Χαλαρή, ξενύχτισσα, τροπική, χωνευτήρι πολιτισμών και αναφορών, με ιστορίες να ξετυλίγονται σε κάθε βήμα της, το φαγητό και τη μουσική να αποτελούν τις μεγάλες της αγάπες και σήμα κατατεθέν της ταξιδιωτικής εμπειρίας, η NOLA ή The Big Easy όπως την αποκαλούν χάρη στο χαλαρό της χαρακτήρα, σε αντιδιαστολή με το νεοϋορκέζικο Big Apple, είναι μια πόλη-μύθος, η οποία επιβεβαιώνει γενναιόδωρα όλα όσα έχεις φανταστεί γι’ αυτήν.
Mε το που ακούς το «Weeeelcome to our woooonderful city, next time you come doooon’t go back!» του οδηγού του shuttle bus, το οποίο περιμένει για να σε μεταφέρει στο ξενοδοχείο, με εκείνη τη βγαλμένη από αμερικάνικη ταινία, τραγουδιστή νότια προφορά, καταλαβαίνεις ότι τίποτε απ’ όσα έχεις φτιάξει στο μυαλό σου για τη Νέα Ορλεάνη δεν είναι (τόσο) κλισέ. Στη θέση σου στο λεωφορείο σε περιμένει ένα καρτελάκι – προειδοποίηση ότι το όχημα ενδέχεται να μην καταφέρει να προσεγγίσει την πόρτα του ξενοδοχείου σε περίπτωση παρέλασης!
Δεν αφορά μόνο την περίοδο του Mardi Gras, όπως διαπίστωσα και η ίδια, αφού στη Νέα Ορλεάνη όλο και κάποια αφορμή για καρναβαλική παρέλαση θα βρεθεί. Τα πολύχρωμα φτερά, οι παγιέτες και τα απαστράπτοντα πλαστικά κολιέ φοριούνται κάθε βράδυ, πωλούνται όλο το χρόνο ως σουβενίρ και προσφέρονται (για την ακρίβεια πετιούνται) στους τουρίστες σε γιορτές και πάρτι.
Έφτασα εδώ έπειτα από ένα εντεκάωρο και βάλε ταξίδι μέσω Νέας Υόρκης, ως καλεσμένη της διεθνούς έκθεσης τουρισμού IPW, που με το σλόγκαν «Φέρνοντας την Αμερική στον κόσμο» προωθεί κάθε χρόνο τις Ηνωμένες Πολιτείες σε πράκτορες και δημοσιογράφους σε όλο τον πλανήτη. Η Νέα Ορλεάνη μου συστήθηκε με μιαν αφόρητη αίσθηση βραδινής υγρασίας ήδη από το αεροδρόμιο (δεν σας συνιστώ να την επισκεφθείτε το καλοκαίρι) και το jazz καλωσόρισμα του χαμογελαστού οδηγού, αντιπροσωπευτικού δείγματος των locals. Μου αποκαλύφθηκε όμως το επόμενο πρωί, όταν φτάνοντας στις 9.30 με όλο το jet lag σε ένα press brunch στο ανακαινισμένο ιστορικό θέατρο Orpheum και ψάχνοντας για καφέ, το μόνο που βρήκα ήταν κοκτέιλ με ρούμι και μπανάνα ή σφηνάκια βότκα με όστρακα και ταμπάσκο.
Στην υπέροχη ψηλοτάβανη αίθουσα-στολίδι (που γιόρταζε το άνοιγμά της έπειτα από δεκαετείς εργασίες εξαιτίας του τυφώνα «Κατρίνα»), με τις jazz μπάντες να παίζουν, μας περίμεναν σταντ από τα πιο εμβληματικά εστιατόρια της πόλης τα οποία σερβίριζαν την κρεολέζικη εκδοχή του brunch: στρείδια ογκρατέν, κρέπες με καβούρι και κρέμα, γαρίδες μπάρμπεκιου, σιγοβρασμένο μπέικον με grits (χυλός από χοντρο-αλεσμένο βρασμένο καλαμπόκι), συνοδεία Pimm’s Cup και Brandy Milk Punch. Προφανώς αυτή ήταν μια εκδήλωση ειδικά για τους δημοσιογράφους, σας διαβεβαιώνω όμως ότι ποτέ άλλοτε σε αντίστοιχο event τόσο πρωινής ώρας δεν έχω δει να καταναλώνονται τέτοιες ποσότητες αλκοόλ, μπαχαρικών και κρέμας!
Το πνεύμα της πόλης ήταν εκεί... Στο ιστορικό τουριστικό κέντρο, ειδικά στο περίφημο French Quarter, όλα κινούνται σε ρυθμούς jazz, τα κοκτέιλ σερβίρονται από το πρωί, τα brunches στρώνονται καθημερινά σε vintage σάλες με βελούδα και λευκά τραπεζομάντιλα, οι μουσικές παίζουν στους δρόμους, η υγρασία φυλακίζει τα λιβάνια που καίγονται γενναιόδωρα σε μαγαζιά που διαλαλούν βουντού μυστικά, η ατμόσφαιρα έχει κάτι από το λονδρέζικο παζάρι του Camden Town, τη Μονμάρτρη και τη Λατινική Αμερική (Αφρική δεν έχω πάει).
Ένα μωσαϊκό πολύχρωμων σπιτιών διαφορετικών αρχιτεκτονικών ρυθμών κι εποχών –από ξύλινα cottages και κρεολέζικα townhouses (δίπατα ή τρίπατα κτίρια με χαρακτηριστικά μεταλλικά σκεπαστά μπαλκόνια) μέχρι νεοκλασικά μέγαρα– αποτελούν τον κύριο οικιστικό ιστό του ευρύτερου κέντρου και σε συνδυασμό με την οργιώδη βλάστηση συμβάλλουν καθοριστικά στον ιδιαίτερο χαρακτήρα της πόλης.
Η Νέα Ορλεάνη είναι η χαρά του περιπατητή: από το χαλαρό Treme, την παλιότερη αφροαμερικανική συνοικία στις παρυφές του French Quarter (όπου το sightseeing περιλαμβάνει, λόγου χάρη, τον τάφο της «βασίλισσας του βουντού» Marie Laveau), μέχρι τη Frenchmen Street, το δρόμο με τα κλασικά jazz μπαράκια, και το σικάτο Uptown με τις αρτίστικες μπουτίκ και τις εμπορικές γκαλερί της Magazine Street, όπου συναντάς κυρίως λευκούς στους δρόμους να κάνουν μεσημεριανό διάλειμμα σε μοδάτα εστιατόρια.
Σύγχρονα ψηλά κτίρια που θα σου θυμίσουν ότι είσαι σε αμερικανική μητρόπολη θα δεις κυρίως γύρω από την κεντρική λεωφόρο Canal, όπου βρίσκονται και οι μεγάλες αλυσίδες ξενοδοχείων, αλλά και στο αναβαθμισμένο παραποτάμιo μέτωπο της πόλης, όπου νέα εμπορικά κέντρα και ουρανοξύστες περιβάλλουν την περαντζάδα δίπλα στα ποταμόπλοια του Μισισιπή.
Μεγάλο λιμάνι, ιστορικό εμπορικό κέντρο χάρη στις φυτείες βαμβακιού και ζάχαρης, χωνευτήρι διαφορετικών πολιτισμών, από τους Γάλλους που την ίδρυσαν το 1718 μέχρι τη μετέπειτα ισπανική κατοχή της και την άφιξη μεγάλου αριθμού μεταναστών από την Αϊτή στις αρχές του 19ου αιώνα, η Νέα Ορλεάνη συνδύασε μέσα στους αιώνες στοιχεία από την Αμερική, την Αφρική, τη Γαλλία αλλά και την κουλτούρα των Γάλλων Κρεόλ (γαλλικής καταγωγής Αμερικανοί) και των έγχρωμων Κρεόλ πληθυσμών (με ευρωπαϊκές και αφρικανικές ρίζες). Όλο αυτό το κοσμοπολίτικο μείγμα, με έντονο το αφροαμερικάνικο στοιχείο και την Ιστορία πανταχού παρούσα, αντικατοπτρίζεται από την αρχιτεκτονική μέχρι το φαγητό και χαρίζει στην πόλη μια μοναδικότητα που δεν συναντάς αλλού στην Αμερική.
Must εμπειρiες NOLA
Τις αναγνωριστικές βόλτες θα τις κάνετε γύρω από τη λεωφόρο Canal με τους πανύψηλους φοίνικες, σταματώντας για ένα σακουλάκι beignets (λαχταριστοί λουκουμάδες με άχνη ζάχαρη) και ζεστό ή κρύο καφέ με γάλα σε κάποιο από τα κλασικά cafés εποχής, όπως το εμβληματικό «Café du Monde». Παρότι υπερβολικά τουριστικό κατά τη γνώμη μου, δεν γίνεται να αγνοήσετε το French Quarter, την καρδιά του ιστορικού κέντρου. Μια ατμόσφαιρα γοητευτικής παρακμής πλανάται πάνω από τα πολύχρωμα townhouses που στεγάζουν ιστορικά εστιατόρια, μοντέρνες σοκολατερίες όπως η «Magnolia Praline Company», κλασικά αμερικανικά diners, αντικερί με επίκεντρο τη Royal Street και αρτίστικες μπουτίκ όπως η γαλλίζουσα «Violet’s» στην Chartres Street.
Η γειτονική υπαίθρια αγορά Frenchmen Art Market με τους πάγκους με τα αντικείμενα τέχνης, τα ρούχα και τα κοσμήματα, η Frenchmen Street με τους ήχους από τις jazz μπάντες και η πανέμορφη Jackson Square με τους πλανόδιους αποτελούν θεσμό. Η ατμόσφαιρα γίνεται πιο χαλαρωτική όσο βγαίνεις πιο έξω. ένα πρωινό μπορείτε να πάρετε το παλιό ξύλινο τραμ, γνωστό ως streetcar, που ξεκινά από το κέντρο και κινείται κατά μήκος της St Charles Avenue και να απολαύσετε την αρχιτεκτονική, την ηρεμία και το ιδιαίτερο στιλ του Uptown με επίκεντρο τη Magazine Street με τις arty μπουτίκ και τις πολύχρωμες μονοκατοικίες με τους κήπους. Συνέχεια του Uptown αποτελεί η αριστοκρατική Garden District με τις βικτοριανές επαύλεις των πλούσιων και διάσημων, οι οποίες περιβάλλονται από γιγάντιες βελανιδιές, μανόλιες και μπανανιές.
Για sightseeing προσφέρεται η Arts and Warehouse District, με τις παλιές τούβλινες αποθήκες να στεγάζουν σήμερα, μεταξύ άλλων, τα σημαντικότερα μουσεία και κέντρα τέχνης της πόλης, όπως και μοδάτα εστιατόρια και μπαρ. Ξεχωρίζουν το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το Louisiana Children’s Museum και το Μουσείο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η επίσκεψη στο «Preservation Hall» για να ακούσετε την ομώνυμη μπάντα είναι η Νο 1 jazz εμπειρία στη Νέα Ορλεάνη. Άλλες must προτάσεις αποτελούν η Original Tuxedo Jazz Band στο «Irvin Mayfield’s Jazz Playhouse», η Rebirth Brass Band στο ιστορικό «Maple Leaf Bar», οι Tom Fischer & Friends στο «Fritzel’s Jazz Club» (με ιστορία 40 χρόνων) αλλά και οι κυριακάτικες εμφανίσεις του θρύλου των blues Chip Wilson στο «Victorian Lounge».
Για τις μετακινήσεις σας στην πόλη, εκτός από το ταξί, δύσκολα θα αντισταθείτε στον πειρασμό της βόλτας με τα Pedicabs (ταξί-ποδήλατα), ενώ η μετακίνηση με τραμ και λεωφορείο είναι εύκολη και καλύπτει τα βασικά αξιοθέατα. Με τραμ θα φτάσετε στη Mid City με τους πανέμορφους βοτανικούς κήπους και το City Park, για βόλτα δίπλα στη λίμνη, ψάρεμα, κανό, ή βόλτα στην Εθνική Πινακοθήκη. Έκπληξη ο κήπος με τα γλυπτά, με έργα γνωστών καλλιτεχνών να ξεπροβάλλουν μέσα από την οργιώδη βλάστηση.
Τα οργανωμένα jazz tours ή απλώς το φέρι που διασχίζει τον Μισισιπή σε λίγα λεπτά θα σας περάσουν απέναντι στο Algiers Point, κοιτίδα της jazz. Στο «Over da river», όπως το αποκαλούσαν οι μουσικοί στα ’20s, κατά μήκος της Λεωφόρου της Δόξας της Jazz, θα δείτε ακόμη τα σπίτια των διάσημων μουσικών του είδους που έζησαν εκεί: «Professor» Manuel Manetta, Emmett Hardy ή «The King» (έτσι τον έλεγε ο Louis Armstrong) κ.ά. Θα βρείτε επίσης δεκάδες tours για κάθε διάθεση: από γευστικές περιηγήσεις μέχρι βουντού tours κι επισκέψεις σε νεκροταφεία όπως το Lafayette Cemetery Number 1 με τη χαρακτηριστική goth ατμόσφαιρα.
Για μια πιο off the beaten track βόλτα προτείνουμε το Bywater, μια μη τουριστική συνοικία που φιλοξενεί μέσα σε χαμηλά ξύλινα σπιτάκια χωρίς ταμπέλες μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα artist-run project spaces της πόλης, όπως το πρωτοπόρο Antenna.
Εδώ θα έρθετε σε επαφή με τη νέα καλλιτεχνική σκηνή της Νέας Ορλεάνης, η οποία συγκέντρωσε το διεθνές ενδιαφέρον μετά τον «Κατρίνα», και θα νιώσετε τον παλμό των κοινοτήτων της που ανησυχούν για το gentrification, τις νέες χρήσεις των εγκαταλελειμμένων κτιρίων και την αμφιλεγόμενη στάση της τοπικής εξουσίας μετά την καταστροφή. Έναν παλμό που εκφράζεται και μέσα από εκθέσεις που σχολιάζουν κριτικά το μάρκετινγκ του εναλλακτικού καλλιτεχνικού προορισμού ή κόμικς όπως το «Revacuation» του Brad Benischek, το οποίο θα βρείτε στο Press Street, το δραστήριο βιβλιοπωλείο/εκδοτικό οίκο του Antenna. Γενικά στον ευρύτερο τουριστικό χάρτη της πόλης τα ίχνη του τυφώνα «Κατρίνα» δεν είναι πλέον ορατά, παρά μόνο στο υποβαθμισμένο και βαθύτατα πληγωμένο Lower Ninth Ward.
Η καλύτερη πρόταση για μια ημερήσια εκδρομή που θα σας δώσει μια γεύση από την εξοχή της Νέας Ορλεάνης και θα σας μυήσει στην ιστορία της, είναι η επίσκεψη στις φυτείες της Plantation Country, σε απόσταση περίπου μιας ώρας. Στα πολλά και διαφορετικά επισκέψιμα αγροκτήματα, η γοητεία της φύσης και της αρχιτεκτονικής συναντά τις ανατριχιαστικές μνήμες των σκλάβων, που ζωντανεύουν είτε με πιστές αναπαραστάσεις των συνθηκών της εποχής και θεατρικές ξεναγήσεις με κοστούμια, όπως στην εντυπωσιακή Oak Alley Plantation, είτε με βάση ανθρωπολογικές και ιστορικές έρευνες που ξεδιπλώνονται στα tours στη Laura: A Creole Plantation.
Για να φτάσετε στις φυτείες, περνάτε μέσα από την κατάφυτη εξοχή της Λουιζιάνα, διασχίζετε τον Big River/Μισισιπή και παίρνετε μια γεύση iconic Αμερικής on the road, καθώς συναντάτε χαμηλά σπιτάκια με πυραμίδες κορμών δέντρων απέξω, που –απ’ ό,τι μάθαμε– περιμένουν το βράδυ των Χριστουγέννων για να καούν, δημιουργώντας έτσι τη μυστικιστική ατμόσφαιρα των bonfires. Από εκεί και πέρα, ανάλογα με τις ημέρες που έχει κάποιος στη διάθεσή του, υπάρχουν δεκάδες ιδέες για εκδρομές: τα γειτονικά πάρκα με αλιγάτορες, οι κρουαζιέρες με ποταμόπλοιο κ.λπ.
Η κουζiνα ως brand name
Η Νέα Ορλεάνη αγαπά το φαγητό και το θεωρεί βασικό στοιχείο της κουλτούρας της και της ταξιδιωτικής εμπειρίας. «Εδώ θα φας το καλύτερο φαγητό στην Αμερική, ακόμη και με 5 δολάρια», θα ακούσετε συχνά να λένε οι ντόπιοι. Όντως, σε κάθε βήμα θα μπείτε στον πειρασμό να γευτείτε πολλά και δελεαστικά, ενώ οι τιμές είναι γενικά χαμηλότερες σε σχέση με άλλες πόλεις των ΗΠΑ.
Η περίφημη τοπική κουζίνα, πάντως, είναι αρκετά βαριά για τα σύγχρονα μεσογειακά γούστα, με το κρέας και τα θαλασσινά να μαγειρεύονται κατά κανόνα με αρκετό βούτυρο, κρέμα, τσίλι, μπαχαρικά, συνοδεία ρυζιού και πικάντικου καπνιστού λουκάνικου (andouille), ενώ και το τηγάνι παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Πολλά ντόπια φρέσκα θαλασσινά, όπως τα πανταχού παρόντα στρείδια –«a dozen raw» θα τα ζητήσετε στα oyster bars της Νέας Ορλεάνης, όπως το «Desire» ή το «Felix» – που συνοδεύονται κατά κανόνα με ταμπάσκο, αποτελούν μια καλή εναλλακτική... αποτοξίνωσης μετά την παρέλαση των κλασικών σπεσιαλιτέ της κρεολέζικης και της ρουστίκ Cajun κουζίνας, η οποία ήρθε στη Λουιζιάνα από τους γαλλόφωνους Καναδούς που μετοίκησαν εδώ μετά την απέλασή τους από τους Άγγλους το 18ο αιώνα.
Το gumbo, μια σούπα με κρέας ή ψάρι και λαχανικά, στο οποίο προστίθεται συχνά λουκάνικο, κριθαράκι ή ρύζι, και το jambalaya, ρύζι με λουκάνικο, πιπεριές, κρεμμύδι και σέλινο (η «αγία τριάδα» των τοπικών λαχανικών), τσίλι αλλά και θαλασσινά ή ψάρι, τα eggs sardou, αβγά ποσέ με αγκινάρες και σπανάκι με κρέμα και σάλτσα ολαντέζ, τα muffultas (σισιλιάνικα σάντουιτς με σαλάμι, ελιές και σκόρδο) είναι μερικά κλασικά πιάτα που θα δοκιμάσετε στα αρκετά ιστορικά εστιατόρια της περιοχής, των οποίων οι ρίζες πάνε πίσω στις αρχές του 20ού αιώνα.
Σταχυολογώντας τα, αναφέρω το εμβληματικό «Antoine’s» που το τρέχει η ίδια οικογένεια εδώ και σχεδόν 170 χρόνια, το «Galatoire’s» από το 1905, το «Arnaud’s» με live jazz, τα «Brennan’s» και «Dickie Brennan’s Tableau».
Όπως είπαμε και παραπάνω, η τοπική κουζίνα αγαπάει το ταμπάσκο, το οποίο πρωτοφτιάχτηκε το 1868 από τον Edmund McIlhenny στο Avery Island κι εκεί εξακολουθεί να στεγάζεται η επισκέψιμη έδρα της McIlhenny Company. Το «βρόμικο» της Νέας Ορλεάνης, πάλι, είναι το po’ boy, ένα σάντουιτς σε γαλλική μπαγκέτα με τηγανητές γαρίδες, θαλασσινά ή μοσχάρι ψητό, σαλάτα, πίκλες και μαγιονέζα. Την πιο διάσημη εκδοχή του θα τη δοκιμάσετε στο απροσποίητο diner «ParkwayBakery and Tavern».
Για να πάρετε μια γεύση από τις νέες τάσεις στην κρεολέζικη κουζίνα, προτείνουμε το «R’ evolution», με τη σφραγίδα του John Folse, ενός βαθέος γνώστη της Cajun και της κρεόλ κουζίνας, το «Coquette» και το «Bayona» της Susan Spicer, η οποία αναδείχτηκε καλύτερη νέα σεφ από το «Food & Wine» μιξάροντας τον κοσμοπολιτισμό της τοπικής κουζίνας με αναφορές από την Ευρώπη μέχρι την Καραϊβική! Τα εστιατόρια «Emeril’s» και «Emeril’s Delmonico» του γνωστού σεφ Emeril Lagasse αποτελούν σημεία αναφοράς για τη σύγχρονη κουζίνα της Νέας Ορλεάνης.
Το πιο hot εστιατόριο της πόλης είναι το «Shaya», ένα από τα «παιδιά» του γνωστού σεφ κι επιχειρηματία John Besh, σε στιλ μοντέρνου μπιστρό, με μοντέρνα ισραηλίτικη κουζίνα από τον βραβευμένο σεφ Alon Shaya. Ο Besh είναι βασικά γνωστός από το μοντέρνο γαλλικό εστιατόριο «August», γαστρονομικό σημείο αναφοράς στην πόλη. Μοντέρνα γαλλική κουζίνα με κρεόλ επιρροές σερβίρει και το «Patois», ένα σοφιστικέ μπιστρό στο Uptown.
Για να νιώσετε το απροσποίητο κοσμοπολίτικο πνεύμα της πόλης, δοκιμάστε το πολύ καλό casual «Mopho», όπου ο βραβευμένος Michael Gulotta παντρεύει τη βιετναμέζικη κουζίνα με αυτήν της Λουιζιάνα. Για κοκτέιλ νέας γενιάς αναζητήστε το talk of the town «Cure» , το περουβιανό «Catahoula» στο ομώνυμο ξενοδοχείο, το bar-restaurant «Compere Lapin» ή εντρυφήστε στα τοπικά classics, όπως το Sazerac (ουίσκι σίκαλης, bitters, λικέρ γλυκάνισου και μια φλούδα λεμόνι), στο ομώνυμο μπαρ στο «Roosevelt Hotel» καθώς και σε όλα τα κλασικά μπαρ της πόλης.
Jazz masters
Η επίσκεψη στο Preservation Hall για να ακούσετε την ομώνυμη μπάντα είναι η νούμερο ένα τζαζ εμπειρία.
Εγγύηση αποτελούν η Original Tuxedo Jazz Band στο «Irvin Mayfield’s Jazz Playhouse», η Rebirth Brass Band στο «Maple Leaf Bar» και οι Tom Fischer & Friends στο «Fritzel’s Jazz Club».
Must οι κυριακάτικες εμφανίσεις του θρύλου των μπλουζ Chip Wilson στο «Victorian Lounge».
Που να μείνετε
Στη Νέα Ορλεάνη θα βρείτε διαφορετικά ξενοδοχεία-μέλη όλων των μεγάλων αλυσίδων (Sheraton, Westin, Hilton, Omni κ.λπ.).
Ace Hotel New Orleans
Καινούργιο μέλος της ανερχόμενης αλυσίδας μοντέρνων city hotels με ιδιαίτερο στιλ. (www.acehotel.com/neworleans)
Bienville House Hotel
Ρομαντικό boutique hotel στο French Quarter. (www.bienvillehouse.com)
Le Pavillion
Ιστορικό ξενοδοχείο με ατμόσφαιρα κλασικής πολυτέλειας, σε κτίριο χαρακτηρισμένο ως μνημείο. (www.lepavillon.com)
Country Inn & Suites by Carlson New Orleans FQ
Με σοφιστικέ country house στιλ, σε παραδοσιακά κτίρια στο κέντρο της πόλης. (www.countryinns.com)
Το know-how της Mardi Gras
Την περίοδο μεταξύ 6/1 και 28/2 η Νέα Ορλεάνη ζει σε ρυθμούς καρναβαλιού. Οι παρελάσεις κορυφώνονται το τελευταίο πενθήμερο και ειδικά την Τρίτη μετά την Καθαρά Δευτέρα, γνωστή και ως Mardi Gras, η οποία δίνει και το όνομά της σε όλη τη σεζόν.
Το τοπικό καρναβάλι έχει τις ρίζες του στις μεσαιωνικές παραδόσεις της Ευρώπης και ήρθε στη Νέα Ορλεάνη με τον ιδρυτή της Belleville (γιορταζόταν ήδη από το 1730).
Οι πιο γνωστές παρελάσεις είναι των ζουλού και των ινδιάνων (με παραδοσιακές στολές-έργα τέχνης), όπως και οι παρελάσεις Bacchus, Rex κα Endymion.
Τα χρώματα του καρναβαλιού είναι το μοβ, το πράσινο και το χρυσό και συμβολίζουν αντίστοιχα τη δικαιοσύνη, την πίστη και τη δύναμη. Καθιερώθηκαν το 1872 προς τιμήν του Ρώσου δούκα Alexis Alexandrovich Romanoff, μιας και το οικόσημό του είχε τα συγκεκριμένα χρώματα.
Μια άλλη παράδοση είναι οι πυρσοί Flambeaux, οι οποίοι συναντιούνται σε πολλές παρελάσεις, και τα king cakes, που κρύβουν μέσα τους ένα πλαστικό μωρό, το οποίο πετυχαίνει ο τυχερός της παρέας.
Αναλυτικό ημερολόγιο στο www.mardigrasneworleans.com.
INFO
Πότε να πάτε
Με εξαίρεση το καλοκαίρι που ο συνδυασμός ζέστης και υγρασίας είναι αφόρητος και οι βροχές συχνές, τον υπόλοιπο χρόνο ο καιρός είναι ήπιος. Η περίοδος από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Απρίλιο θεωρείται η καλύτερη λόγω του καρναβαλιού και των πολλών ανοιξιάτικων φεστιβάλ και άλλων εκδηλώσεων.
Πώς θα πάτε
Δεν υπάρχουν απευθείας πτήσεις για Νέα Ορλεάνη. Ο πιο εύκολος τρόπος είναι μέσω Νέας Υόρκης, από την οποία η Νέα Ορλεάνη απέχει δυόμισι ώρες. Εμείς ταξιδέψαμε με Delta στην οικονομική θέση και απολαύσαμε μια άνετη πτήση με πολύ updated προτάσεις ψυχαγωγίας και καλό σέρβις και φαγητό.
INFO
Στο επίσημο site της www.neworleansonline.com θα βρείτε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για να σχεδιάσετε το ταξίδι σας, αναλυτικό know how για τη διαμονή, το φαγητό, τα city tours κ.λπ.
