Οι εκδόσεις Βακχικόν παρουσιάζουν 9 νέες κυκλοφορίες ξένης και ελληνικής λογοτεχνίας αλλά και ποιήση απ' όλο τον κόσμο. Ανάμεσά τους βρίσκουμε, μεταξύ άλλων, τη νουβέλα της Κύπριας εκπαιδευτικού Εύας Πολυβίου με τίτλο "Οι ορτανσίες", το βραβευμένο με EUPL μυθιστόρημα του Ιταλού συγγραφέα Ντανιέλε ντελ Τζούντιτσε "Κινούμενος ορίζοντας", το μυθιστόρημα της Αιγύπτιας συγγραφέως Νόχα Σάουκι Χουσέιν "Ο καθρέφτης της κυρίας Μο" και την πρώτη ποιητική συλλογή της Μαρίνας Παπούλα με τίτλο "Μήτερ ημών".
Οι ορτανσίες (Εύα Πολυβίου)
Από τα σοκάκια ενός ορεινού χωριού της Κύπρου τη δεκαετία του ’70 ως τις μεγάλες λεωφόρους μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής μητρόπολης, η Ελένη αφηγείται θραύσματα της ζωής της, εικόνες, ήχους και παραδόσεις μιας εποχής που πέρασε. Τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια ξεδιπλώνονται μέσα στον απόηχο του πολέμου, αλλά και υπό τη σκιά μιας ψυχικής νόσου, για να συναντήσουν εν τέλει το παρόν. Σταθερό σημείο αναφοράς τού τότε και του τώρα, οι ορτανσίες.
Στο πρώτο της βιβλίο, η Εύα Πολυβίου συνθέτει με μαεστρία μία σπονδυλωτή νουβέλα με εννέα κεφάλαια που, ως άλλα κομμάτια ενός πολύπλοκου παζλ, τοποθετημένα στη σωστή σειρά στοιχειοθετούν μία εν πολλοίς ενιαία αφήγηση, προσφέροντας στον αναγνώστη μια ιστορία ενηλικίωσης, ιδωμένη αντίστροφα μέσα από τη μνήμη, την κρίση και τη λογοτεχνική φαντασία της ηρωίδας της.
Κινούμενος ορίζοντας (Ντανιέλε ντελ Τζούντιτσε, μτφρ. Ιωάννα Καραμαλή)
Ταξιδεύοντας από το Σαντιάγο μέχρι την Πούντα Αρένας στη Χιλή, ο Ντανιέλε ντελ Τζούντιτσε εξερευνά την περιοχή, βρίσκοντας αποθηκευμένη στους πάγους της την ιστορία όσων έζησαν εκεί και όσων επιχείρησαν να την προσεγγίσουν.
Καθώς αφηγείται την αποστολή του, αναμοχλεύει τα σημειωματάρια από παλιότερες τολμηρές αποστολές, άγνωστες στους περισσότερους, με ναυάγια, πλοία κολλημένα για μήνες στους πάγους, και ναυτικούς στα όρια της απελπισίας ή εξοντωμένους από την τρέλα.
Ένα ταξίδι πέρα από κάθε αίσθηση του χρόνου, μέσα σε ένα υπνωτιστικό τοπίο, δυσπρόσιτο για τον άνθρωπο αλλά με μεγαλειώδη ομορφιά. Ο πάγος, η απομόνωση, η δύναμη της φύσης, οι ιθαγενείς, τα παράξενα έθιμα, η μοναξιά του τοπίου αποτελούν μερικά από τα στοιχεία του Κινούμενου ορίζοντα, που αποτυπώνει ένα ταξίδι στην Άγνωστη Γη, πλάι στους εξερευνητές που θυσίασαν τη ζωή τους για έναν σκοπό.
Ο καθρέφτης της κυρίας Μο (Νόχα Σάουκι Χουσέιν, μτφρ. Κατερίνα Μιχαήλ)
"Μονάχα οι καλές κατσαρόλες μπορούν να μαγειρέψουν την ευτυχία!" Αυτό ανακάλυψε η Μονίρα εκείνο το πρωινό καθώς έψαχνε μια συνταγή για να κλάψει.
Τι περιμένει μια γυναίκα που μόλις έκανε μια παράξενη συμφωνία με τον άντρα της που αναζητά νέα κατοικία; Διορία τριών μηνών μέχρι να τελειώσουν τα παιδιά τα ετήσια διαγωνίσματά τους ανενόχλητα μέχρι να βγει το διαζύγιο. Η Μονίρα έχει μάθει να κοιτάζει στον καθρέφτη και να μη βλέπει. Αλλά μακριά από τον ενοχλητικό καθρέφτη του σπιτιού, της διαστρεβλωμένης συζυγικής σχέσης και της ιδανικής μητέρας η Μο έμαθε να βλέπει τον εαυτό της, ακόμη και στο καπάκι της κατσαρόλας, για να αφήσει τους καθρέφτες να παγιδέψουν λίγο τον δραστήριο σύζυγο. Και όπως τα λουλούδια φυτρώνουν από τις ρωγμές των πεζοδρομίων, έτσι ανθίζουν και οι ελπίδες της από την καρδιά της ρήξης: οι ελπίδες ανατρέπουν τα γεγονότα του μυθιστορήματος. Πώς θα τελειώσει η περίοδος χάριτος των τριών μηνών;
Θα γίνουν όλα με τα μάτια ανοιχτά (Ευαγγελία Τάτση)
Διαβάστε ένα απόσπασμα
Yπάρχει μια λέξη που χάθηκε μέσα σε κάθε λέξη.
Η λέξη των μονολόγων μας
που δεν γράφτηκε για τις ερωτήσεις των άλλων
και που τη σκέπασαν σε στρώματα
τα τι και τα πόσο των ερωτήσεων.
Όπως εγώ λέω περιμένω σαν να λέω χρόνος.
Χρόνος ανάμεσα στο γιατί που ρωτά
και το γιατί που γνωρίζει
και χρόνος κερδισμένος.
Αυτή η ιδιωτική μας διάλεκτος
που όπως κάθε διάλεκτος ηττήθηκε
κρύβει την ιστορία των ανθρώπων.
Μήτερ ημών (Μαρίνα Παπούλα)
Διαβάστε ένα απόσπασμα
Είμαι ένα ποτήρι γι’ απόψε.
Ένα ποτήρι ξεχειλισμένο.
Από πίκρα.
Κάποιος με γέμισε απόψε.
Με δυο λέξεις.
Πτώσης: γενικής
Βαθμού: συγκριτικού
Με γάμησε. Θέλω να σπάσω.
Ευτυχώς για μένα γράφω ποίηση.
Δώσε μου κι άλλες πικρές λέξεις, καριόλη.
Γράφω καλά.
Χαράζω τη μνήμη στο χαρτί
και σε περιμένω.
Ολική διεμπλοκή (Πέτρος Πουρλιάκας)
Διαβάστε ένα απόσπασμα
Αναλαμπή πελώρια από μακριά που έρχεται,
σημάδι πως κοντεύει ένα τέλος, που για τέλος νομίζουμε,
σημάδι πως κοντεύει μια αρχή, που για αρχή δεν θα μοιάζει,
το πρώτο ψέμα της ζωής μας εμείς σε εμάς το είπαμε.
Δεν άκουσα ποτέ μια ορμήνια να μου λέει:
"Μη γελαστείς! Σε γέλασαν!"
"Μην τους γελάς! Γελάστηκαν!"
"Μην οπλιστείς! Σε σκότωσαν!".
Άφωνος και αόρατος να ελπίζω,
πως κάπου έχω μια φωτιά θαμμένη,
σε κάποια αρένα μια ποινή να εκτίσω,
και την αιώνια να κλείσω την πληγή που ρέει.
Το βάρος της μοναξιάς (Κατερίνα Ατσόγλου)
Η Κατερίνα Ατσόγλου γεννήθηκε τον Μάιο του 1977 στην Κόρινθο. Σπούδασε Λογιστική στο Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Επιστημών Δυτικής Μακεδονίας και το 2023 ολοκλήρωσε το Μεταπτυχιακό με τίτλο "Δημιουργική Γραφή" στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Σήμερα εργάζεται στη Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης και Αποχέτευσης του Δήμου Σικυωνίων. Ποιήματα και κείμενά της δημοσιεύονται σε ηλεκτρονικά και έντυπα περιοδικά και blogs. "Το βάρος της μοναξιάς" είναι η δεύτερη ποιητική συλλογή της.
Περιγραφές (Γιάννης Κοτζαμπάσης)
Διαβάστε ένα απόσπασμα
Ζαλάδα
Ενώ έρπεις προς τον εξωτερικό κόσμο, στίλβει η ίδια πάντα
εικόνα του εαυτού
Η ηλικία γυρίζει στο νερό
Στην ίδια πάντα καρέκλα ο γέρος προεκτείνει τον δείκτη του
να εισχωρήσει στη μνήμη
Λίγο κενό αντιγράφει τα πάντα
Ο χρόνος μονίμως χαλάει, πισωγυρίζει, ίσως να ’ναι αναπηρία
ίσως μια γνώση
ίσως μέρος για να σταθείς και να φτιάξεις.
Ο Γιάννης Κοτζαμπάσης σπούδασε Οικονομικά στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και Πολιτικές Επιστήμες και Μαθηματικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στα Οικονομικά και διδακτορικού στην Πολιτική Φιλοσοφία. Ζει και εργάζεται στο κέντρο της Αθήνας ως καθηγητής σε φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης. Oι "Περιγραφές" είναι η πρώτη ποιητική του συλλογή.
Η οπλή του αίματος (Γκέρντουρ Κρίστνι)
Στην "Οπλή του αίματος" (Ισλανδικό Λογοτεχνικό Βραβείο 2010), η σημαντική Ισλανδή ποιήτρια Γκέρντουρ Κρίστνι δανείζεται το υλικό της από τη σκανδιναβική παράδοση, ενώ ανατρέπει το παλαιό ποιητικό αλλά και κοινωνικό πλαίσιο του μύθου, καθώς παρακολουθούμε για πρώτη φορά την ίδια τη γιγάντισσα Γκερντ να διηγείται τα γεγονότα της βίαιης αρπαγής της.
Διαβάστε Επίσης
