Δύο νέες εκθέσεις στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα

Το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα εγκαινιάζει δύο εκθέσεις του Δημήτρη Ανδρεάδη και της Κατερίνας Παπαζήση αντίστοιχα την Πέμπτη, 18 Απριλίου.

"Engram", Δημήτρης Ανδρεάδης

Στην πέμπτη ατομική του έκθεση στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα, με τίτλο "Engram", ο Δημήτρης Ανδρεάδης συναντά και διαχειρίζεται δύο βασικές του επιρροές: τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό και τον αφαιρετικό γραφισμό. Τις συνδυάζει δημιουργώντας μία φόρμα εκτόνωσης και αποφόρτισης. Η καινούργια σειρά έργων του, που παρουσιάζονται στην έκθεση αυτή, αποτελούν ένα συνεχές σε σχέση με τους προηγούμενους σταθμούς στη δουλειά του καλλιτέχνη.

Έχοντας περάσει επιδέξια από το συνδυασμό γκραφίτι και ακαδημαϊκής ζωγραφικής (keep a light on, 2008-09, the headhunter, 2010) στον αφαιρετικό ρεαλισμό (the banners of a postponed revolution, 2011, daily unsimplicity, 2013) και στις ζωγραφικές εγκαταστάσεις του χρωματικού πεδίου (Horizon, 2015, f_other, 2019), συνεχίζει την ανατρεπτική διαδρομή που τον προσδιορίζει.

"Έγγραμμα", αναφέρει ο Ανδρεάδης, "είναι ο τόπος των πρωταρχικών μας καταγραφών", των πρώτων μας αναμνήσεων που δεν ανακαλούνται εύκολα από το υποσυνείδητο και απαιτείται αυτή η συγκεκριμένη μέθοδος ώστε να έρθουν στην επιφάνεια. Τα έργα της έκθεσης "Engram" αποτελούν το αποτύπωμα αυτής ακριβώς της διαδικασίας: της ενδοσκόπησης, της πορείας προς τον πυρήνα. Στρώσεις χρωμάτων σε καμβά που όσο πληθαίνουν τόσο πλησιάζουν την πηγή του καλλιτέχνη. Κινήσεις και πινελιές, που για τον ίδιο είναι συνυφασμένες με τη πρακτική που ορίζει ο τίτλος της έκθεσης.

"Στην έκθεση αυτή υπάρχει έκδηλη η αίσθηση της επιστροφής στις πρωταρχικές καταγραφές. Το ίχνος, η κηλίδα. Μία αφηρημένη μνήμη. Ένας σύγχρονος πριμιτιβισμός. Μια αναφορά στην προϊστορία της πρώτης ηλικίας. Μια υπόθεση ανοιχτή σε ποικίλες κατευθύνσεις, πάντα συγκεντρωμένη όμως στα βασικά υλικά της εμπειρίας του. Ένα πινέλο, λίγο χρώμα, μία επιφάνεια. Το ανθρώπινο χνάρι. Η μαγεία της απλότητας.", όπως σημειώνει και ο ίδιος περιγράφοντας αυτό που τον αφορά να προσεγγίσει.

"A dancefloor of one’s own", Κατερίνα Παπαζήση

Η εικαστικός Κατερίνα Παπαζήση παρουσιάζει την καινούργια σειρά έργων της στην πρώτη της ατομική έκθεση, με τίτλο "A dancefloor of one’s own". Ορμώμενη από τη ζωγραφική της Αναγέννησης, του Μπαρόκ και του εξπρεσιονισμού, στα έργα της αποδίδεται η δική της ανάγνωση της καλλιτεχνικής πρακτικής των σπουδαίων δασκάλων των κινημάτων αυτών, άλλοτε με ξεκάθαρες αναφορές και άλλοτε όχι. Βασισμένη σε παρόμοιες συνθέσεις, η Παπαζήση ξαναφαντάζεται την ακαδημαϊκή ζωγραφική και τη φέρνει σε σημερινούς όρους, δίνοντας με την πινελιά της στις γνώριμες φόρμες την αίσθηση ότι ξεφεύγουν από τα όριά τους και μετατρέπονται σε κάτι άλλο. 

Στα έργα της η μετατροπή αυτή συνδέεται και με την κοινωνική πρόσληψη του γυναικείου σώματος. Ως κυρίαρχο στοιχείο της ακαδημαϊκής ζωγραφικής, η εικαστικός το παίρνει και το μετασχηματίζει εντός του δικού της εικαστικού περιβάλλοντος στοχεύοντας σε "μια σκόπιμη απελευθέρωση της μορφής και του σώματος, η οποία επιτρέπει την ανάπτυξη εναλλακτικών αφηγήσεων και δημιουργεί χώρο για μια πιο εκτεταμένη και περιεκτική εξερεύνηση της αναπαράστασης", όπως εξηγεί στο συνοδευτικό κείμενο της έκθεσης ο Πάνος Γιαννικόπουλος.

Ο τίτλος της έκθεσης, "A dancefloor of one’s own", αναφερόμενος στο δοκίμιο της Βιρτζίνια Γουλφ "A room of one’s own", περιγράφει τόσο θεματολογικά, όσο και νοηματολογικά τα έργα που παρουσιάζονται. Τα τολμηρά χρώματα και οι σκηνές γιορτής των έργων της σε καμβά αντιπαραθέτονται με τις σκούρες και εσωστρεφείς μονοτυπίες της καθρεπτίζοντας τις αντίστοιχες στιγμές της τρέχουσας καθημερινότητας. Μιας καθημερινότητας όπου συμβαίνουν τόσα πολλά αντίξοα γεγονότα ταυτόχρονα, και καταλήγουν να εκτονώνονται σε μια φρενήρη δίνη, όμοια με αυτή ενός άστατου πάρτυ. 

Δείτε όλες τις εκθέσεις της πόλης στον οδηγό τεχνών του athinorama.gr.