© Studio Vaharidis
Ζωγραφικές Συγγένειες και Αντιθέσεις
Το έργο των γνωστών ζωγράφων Περικλή και Ντίκου Βυζάντιου, πατέρα και γιου, ρίχνει φως στην καλλιτεχνική τους διαδρομή και προβάλλει τα κοινά σημεία και τις διαφορές δύο ιδιαίτερων καλλιτεχνών, καθώς και τη μεταξύ τους προσωπική σχέση.
Εγκαίνια: Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη, 3/4 (7 μ.μ.)
Ξανά στο ΕΜΣΤ
Έργα που διεγείρουν τη συνείδηση και μας προσκαλούν να αναλογιστούμε την καταλυτική επιρροή του ανθρώπου στη γη και τα οικοσυστήματά της, καταλαμβάνουν τους εκθεσιακούς χώρους του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Οι δύο ατομικές εκθέσεις των Τζάνις Ράφα ("We betrayed the horses") και Sammy Baloji ("Echoes of History, Shadows of Progress"), μαζί με τις δύο μεγάλης κλίμακας νέες αναθέσεις από τους Kasper Bosmans ("The Fuzzy Gaze") και Emma Talbot ("Human/Nature"), θίγουν ζητήματα αποικιακής κληρονομιάς, εκμετάλλευσης και εργαλειοποίησης των ζώων, και μας καλούν να οραματιστούμε ένα μέλλον όπου οι σχέσεις ανθρώπων και φύσης είναι πιο αρμονικές.
Εγκαίνια: 3/4 (6.30 μ.μ.)
yours truly (working title)
Η ομαδική έκθεση καλεί από δύο καλλιτέχνες-φίλους να δημιουργήσουν ο καθένας ένα έργο έχοντας τον άλλον κατά νου. Με τη χρήση μεικτών εικαστικών μέσων, αναπτύσσεται μια σειρά από πολύ προσωπικά έργα, τα οποία, ανάλογα με τον καλλιτέχνη, τον φίλο και τη μορφή της σχέσης τους, αποκτούν συγκεκριμένες, αφηρημένες ή ποιητικές μορφές.
Εγκαίνια: Callirrhoë, 4/4 (7-10 μ.μ.)
We Can’t Breathe
Άλλο ένα σχόλιο για την κλιματική κρίση και τη σχέση μας με τη φύση, αυτή τη φορά με τη χρήση φωτογραφιών και ντοκιμαντέρ. Η έκθεση προβάλλει τους ακραίους τρόπους εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων, που έχουν ως συνέπεια την επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης ολοένα και μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού της γης, αλλά και την εξαφάνιση ολόκληρων οικοσυστημάτων.
Εγκαίνια: EIGHT / ΤΟ ΟΧΤΩ, 4/4 (7 μ.μ.)
Κάτι Δικό τους
Η φωτογράφος Μαρία Παυλάκη μάς δείχνει εικόνες από το ομότιτλο λεύκωμά της, μια καταγραφή με επίκεντρο τον άνθρωπο και την ανεξερεύνητη, αφανή του πορεία. Αφήνοντας για λίγο τη χαώδη αστική ζωή, η Παυλάκη προσκαλεί τους θεατές να πάρουν μια ανάσα και να σταματήσουν για λίγο το χρόνο, εστιάζοντας το βλέμμα τους στις γοητευτικές της λήψεις.
Εγκαίνια: T.A.F. / the art foundation, 3/4 (7 μ.μ.)
Αναζητώντας τη χαμένη εικόνα
Το Μουσείο Μπενάκη επιχειρεί να φωτίσει την πολυσχιδή καλλιτεχνική προσωπικότητα του σκηνοθέτη Λάκη Παπαστάθη: κινηματογράφος, μυθοπλασία και ντοκιμαντέρ, λογοτεχνία, ζωγραφική, φωτογραφία. Με άξονα τη δημιουργική διαδρομή του κινηματογραφιστή, συγγραφέα και συλλέκτη, ξετυλίγονται ιστορίες και συναντήσεις με πρόσωπα που άφησαν ένα ξεχωριστό αποτύπωμα σε βάθος έξι δεκαετιών.
Εγκαίνια: Μουσείο Μπενάκη Πειραιώς 138, 2/4 (8 μ.μ.)
Off Season
Προσωπικά βιώματα του καλλιτέχνη Άγγελου Μεργέ από τη μεταβαλλόμενη συνθήκη της ζωής στο νησί της Χίου, όπου μεγάλωσε, τον ώθησαν να φιλοτεχνήσει ζωγραφικά έργα που απεικονίζουν φαινομενικά αδιάφορες καταστάσεις. Όμως, παρατηρώντας τους κατοίκους σε κάθε σύνθεση, που μοιάζουν με σκιές, εντοπίζουμε μια ζωή απομονωμένη, γεμάτη δύσκολες και απαιτητικές εργασίες, και προετοιμασίες για την επόμενη τουριστική περίοδο.
Εγκαίνια: Kalfayan, 4/3 (6-9 μ.μ.)
Surroundings
Τρεις νέες εκθέσεις ετοιμάζει το ΚΠΙΣΝ με αφορμή το φεστιβάλ WOW-Women of the World. Μία από αυτές είναι το πρότζεκτ της Γερμανίδας εικαστικού Claudia Wieser, της οποίας οι γλυπτικές εγκαταστάσεις αντλούν έμπνευση από τον μοντερνισμό και εξετάζουν το σημείο τομής της τέχνης με τα χρηστικά αντικείμενα, αναπτύσσοντας έναν ακόμη διάλογο μεταξύ τέχνης και δημοσίου χώρου. Παράλληλα, με το "Λολα Μίλα!", η Γεωργία Λαλέ συζητά για άλλη μια φορά το φαινόμενο των γυναικοκτονιών, τιμώντας τα θύματα σε Ελλάδα και εξωτερικό και αμφισβητώντας την κουλτούρα ενοχοποίησης των θυμάτων. Τέλος, το "Safe Space" της Μαριλένας Γρίσπου διερευνά τις τόσο κεντρικές έννοιες της ψυχολογικής, συναισθηματικής και σωματικής ασφάλειας των γυναικών στη σύγχρονη εποχή, μέσα από 50 φωτογραφίες.
Εγκαίνια:
"Surroundings": Εσπλανάδα ΚΠΙΣΝ, 3/4
"Λόλα Μίλα!": Υποδοχή ΚΠΙΣΝ και ΕΒΕ, 4/4
"Safe Space": Περίμετρος Πάρκου Σταύρος Νιάρχος, 3/4
Δείτε όλες τις εκθέσεις της πόλης στον οδηγό τεχνών του athinorama.gr.
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Άγγελος Μεργές. Off Season
Αφορμή για αυτή την ενότητα έργων είναι οι μνήμες, από προσωπικά βιώματα του καλλιτέχνη και από τη μεταβαλλόμενη συνθήκη της ζωής στο νησί της Χίου όπου μεγάλωσε. Εστιάζει σε φαινομενικά αδιάφορες και ενδιάμεσες καταστάσεις. Εκτός σεζόν είναι στερεοτυπικά η εποχή που είναι σα να μη συμβαίνει τίποτα στα νησιά που ταυτίζονται με τον τουρισμό. Οι κάτοικοι τον χειμώνα ζουν μια απομονωμένη ζωή γεμάτη δύσκολες και απαιτητικές εργασίες, ετοιμάζοντας την επόμενη τουριστική περίοδο, συνυπάρχοντας συχνά με κατατρεγμένους από τους πολέμους και τη φτώχεια πρόσφυγες. Αυτή ακριβώς την αντιφατική πραγματικότητα των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου έχει σαν σημείο αναφοράς η ανθρωποκεντρική ζωγραφική του Μεργέ. Ζωγραφίζει ανθρώπινες φιγούρες, αφαιρετικά αποτυπωμένες, σε καταστάσεις με ανοιχτή αφήγηση και διφορούμενα σενάρια.
Περικλής και Ντίκος Βυζάντιος: Ζωγραφικές Συγγένειες και Αντιθέσεις
Το έργο των κορυφαίων ζωγράφων Περικλή και Ντίκου Βυζάντιου, πατέρα και γιου, παρουσιάζεται, για πρώτη φορά μαζί, στο Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη, με σημαντικά έργα της καλλιτεχνικής τους διαδρομής. Μέρος των έργων προέρχεται από τη συλλογή του Αλέξανδρου Λιακόπουλου και συμπληρώνεται με δανεισμούς από τις συλλογές των Αντώνη Κομνηνού, ΕΜΣΤ, Νίκου Παπαγεωργίου, Κυριάκου Τσιφλάκου, και Χρήστου Λαρσινού.
Μαρία Παυλάκη. Κάτι Δικό τους
Στην έκθεση παρουσιάζονται εικόνες από το ομότιτλο φωτογραφικό λεύκωμα, το οποίο αποτελεί μια καταγραφή με επίκεντρο τον άνθρωπο και την ανεξερεύνητη, ανείπωτη προσωπική του πορεία. Σ' αυτό τον κόσμο των πανομοιότυπων προσώπων και πραγμάτων, το φωτογραφικό κλικ αντιστέκεται. Και παρότι οι φωτογραφίες είναι σήμερα πανταχού παρούσες σε άλμπουμ, περιοδικά, βιβλία, βιτρίνες, αφίσες, κονσέρβες, σακούλες αγοράς και κουτιά, η Παυλάκη με τις φωτογραφίες της επιμένει να μας μυεί σ‘ ένα βλέμμα επιθυμητό, που το γρήγορο βήμα μας στη χαώδη πόλη που ζούμε, σπανίως μας επιτρέπει. Στα πλαίσια της έκθεσης, θα γίνουν προσπάθειες να συναντηθούν τρεις διαφορετικές μορφές τέχνης: αυτή του λόγου, της φωτογραφίας, και της μουσικής, δημιουργώντας μια αλληλεπίδραση που θα προσφέρει στους επισκέπτες μια μοναδική αισθητηριακή εμπειρία.
Claudia Wieser. Surroundings
Η Claudia Wieser, εικαστική δημιουργός με έδρα το Βερολίνο, με την επιβλητική γεωμετρία των έργων της θέτει ερωτήματα γύρω από τις θεμελιώδεις αρχές της τέχνης και του design. Με τις γλυπτικές της εγκαταστάσεις δημιουργεί επιδραστικά περιβάλλοντα, χώρους για συναναστροφή και εξερεύνηση. Στην έκθεση, τα γεωμετρικά γλυπτά της Wieser αντλούν έμπνευση από τον μοντερνισμό και εξετάζουν το σημείο τομής της τέχνης με τα χρηστικά αντικείμενα -της αισθητικής και της λειτουργικότητας, εκεί, όπου η τέχνη, άλλη μια φορά, συναντιέται με τον δημόσιο χώρο. Πυρήνα της έκθεσης αποτελεί μία υπαίθρια σκηνή, σχεδιασμένη στην άκρα λεπτομέρεια, επενδυμένη με περισσότερα από 1.800 κεραμικά πλακίδια, τα οποία έχουν με προσοχή ζωγραφιστεί στο χέρι από την καλλιτέχνιδα στο studio της στο Βερολίνο.
Λάκης Παπαστάθης: Αναζητώντας τη χαμένη εικόνα
Η έκθεση επιχειρεί να φωτίσει την πολυσχιδή καλλιτεχνική προσωπικότητα του σκηνοθέτη Λάκη Παπαστάθη: κινηματογράφος, μυθοπλασία και ντοκιμαντέρ, λογοτεχνία, ζωγραφική, φωτογραφία. Ο Λάκης Παπαστάθης, ως δημιουργικό κύτταρο μιας εποχής, συνάντησε, κατέγραψε και μελέτησε, πασίγνωστες αλλά και λιγότερο γνωστές πνευματικές και καλλιτεχνικές προσωπικότητες των δύο αιώνων του νεοελληνικού βίου, επικοινωνώντας μέσα από τις ταινίες του, με τη λογοτεχνία, τη ζωγραφική, τη νεοελληνική ιστορία. Με άξονα τη δημιουργική διαδρομή του κινηματογραφιστή, συγγραφέα και συλλέκτη, ξετυλίγονται ιστορίες και συναντήσεις με πρόσωπα που άφησαν ένα ξεχωριστό αποτύπωμα σε βάθος έξι δεκαετιών. Συνομιλούν ξανά μαζί μας μέσα από την εκπομπή Παρασκήνιο, μέσα από το σινεμά και τα βιβλία του σκηνοθέτη.
yours truly (working title)
Η ιδέα είναι αρκετά απλή: δύο καλλιτέχνες-φίλοι δημιουργούν ο καθένας μια έκδοση έχοντας τον άλλον κατά νου. Το αποτέλεσμα είναι μια σειρά από πολύ προσωπικά έργα, τα οποία, ανάλογα με τον καλλιτέχνη, τον φίλο και τη μορφή της σχέσης τους, αποκτούν συγκεκριμένες, αφηρημένες ή ποιητικές μορφές. Η δημιουργική ανταλλαγή, η συναδελφική αναγνώριση, η αλληλεγγύη, το αμοιβαίο ενδιαφέρον και η φιλία αποτελούν τη βάση των έργων που προκύπτουν. Αυτά τα έργα λειτουργούν ως τεκμήρια μιας κοινότητας που γεννιέται μέσα από την μικρότερη, αλλά ουσιαστική πράξη της: την ιδιωτική, καθημερινή ανταλλαγή και επικοινωνία, η οποία συχνά έχει μεγάλο αντίκτυπο και αντήχηση.
We Can’t Breathe
Με αφετηρία την κλιματική κρίση, η έκθεση φέρνει στο προσκήνιο τους ακραίους τρόπους εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων, που έχουν ως συνέπεια την επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης ολοένα και μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού της Γης, αλλά και την εξαφάνιση ολόκληρων οικοσυστημάτων: την «ασφυξία» δηλαδή όλων των έμβιων όντων του πλανήτη. Κεντρική θέση στην έκθεση έχουν έργα που δίνουν έμφαση σε έννοιες όπως η οικοκτονία και η κλιματική δικαιοσύνη, καθώς και έργα που εξετάζουν φαινόμενα όπως η χρηματιστηριοποίηση της ενέργειας ή η δυσανάλογη επιβάρυνση των χωρών του Παγκόσμιου Νότου. Αντιμετωπίζοντας την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος όχι ως κάτι αυτοτελές, αλλά σε συνάρτηση με τους μηχανισμούς του πολέμου και των σύγχρονων εκδοχών της αποικιοκρατίας, το MedPhoto φιλοξενεί φωτογραφικές σειρές και ντοκιμαντέρ που διερευνούν το πώς συνδέεται η οικολογική καταστροφή με την εργασιακή εκμετάλλευση και με την όξυνση του προσφυγικού ζητήματος.
Τζάνις Ράφα. We betrayed the horses
H πρώτη ατομική θεσμική έκθεση της Ράφα στην Ελλάδα παρουσιάζει μια σειρά νέων έργων που εστιάζουν στην επιθυμία και την κυριαρχία επί του σώματος του αλόγου. Η καλλιτέχνιδα μεταμορφώνει δύο αίθουσες του μουσείου σε μια υποβλητική εγκατάσταση και προσκαλεί τους επισκέπτες να αναθεωρήσουν τις παγιωμένες έννοιες της παραγωγικότητας των ζώων, της αποτελεσματικότητας και του θεάματος, και να επανεξετάσουν τον αποπλανητικό και συχνά βίαιο δεσμό μεταξύ ανθρώπων και ζώων.
Sammy Baloji. Echoes of History, Shadows of Progress
Βίντεο, εγκαταστάσεις και σειρές φωτογραφιών από το έργο του τα τελευταία 13 χρόνια, καθώς και ένα νέο έργο που είναι ανάθεση του ΕΜΣΤ, εξετάζουν τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ της προαποικιακής αυτοκρατορίας του Κονγκό και της Ευρώπης, διερευνούν πώς η βίαιη εκμετάλλευση και η εξόρυξη πόρων που υπέστη η χώρα του υπό τη βελγική αποικιακή κυριαρχία έχει επηρεάσει την τοπική υποδομή, την αρχιτεκτονική, τον πολιτισμό και τη φύση της χώρας. Επιπλέον, η έκθεση στρέφει το βλέμμα του στις τρέχουσες μορφές εξόρυξης πόρων στην περιοχή της Κατάνγκα και την οικολογική καταστροφή που προκαλούν.
Kasper Bosmans. The Fuzzy Gaze
Ο Kasper Bosmans φημίζεται για το πολυσχιδές έργο του που περιλαμβάνει γλυπτική, ζωγραφική, εγκαταστάσεις και σχέδιο. Στην τελευταία δουλειά του προσκαλεί το κοινό να εξετάσει τους μεταβαλλόμενους ρόλους των ζώων στην ανθρώπινη κοινωνία μέσα από μια πλούσια οπτική αφήγηση. Το έργο του στο ΕΜΣΤ, μια τοιχογραφία 30 μέτρων στο ισόγειο, απεικονίζει την ιστορία και την εξέλιξη της σχέσης ζώων-ανθρώπων με τη μορφή μιας πομπής. Άλογα, αρκουδάκια, σκαντζόχοιροι, βάτραχοι και μάτια αιλουροειδών συνθέτουν ποικίλες σκηνές σε διάφορες συνθήκες αποκαλύπτοντας ζώα ως συντρόφους, διασκεδαστές και εμπορεύματα υποταγμένα και προσαρμοσμένα στην ανθρώπινη χρησιμότητα και επιθυμία.
Emma Talbot. Human/Nature
Το «Human/Nature» αποτελείται από μια μνημειώδη υφασμάτινη εγκατάσταση, ύψους 9 μέτρων, από βαμμένο μετάξι και μια συνοδευτική ταινία κινουμένων σχεδίων «You Are Not the Center» (inside the animal mind). Σε αυτά υπάρχει μια γυναίκα πρωταγωνίστρια/οικοφεμινίστρια – μια εκδοχή της ίδιας της καλλιτέχνιδας – που πάντα ψάχνει και εξερευνά, προσπαθεί να κατανοήσει τον κόσμο. Μαζί, τα δύο αυτά έργα, επιδιώκουν να ξεδιαλύνουν τις αγκυλώσεις ανθρώπου-φύσης και να οραματιστούν τη δυνατότητα ενός εναλλακτικού, καλύτερου μέλλοντος.
Μαριλένα Γρίσπου. Safe Space
Μέσα από μια σειρά 50 φωτογραφιών, η Μαριλένα Γρίσπου διερευνά με τον πιο εύστοχο τρόπο τις τόσο κεντρικές έννοιες της ψυχολογικής, συναισθηματικής και σωματικής ασφάλειας των γυναικών στη σύγχρονη εποχή. Με αφετηρία την προσωπική της εμπειρία απώλειας του "ασφαλούς χώρου", η Γρίσπου καταγράφει φωτογραφικά την αναζήτηση και την επαναδιαπραγμάτευση αυτής της αίσθησης μέσα από 25 γυναικεία πορτραίτα, όπου αποτυπώνεται η σχέση τους με τον εσωτερικό, αλλά και εξωτερικό τους κόσμο. Το φωτογραφικό αυτό πρότζεκτ καλεί το κοινό να αναλογιστεί τη δική του σχέση με την ασφάλεια και τους παράγοντες που μπορούν να την απειλήσουν ή να την ενισχύσουν.
Γεωργία Λαλέ. Λόλα Μίλα!
Η έκθεση τιμά τη μνήμη των θυμάτων γυναικοκτονιών στην Ελλάδα και διεθνώς, ενώ αμφισβητεί την κουλτούρα της ενοχοποίησης των θυμάτων. Γυναίκες και θηλυκότητες σε όλο τον κόσμο αγωνίζονται για το δικαίωμα στην ελεύθερη διάθεση του σώματος, την επαγγελματική ισότητα, την ασφάλεια, την ευτυχία. Τα έργα που εκτίθενται δημιουργήθηκαν πάνω σε σεντόνια, δωρεά γυναικών και θηλυκοτήτων που ζουν στην Ελλάδα, με την προϋπόθεση ότι πάνω σε αυτά είχαν ξαποστάσει και ονειρευτεί έναν κόσμο ασφαλή. Εικαστικά, η έκθεση αντλεί αναφορές από το Αλφαβητάριον του 1955, εικονογραφημένο από τον Κώστα Γραμματόπουλο, ανασυνθέτοντας τη γλώσσα και τα σύμβολα ενός παιδικού βιβλίου για να αφηγηθεί μια ιστορία αντίστασης και ελπίδας.
