© 2024 Searchlight Pictures All Rights Reserved
Poor Things: Τα κοστούμια
Τα βραβευμένα, χειροποίητα κοστούμια που η ενδυματολόγος Holly Waddington σχεδίασε για την ταινία του Γιώργου Λάνθιμου, "Poor Things", έρχονται στην Αθήνα, μετά την πρώτη τους παρουσίαση στο Barbican Centre του Λονδίνου το 2023.
Info: Μουσείο Μπενάκη Ελληνικού Πολιτισμού | 12/6-29/9 | Ώρες λειτουργίας: Δευτ., Τετ,. Παρ., Σαβ.: 10 π.μ. – 6 μ.μ., Πεμ.: 10-12 π.μ., Κυρ.: 10 π.μ. – 4 μ.μ. | Είσοδος: €9, €7
Κι αν οι γυναίκες κυβερνούσαν τον κόσμο; (μέρος 4)
Το μεγάλο αφιέρωμα του ΕΜΣΤ στη γυναικεία δημιουργία συνεχίζεται και τον Ιούνιο, καθώς το μουσείο παρουσιάζει το τελευταίο μέρος του εκθεσιακού κύκλου "Κι αν οι γυναίκες κυβερνούσαν τον κόσμο;" με μερικές ακόμα καταξιωμένες καλλιτέχνιδες: Tala Madani, Εύα Στεφανή, Bertille Bak, Phyllida Barlow, Bouchra Khalili, Susan Meiselas, Ελένη Πίταρη-Πάγκαλου.
Εγκαίνια: 13/6 (8 μ.μ.)
Info: ΕΜΣΤ | από 13/6 | Ώρες λειτουργίας: Τρ., Τετ., Παρ., Σαβ., Κυρ.: 11 π.μ. – 7 μ.μ., Πεμ.: 11 π.μ. – 10 μ.μ. | Είσοδος: €8, €4
The Island
Η Συλλογή Γιώργου Οικονόμου γεμίζει με εξέχοντα έργα της εικαστικού Dan Schutz και χτίζει ένα μεγάλο αφιέρωμα που καλύπτει τα πάνω από είκοσι χρόνια δράσης της καταξιωμένης δημιουργού.
Εγκαίνια: 16/6 (από τις 11 π.μ.)
Info: Συλλογή Γιώργου Οικονόμου | 16/6-Μάρτιος 2025 | Ώρες λειτουργίας: Δευτ.-Παρ.: 10 π.μ. – 6 μ.μ., Τετ.: 10 π.μ. – 8 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
blues
Φέτος συμπληρώνονται τρία χρόνια από τον θάνατο του Γιάννη Μιχαηλίδη και η γκαλερί Σκουφά τον τιμά με μια έκθεση που, κατά κάποιον τρόπο, αποτελεί μια εισαγωγή στο ιδίωμα του ζωγράφου. Γεννημένος και μεγαλωμένος στη Σκιάθο και καταγόμενος από οικογένεια ξυλομαραγκών, ο ζωγράφος γρήγορα απέκτησε οργανική σχέση με τη θάλασσα. Στα εξήντα χρόνια ενασχόλησής του με τις εικαστικές τέχνες, το στοιχείο της θάλασσας και οι διάφορες μορφές της κυριαρχούν, ως πεδίο αναμέτρησης με τα υλικά και τρόπος ζωγραφικής αναζήτησης και μνήμης.
Εγκαίνια: 13/6 (7.30-9.30 μ.μ.)
Info: Γκαλερί Σκουφά | 13/6-6/7 | Ώρες λειτουργίας: Δευτ.,Τετ.: 10 π.μ.-4 μ.μ., Τρ., Πεμ.: 10 π.μ.-9 μ.μ., Παρ.: 10 π.μ.-8 μ.μ., Σαβ.: 10.30 π.μ.-4 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Το Ποίημα Επιστρέφει σε Ηχώ
Το Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης (παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης) στρέφει την προσοχή μας στο σημαντικό έργο της πρωτοποριακής Κορεατοαμερικανίδας εικαστικού και ποιήτριας, Theresa Hak Kyung Cha. Ελληνίδες καλλιτέχνιδες έρχονται σε διάλογο με την εικαστικό, σε μια απόπειρα διερεύνησης του πώς το έργο της Cha μπορεί να συνδεθεί με εκείνο νεότερων δημιουργών, καθώς και τεκμήρια από τη συλλογή αρχείου του ΙΣΕΤ.
Εγκαίνια: 14/6 (7 μ.μ.)
Info: Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης - Παράρτημα Εθνικής Πινακοθήκης | 14/6-31/7 | Ώρες λειτουργίας: Δευτ.-Παρ.: 9 π.μ. – 5 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Αθήνα: Το Ζωντανό Παρελθόν
Ο πλέον διεθνώς αναγνωρισμένος Βρετανός φωτογράφος Nikolai von Bismarck (μαθητευόμενος της Annie Leibovitz) επισκέπτεται, εξερευνά και απαθανατίζει την Αθήνα με έναν μοναδικό τρόπο: ο φωτογράφος φέρνει στο προσκήνιο το παρελθόν και το παρόν της πρωτεύουσας έχοντας ως κεντρικό σημείο αφήγησης διαφορετικούς σταθμούς της ιστορίας της πόλης.
Εγκαίνια: 11/6 (7 μ.μ.)
Info: Stefanidou Tsoukala | 11/6-12/9 | Ώρες λειτουργίας: Τρ.-Παρ.: 10 π.μ. – 6 μ.μ., Σαβ.: 10 π.μ. – 3.30 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Δείτε όλες τις εκθέσεις της πόλης στον οδηγό τεχνών του athinorama.gr.
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Poor Things: Τα κοστούμια
Τα βραβευμένα, χειροποίητα κοστούμια που η ενδυματολόγος Holly Waddington σχεδίασε για την ταινία του Γιώργου Λάνθιμου, "Poor Things", έρχονται στην Αθήνα, μετά την πρώτη τους παρουσίαση στο Barbican Centre του Λονδίνου το 2023.
Susan Meiselas. A Room of Their Own
Η Susan Meiselas καταγράφει εδώ και σχεδόν πέντε δεκαετίες φλέγοντα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα σε παγκόσμιο επίπεδο. Από πολέμους και παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μέχρι θέματα γύρω από την πολιτιστική ταυτότητα και τη βιομηχανία του σεξ, το έργο της θέτει παράλληλα καίρια ερωτήματα σχετικά με την πρακτική του ντοκιμαντέρ και τη σχέση μεταξύ του φωτογράφου και του θέματός του. Η παρουσίαση στο ΕΜΣΤ αποτελείται από δύο έργα της Meiselas, που περιλαμβάνουν φωτογραφίες, προφορικές και γραπτές μαρτυρίες, κολάζ, αφίσες και βίντεο, και εστιάζουν στην ενδοοικογενειακή και οικογενειακή βία.
Bertille Bak. Spotlight
Η τέχνη της Bertille Bak, καθορισμένη σε μεγάλο βαθμό από την καταγωγή και την ανατροφή της σε οικογένεια ανθρακωρύχων στη βόρεια Γαλλία, αποτελεί μια γόνιμη συγχώνευση προσωπικής ιστορίας και δημιουργικής εξερεύνησης. Στα έργα της, στοιχεία της καθημερινότητας μετατρέπονται σε ευφάνταστους μύθους. Η καλλιτεχνική της πρακτική συνδυάζει με έναν παιγνιώδη παραλογισμό το φιλμ και τις εγκαταστάσεις, τη συμμετοχικότητα και τους μηχανισμούς συλλογικότητας διαφορετικών κοινοτήτων. Στην προσέγγισή της συναντώνται η ανθρωπολογία με την κοινωνική γεωγραφία καθώς, συχνά με μια νότα στοργής και χιούμορ, η Bak οικειοποιείται με ευαισθησία τα ήθη και τις παραδόσεις των συλλογικοτήτων που κατά περίπτωση την απασχολούν. Με την αδιαπραγμάτευτη στράτευσή της στην ενίσχυση των περιθωριοποιημένων φωνών, η Bak μας υπενθυμίζει τη μεταμορφωτική δύναμη της τέχνης να θεραπεύει και να μας ενώνει σε μια παγκόσμια κοινότητα. Το έργο της στο σύνολό του είναι απόδειξη της ταπεινότητας και της εντιμότητάς της απέναντι στις κοινότητες που κάθε φορά παρουσιάζει, ενδυναμώνοντάς τες και αναδεικνύοντας την ικανότητά τους να αναλαμβάνουν τον έλεγχο της μοίρας τους.
Εύα Στεφανή. Το Φωτεινό Σπήλαιο
Η καταξιωμένη κινηματογραφίστρια Εύα Στεφανή επισκέπτεται συχνά υπό εγκατάλειψη ιδιωτικά και δημόσια κτίρια, νοσοκομεία, ιδρύματα και γραφεία. Εκεί, συλλέγει αρχειακό υλικό που έχει εγκαταλειφθεί και βρίσκεται διάσπαρτο σε κάθε χώρο – νομικά και λογιστικά έγγραφα, υπεύθυνες δηλώσεις, αποδείξεις τραπεζικών συναλλαγών, αποτελέσματα ιατρικών εξετάσεων, ακτινογραφίες. Ωθούμενη από την ανάγκη να αναζητήσει κρυφά στοιχεία της οικογενειακής της ιστορίας αλλά και αθέατες πτυχές της ελληνικής ιστορίας, διαλέγει τεκμήρια που σχετίζονται με τα επακόλουθα της γερμανικής κατοχής και του ελληνικού εμφυλίου, όπως, για παράδειγμα, λίστες απολυμένων, λόγω πολιτικών φρονημάτων, υπαλλήλων. Η Στεφανή αξιοποιεί το υλικό αυτό ως δομικό στοιχείο της νέας της εγκατάστασης, ειδική παραγγελία για το ΕΜΣΤ,. Με κύρια πηγή έμπνευσης την προσωπική εμπειρία της ασθένειας και της νοσηλείας της, καθώς και την ευρύτερη οικογενειακή της ιστορία, και με σαφή αναφορά στην Πλατωνική αλληγορία του σπηλαίου, η καλλιτέχνιδα αποσκοπεί στη δημιουργία ενός βιωματικού χώρου στοχασμού πάνω στη φύση της ιστοριογραφίας, του ανθρώπινου ίχνους και του τρόπου με τον οποίο αυτό συνιστά μέρος μιας επίσημης και ανεπίσημης την ίδια στιγμή ιστορίας. Διαφορετικά επίπεδα τεκμηρίων και ιστοριών αλληλεπικαλύπτονται σε έναν παλίμψηστο χώρο, διατηρώντας την προσωπική και συναισθηματική τους διάσταση και καταλήγοντας σε ένα σύγχρονο memento mori.
Dana Schutz. The Island
Καταλαμβάνοντας και τους τρεις ορόφους της Συλλογής, η έκθεση παρουσιάζει εξέχοντα έργα μιας πορείας πάνω από 20 χρόνων, από τα πρώτα ώριμα έργα της Dana Schutz που έγιναν στις αρχές της δεκαετίας του 2000 έως ένα πρόσφατο έργο που ολοκληρώθηκε αυτή τη χρονιά. Η έκθεση είναι μια συνεκτική παρουσίαση δεκαπέντε πινάκων και πέντε έργων σε χαρτί που καταδεικνύουν την έκταση των δεξιοτήτων της καλλιτέχνιδας που έχουν μετακινηθεί και εξελιχθεί σημαντικά, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Η σύγκλιση των διαφορετικών υλικών (έργα σε χαρτί και λάδια σε καμβά) είναι διαφωτιστική όσον αφορά στην προσέγγιση της καλλιτέχνιδας, τόσο στο μονοχρωματικό σχέδιο με κάρβουνο όσο και στη χρήση χρώματος στους πίνακες. Ο τίτλος της έκθεσης αποτελεί ένα παιγνιώδη νεύμα αφενός στον τόπο της έκθεσης – η γεωγραφία της Ελλάδας περιλαμβάνει χιλιάδες νησιά—αλλά και στο επαναλαμβανόμενο μοτίβο των απομονωμένων μορφών που παρατηρείται σε όλο το έργο της καλλιτέχνιδας.
Phyllida Barlow. RIG: untitled; blocks
Η Barlow ανήκει σε μια γενιά Βρετανών καλλιτεχνών που διαμορφώθηκε στο μεταπολεμικό ψυχροπολεμικό περιβάλλον της Μεγάλης Βρετανίας -η ίδια ανακαλεί μνήμες από την επίσκεψή της κατά την παιδική ηλικία στα ερείπια της ισοπεδωμένης από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο περιοχής του East End στο Λονδίνο. Η γλυπτική πρακτική της αναπτύσσεται σε διάλογο με τον μεταβαλλόμενο αστικό ιστό «μέσα», από μια ιδιαίτερη αρχαιολογία που απορροφά το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον: ζημιά, επανόρθωση, ανανέωση, αναδόμηση.Οι μεγάλης κλίμακας εγκαταστάσεις της με τον αβέβαιο και συχνά ημιτελή χαρακτήρα τους, επιχειρούν μια επαναπραγματευση των ορίων μεταξύ μνημειακότητας και αντι-μνημειακότητας. Η εγκατάσταση «RIG: untitled; blocks» δημιουργήθηκε το 2011 ως μέρος μια ευρύτερης ενότητας έργων και καταλαμβάνει τον μεγαλύτερο σε κλίμακα από τους εκθεσιακούς χώρους του ΕΜΣΤ. Αναπτύσσεται ως ένα επιβλητικό πυκνό σύνολο χρωματιστών γλυπτικών αντικείμενων, που διαταράσσει την κίνηση των θεατών, επανακαθορίζοντας τους όρους θέασης και εμπειρίας του εκθεσιακού χώρου και των παραμέτρων του, όπως το ύψος ή ο όγκος του. Η αμφίσημη (μη)μνημειακότητα της εγκατάστασης έρχεται σε δυναμική αντίστιξη με τον καθημερινό και παιγνιώδη χαρακτήρα των υλικών, τα οποία μέσα από τον συγκερασμό των ελαφρών και στέρεων χαρακτηριστικών τους, τη μετέωρη/αβέβαιη θέση τους και την υπερβολική κλίμακά τους, υπονομεύουν τους συμβατικούς κανόνες της βαρύτητας, της ισορροπίας και της συμμετρίας.
Bouchra Khalili. Φανοί και τυπογράφοι
Η πρακτική της Bouchra Κhalili βασίζεται στη συστηματική και εμπεριστατωμένη έρευνα των θεμάτων της και περιλαμβάνει μια ποικιλία μέσων όπως την κινούμενη εικόνα, τη χαρακτική, τη υφαντουργία, τη φωτογραφία, τα εκδοτικά εγχειρήματα και τις εγκαταστάσεις. Χρησιμοποιεί σύνθετες αφηγηματικές στρατηγικές και αναστοχαστικές εικαστικές και ηχητικές φόρμες για να διερευνήσει την αυτενέργεια και τον τρόπο που αναπαριστούν τον εαυτό τους μέλη κοινοτήτων που το αρχετυπικό εθνικό κράτος καταδικάζει στην αφάνεια. Τα πολυεπίπεδα έργα της συνυφαίνουν προσωπικές και συλλογικές ιστορίες και μνήμες για να προτείνουν μια χειραφετητική σύλληψη της κοινότητας.
Tala Madani. Shitty Disco
Συγκεντρώνοντας περισσότερα από σαράντα έργα ζωγραφικής και κινούμενου σχεδίου, η έκθεση αναδεικνύει μια σειρά θεμάτων που διατρέχουν το έργο της διεθνώς καταξιωμένης Ιρανής καλλιτέχνιδας Tala Madani τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Στο πολυεπίπεδο έργο της, η Madani δημιουργεί αινιγματικά σενάρια όπου ανθρώπινες φιγούρες αναπαριστώνται στις πιο ευάλωτες, προσωπικές, βίαιες, παράδοξες και παράλογες στιγμές τους. Ομάδες γυμνών, αδέξιων, μεσόκοπων αντρών που επιδίδονται σε αυτοκαταστροφικές πράξεις, μανάδες τυλιγμένες με περιττώματα, γιγάντια βρέφη και άλλες αρχετυπικές φιγούρες λουσμένες στα σωματικά τους υγρά γίνονται εκφραστές ενός σχολιασμού της αρχέγονης ανθρώπινης φύσης που ξεχειλίζει από πικρό σαρκασμό. Κινούμενη σταθερά μεταξύ αμεσότητας και αμφισημίας, η Madani αποδομεί παραδοσιακούς έμφυλους ρόλους και στερεότυπα σε μια προσπάθεια διερεύνησης των εκάστοτε δομών εξουσίας, της σεξουαλικότητας, της δυναμικής της ομάδας, των ριζωμένων στη δυτική σκέψη εξιδανικευμένων αντιλήψεων περί οικογένειας και του τρόπου κατασκευής των ταυτοτήτων. Αντλώντας συχνά από το εικαστικό ιδίωμα των κινουμένων σχεδίων, οι χαρακτήρες της Madani αυτο-υπονομεύονται, αψηφούν τους νόμους της φυσικής και καταφεύγουν σε μια βία υπερβολικά τυφλή κι ωστόσο κωμικοτραγική, επιτρέποντας έτσι μια απελευθερωτική εκτόνωση μέσω του χιούμορ στο πλαίσιο ενός κατά τ’ άλλα ζοφερού σεναρίου.
Ελένη Πίταρη-Παγκάλου. Τα Άγνωστα Σχέδια
Μέσα από την παρουσίαση μιας σειράς άγνωστων μέχρι τώρα σχεδίων της Ελένης Πίταρη-Παγκάλου, επιχειρείται η επανεξέταση της περίπτωσης μιας Ελληνίδας ζωγράφου του μοντερνισμού, η οποία, παρά την έντονη εκθεσιακή της δραστηριότητα, δεν έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό. Με μια εξαντλητικά σχολαστική κάλυψη της λευκής επιφάνειας του χαρτιού, η καλλιτέχνιδα δημιουργεί ένα κεντρικό θέμα που πλαισιώνεται με σχέδια που αναπαράγονται σε έναν αέναο πολλαπλασιασμό. Οι οστεώδεις άφυλες μορφές, μεταξύ ανθρώπου, δαίμονα και εντόμου, σαν ήρωες του William Blake, δίνουν την εντύπωση ότι αιωρούνται στον χώρο. Αδιαφορώντας για την ακριβή αποτύπωση χαρακτηριστικών και παραμερίζοντας κάθε τοπογραφική αναφορά, τα αινιγματικά σχέδια της Ελένης Πίταρη-Παγκάλου υπερβαίνουν τον χρόνο και διαλέγονται με το εφήμερο της ανθρώπινης ύπαρξης, το βάρος της απώλειας, την τραγικότητα της μνήμης, την υπερβατικότητα της μαγείας.
Γιάννης Μιχαηλίδης. blues
Φέτος συμπληρώνονται τρία χρόνια από τον θάνατο του Γιάννη Μιχαηλίδη και η γκαλερί Σκουφά τον τιμά με μια έκθεση που εν μέρει αποτελεί μια εισαγωγή στο ιδίωμα του ζωγράφου. Γεννημένος στη Σκιάθο, σε ένα σπίτι στο έμπα του λιμανιού, και καταγόμενος από ξυλομαραγκούς, ο ζωγράφος απέκτησε οργανική σχέση με τη θάλασσα. Στην εξηντάχρονη πορεία του στα εικαστικά μας πράγματα, το στοιχείο της θάλασσας στις ποικίλες εκδοχές του, κυριαρχεί, όχι ως μανιέρα, αλλά ως πεδίο αναμέτρησης με τα υλικά, ως τρόπος ζωγραφικής αναζήτησης και μνήμης. Βιωμένες εικόνες που μεταφέρουν οι θάλασσες από το Αιγαίο, τον Παγασητικό, αλλά και τα "Βότσαλα" της Σκιάθου, συνθέτουν ένα μοναδικό σκηνικό που μετατρέπει τη Σκουφά σε ανοιχτό ορίζοντα στο θαλασσινό τοπίο.
Το Ποίημα Επιστρέφει σε Ηχώ: Διάλογοι με την Theresa Hak Kyung Cha (1951-1982)
Η έκθεση παρουσιάζει μέρος του πολυσχιδούς, πειραματικού και σημαντικού έργου της πρωτοποριακής Κορεατοαμερικανίδας εικαστικού και ποιήτριας, Theresa Hak Kyung Cha, σε διάλογο με Ελληνίδες καλλιτέχνιδες για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Με αφετηρία τη χρήση αρχαιοελληνικών αναφορών στη διαμόρφωση μιας φεμινιστικής και αντιαποικιακής ποιητικής στο βιβλίο της «Dictée», η έκθεση διερευνά πώς το έργο της Cha μπορεί να συνομιλήσει με έργα νεότερων καλλιτεχνών και τεκμήρια από τη συλλογή αρχείου του ΙΣΕΤ, ανιχνεύοντας τις αντηχήσεις του στο εντόπιο χθες και το σήμερα. Το αφιέρωμα περιλαμβάνει βίντεο, σλάιντ, φωτογραφίες και κείμενα που χρονολογούνται από το 1975 μέχρι το 1982, στα οποία διαφαίνεται η θεματική και υφολογική πληθώρα του έργου της καλλιτέχνιδας. Μέσα από θέματα όπως είναι η οικειοποίηση της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας από φεμινιστική και υβριδική σκοπιά, η αυτοδιάθεση στην αναπαράσταση της απώλειας και του βιώματος της διασποράς, η έκφραση του πολιτικού οράματος μέσω του πειραματισμού, και η αμφισβήτηση του συμβατικού τρόπου αναπαράστασης της προσωπικής και συλλογικής μνήμης, το έργο και η ζωή της Theresa Hak Kyung Cha γίνεται ο φορέας ανάδειξης αλληλένδετων αφηγήσεων, που στο σημερινό κοινωνικοπολιτικό συγκείμενο των εθνικών ταυτοτήτων, της αύξησης πολλαπλών μορφών βίας, των συνεχιζόμενων πολέμων και των συνόρων, διανοίγει νέες διεπιστημονικές και διαπολιτισμικές προσεγγίσεις στη σχέση ανάμεσα στην εικαστική πράξη και το προσωπικό βίωμα.
Nikolai von Bismarck. Αθήνα: Το Ζωντανό Παρελθόν
Μία συναρπαστική εξερεύνηση της Αθήνας που φέρνει στο προσκήνιο το παρελθόν και το παρόν της πρωτεύουσας μέσα από καινοτόμες φωτογραφικές τεχνικές, παρουσιάζει ο διεθνούς φήμης Βρετανός φωτογράφος Nikolai von Bismarck. Η θεματική της έκθεσης υποδηλώνει ένα ταξίδι μέσα από τους διαφορετικούς σταθμούς της ιστορίας της Αθήνας, καθοδηγούμενο από το μεταφορικό νήμα της Αριάδνης, που συνδέει την αρχαία Ελλάδα με τη σημερινή ζωντανή μητρόπολη. Μέσα από το φωτογραφικό στυλ του Nikolai von Bismarck, ο οποίος "παίζει" με την υφή και το χρώμα για να δημιουργήσει διαχρονικές εικόνες, αναδεικνύεται το ιστορικό βάθος της Αθήνας αλλά και η συνεχής εξέλιξη και δυναμική ενέργεια που χαρακτηρίζει την πόλη. Γνωστός για τη χρήση ειδικού Polaroid φιλμ και μοναδικών ψηφιακών τεχνικών, ο von Bismarck καταγράφει εικόνες με μια νεωτερική και αντισυμβατική προοπτική που γεφυρώνει τον χρόνο.
