Μετράμε αντίστροφα, πλέον, για την έκδοση της νέας σας δισκογραφικής δουλειάς, στην οποία μαθαίνουμε ότι είχε προσωπική συμβολή και η Veronica Vasicka –η ιδρύτρια της Minimal Wave. Τι άλλο μπορείτε να μας αποκαλύψετε γι' αυτό το άλμπουμ;
Alex: Το άλμπουμ βρίσκεται στο τελικό στάδιο, με μερικές τελευταίες πινελιές πριν το mastering. Θα είναι διπλό και, πέρα από ολοκαίνουριο υλικό, θα περιλαμβάνει ακυκλοφόρητα demos, unreleased tracks, και remixes από διάφορες περιόδους της πορείας μας, για τα οποία η Veronica μας βοήθησε πολύ στην επιλογή. Ένα πρώτο δείγμα της δουλειάς θα ανεβεί σύντομα στο YouTube: ένα νέο κομμάτι με τίτλο "Silencio". Πέρυσι, στο Release Athens, παρουσιάσαμε κι ένα πολύ μικρό δείγμα με το "The Move", αλλά το κομμάτι έχει δουλευτεί ξανά από την αρχή. Η κυκλοφορία έχει προγραμματιστεί για τις αρχές του 2025. Θα κυκλοφορήσει ταυτόχρονα σε βινύλιο και στις ψηφιακές πλατφόρμες. Ο χρόνος παραγωγής του βινυλίου είναι αυτός που προκαλεί μικρή καθυστέρηση, αλλά βρισκόμαστε πιο κοντά από ποτέ!
Θα στηρίξετε την επικείμενη συναυλία στο "Piraeus Club Academy" (Δευτέρα 16/12) σε αυτό το νέο υλικό; Ή θα ανακατέψετε καινούρια και παλιά κομμάτια;
Νίκος: Θα έχουμε σίγουρα νέο υλικό στις 16 Δεκεμβρίου, το οποίο θα παιχτεί live για πρώτη φορά. Πριν από αυτό, στο Ombra Festival στη Βαρκελώνη, θα δώσουμε ένα μικρό δείγμα. Η Αθήνα, όμως, θα έχει την τιμητική της. Οπότε, μιας και έχουμε αρκετό καιρό να παίξουμε μαζί, θα ακουστούν και παλιότερα κομμάτια και μάλιστα κάποια που έχουμε να τα παίξουμε ζωντανά από αρχαιοτάτων! Θα είναι ένα ανακάτεμα, όπως το λες.
Kάμποσα χρόνια πριν, το 2011, σας είχα δει να παίζετε πρώτα στο "Bios", έπειτα και στο "No Central". Στην πρώτη περίπτωση θυμάμαι ενθουσιώδη προσέλευση και ωραίο κλίμα, στη δεύτερη κόσμο λιγότερο και αμήχανο σε σωματικό επίπεδο, από την άποψη ότι έμεινε στατικός, παρά τη δική σας ενέργεια επί σκηνής. Πόσο πιστό θεωρείτε το ελληνικό κοινό που σας ακολουθεί; Το έχετε δει να ανανεώνεται; Ή στηρίζεται σε όσους αγάπησαν τη δράση σας στα τέλη της δεκαετίας του 1980;
Νίκος: Τα θυμόμαστε κι εμείς αυτά τα δύο λάιβ! Στη μνήμη μας αυτό στο "No Central" έχει μείνει ως πιο εσωτερικό και ίσως και πιο ουσιαστικό. Είχαμε παίξει αρκετά κομμάτια από την τότε επικείμενη κυκλοφορία Shapes In A New Geometry, τα οποία είναι σίγουρα πιο θορυβώδη και στατικά, οπότε ίσως το κοινό να ανταποκρίθηκε ανάλογα.
Alex: Ζεστάθηκε κάπως προς το τέλος, όταν παίξαμε στο encore το "21st Century European Temptation". Το "Bios", από την άλλη, αν αναφέρεσαι στην εμφάνιση του Ιανουαρίου του 2011, είχε σίγουρα πιο εορταστικό χαρακτήρα: ήταν η πρώτη φορά που ξαναπαίζαμε, μετά από πολλά χρόνια. Ωστόσο, η εμφάνιση την επόμενη χρονιά, τον Μάρτιο, μαζί με τη Veronica, ήταν μακράν ανώτερη. Ξέρουμε ότι έχουμε ένα σταθερό κοινό, που ακολουθεί αυτόν τον ήχο, καθώς και τη Minimal Wave. Αυτό το κοινό, όμως, συνεχώς ανανεώνεται –το βλέπουμε και μέσα από τα socials. Ας είναι, λοιπόν, ανακατεμένο, όπως και το σετ μας! Παλιό και νέο μαζί.
Τι ακούτε αυτήν την εποχή, αλήθεια; Υπάρχουν καλλιτέχνες ή/και δίσκοι της τελευταίας δεκαετίας για τους οποίους θα λέγατε ότι επηρεάζουν τη νέα μουσική που φτιάχνετε μαζί, με τον τρόπο που το έκαναν παλιότερα οι Kraftwerk, οι Cabaret Voltaire ή οι Clock DVA;
Alex: Ενώ τότε είχαμε επιρροές από καλλιτέχνες όπως αυτούς που ανέφερες (αλλά και Suicide, OMD και SPK), σήμερα, όταν δημιουργούμε μουσική, εκτός από το παρελθόν –στο οποίο βουτάμε συνέχεια, βρίσκοντας στοιχεία ακόμα και από τους παλιούς μας εαυτούς– μεγάλο ρόλο παίζει και ο εξοπλισμός που χρησιμοποιούμε κάθε φορά. Ο οποίος μπορεί να δίνει μια διαφορετική χροιά στον ήχο μας.
Ζούμε μέσα στη μουσική και ακούμε πολλά και διαφορετικά πράγματα. Προφανώς, λατρεύω όλο το υλικό που παρουσιάζει η Veronica Vasicka στο δίωρο Minimal Wave, κάθε μήνα στο NTS. Ακούω, επίσης, όλες τις κυκλοφορίες της εταιρείας, ενώ ανέκαθεν ήμουν fan των Martin Dupont. Επιπλέον, επειδή μεγάλωσα με πολύ Serge Gainsbourg, ακούω αρκετή γαλλόφωνη pop. Πέρσι, για παράδειγμα, λάτρεψα το άλμπουμ-αφιέρωμα στον Daniel Darc από τον Frédéric Lo, ενώ πρόσφατα άκουγα το νέο άλμπουμ των πιο psych Juniore. Παράλληλα, προσμένω την επικείμενη επανασύνδεση των My Bloody Valentine. Το τελευταίο live στο οποίο πήγα ήταν των φίλων μου, των KVB, των οποίων αγαπώ όλες τις κυκλοφορίες.
Νίκος: Μεγαλώνοντας, είναι όλο και πιο δύσκολο να αφοσιωθεί κανείς στην ενεργή και σε βάθος ακρόαση της μουσικής. Με κάποιον ύπουλο τρόπο λιγοστεύει ο χρόνος. Αντιστέκομαι, όμως, και προσπαθώ ν' ακούω. Τα τοπ-10 του Spotify για να μη χάνεται η επαφή με την πραγματικότητα, extreme metal το οποίο με ηρεμεί αρκετά, και, πού και πού, κάποιο καλό noise. Υπάρχουν και οι σταθερές αξίες, βέβαια: πράγματα που ακούς και ξανακούς, γιατί περιέχουν αναμνήσεις. Για μένα τέτοια μουσική είναι το italo των 80s και τα ελαφρολαϊκά, τα οποία ακούγονταν τριγύρω όταν μεγάλωνα. Ιδίως αυτά που έχουν και τσέμπαλο.
Αποτιμώντας την πρώτη φάση της διαδρομής σας από την πολυτέλεια του 2024, κάτι που προξενεί εντύπωση είναι ότι, αν και ηλεκτρονικό σχήμα, δίνατε συναυλίες ανάμεσα σε punk και alternative rock συγκροτήματα, ενώ ξεκινήσατε να ηχογραφείτε στη Wipe Out!, εταιρία που είχε ταυτιστεί με ονόματα σαν τους Panx Romana ή τους Stress. Τι σας σύνδεσε με αυτήν τη σκηνή; Και πώς είδε εκείνη τις δικές σας ανησυχίες για τα synthesizers;
Νίκος: Όλα αυτά μπορεί να φαίνονται ετερόκλητα σήμερα, όμως τότε, έτσι όπως τα ζήσαμε, ήταν όλα πολύ φυσιολογικά. Όλοι τη μουσική αγαπούσαμε, δεν είχε καμία σημασία τι όργανα χρησιμοποιούσε ο καθένας. Είναι μεγάλη ψευδαίσθηση ότι οι μουσικοί ακούν ή απολαμβάνουν μόνο μουσική του είδους στο οποίο κινούνται. Θα ήταν τραγικά βαρετό, άλλωστε. Επιπλέον τότε η Αθήνα ήταν μικρή, η σκηνή ήταν μικρή, οπότε για τρίτη φορά θα πούμε ότι όλα ήταν ανακατεμένα.
Alex: Με τα dark wave συγκροτήματα ήμασταν φυσικά πιο κοντά. Punk πάντα γουστάραμε, και προσωπικά μου άρεσε η ατμόσφαιρα αυτών των live –ο θόρυβος, η ένταση, οι μπύρες που εκτοξεύονταν στον αέρα. Είχαμε το δικό μας κοινό, αν και συχνά χανόταν μέσα στον χαμό των φεστιβάλ. Όταν, όμως, παίζαμε στο "An Club" μαζί με τους Slow Motion ή ανοίγοντας για τους South of No North, ήταν πιο εύκολο να ξεχωρίσεις ποιοι είχαν έρθει για τους In Trance 95.
Πόσο κοντά και πόσο μακριά αισθανόσασταν τότε με περιπτώσεις σαν π.χ. τους Χωρίς Περιδέραιο ή τους Data Data;
Νίκος: Με τους Dada Data πολύ κοντά, φυσικά, είχαμε και μία κοινή κυκλοφορία μαζί. Και, πέρα από αυτό, κάναμε και πολύ παρέα και ανακαλύπταμε πράγματα μέσα από τη μουσική. Ο Coti K. ήταν ο μέντορας μας σε θέματα παραγωγής και τεχνολογίας –για να το πούμε με λιγότερο στόμφο, ο Coti μας τα έμαθε όλα. Τους Χωρίς Περιδέραιο δεν τους γνώριζα προσωπικά, αλλά θαύμαζα πολύ τη μουσική τους (και πάρα πολύ τους στίχους τους), οπότε από, αυτήν την άποψη, τους αισθάνομαι κι εκείνους κοντά.
Alex: Οι Χωρίς Περιδέραιο ήταν ένα σπουδαίο σχήμα που, όσο δρούσαν στα 1980s, τους άξιζε πολύ περισσότερη αναγνώριση. Θυμάμαι πως μετά ο Νίκος Αγγελής έφυγε για τη Γαλλία. Ήμουν αρκετά μικρός τότε, αλλά είχα προλάβει την περίοδο που κυκλοφορούσαν το σιγκλάκι με την Art Nouveau. Περνούσα καθημερινά από το ομώνυμο δισκάδικο, οπότε είχα ζήσει από κοντά αυτή τη στιγμή.
Σε εκείνα τα χρόνια, η τόλμη σας να γυρίσετε βιντεοκλίπ για το "Desire To Desire" βοήθησε το single να πουλήσει, ίσως μαζί με την πιασάρικη παρουσίαση που έκανε το MTV, λέγοντας "It sounds like Kraftwerk, but it comes from Greece". Σήμερα, στην εποχή των ψηφιακών αρχείων και της γρήγορης εναλλαγής εντυπώσεων που δημιουργεί το ίντερνετ, με τι όρους μετρά ένας ανεξάρτητος καλλιτέχνης την "επιτυχία";
Nίκος: Η τόλμη να γυρίσουμε βιντεοκλίπ μας στοίχισε, βέβαια, την επόμενη κυκλοφορία μας, καθώς ξοδέψαμε ό,τι χρήματα είχαμε στην παραγωγή του. Αλλά μας έμαθε και πολλά για την εικόνα και το να συνεργάζεσαι με ένα μεγαλύτερο crew. Ειλικρινά, τη σημερινή εποχή είναι δύσκολο να καταλάβουμε τι σημαίνει επιτυχία. Λέγεται πως μετριέται με το virality, τα likes, τα views κτλ. Οι ζωντανές εμφανίσεις, όμως, και το χτίσιμο ενός κοινού που θα στηρίξει είναι ακόμα πολύ σημαντικές. Εμείς, έτσι όπως χανόμαστε και βρισκόμαστε ανά τις δεκαετίες, κάθε φορά έχουμε και νέες συνθήκες να αντιμετωπίσουμε. Αυτό το βρίσκουμε γοητευτικά αυτοκαταστροφικό. Από μια τέτοια άποψη, αισθανόμαστε αρκετά επιτυχημένοι.
Πώς σκοπεύετε να κινηθείτε μετά τη βραδιά στο "Piraeus Club Academy"; Υπάρχουν ανακοινώσιμα σχέδια για το 2025;
Alex: Θα κυκλοφορήσει αρκετό υλικό στο προσκήνιο, ενώ θα ακολουθήσουν κι άλλα live, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Μάλιστα, έχουμε δεχθεί πρόσκληση και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, μα, προς το παρόν, ας επικεντρωθούμε σε ό,τι έχει ήδη ανακοινωθεί. Το άλμπουμ αναμένεται να κυκλοφορήσει μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2025, και για ό,τι άλλο προκύψει, θα φροντίσουμε να σας ενημερώσουμε έγκαιρα!
