Η έκθεση "Youths" διαπραγματεύεται την έννοια της "νεανικότητας"

Η έκθεση με τίτλο "Youths", που εγκαινιάζεται την Τρίτη 14 Μαΐου στο Space52  με την συμμετοχή δέκα νέων καλλιτεχνών/νιδων έχει σαν στόχο να διαπραγματευτεί την έννοια της "νεανικότητας" στην εποχή της κόπωσης των μεγάλων αφηγήσεων και την υποκατάσταση τους από ένα παράξενο δίπολο ενός πληθωρισμού υποκειμενικοτήτων που όμως συνυπάρχει με την συνθήκη ενός καταθλιπτικού κομφορμισμού.

Πως διαμορφώνονται σήμερα οι νεανικές ταυτότητες, μπορούμε να μιλάμε για νεανικές κουλτούρες, υπάρχουν διακριτά  χαρακτηριστικά και κόκκινες γραμμές από τις γερασμένες πατριαρχικές φιγούρες; 'Ή αν προτιμάτε πως φτάσαμε από το "Σημασία έχει να αγαπάς" στις κατά μόνας θορυβώδεις υποκειμενικότητες του "Ο σώζων εαυτόν σωθήτω";  Οι δέκα καλλιτέχνες/νιδες/α που συμμετέχουν στο "Youths" διερευνούν με τα έργα τους τα παραπάνω ερωτήματα, αναζητούν τις υποκειμενικές τους ταυτότητες και διαμορφώνουν προτάσεις στην κοινή συνθήκη μιας έκθεσης που θέλει να πετύχει νέες συνθέσεις και να ανοίξει λόγους και διαλόγους συνύπαρξης αλλά και πρόκλησης σαν νεαροί ανήσυχοι προβοκάτορες που ξέρουν ότι έχει νόημα και να είναι και να φαίνονται.

Η Μαριάννα Αθανασίου με το έργο της "Το γυναικείο πράγμα" διερευνά τα στερεότυπα, την πραγμοποίηση αλλά και την πολυπρισματική έννοια της γονιμότητας του γυναικείου σώματος.

Ο Αντώνης Βασιλάκης με το "Φθοροποιοί και ανεξέλεγκτοι" εμπνέεται από την νεανική υποκουλτούρα του τεντιμποϊσμού στα 50s΄ και 60s΄ της μετεμφυλιακής Ελλάδας για να μιλήσει για τους "ηθικούς πανικούς" ως στοιχεία ταυτότητας ενός συντηρητικού κράτους που θεωρούσε παραβατικό οτιδήποτε νεανικό και τιμωρούσε την κριτική σκέψη ως υπονόμευση των "αξιών" του έθνους.   

Η Ευαγγελία Δαναδάκη με το "not exactly what I wanted / όχι ακριβώς αυτό που ήθελα", δημιουργεί ένα πολυφωνικό ψηφιακό αυτό-πορτρέτο για να μιλήσει για την διάσταση του προσώπου από την ψηφιακή του εκδοχή και την ένταση της ηλεκτρικής καθημερινότητας των νέων που φθείρει και υπονομεύει την αυτονομία του υποκειμένου.

Ο Ορέστης Καραλής με το "Patience is a greater virtue than love" στοχάζεται το εύθραυστο της ύπαρξης μπροστά στο ανερμήνευτο της δημιουργίας αλλά ανασύρει και επικαλείται την αιώνια διάθεση ανταρσίας της νεότητας απέναντι στον "δημιουργό".

Η Σοφία Κυριακίδου με τις εγκαταστάσεις της "The Garden" και "Αναγκαστική παύση" μιλάει για την καταστροφή της φύσης στην Ανθρωπόκαινο εποχή και για τα δίπολα της ζωής και του θανάτου, της δημιουργικότητας και της παρακμής, της ανα-γέννησης και της σήψης σε έναν κόσμο που χάνει σταθερά το έρμα του.

Στις "Κοσμολογίες" του, περίτεχνα σχέδια στο χαρτί, ο Μανούσος Μανουσάκης παίζει με το τρίπτυχο Φύση , Πόλη, Άνθρωπος  για να διερευνήσει  τις επερχόμενες Δυστοπίες αλλά και τις ζητούμενες Ευτοπίες του σήμερα και του αύριο, εμπνεόμενος από τους κόσμους του Kentaro Miura και του Hieronymus Bosch. Η Ειρήνη Μαντινάου με την εγκατάσταση "Πατέρα, διαλέγω εσένα!" εμβυθίζεται σε πολλαπλά προσωπικά και οικογενειακά αρχεία για να μιλήσει και να αναζητήσει ρίζες, ταυτότητες, μνήμες, στιγμιότυπα, πρόσωπα και συναισθήματα δημιουργώντας έναν προσωπικό κόσμο που θέλει να αναφέρεται πάντα στον Άλλο. Ο Αναστάσης Μελέτης χτίζει με την βιντεο-εγκατάσταση "Live Fast Die Young Bad Girls Do It Well" τον δικό του κόσμο από ψηφίδες που αποτυπώνουν την αξία του φευγαλέου και της στιγμής, την παρόρμηση για διαφυγές από τα στερεότυπα και τις κανονικότητες, τη διάθεση για ρίσκο και υπερβολή, την έξαψη, την περιπέτεια και την απόλαυση της νεότητας που αντι- βαίνει σε έναν κόσμο ήδη κατεστραμμένο. 

Η Ζαφειρία Τριβιζά με την ηχητική εγκατάσταση "00. 28.48" χτίζει έναν διάλογο ανάμεσα στο "μέσα" της ύπαρξης και το "έξω" της κοινότητας. Μια μαγνητοταινία κινείται αέναα σαν χορευτικός στροβιλισμός και καταγράφει το "τώρα" μετατρέποντας το σε "παρελθόν" και επαναφέροντας διαρκώς το παρελθόν στο τώρα. Τέλος η Ελένη Τσαμαδιά με το βίντεο "Grief pushes the body the body pushes back, all I witness is this weird conflict of a non space-time full of potential" εκκινεί από το έργο του Francis Bacon και διερευνά τα μονοπάτια της αυτο- ίασης μέσω της καλλιτεχνικής δημιουργίας και γενικότερα την θεραπευτική αξία της τέχνης για τον άνθρωπο ως ύπαρξη που έχει "ριχτεί" στον πραγματικό άξενο κόσμο.

Δείτε όλες τις εκθέσεις της πόλης στον οδηγό τεχνών του athinorama.gr.