Shinrin-yoku - Κολυμπώντας στο Δάσος
Μετά τη μεγάλη έκθεση που παρουσίασε στον Βοτανικό Κήπο Διομήδους το 2022, το PCAI επιστρέφει στον εμβληματικό κήπο με μια νέα έκθεση που ξεκινά με την ιαπωνική φράση "Shinrin-yoku" (=κολυμπώντας στο δάσος). Η έννοια επινοήθηκε το 1982 και παραπέμπει στην πανάρχαια συνήθεια να περνά κανείς χρόνο κοντά στη φύση, χωρίς να αποσπάται από τους γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητας και τις ηλεκτρονικές συσκευές. Όπως στο "Sheltered Gardens" που είδαμε 2 χρόνια πριν, τα έργα της έκθεσης επιδιώκουν την αλληλεπίδραση με τον βοτανικό κήπο, την περιβάλλουσα δασική περιοχή, τις λίμνες με νούφαρα, τα ξέφωτα και τα θερμοκήπια, τονίζοντας παράλληλα τη σημασία του κήπου ως τόπος προστασίας της τοπικής, άγριας πανίδας.
Εγκαίνια: 20/6 (5-8 μ.μ.)
Info: Βοτανικός Κήπος | 21/6-20/9 | Ώρες λειτουργίας: Καθημερινά κατά τις ώρες λειτουργίας του Βοτανικού Κήπου Διομήδους (από 9πμ έως τη δύση του ήλιου) | Είσοδος ελεύθερη, απαιτείται προκράτηση μέσω του diomedes-bg.gr/booking
Warps of Light
Μία από τις σημαντικότερες καλλιτέχνιδες της οπτικής ποίησης, η Greta Schödl, παρουσιάζει έργα της για πρώτη φορά στην Ελλάδα, εστιάζοντας στις έννοιες της γραφής και της φύσης. Έργα δισδιάστατα, αντικείμενα-βιβλία, γλυπτά από μάρμαρο και εγκαταστάσεις αναδεικνύουν τη μεθοδολογία της καλλιτέχνιδας (την οποία διατηρεί εδώ και 50 χρόνια), που διακρίνεται από την επανάληψη της γραφής και των λέξεων. Όπως εντοπίζουμε σε πολλές δημιουργούς, το γυναικείο στοιχείο είναι κυρίαρχο στο έργο της Schödl, τόσο ως είδος κοινωνικής δέσμευσης όσο και σε πρακτικό επίπεδο, καθώς η εικαστικός χρησιμοποιεί συχνά οικιακά αντικείμενα στις συνθέσεις της.
Εγκαίνια: 18/6 (6 μ.μ.)
Info: Gramma Epsilon | 18/6-5/10 | Ώρες λειτουργίας: Τρ.-Σαβ.: 11 π.μ. – 7 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Βρυσάκι: η αναβίωση μιας γειτονιάς
Ανακαλύπτουμε ξανά την Παλαιά Αθήνα και πιο συγκεκριμένα τη συνοικία "Βρυσάκι", μέσα από το αρχειακό υλικό που έχει συγκεντρώσει η ομάδα της Μικρής Άρκτου (Βιβή Γερολυμάτου και Ανδρέα Γεωργιάδη). To Βρυσάκι και η ιστορία του αναβιώνει μέσα από έξι θεματικές ενότητες πριν και μετά τις ανασκαφές της Αμερικανικής Σχολής το 1931, από την Οθωμανική περίοδο έως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.
Εγκαίνια: 18/6
Info: Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών (Πτέρυγα Ι. Μακρυγιάννη) | 18/6-3/8 & 4/9-17/11 | Ώρες λειτουργίας: Τετ., Παρ., Σαβ., Κυρ.: 12-6 μ.μ., Πεμ.: 12-8 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Ελληνικότητα και Σουρεαλισμός
Με το βλέμμα στραμμένο στην ελληνική λαϊκή παράδοση και τη σχέση της με τον σουρεαλισμό, η καλλιτέχνιδα Βάγγω Καβρουλάκη παρουσιάζει μια ανατρεπτική σειρά χρηστικών αντικειμένων και πινάκων που χαρακτηρίζονται για την ελληνικότητά τους. Κεραμικοί "πετεινοί" και βάζα, καθώς κι ένα κάθισμα "πρόβατο", με αισθητική Μπαουχάους, γίνονται το επίκεντρο της έκθεσης, την οποία συμπληρώνουν φωτογραφίες ζωγραφισμένες με γεωμετρικές πινελιές και επιπρόσθετα φώτα nano-led.
Εγκαίνια: 18/6 (7 μ.μ.)
Info: Electra Art space | 18-29/6 | Ώρες λειτουργίας: Τρ., Παρ.: 10 π.μ. – 7 μ.μ., Τετ.: 10 π.μ. – 4 μ.μ., Πεμ.: 10 π.μ. – 8 μ.μ., Σαβ.: 10.30 π.μ. – 4 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Forage
Ο Οδυσσέας Γλύκας περιπλανιέται στα χωράφια, κατασκευάζει περιβάλλοντα και αντλεί υλικά για να δημιουργήσει μια σειρά από γλυπτά, εγκαταστάσεις και πολυμεσικά έργα. Το κάθε έργο προκαλεί τον θεατή το κοινό να αναλογιστεί τους δεσμούς και την εμπλοκή μεταξύ ανθρώπου και ζώου, τους χώρους και τους πόρους που μοιραζόμαστε, αλλά και την αλληλεξάρτηση που ορίζει τις σχέσεις μας.
Εγκαίνια: 20/6 (7-10 μ.μ.)
Info: έκφραση – γιάννα γραμματοπούλου | 20/6-19/7 | Ώρες λειτουργίας: Τρ., Πεμ., Παρ.: 12-8 μ.μ., Τετ.: 12-6 μ.μ., Σαβ. 12-3 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Δείτε όλες τις εκθέσεις της πόλης στον οδηγό τεχνών του athinorama.gr.
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Βρυσάκι: η αναβίωση μιας γειτονιάς
Η έκθεση αναδεικνύει τον σημαντικό ρόλο των συλλογών αρχειακών τεκμηρίων στη γνώση μας για την "Παλαιά Αθήνα" γενικά και ειδικότερα για τη συνοικία που ονομαζόταν Βρυσάκι. To Βρυσάκι και η ιστορία του αναβιώνει μέσα από έξι θεματικές ενότητες πριν και μετά τις ανασκαφές της Αμερικανικής Σχολής το 1931, από την Οθωμανική περίοδο έως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Παρουσιάζεται η μορφή και η αρχιτεκτονική των κτιρίων της, οι δρόμοι, οι πλατείες, οι γέφυρες, οι εκκλησίες, σκηνές της καθημερινής ζωής, οι εγκαταστάσεις των προσφύγων και οι αρχαιολογικές ανασκαφές.
Βάγγω Καβρουλάκη. Ελληνικότητα και Σουρεαλισμός
Με το βλέμμα στραμμένο στην ελληνική λαϊκή παράδοση και τη σχέση της με τον σουρεαλισμό, η καλλιτέχνιδα Βάγγω Καβρουλάκη παρουσιάζει μια σειρά χρηστικών αντικειμένων και πινάκων που χαρακτηρίζονται για την ελληνικότητά τους, ιδωμένη μέσα από μια ανατρεπτική ματιά. Κεραμικοί «πετεινοί» και βάζα, καθώς κι ένα κάθισμα «πρόβατο», ντυμένο με τις βασικές αποχρώσεις του Μπαουχάους, γίνονται το επίκεντρο της έκθεσης, την οποία συμπληρώνουν φωτογραφίες ζωγραφισμένες με γεωμετρικές πινελιές και επιπρόσθετα φώτα nano-led.
Shinrin-yoku - Κολυμπώντας στο Δάσος
Η ιαπωνική φράση «Shinrin-yoku» αποδίδεται στα ελληνικά ως «κολυμπώντας στο δάσος»: ένας ενδεικτικός αλλά όχι ευρέως διαδεδομένος όρος που επινοήθηκε το 1982 και παραπέμπει στην πανάρχαια συνήθεια να περνά κανείς χρόνο κοντά στη φύση, ανάμεσα σε δέντρα και άγρια φυτά, απορροφημένος από τη χλωρίδα και την πανίδα που τον περιβάλλει, χωρίς να αποσπάται από τους γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητας και τις ηλεκτρονικές συσκευές. Τα έργα της έκθεσης, είτε πρόκειται για εγκαταστάσεις, φωτογραφία, γλυπτική, ΑΙ, εικονογραφήσεις ή φιλμ, επιδιώκουν την αλληλεπίδραση με τον βοτανικό κήπο, την περιβάλλουσα δασική περιοχή, τις λίμνες με νούφαρα, τα ξέφωτα και τα θερμοκήπια. υπογραμμίζοντας, παράλληλα, τον ρόλο του κήπου ως περιοχή προστασίας χιλιάδων ειδών χλωρίδας και ως καταφύγιο της τοπικής, άγριας πανίδας. Οι καλλιτέχνες διερευνούν τη γειωτική και θεραπευτική επίδραση της φύσης και του αρχέγονου δάσους, καθώς και την έννοια του νερού σε συνάρτηση με τα περάσματα και τις διαδρομές του Édouard Glissant και το Γιουνγκιανό ασυνείδητο. Στο πλαίσιο αυτό, η έκθεση επιδιώκει να εμβαθύνει στις μυθολογίες και στα έθιμα γύρω από την ελεύθερη κατάδυση των ama, τις μητριαρχικές κοινότητες της Ασίας, η πρακτική των οποίων χρονολογείται εδώ και 2000 χρόνια περίπου.
Greta Schödl. Warps of Light
Μία από τις σημαντικότερες καλλιτέχνιδες της οπτικής ποίησης παρουσιάζει έργα της για πρώτη φορά στην Ελλάδα, εστιάζοντας σε δύο έννοιες: τη γραφή, ως πράξη κάθαρσης, και τη φύση, ως σημείο αναφοράς. Ανάμεσα στα πενήντα έργα που φιλοξενούνται στην έκθεση, περιλαμβάνονται έργα δισδιάστατα, αντικείμενα - βιβλία, μαρμάρινα γλυπτά και εγκαταστάσεις. Εδώ και 50 χρόνια, η Schödl εφαρμόζει στα έργα της μια συγκεκριμένη μεθοδολογία, η οποία διακρίνεται από την επανάληψη της γραφής και των λέξεων, που συνήθως αποτελούν το ίδιο το θέμα του έργου. Όμως, η σημασία του γραπτού λόγου δεν είναι παρά σχετική, καθώς πρωταγωνιστικό ρόλο στα έργα της Schödl έχουν οι «δονήσεις» που δημιουργούνται, με την εισαγωγή μικρών χρυσών κηλίδων, συνήθως στη θέση των φωνηέντων. Το έργο της λειτουργεί ως βάση ενός ρυθμού, ο οποίος, μέσω των χρυσών σημείων, αναδεικνύει τη σχέση καλλιτέχνη - αντικειμένου. Τα υλικά που επιλέγει η καλλιτέχνις προέρχονται από το φυσικό περιβάλλον: μάρμαρο, φλοιός, πάπυρος, και χαρτί, τα οποία συνήθως παρασκευάζει η ίδια. Ενίοτε, χρησιμοποιεί σελίδες παλιών βιβλίων ή παρτιτούρες, άλλοτε υφάσματα από το οικιακό περιβάλλον, όπως πετσέτες τσαγιού, μαξιλαροθήκες ή σεντόνια, τα οποία τα «ζωντανεύει» μεταμορφώνοντάς τα. Το γυναικείο στοιχείο είναι κυρίαρχο στο έργο της Schödl, τόσο ως είδος κοινωνικής δέσμευσης όσο και σε πρακτικό επίπεδο, με τη χρήση οικιακών αντικειμένων.
Οδυσσέας Γλύκας. Forage
Μια επανεξέταση μιας υπόθεση σχετικά με την ανθρώπινη φάση κατά την εξελικτική και ιστορική της μετάβαση, που συχνά περιγράφεται στη νεωτερική σκέψη ως η κατάσταση του «κυνηγού-συλλέκτη». Ο καλλιτέχνης, ένας σύγχρονος «τροφοσυλλέκτης», περιπλανιέται στα χωράφια, κατασκευάζει περιβάλλοντα και αντλεί υλικά για να δημιουργήσει μια σειρά από γλυπτά, εγκαταστάσεις και πολυμεσικά έργα. Τα έργα της έκθεσης είναι πολύπλοκες συνθέσεις από αντικείμενα που έχει βρει και συλλέξει ο Γλύκας. Κέρατα και οστά βρίσκονται μπλεγμένα με σύρματα και απομεινάρια υποδομών κατασκευασμένων από τον άνθρωπο, ενεργοποιώντας έναν διάλογο μεταξύ φύσης και τεχνολογίας. Το κάθε έργο καλεί το κοινό να αναλογιστεί τους δεσμούς και την εμπλοκή μεταξύ ανθρώπου και ζώου, τους χώρους και τους πόρους που μοιραζόμαστε, αλλά και την αλληλεξάρτηση που ορίζει τις σχέσεις μας.
