Ο Νεφταλί Ρικάρδο Ρέγιες Μπασσάλτο - όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Πάμπλο Νερούδα- γεννήθηκε το 1904 στο Παρράλ της Χιλής. 'Ηταν ένας από τους πιο σημαντικούς και παραγωγικούς ποιητές της Λατινικής Αμερικής, με περισσότερα από 30 βιβλία στο ενεργητικό του. Εντάχθηκε στους κόλπους του Κομμουνιστικού Κόμματος και αρκετά χρόνια αργότερα εκλέχτηκε γερουσιαστής. Αντιπροσώπευσε τη χώρα του ως διπλωμάτης από το 1926 ως το 1938 σε διάφορα μέρη της Άπω Ανατολής και της Ισπανίας, όπου έζησε από κοντά τον εμφύλιο. Πίστευε ότι ο ποιητής οφείλει να συμμετέχει στα κοινά και δεν διαχώριζε την ποίηση από την πολιτική.
Όταν το 1948 το Κομμουνιστικό Κόμμα κηρύχτηκε παράνομο, ο Νερούδα ταξίδεψε αρχικά στην Αργεντινή και αργότερα στη Σοβιετική Ένωση. Επέστρεψε στη Χιλή τέσσερα χρόνια αργότερα και το 1953 του απενεμήθη το Βραβείο Λένιν. Παράλληλα όμως με τα πολιτικοποιημένα ποιήματά του, ο Νερούντα έγραψε και μεγάλο αριθμό προσωπικών και οικείων ποιημάτων. Τα πιο ερωτικά από αυτά περιλαμβάνονται στη συλλογή "Εκατό ερωτικά σονέτα" και απευθύνονται στη Ματίλντε Ουρούτια, με την οποία άρχισε να συζεί το 1955.
Η φήμη του Χιλιανού ποιητή είχε απλωθεί σε όλο τον κόσμο και το 1971, περίοδος που ο Νερούδα ήταν πρεσβευτής στη Γαλλία, του απονέμεται το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Άλλα έργα του ποιητή είναι: "Η τρίτη κατοικία", "Κάντο Χενεράλ" (έργο που μελοποιήθηκε στην Ελλάδα από το Μίκη Θεοδωράκη), "Το αλλοπρόσαλλο βιβλίο", "Γήινη κατοικία", κ.ά. Πέθανε το 1973 σε ηλικία 69 ετών και η κηδεία του ήταν το πρώτο ξέσπασμα των Χιλιανών εναντίον της δικτατορίας.
"Είκοσι ερωτικά ποιήματα και ένα τραγούδι χωρίς καμμιάν ελπίδα”
Εκδόσεις Τυπωθήτω/Δάρδανος, Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής
Είκοσι χρονώ ήταν και δεν ήταν ο Πάμπλο Νερούδα -, όταν δημοσίευσε μια μικρή συλλογή ποιημάτων με τίτλο "Veinte poemas de amor y una cacnion deseperada". Και έμελλε το βιβλιαράκι ετούτο όχι μόνο να γίνει ο μηνύτορας της έλευσης του νεαρού ποιητή από το Παρράλ της Χιλής στην επικράτεια των ύψιστων λυρικών κατορθωμάτων (εξ όνυχος γαρ...), και μια από τις διαχρονικώς δημοφιλέστερες αναφορές στη λεγόμενη ερωτική ποίηση, αλλά και να είναι πια έργο κλασικό της παγκόσμιας λογοτεχνίας, σχεδόν ισότιμο με το - ομηρικών, θα τολμούσαμε να πούμε, προδιαγραφών και προσηλώσεων - εκείνο "Canto General", που εδόξασε τον Νερούδα και τον έφερε συνδαιτυμόνα του Δάντη, του Σαίξπηρ, του Γκαίτε, του Θερβάντες, του Τολστόι και του δικού μας Διονυσίου Σολωμού στην πιο ψηλή κορφή του ποιητικού Ολύμπου.
"Γενικό άσμα"
("Κάντο χενεράλ")
Εκδόσεις Gutenberg, Μετάφραση: Δανάη Στρατηγοπούλου
Πενήντα σχεδόν χρόνια από την πρώτη του έκδοση, το "Canto general" επανακυκλοφόρησε στην μετάφραση της Δανάης Στρατηγοπούλου. "Μια τρομερή κραυγή ελευθερίας και χειραφέτησης" (Le Monde) από τον "μεγαλύτερο ποιητή του 20ού αιώνα" (Gabriel Garcia Márquez) το "Γενικό άσμα" χάρισε στον Νερούδα το Νόμπελ Λογοτεχνίας του 1971.
Ο ποιητής άρχισε να το γράφει το 1948, κυνηγημένος από το καθεστώς της Χιλής και συνόψισε σε αυτό την ιστορία της χώρας του και ολόκληρης της Λατινικής Αμερικής, καθώς και τους πόθους του λαού του σε δύσκολους καιρούς. Το είχε ολοκληρώσει όταν, επιστρέφοντας στην πατρίδα του, γνώρισε τη Δανάη Στρατηγοπούλου, τραγουδίστρια, μουσικό, και καθηγήτρια ελληνικής λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο της Χιλής, έγιναν φίλοι και της εμπιστεύτηκε τη μετάφραση του στα ελληνικά, μια μετάφραση που τιμήθηκε με βραβείο στη Λειψία.
"Τα πόδια σου αγγίζω στο σκοτάδι και άλλα ανέκδοτα ποιήματα”
Εκδόσεις Πατάκη, Μετάφραση: Αγαθή Δημητρούκα, Δίγλωσση έκδοση Ελληνικά-Ισπανικά
Τα ποιήματα του Πάμπλο Νερούδα που δημοσιεύονται στο βιβλίο αυτό βρέθηκαν κατά τη διάρκεια της εξαντλητικής καταγραφής όλων των υπαρχόντων χειρογράφων και δακτυλογράφων του ποιητή που ξεκίνησε το 2011. Είναι γραμμένα σε τετράδια, στην πίσω σελίδα κάποιου μουσικού προγράμματος ή εν πλω, στο μενού του πλοίου, ακόμα και σε ύψος χιλιάδων μέτρων, με προορισμό το Ρίο ντε Τζανέιρο.
Είκοσι ένα εξαιρετικά ποιήματα για τον έρωτα, που δεν έχουν συμπεριληφθεί στα εκδοθέντα έργα και βλέπουν το φως για πρώτη φορά, μια εξαιρετική ευκαιρία για να απολαύσουμε τον Πάμπλο Νερούδα, έναν από τους μεγαλύτερους ποιητές όλων των εποχών, όπως δεν τον έχουμε ξαναδιαβάσει ποτέ.
Τα ποιήματα αυτά συνιστούν ένα πολύ σημαντικό εύρημα στα ισπανικά γράμματα των τελευταίων ετών. Η σπουδαιότητα του ανέκδοτου αυτού έργου εντοπίζεται στο ότι ανήκουν σε μια περίοδο που ξεκινά από τις αρχές της δεκαετίας του '50 και φτάνει μέχρι λίγο πριν τον θάνατο του ποιητή το 1973. Είναι, συνεπώς, μεταγενέστερα του Κάντο Χενεράλ (1950) και γράφτηκαν την εποχή της ωριμότητας του Πάμπλο Νερούδα. Η παρούσα έκδοση, σχολιασμένη από τον διευθυντή της βιβλιοθήκης και του αρχείου του Ιδρύματος Πάμπλο Νερούδα, Δαρίο Όσες, περιλαμβάνει φωτογραφική αναπαραγωγή των πρωτοτύπων πολλών ποιημάτων.
