Τη Δευτέρα 17 Ιουνίου, οι Εκδόσεις Ίκαρος παρουσιάζουν τέσσερα νέα βιβλία που θα μας κρατήσουν συντροφιά στις καλοκαιρινές διακοπές.
Ντορίνα Παπαλιού, "Η φωνή στα χέρια της"
"Για κείνον, είναι ένα βιολί. Για κείνη, μια φιάλη οξυγόνου στον βυθό της θάλασσας. Για κείνον, είναι ένα παιχνίδι που μπορεί να σ’ το προσφέρει ή να το πάρει πίσω. Για κείνη, ένα απασφαλισμένο περίστροφο με μια σφαίρα στη θαλάμη. Για κείνον, είναι ένα Francesco Rugeri του 1669, από την Κρεμόνα. Για κείνη, η φωνή της".
Στον σκληρά ανταγωνιστικό χώρο της διεθνούς σκηνής της κλασικής μουσικής, μια ανερχόμενη Ελληνίδα σολίστ του βιολιού αμφισβητεί τους κανόνες της αγοράς, παλεύει με τα όριά της, έρχεται αντιμέτωπη με ανοιχτές πληγές και αναπάντητα ερωτήματα. Όταν στην πιο κρίσιμη καμπή της καριέρας της λαμβάνει ένα αινιγματικό μήνυμα που ανατρέπει τις βεβαιότητές της, η εμμονική σύνδεσή της με ένα βιολί ιδιαίτερης αξίας θα έχει απρόβλεπτες και αναπάντεχες συνέπειες.
Ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα για την αξεδιάλυτη σχέση μουσικής και ζωής, το τίμημα της καλλιτεχνικής ανέλιξης και τους κινδύνους που ενέχει η άνευ όρων αφοσίωση στην τέχνη. Μια ιστορία που διερευνά το σαγηνευτικό και ενίοτε σκοτεινό σύμπαν της καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Kaveh Akbar, "Μάρτυς!" (μτφ. Μυρσίνη Γκανά)
Πνευματώδης, αστεία και εντελώς πρωτότυπη, η πρώτη πεζογραφική εμφάνιση του Kaveh Akbar, γνωστού για τα ποιήματά του στους Νew Yorker και NY Times, προαναγγέλλει την άφιξη μιας σημαντικής νέας φωνής στη σύγχρονη μυθοπλασία.
Ο ορφανός Σάιρους Σαμς, γιος Ιρανών μεταναστών που απεξαρτήθηκε πρόσφατα από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, καθοδηγούμενος από φωνές καλλιτεχνών, νεκρών ποιητών και βασιλιάδων, αναζητά το νόημα της ζωής και, κυρίως, του θανάτου. Η εμμονή του με τους μάρτυρες και την ιδέα της αυτοθυσία. τον οδηγεί στα ίχνη της σκοτωμένης μητέρας του, ενός θείου που διέσχιζε ως άγγελος παρηγορητής τα πεδία μάχης του Ιράν, αλλά σε μια καλλιτέχνιδα που ζει τις τελευταίες μέρες της στο Μουσείο του Μπρούκλιν. Ώσπου η ανακάλυψη ενός παλαιότερου πίνακά της θα τον φέρει αντιμέτωπο με το οικογενειακό του παρελθόν και τα αναπάντεχα μυστικά του.
Alex Latimer, "Ο Γκόντφρι είναι βάτραχος" (μτφ. Μάνος Μπονάνος)
Ο πολυβραβευμένος Alex Latimer στο νέο του παραμύθι μάς συστήνει τον Γκόντφρι, έναν τρυφερό ήρωα που βιάζεται να μεγαλώσει και να αλλάξει, επειδή νιώθει ότι δεν είναι μοναδικός. Μήπως είναι και δεν το γνωρίζει ακόμη; Στην αρχή, ο Γκόντφρι είναι απλώς ένα αυγό μέσα σε μια λιμνούλα. Στη συνέχεια βγάζει χέρια και πόδια και μια μακριά, κολλώδη γλώσσα. Μετά, όμως, οι αλλαγές σταματάνε και ο Γκόντφρι είναι απλώς ένας βάτραχος.
"Τι; Απλώς ένας βάτραχος;", είπε ο Γκόντφρι. Δεν είναι πολύ συναρπαστικό αυτό. Η αρκούδα έχει φοβερά νύχια, το ελάφι εντυπωσιακά κέρατα, η λιβελούλα και ο ερωδιός έχουν υπέροχα φτερά. Ο Γκόντφρι βυθίζεται ως τον πάτο της λίμνης και καλύπτεται με λάσπη. Δεν θέλει να είναι απλώς ένας βάτραχος. Ή μήπως είναι υπέροχο να είσαι βάτραχος;
Ο Alex Latimer χτίζει μια υπέροχη ιστορία που σε πρώτο επίπεδο διασκεδάζει τους αναγνώστες με τις γεμάτες χιούμορ περιγραφές του, ενώ στη συνέχεια μας δίνει το έναυσμα να εισάγουμε στις μικρές ηλικίες ―με έξυπνο τρόπο― έννοιες όπως η αυτοεκτίμηση και η αποδοχή.
Για παιδιά από 3 ετών
Κυριάκος Μαργαρίτης, "Συμβάν 74"
Στις 20 Ιουλίου 1974 το Γενικό Επιτελείο Στρατού της Τουρκίας εξέδωσε ένα διάγγελμα για την εισβολή στην Κύπρο, η κατακλείδα του οποίου σαν να προλογίζει την εργασία μου: "Διά της σημερινής επιχειρήσεώς μας ηνοίξαμεν μίαν αλησμόνητον σελίδαν εις την ηρωικήν ιστορίαν μας και εις εκείνην της Ανθρωπότητος". Επειδή αγαπώ τις ηρωικές ιστορίες, σκέφτηκα να μεταφράσω αυτή τη σελίδα στα ελληνικά, και στις υπόλοιπες γλώσσες που μιλούν οι νεκροί, και να τη μοιραστώ με την ανθρωπότητα. Για να το κάνω σωστά, βασίστηκα σε ένα μυθιστόρημα του κοσμοπολίτη συγγραφέα Γιόζεφ Ροτ, που έτσι το σχολιάζει ο ίδιος σε επιστολή του: "Είναι η πρώτη και τελευταία φορά που γράφω κάτι ιστορικό. Ο διάβολος να το πάρει. Ο Αντίχριστος ο ίδιος με έσπρωξε να το κάνω αυτό. Είναι ντροπή, ντροπή να θέλει κανείς να δώσει ξανά σχήμα και μορφή σε γεγονότα που έχουν ήδη συμβεί – ντροπή και ασέβεια".
Η επιστολή είναι χωρίς ημερομηνία, και ίσως θυμίζει τον τίτλο Συμβάν 74, χωρίς την απόστροφο της χρονολογίας μπροστά από τον αριθμό. Κάτι θα σημαίνει αυτό. Ο Ροτ κλείνει με τη φράση: "Υπάρχει κάτι ανόσιο εδώ – δεν ξέρω τι ακριβώς". Άραγε να είναι το βιβλίο μου βλάσφημο; Ένας τρόπος υπάρχει για να το μάθουμε, θα έλεγα και ένας πολύ συγκεκριμένος χρόνος, ώρα, καιρός, ο ακόλουθος: όταν όλα γίνουν καπνός (διδάσκει ο Ηράκλειτος), θα τα αναγνωρίσουν τα ρουθούνια μας. Στις 20 Ιουλίου τιμάται ασφαλώς ο προφήτης Ηλίας – ο Προφήτης, δηλαδή, της Φωτιάς.
