Αφιέρωση

Tο μυθιστόρημα του Μπότο Στράους ως πηγή έμπνευσης μιας παράστασης για την διαχείριση του πόνου της ερωτικής απώλειας και την πνευματικότητα της κεντρικής Ευρώπης του 19ου. “Αυτός λέει: «Όπως ξέρεις, έχει κανείς τα ίδια αποτελέσματα, όταν ρίξει έναν απεριόριστο αριθμό νομισμάτων ή όταν ρίξει απεριόριστες φορές το ίδιο νόμισμα...» Αυτή δεν καταλαβαίνει τι της λέει, γιατί ταυτόχρονα τον ποθεί πολύ έντονα. Αυτός επαναλαμβάνει την πρόταση, γιατί αυτή ήταν η παράκλησή της. Αυτή αφουγκράζεται για να συλλάβει τον λόγο που τον κάνει να πει αυτήν την πρόταση κι έτσι πάλι της ξεφεύγει το νόημα. Φωνάζει ότι δεν καταλαβαίνει για τι πράγμα γίνεται λόγος. Παραιτείται, δεν θέλει να ακούσει τίποτα, βγαίνει από το δωμάτιο τρέχοντας.”

Ερμηεύουν: Μ. Αρζόγλου, Κ. Γκιβάλου, Μ. Γκόρτσου, Σ. Κόκκαλη, Ανδ. Κοντόπουλος, Ανδ. Κωνσταντίνου, Κ. Σελαμσής, Μ. Τιτόπουλος. Σκην-κοστ.: Ελ. Λούκου. Μουσ.: Κ. Σελαμσής. Φωτ.: Ν. Βλασόπουλος.