Θέατρο (Κριτική)
Φιλουμένα Μαρτουράνο
Η καλοπαιγμένη και καλαίσθητη παράσταση τιμάει ένα έργο με λαϊκή απήχηση και ναπολιτάνικο ταμπεραμέντο, αλλά όχι χωρίς να δημιουργεί ερωτήματα για τη θέση του στο σύγχρονο ρεπερτόριο.
Ψηλά απ’ τη γέφυρα
Το ωραίο έργο του Αμερικανού δραματουργού αποδεικνύει τη δυναμική του, αν και δεν δικαιώνεται απόλυτα, σε αυτή την ατμοσφαιρική, σκηνικά αφαιρετική, με έμφαση στις ερμηνείες αλλά και με περιττές εντάσεις παράσταση.
Τα φώτα της πόλης
Η εμβληματική ταινία του βωβού κινηματογράφου μετατρέπεται σε μιούζικαλ και ανεβαίνει σε μια υποδειγματική παραγωγή εξαιρετικής ομορφιάς και σκηνικής μαγείας.
Αντιγόνη
Ισχυρή σκηνοθετική άποψη, αφαιρετική αισθητική, αλλά και ένας αξέχαστος Γιάννης Τσορτέκης στο ρόλο του Κρέοντα που απογειώνει την παράσταση με τον αβίαστο κυνισμό του.
Eύθυμες κυράδες
Η μεταγραφή της σαιξπηρικής κωμωδίας σε 80s μιούζικαλ δίνει το έναυσμα για ένα θέαμα που χαρίζει γενναιόδωρα την ψυχαγωγία και μεταδίδει χαρά και δυναμισμό, όχι όμως χωρίς παθητικά σημεία.
Ο μισάνθρωπος
Σύγχρονη εκδοχή της μολιερικής κωμωδίας που διαβάζει με σκεπτικισμό τον κεντρικό ήρωα, σε μια παράσταση με ευδιάκριτη σκηνοθετική υπογραφή.
Da
Κλασική και ευχάριστη παράσταση, με τον Γρηγόρη Βαλτινό να διαθέτει την άνεση βετεράνου στον συγκινητικό ρόλο του πατέρα και τον υπόλοιπο θίασο, με προεξάρχοντα τον Μιχάλη Οικονόμου, να συμπληρώνει επάξια τον οικογενειακό κύκλο.
Καλιφόρνια ντρίμιν 2, 20 χρόνια μετά
Σπιντάτη σκηνοθεσία και δυναμικές ερμηνείες στην πρωτοπαρουσιαζόμενη κωμωδία, που ακολουθεί τέσσερις σαραντάρηδες στην προσπάθειά τους να ζήσουν το όνειρο της καλής ζωής.
Berlin Alexanderplatz
Αυτή η παράσταση υψηλής αισθητικής, σκηνοθετικής δεξιοτεχνίας και ερμηνευτικού πλουραλισμού λειτουργεί επίσης ως παράδειγμα υποδειγματικής μεταφοράς της λογοτεχνίας με θεατρικούς όρους˙ εδώ αφορά στο εμβληματικό μυθιστόρημα που γράφτηκε και αποτυπώνει το κοινωνικοπολιτικό κλίμα στη Γερμανία του Μεσοπολέμου.
Pomona
Σε μία από τις πλέον εκκεντρικές και αισθητικά ενδιαφέρουσες παραστάσεις της σεζόν, το βρετανικό σινεμά, οι τηλεοπτικές σειρές μυστηρίου, τα παιχνίδια ρόλων και η λογοτεχνία του φανταστικού επιστρατεύονται για να καταδείξουν τη δυστοπία της σύγχρονης πραγματικότητας.
Ο μισάνθρωπος
Τολμηρό αλλά εντέλει λειτουργικό το εγχείρημα να τοποθετηθεί η πικρή μολιερική κωμωδία στο χρονικό πλαίσιο των ελληνικών 80s-90s: λειτουργεί ως ωραίο σχόλιο/αναφορά, χωρίς να ζημιώνει το διαχρονικό, οικουμενικό μήνυμα του έργου.
Το κουκλόσπιτο
Ο Δημήτρης Τάρλοου σκηνοθετεί και μεταφράζει το ιψενικό έργο ως μια ιστορία του σήμερα, εστιάζοντας στην ψευδαίσθηση μιας συζυγικής και οικογενειακής θαλπωρής που θρυμματίζεται βίαια.
Οικόπεδα με θέα
Ο Αμερικανός δραματουργός κάνει ωραίο θέατρο πάνω στον αμοραλισμό του οικονομικού συστήματος και ο Χανιωτάκης το αποδίδει σε μια καλοπαιγμένη, ατμοσφαιρική, αλλά και κάπως νωχελική παράσταση.
Ο γάμος
Ο ρεαλισμός και το ντοκουμενταρίστικο ύφος συναγωνίζονται σε αυτήν τη σκηνική απόδοση του σημαντικού νεοελληνικού έργου, που εκθέτει χωρίς ωραιοποιήσεις την κακοποίηση που επιφυλάσσει η οικογένεια και η κοινωνία στα θύματα βιασμού.
Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια
Δυνατές στιγμές και δύο κορυφαίες γυναικείες ερμηνείες σε μια αξιοσημείωτη αλλά και άνιση σκηνική ανάγνωση ενός έργου που συναρπάζει ακόμη, κυρίως για τον πρωταγωνιστικό ρόλο μιας γυναίκας η οποία διεκδικεί με πάθος το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση.
Σπιρτόκουτο: The Μusical
Η ταινία σταθμός του Γιάννη Οικονομίδη που δημιούργησε το δικό της κινηματογραφικό ρεύμα γίνεται μιούζικαλ, σε μια αναπάντεχη σκηνική πρόταση, που αποδομεί από έναν λοξότερο δρόμο την τοξική πατριαρχική κοινωνία.
Κωλόκαιρος
Μια ιδιαίτερη οικογενειακή ιστορία κρύβεται στο νέο δείγμα γραφής του ηθοποιού και συγγραφέα, που ακολουθεί το ρεύμα του νέου ελληνικού ρεαλιστικού θεάτρου. Ανεβαίνει σε μια αντίστοιχης αισθητικής παράσταση από τον Γιώργο Παλούμπη.