Νύχτα στην πόλη με τη Νατάσα Θεοδωρίδου και τον Γιώργο Κακοσαίο είναι μια εμπειρία που δεν μοιάζει με καμία άλλη, όταν μιλάμε για τα μπουζούκια της Αθήνας. Φαντάζει, ίσως, σαν ένα ακόμα από τα φανταχτερά κλισέ της δημοσιογραφίας, ωστόσο δεν πρόκειται για υπόθεση βιτρίνας: οι δυο τους έχουν στήσει ένα θέαμα με πολλές πτυχές, με προσεγμένες ισορροπίες και με μια ήδη πετυχημένη διαδρομή στη θαυμάσια ανακαινισμένη "Ακτή Πειραιώς", χάρη στο οποίο μετρήθηκαν ανάμεσα στους πρωταγωνιστές της περσινής σεζόν –όπου οι κρατήσεις συνέχισαν ακάθεκτες έως και τον Απρίλη. Και σκέφτεσαι ότι εύκολα θα το επαναλάβουν και φέτος, κρίνοντας όχι μόνο από τον κατάμεστο χώρο, μα και από τις ξέφρενες αντιδράσεις του κόσμου.
Όσο σημαντικό ρόλο κι αν παίζουν όλα αυτά, όμως, δεν στοιχειοθετούν κάποια μοναδικότητα: αν μη τι άλλο, συμβαίνουν και σε αρκετά ακόμα προγράμματα της νυχτερινής Αθήνας. Αντιθέτως, εκείνο το "κάτι" που κάνει τη διαφορά δεν το νιώθεις στην κατακλείδα της βραδιάς, μα στην έναρξη.
Εκεί που κάθεσαι αναπαυτικά, δηλαδή, κάτω από τα κόκκινα φώτα της "Ακτής Πειραιώς" και χαζεύεις τη μοντέρνα της πίστα με τη "γλώσσα" που διεισδύει στις πρώτες σειρές τραπεζιών, καθώς και τους γύρω τοίχους, όπου αναγράφονται τίτλοι από αναγνωρίσιμες επιτυχίες της Νατάσας Θεοδωρίδου (π.χ. "κόκκινη γραμμή", "κύκλος", "δεν σ' αδικώ"), που στη συνέχεια φωτίζονται, γενόμενοι μια ιδιαίτερη νότα διακόσμησης. Εκεί, λοιπόν, ενώ παίζεις με την πρώτη γουλιά του ποτού σου και το πόσα παγάκια θα βάλεις, μπουμ! –βγαίνει η σταρ της βραδιάς ενώπιόν σου, μέσα στο χρυσοκεντημένο της φόρεμα. Χωρίς τριτοτέταρτα ονόματα για να γεμίζουν τη διάρκεια, με το ρολόι να δείχνει μόλις 11παρά. Διότι έτσι το θέλει, μόνη ανάμεσα στα μεγάλα ονόματα των μπουζουκιών της πόλης: να βγαίνει νωρίς και να τελειώνει νωρίς.
Παρά τον ενθουσιασμό με τον οποίον έγινε δεκτή από τον κόσμο, μάλιστα, η Θεοδωρίδου εκμεταλλεύτηκε τις επευφημίες που συνόδευσαν το "Κάνε Ένα Ταξίδι Μέσα Στα Μάτια Μου" όχι μόνο για ένα αβρό "καλώς μας ήρθατε", αλλά και για να στρέψει την προσοχή στα μετόπισθεν, στη δεκαμελή της ορχήστρα και στον μαέστρο, μπουζουξή & επιμελητή του προγράμματος Παναγιώτη Μπρακούλια –μη διστάζοντας, μάλιστα, να συγχαρεί δημόσια κι έναν από τους ντράμερ της για το μωρό που απόκτησε αυτές τις μέρες. Στο "Πάλι", κατόπιν, πήγε να δημιουργηθεί ένα πρώτο κύμα μαζικού ενθουσιασμού, υπονομεύτηκε όμως από ορισμένα ηχητικά ζητήματα (πολλά πρίμα, σε σημείο να χάνονται οι στίχοι), τα οποία επέμειναν για λίγο, μα τελικά επιλύθηκαν. Έτσι, το πρώτο αισθητό "παρών" εκ μέρους του κοινού σημειώθηκε όταν υποδέχθηκε στη σκηνή τον μαυροντυμένο Γιώργο Κακοσαίο, λέγοντας θερμά λόγια για τη συνεργασία τους.
Ο Κακοσαίος σέρβιρε ένα κεφάτο ορεκτικό με το φρέσκο του σουξέ "Σάββατο Βράδυ", πριν αποχωρήσει αφήνοντας τη σκηνή στη Θεοδωρίδου, η οποία κράτησε το ανεβαστικό κλίμα λέγοντας τον "Χάρτη" –με τη γιγαντοοθόνη πίσω της να παίζει το βιντεοκλίπ του Άλεξ Κωνσταντινίδη με τον Γιώργο Λιάγκα. Κακά τα ψέματα, όμως, η Θεσσαλονικιά σταρ έχει αγαπηθεί πρωτίστως ως αρχόντισσα του λαϊκού καημού, οπότε το πρώτο μέγα ταρακούνημα στην "Ακτή Πειραιώς" σημειώθηκε όταν έφτασε η στιγμή για τραγούδια σαν το "Σκουπιδιάρικο", το "Επιτέλους", τον "Κύκλο", το "Δεν Σε Νοιάζει Για Μας", το "Τελικά Δεν Αξίζεις", το "Αν Είχα Μείνει" και φυσικά το "Δεν Επιτρέπεται", που απωθημένο το έχω να το πει μια φορά ολόκληρο: ο κόσμος ξέσπασε σε πανζουρλισμό, άδοντας εν χορώ όλα τα πονεμένα ρεφρέν, με πλατεία και εξώστες να ενώνονται θαρρείς σε στόμα ένα.
Σε αυτή την κατάσταση παρέλαβε την "Ακτή Πειραιώς" ο Γιώργος Κακοσαίος, ο οποίος διατήρησε τη φωτιά ζωντανή με την αγαπημένη στο κοινό επιτυχία "Μην Της Πείτε": ένα τραγούδι που μπορεί να ιδωθεί ως το "Μην Της Το Πεις" του σύγχρονου λαϊκού παιδιού, οριοθετημένο στις ερμηνευτικές γραμμές του πατέρα του Κακοσαίου, Γιάννη Πλούταρχου, που δίνει την ευκαιρία να διαπιστώσεις πόσο κοντά είναι οι φωνές τους –και σε δυνατότητες, μα και σε χρωματισμούς. Μια τέτοια παρατήρηση, βέβαια, μπορεί να διαβαστεί με δύο διαφορετικούς τρόπους, γι' αυτό και είναι σημαντικό να τονιστεί ότι ο 23χρονος τραγουδιστής αποδεικνύει γιατί δεν είναι, απλά, ο γιος του διάσημου πατέρα του. Αντιθέτως, βγαίνει ασπροπρόσωπος σε ένα πρόγραμμα ποικίλης ύλης, το οποίο πείθει για το πόσο γερά πατάει πάνω στη σκηνή, έχοντας δίκαιη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του.
Φυσικά και λέει και μερικά τραγούδια του Γιάννη Πλούταρχου ο Κακοσαίος, στα οποία ο κόσμος αντιδρά πολύ θερμά, όπως συνέβη π.χ. στο "Αχ Κορίτσι Μου", στο "Καλύτερο Παιδί" ή στο "Φυσάει Πολύ", όπου τον είδαμε να στήνεται και χάρμα σε επίπεδο σόου, σαρωμένος στο ημίφως της σκηνής από τους διαγώνιους, λευκούς προβολείς της "Ακτής Πειραιώς". Τα λέει ωραία, όμως εκεί που πραγματικά εντυπωσιάζει με τα εκφραστικά του χαρίσματα είναι σε στιγμές σαν το "Νυχτολούλουδο" της Δέσποινας Βανδή, το "Όλα Για Σένα" του Νίκου Οικονομόπουλου ή το "Έλα Να Με Τελειώσεις" του Αντώνη Ρέμου, όπου σημειώθηκε νέος σεισμός καψούρικου ενθουσιασμού στο μαγαζί. Κι αυτά δεν ήταν τίποτα, συγκριτικά με τα ρέστα που έδωσε τραγουδώντας το "Παιδί Της Νύχτας" του Γιώργου Μαζωνάκη και το πιο δύσκολο σε επίπεδο μετρημένης συναισθηματικής ζεϊμπεκιάς κομμάτι του Ρέμου –το "Έκρυψα Το Πρόσωπό Μου".
Κάπου εδώ, τώρα, αξίζει να πούμε ότι μέρος της ροής της βραδιάς στην "Ακτή Πειραιώς" επωμίζονται και οι Alcatrash, το τετραμελές συγκρότημα που έγινε ευρέως γνωστό από τη συνεργασία του με τον Νίκο Μουτσινά για το τηλεοπτικό "Καλό Μεσημεράκι". Η πατρινή μπάντα βγαίνει με αναμφισβήτητο κέφι, ενώ ο τραγουδιστής Πέτρος Πυλαρινός φαίνεται να έχει γκελ στο γυναικείο κοινό. Ως προς το πάνω στη σκηνή, ωστόσο, δεν συμβαίνουν πολλά: λίγο "Freed From Desire" ανακατεμένο με τη "Ντισκοτέκ" του Κώστα Τουρνά και της Ελπίδας –στη διασκευή από Ημισκούμπρια– λίγο Άννα Βίσση ("Αγάπη Υπερβολική") πασπαλισμένη με Καίτη Γαρμπή ("Θα Μελαγχολήσω"), λίγος Εισβολέας συν το "Gucci Φόρεμα" και μόλις ένα δικό τους κομμάτι, το αδιάφορο "Τέρμα Τα Ψέματα".
Επιλογές σαν κι αυτές, τώρα, είναι πράγματι πολύ αγαπητές και αναγνωρίσιμες, οπότε μόνο το άκουσμά τους αρκούσε για να συντηρήσει το κέφι, με αποτέλεσμα ο κόσμος να δείξει ανταπόκριση, στήνοντας πολλές εστίες χορού εδώ κι εκεί, σε διάφορα σημεία του μαγαζιού. Οι εκτελέσεις των Alcatrash, όμως, στερούνται προσωπικότητας και ηχούν αρκετά διεκπεραιωτικές, με μόνη εξαίρεση τα τραγούδια του Σάκη Ρουβά, τα οποία δείχνουν να τους πάνε περισσότερο. Ωστόσο η εμφάνισή τους είναι οικονομημένη από άποψη χρόνου, οπότε αποχωρούν πριν αρχίσει κανείς να αισθάνεται πλήξη, έχοντας εξασφαλίσει, εντωμεταξύ, αναγκαίες ανάσες για τους πρωταγωνιστές της βραδιάς.
Ασφαλώς, τόσο η Νατάσα Θεοδωρίδου, όσο και ο Γιώργος Κακοσαίος, επέστρεψαν και για περαιτέρω μέρη πάνω στη σκηνή, φρεσκάροντας κάθε φορά το ντύσιμό τους, ως είθισται στις πίστες. Αμφότεροι, μάλιστα, έκαναν γερές επαναληπτικές εισόδους, με τη Θεοδωρίδου να μπαίνει θεαματικά για δεύτερο γύρο στηριγμένη στην ατόφια λαϊκότητα του παλιού της σουξέ "Δεν Σ' Αδικώ" και τον Κακοσαίο να ανάβει πυρκαγιά με το μαγκιόρικο "Κάνε Μας Τη Χάρη" –δείχνοντας ότι δεν είναι διόλου τυχαία η συχνή του παρουσία στα ραδιόφωνα. Μην έχοντας πολύ δικό του υλικό, βέβαια, στηρίχτηκε και πάλι σε διασκευές, εντυπωσιάζοντας με τις επιδόσεις του στο "Απ' Το Βορρά Μέχρι Το Νότο" του Βασίλη Καρρά, στο "Λιώμα Σε Γκρεμό" του Παντελή Παντελίδη ή στο "Τέσσερις" του Μαζωνάκη, όπου ξεσηκώθηκε ένας ακόμα χαμός.
Με 26 χρόνια καριέρας, από την άλλη, η Θεοδωρίδου έμοιαζε να κατέχει μια αστείρευτη φαρέτρα από αγαπημένα κομμάτια, που ο κόσμος στην "Ακτή Πειραιώς" έμοιαζε έτοιμος να τραγουδήσει όρθιος και με ασίγαστο πάθος. Βλέποντάς τη, δε, να λέει το "Φεγγάρι" δεν μπόρεσα να μη σκεφτώ πόσο εδώ παραμένει το εκφραστικό εκείνο χρώμα που πρωτοσυγκίνησε 20 χρόνια πριν: ένας δείκτης του πόσο καλά έχει συντηρήσει την καριέρα της η Θεσσαλονικιά σταρ, σε βάθος δύο δεκαετιών.
Φυσικά θυμήθηκε και πιο ανεβαστικές επιτυχίες σαν το "Πού Περπατάς", το "Μη Γυρίσεις Ξανά" ή το "Ένα Σπίτι Καίγεται", οι οποίες πυροδότησαν έξαλλους χορούς σε τραπέζια και εξώστες. Αλλά, όπως είπαμε και πιο πριν, το πραγματικό της φόρτε είναι πάντα στον καημό, τον οποίον κι αποδίδει φοβερά, κρατώντας συνάμα ένα ατσαλάκωτο κι αγέρωχο στυλ, με μετρημένες χειρονομίες. Είναι ένας συνδυασμός μοναδικός στο εγχώριο σήμερα: μια υπέροχη και ολόδική της ισορροπία μεταξύ τραγουδίστριας του κοσμάκη και απλησίαστης ντίβας των ελαφρολαϊκών καιρών, η οποία της επιτρέπει να λέει την αθάνατη "Κόκκινη Γραμμή", τον "Χαρτοπόλεμο" ή το "Τώρα Θα Πονάς" με τρόπο τέτοιον, ώστε να δημιουργεί έκσταση ανάκατη με αβίαστα δάκρυα.
Θεοδωρίδου & Κακοσαίος συνυπήρξαν βέβαια και για το αναπόφευκτο τμήμα με κομμάτια της κλασικής λαϊκής εποχής, όπου ασπρόμαυρες εικόνες της παλιάς Αθήνας εναλλάσσονταν πίσω τους, προσπαθώντας να μεταφέρουν το κοινό σε μια διαφορετική Ελλάδα. Το τμήμα αυτό πάντα κορυφώνει το κέφι της (πολύ) βραδινής εξόδου, ενώνοντας παλιότερους και νεότερους, αναγκαστικά, όμως, μετρά και τις περισσότερες καλλιτεχνικές αβαρίες, καθώς ορισμένα μεγέθη απλά δεν αγγίζονται. Η Θεοδωρίδου, βέβαια, έχει βρει έναν ωραίο τρόπο να λέει το "Δεν Ξέρω Πόσο Σ' Αγαπώ" της Βίκυς Μοσχολιού και το "Άναψε Καινούργιο Μου Φεγγάρι" της Ρένας Κουμιώτη, επιλογές που χειροκροτήθηκαν θερμά. Αλλά ο Κακοσαίος, παρά το φιλότιμό του, είναι 23 χρονών παιδί –δεν γίνεται, λοιπόν, να δώσει την αιτούμενη απολυτότητα στο καζαντζιδικό "Υπάρχω" ή να γενεί "Σαλονικιός" μπροστά στον οποίον κάνουν όλοι στη μπάντα, όταν οι μπαγλαμάδες αρχίζουν τσιφτετέλια. Αντιθέτως, το "Άγαλμα" του Γιάννη Πουλόπουλου του ταίριαξε μια χαρά.
Κλείνοντας, να πούμε ότι υπήρξαν και απρόσμενα. Ανάμεσα στο κοινό, δηλαδή, βρισκόταν και ο Πέτρος Ιακωβίδης, ο οποίος ανέβηκε στη σκηνή να χαιρετήσει τη Θεοδωρίδου και είδε απέναντί του να υψώνεται μια θάλασσα κινητών όταν είπε, τιμής ένεκεν, το "Σήκωσε Το Τηλέφωνο". Στα μπροστά με την παρέα του, όμως, ήταν και ο Γιώργος Παπαδόπουλος, που τραγούδησε από το τραπέζι του το "Σπάσ' Τα", ευχόμενος παράλληλα και τα χρόνια πολλά σε κάποιον φίλο. Αλλά την αποφασιστική πινελιά των εκπλήξεων την έβαλε ο Σωτήρης Κάτσος –επί σειρά ετών συνεργάτης της Θεοδωρίδου στο μπουζούκι– ο οποίος ανέλαβε το μικρόφωνο για τα "Καγκέλια" και για το "Πάρε Το Scania" του Νίκου Χαλβατζή, κομίζοντας έντονο αέρα από τα βαριά ξενυχτάδικα της δεκαετίας του 1980. Έγραψε, έτσι, έναν μη αναμενόμενο επίλογο σε ένα πρόγραμμα με μη αναμενόμενη έναρξη, που απέδειξε ότι έχει τα φόντα να πάει από sold out σε sold out, για δεύτερη σερί χρονιά.
Διαβάστε Επίσης
