Τέσσερις νέοι τίτλοι που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πατάκη με ευκατάστατους "μόρτηδες", σχολές της αρχαιότητας που δεν έκλεισαν ποτέ εντελώς, την ιστορία του τανγκό και τη διερεύνηση ανεξιχνίαστων εγκλημάτων.
"Το τάνγκο – Τέσσερις διαλέξεις" του Χόρχε Λουίς Μπόρχες
Χάρη στα τρεις χιλιάδες πέσος, που συνοδεύουν το Δεύτερο Βραβείο Λογοτεχνίας του δήµου του Μπουένος Άιρες, ο Μπόρχες αφοσιώνεται ολόκληρο το έτος 1929 σε µια έρευνα για τον ποιητή Εβαρίστο Καρριέγο, έρευνα που µετατρέπεται σε µια βαθιά και αποκαλυπτική µελέτη για τον κόσµο του τάνγκο. Πάνω από τριάντα χρόνια µετά, αυτός ο κόσµος, µέσα από τον οποίο είχε γνωρίσει τον υπόκοσµο της πόλης του Μπουένος Άιρες, αναβιώνει σε τέσσερις διαλέξεις που δίνει τις Δευτέρες του Οκτωβρίου του 1965, στις επτά το απόγευµα, σε ένα διαµέρισµα της συνοικίας Κονστιτουσιόν. Μια βαθιά και αποκαλυπτική µελέτη για τον κόσµο του τάνγκο από τον σπουδαίο Αργεντίνο συγγραφέα. Διαυγής και πνευµατώδης, ο Μπόρχες "συνοµιλεί" µε τους κοµπαδρίτο, τους µάγκες, τους ευκατάστατους µόρτηδες και "επισκέπτεται" τα κακόφηµα σπίτια και τις µιλόνγκες, αναζητώντας την προέλευση, τα σύµβολα, τους µύθους και τη στιχουργική της εµβληµατικής µουσικής του Ρίο ντε λα Πλάτα.
"Η ευτυχία των αρχαίων. Η φιλοσοφία ως τέχνη ζωής" της Ιταλίδας Ιλάρια Γκάσπαρι
Τι θα συνέβαινε αν στα καλά καθούμενα αποφασίζαμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, όπως έκαναν οι αρχαίοι Έλληνες; Και αν, για να το κάνουμε αυτό, διαλέγαμε ως δάσκαλούς μας τον Παρμενίδη, τον Επίκτητο και τον Πύρρωνα, τον Επίκουρο και τον Διογένη; Θα μπορούσαμε να ανακαλύψουμε ότι στην ουσία οι σχολές της αρχαιότητας δεν έκλεισαν ποτέ εντελώς… Μέσα από ένα χρονικό έξι "φιλοσοφικών" εβδομάδων, που καθεμιά την έζησε με βάση τις αρχές μιας διαφορετικής σχολής, η Ιλάρια Γκάσπαρι μας οδηγεί σε ένα ασυνήθιστο υπαρξιακό πείραμα, άλλοτε σοβαρότατο και άλλοτε ξεκαρδιστικό. Θα ανακαλύψουμε πώς, υπακούοντας στους δυσνόητους κανόνες της πυθαγόρειας σχολής, μπορούμε να θεραπεύσουμε την παθολογική οκνηρία, ενώ τα παράδοξα του Ζήνωνα θα μας φωτίσουν κάποιες παράξενες αντιφάσεις στον τρόπο με τον οποίο έχουμε συνηθίσει να αξιολογούμε τον ρυθμό της ζωής μας. Και αν το να είμαστε επικούρειοι δεν είναι τόσο ευχάριστο όσο φαίνεται, ο κυνισμός μπορεί να μας προσφέρει απρόσμενες χαρές.
"Ο υποβολέας" του πιο επιτυχημένου Ιταλού συγγραφέα αστυνομικών βιβλίων στον κόσμο Ντονάτο Καρρίζι
"Ο Υποβολέας", που πρωτοεκδόθηκε το 2009, κυκλοφορεί αδιάλειπτα ως σήμερα σε περισσότερες από 26 γλώσσες και αποτελεί το συγγραφικό ντεμπούτο του Ντονάτο Καρρίζι. Το βιβλίο απέσπασε τέσσερα βραβεία στην Ιταλία, ανάμεσά τους και το Premio Bancarella, ενώ η γαλλική έκδοση απέσπασε το 2011 τα βραβεία Livre de Poche και Prix SNCF du polar. Έξι ακρωτηριασμένα αριστερά χέρια, τοποθετημένα σε κυκλικό σχηματισμό, ανακαλύπτονται θαμμένα σε ένα ξέφωτο στην καρδιά του δάσους. Τα πέντε μοιάζουν να ανήκουν σε κορίτσια, ηλικίας οχτώ ως δεκατριών ετών, που εξαφανίστηκαν πρόσφατα μέσα σε διάστημα λίγων ημερών. Ντέμπι. Άνεκε. Σαμπίν. Μελίσα. Κάρολαϊν. Το έκτο παραμένει αδιευκρίνιστο, ενώ δε βρίσκεται κανένα άλλο ίχνος. Την υπόθεση αναλαμβάνει η νεαρή πράκτορας Μίλα Βάσκες, ειδική στα θέματα εξαφανισμένων παιδιών. Δυναμική και σίγουρη για το πώς γίνονται τα πράγματα, έχει πίσω της μια δική της τραγική ιστορία. Η Μίλα καλείται να συνεργαστεί με τον διάσημο εγκληματολόγο Γκόραν Γκαβίλα, έναν ακατάστατο και ιδιαίτερα συγκρουσιακό άνθρωπο. Οι δυο τους αναπτύσσουν μια ιδιαίτερη σχέση, και, όσο περισσότερo ξετυλίγουν το κουβάρι των σκοτεινών μυστικών του δάσους, τόσο περισσότερο η ζωή του ενός μοιάζει να βρίσκεται στα χέρια του άλλου. Δράστης φαίνεται να είναι ένας σαδιστής κατά συρροή δολοφόνος, που κατευθύνει την ομάδα στην ανακάλυψη των χαμένων νεκρών παιδιών, ένα προς ένα. Κάθε άψυχο σώμα φέρει ένα σημάδι, που καταλήγει σε "άντρες υπεράνω υποψίας", λύκους με προβιά προβάτου...
"Σαν μυθιστόρημα" του Γιάννη Κιουρτσάκη
Το "Σαν μυθιστόρημα" πρωτοκυκλοφόρησε το 1995. Σε αυτό το βιβλίο ο Γιάννης Κιουρτσάκης, καταξιωμένος τότε μελετητής του Σεφέρη, του λαϊκού πολιτισμού και του Καραγκιόζη, αυτοβιογραφείται, κουβαλώντας στους ώμους του τον Χάρη, τον νεκρό αδερφό του, σε ένα σχήμα Δίκωλου, που δανείζεται από την καρναβαλική παράδοση. Η νέα έκδοση του βιβλίου από τις Εκδόσεις Πατάκη συνοδεύεται από επίμετρο με δύο μεταφρασμένα κριτικά κείμενα των Ζαν Ιβ Μασόν και Φρανσουά Ρικάρντ καθώς και μία επιστολή του Δημήτρη Καταλειφού προς τον συγγραφέα. Το "Σαν Μυθιστόρημα" σηματοδοτεί μια ριζική τομή στην προσωπική και λογοτεχνική πορεία του Γιάννη Κιουρτσάκη που στα έως τότε δοκιμιακά του κείμενα εξερευνούσε τη συλλογική δημιουργία των ανθρώπων, "το εμείς του πολιτισμού" όπως εξηγεί ο ίδιος. Η συγγραφική κοινότητα εξήρε τη λογοτεχνικότητα του βιβλίου, εκτίμησε τη βαθιά βιωματική του φύση, που ξέφευγε, ωστόσο, από τα στενά πλαίσια μιας τυπικής αυτοβιογραφίας. Η υποδοχή της κριτικής, υπήρξε θερμή• διακεκριμένοι κριτικοί και σημαντικοί ομότεχνοι έκαναν λόγο για μια ελληνική εκδοχή του Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, καθώς και για ένα οικογενειακό δράμα που αντικατοπτρίζει πιστά την ιδρυτική και αντιφατική σχέση της νεότερης Ελλάδας με την Ευρώπη.
