Παροιμιωδώς γαλλικό είναι το κανάλι Saint Martin, στις όχθες του οποίου κάνει πικνίκ ένα ετερόκλητο πλήθος από νεαρούς Παριζιάνους, ξένους φοιτητές και ψαγμένους τουρίστες. Τριγύρω βρίσκονται κάποια καλά cafés ("Residence Kann Coffee", "Radiodays", "Café Margo"), αν και ιδιαίτερη μνεία αξίζουν το "Ten Belles" για επικό latte και το "Holly Belly" για σπουδαίο brunch.
Κινητή γιορτή
Μια αίσθηση εντοπιότητας με κατακλύζει κάθε φορά που πατάω το πόδι μου στην παλιά μου γειτονιά, το 11ο διαμέρισμα, η οποία τυγχάνει να είναι και η πιο cool του Παρισιού, για λόγους που περιλαμβάνουν γεύσεις, αλκοόλ και μικρές χαρές. Αυτά τα τετραγωνικά μέτρα ανάμεσα στην Place de la République και τη Βαστίλη θυμίζουν το τραγούδι της Πιάφ, μια πόλη "σε γιορτή και παραλήρημα". Τριγυρίστε στις rues de Charonne, Saint-Maur, Oberkampf, Jean-Pierre Timbaud και θα βρείτε bistro, bar, cafés και φουρνάρικα, όλα φορτωμένα με καλούδια. Εδώ κυκλοφορούν Παριζιάνοι με σκουρόχρωμα ρούχα και φιλόδοξοι μιμητές τους.
Τα τελευταία χρόνια η συνοικία πήρε επιπλέον ώθηση λόγω του κέντρου ψηφιακής τέχνης Atelier des Lumières. Επισκέπτες μπορούν να περιηγηθούν ανάμεσα σε 120 φαντασμαγορικές mega-προβολές video art με την ανάλογη μουσική, αφιερωμένες κάθε φορά σε σπουδαίους καλλιτέχνες (Νταλί, Βαν Γκονγκ, Κλιμτ).
Κρυμμένο διαμαντάκι –ακόμη και για τους Γάλλους– αποτελεί η Voie Plantée η υπερυψωμένη παλιά σιδηροδρομική γραμμή με δέντρα και πέργκολες να διατρέχουν μια διαδρομή 4,5 χλμ. με εξαίσια θέα. Βέβαια, ο παράδεισος του Instagram παραμένει η rue Crémieux, ένας γοητευτικός δρόμος που σχεδόν σε παρακαλεί να φωτογραφίσεις το παστέλ σκηνικό που δημιουργούν τα διώροφα σπίτια στη σειρά.
Μποέμ στην καρδιά
Παλλόμενος βιότοπος σπουδαίων καλλιτεχνών, η συνοικία-συνώνυμο της Belle Époque προσελκύει ακόμη αρτίστες κάθε είδους που δεν έχουν καταφύγει στα φτηνότερα cool προάστια Montreuil και Saint Ouen. Στην κορυφή ενός λόφου, η Μονμάρτη μαγεύει ακόμα, παρότι ο μποέμ χαρακτήρας της έχει αλλοτριωθεί από την τουριστικοποίηση της περιοχής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Place du Tertre, όπου ζωγράφοι στήνουν τα καβαλέτα τους ανάμεσα σε εστιατόρια αμφιβόλου ποιότητας.
Κατεβαίνοντας από την πλατεία, βρείτε τη Βασιλική της Sacré Coeur, το καταπληκτικότερο σημείο για να απολαύσετε τη θέα στην πόλη. Από εδώ, αναζητήστε με το βλέμμα μια οπτική ψευδαίσθηση, το λεγόμενο βυθιζόμενο σπίτι της Μονμάρτης. Άλλου ύφους ψευδαίσθηση, αυτή της αγγλικής εξοχής αναβιώνει ο πεζόδρομος Villa Léandre (δεύτερο αγαπημένο μου ησυχαστήριο), καθώς τα σπίτια σε art-deco στιλ με τους λιλιπούτειους κήπους μοιάζουν αποστασιοποιημένα από τη βαβούρα της περιοχής.
Η Μarchés aux Puces με τα παλαιοπωλεία της ενδείκνυται για αγορά σπάνιων θησαυρών αλλά και πιο ταπεινών σουβενίρ, από σοβαρούς πολυελαίους έως βινύλια, vintage ρούχα και εκκεντρικά αντικείμενα. Ανατολικότερα, στο 19ο διαμέρισμα, θα ρουφήξετε καθαρό αέρα και μπόλικη ομορφιά στο πάρκο Buttes-Chaumont. O αστικός μύθος το θέλει σε σχήμα κρουασάν, αλλά το σίγουρο είναι ότι η μεγάλη λίμνη, ο καταρράκτης, το φανταστικό παρατηρητήριο και πολλά μονοπάτια θα σας κάνουν να ξεχαστείτε για ώρες εκεί. Αν διψάσετε, το café-bar "Rosa Bonheur" είναι εκεί και όσο βραδιάζει δονείται σε ξέφρενους party ρυθμούς.
Τα σκήπτρα του μεγαλύτερου πάρκου της πόλης κρατάει το Parc de la Villette, διαμορφωμένο σαν amusement park, με παιδικές χαρές και χώρους όπως η Cité de la Musique με το σχετικό μουσείο, η Cité des Sciences, ένα εκπαιδευτικό διαδραστικό μέρος υπέροχο για παιδιά, και ο εντυπωσιακός χώρος παραστάσεων Philharmonie de Paris.
Χωρίς να έχει αυτό το θλιβερό "memento mori" άλλων νεκροταφείων, το Père Lachaise, εκτός από τελευταία κατοικία ορισμένων σπουδαίων καλλιτεχνών, είναι και ένα ανοιχτό μουσείο μπαρόκ αρχιτεκτονικής κάτω από αλέες και δέντρα. Περιδιαβείτε στην ιστορία συναντώντας τους τάφους των Όσκαρ Ουάιλντ, Εντίθ Πιάφ, Προυστ, Σοπέν, Μπαλζάκ και, βέβαια, του Τζιμ Μόρισον.
