© Peter Ef
Δίνεις και φέτος το παρών στο Αγοραφοβικό Φεστιβάλ, στην πρώτη του ημέρα (20/9). Τι "γεύση" σου άφησε η περσινή συμμετοχή;
Πέρασα πάρα πολύ ωραία! Από άποψη διοργάνωσης, ήταν η πιο ζεστή live εμπειρία μου πέρσι. Ο κόσμος, επίσης, ήταν πολύ διαχυτικός: κατέβηκα από τη σκηνή και ένιωθα φορτισμένη από χαρά, κανονικά γεμάτη. Αντάλλαξα κουβέντες με ανθρώπους των οποίων το έργο παρακολουθώ χρόνια. Επικρατούσε διάχυτος ενθουσιασμός, γενικά! Τα lives που παρακολούθησα το διήμερο ήταν επίσης συγκινητικά και έντονα, με έμφαση στις εμφανίσεις των Παιδιών Της Παλαιότητας, του The Boy και της Krista Papista.
Το 2023 έπαιξες σόλο στο Αγοραφοβικό, τώρα επιστρέφεις συνεργαζόμενη με την Penny. Τι μπορείς να μας αποκαλύψεις γι' αυτήν τη σύμπραξη; Έρχεται, ίσως, και κάποιος κοινός δίσκος;
Με την Penny είμαστε καιρό φίλες. Γνωριστήκαμε σε ένα από τα πρώτα lives που παίξαμε ξεκινώντας το ραπ. Είμαστε συνομήλικες και έχουμε βιώσει πολλά πράγματα με μια συγχρονικότητα, μας έχουν απασχολήσει παρόμοια ζητήματα σε κοινούς χρόνους και κάπως έτσι έχουμε δεθεί.
Βρισκόμαστε διαρκώς σε μια αόριστη διαδικασία να βγάλουμε κάτι μαζί, η οποία δεν έχει ευοδωθεί ακόμα. Είμαστε πολύ χαρούμενες που θα παίξουμε μαζί στο Αγοραφοβικό, όμως. Είναι η πρώτη φορά που συμπράττουμε επί σκηνής, νομίζω θα είναι πολύ φορτισμένα και όμορφα.
Σε μάθαμε με το τραγούδι "Διακοπές Στην Αθήνα" (2020), που το ακούσαμε και το ξανακούσαμε. Τι γέννησε εκείνους τους στίχους για την πόλη ως "κολλάζ από κερδισμένα ρεπό"; Επιζεί, τελικά, η δημιουργικότητα, στριμωγμένη ανάμεσα στο άγχος για μεροκάματα και στη σωματική κούραση της καθημερινής εργασίας;
Έχουν αλλάξει πολλά πράγματα από το 2020. Η κοινωνία, οι ζωές μας και ο κόσμος έχουν περάσει από φάσεις επιτάχυνσης και σταδιακής χαλάρωσης αρκετές φορές. Ταυτόχρονα, έχω μετατοπιστεί κι εγώ: στο πώς βλέπω τον εαυτό μου, πώς αντιμετωπίζω το άγχος, την πίεση και την κούραση. Αυτές οι μεταβολές έχουν ισχυρό αντίκτυπο στο πώς σκέφτομαι και στο πώς γράφω.
Μπορώ πια να πω πως, όταν στριμωχνόμαστε, η δημιουργικότητα (ό,τι σημαίνει αυτό για την καθεμιά μας) γίνεται κάτι σαν έξοδος κινδύνου. Το θέμα είναι πως, κάποιες φορές, όταν αγγίξεις ορισμένα όρια, οι έξοδοι κινδύνου πρέπει να πολλαπλασιαστούν για να καταφέρεις να τη βγάλεις. Και συνήθως απαιτούν δουλειά και κόπο, δεν έχουν την άμεση ικανοποίηση που δίνει η εκτόνωση. Αν η δουλειά πετύχει, τότε έχεις αλλάξει τον τρόπο που επεξεργάζεσαι και βιώνεις τα εξωτερικά ερεθίσματα, έχεις φέρει τον κόσμο και τα συναισθήματά σου στο μπόι σου. Αυτό, όμως, αλλάζει και το πώς δημιουργείς.
Το "Διακοπές Στην Αθήνα" το έγραψα σε μια φάση που τα πράγματα με υπερέβαιναν με τρόπο που δεν πολυ-άντεχα. Η σωματική κούραση, τα αδιέξοδα και το άγχος επιμένουν μέχρι σήμερα, αλλά έχει αλλάξει ο τρόπος που τα επεξεργάζομαι. Άρα και ο τρόπος που γράφω στίχους.
"Αλλάζουμε όλοι όπως αλλάζει κι η πόλη/όπως αλλάξαν στις μέρες μας πολλά", έγραφε πίσω στο 1978 ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, αποτιμώντας την Αθήνα. Πώς βλέπεις εσύ την πόλη των δικών μας καιρών;
Αυτό που εννοούμε όταν λέμε "πόλη" είναι οι δυναμικές της διάρθρωσης των σχέσεων εντός της. Υπό αυτό το πρίσμα, η πόλη ως έννοια έχει πολιτική σημασία. Το πώς διασκεδάζουμε, το πώς συνάπτουμε σχέσεις, το πώς δουλεύουμε, το πού κινούμαστε, είναι ερωτήσεις που οι απαντήσεις τους φέρουν σημασίες. Καταλαβαίνουμε ότι η πόλη αλλάζει όταν καταλαβαίνουμε ότι αλλάζουν οι σημασίες που διαπερνούν την καθημερινότητά μας. Αλλάζουν οι ζωές κι οι σχέσεις μας. Γι' αυτό η πόλη είναι πεδίο ανταγωνισμού, γιατί είναι μια διαρκής προσπάθεια για την επιβίωση των πραγμάτων που αγαπάμε και των πραγμάτων που είμαστε, ατομικά και συλλογικά.
Τι θαυμάζεις περισσότερο στη River Song, την ηρωίδα της τηλεοπτικής σειράς "Doctor Who", η οποία ενέπνευσε το καλλιτεχνικό σου ψευδώνυμο; Αλήθεια, έχεις κάποιον αγαπημένο Δόκτορα, απ' όσους ενσάρκωσαν τον θρυλικό ρόλο;
Ότι κρατάει ημερολόγιο απ' το μέλλον, ότι ξέρει να οδηγεί το Tardis καλύτερα απ' τον Doctor, ότι είναι αστεία, ότι φοράει δηλητηριώδες κραγιόν, όλα. Είναι φανταστική. Μέχρι πρόσφατα, ο αγαπημένος μου Δόκτωρ ήταν ο 10ος (David Tennant). Τώρα που ξαναβλέπω όλες τις σεζόν απ' την αρχή, μ' έχει κερδίσει περισσότερο ο 11ος (Matt Smith).
Παίρνω επιπλέον λαβή από τον στίχο "είναι το Άλφα Κενταύρου η τελευταία έξοδός μας" (από το "Διακοπές Στην Αθήνα") για να ρωτήσω: ποια είναι, γενικότερα, η σχέση σου με το Διάστημα και τη sci-fi κουλτούρα; Τι άλλο σου αρέσει, πέρα από τον Doctor Who;
Δεν υπάρχει κάτι σε σχέση με το Διάστημα που να μην είναι απολύτως εντυπωσιακό. Νομίζω είναι ένα συναίσθημα που το μοιραζόμαστε λίγο-πολύ όλοι οι άνθρωποι, και όχι τυχαία, γιατί είναι κάτι που επικοινωνεί άμεσα με την περατότητά μας.
Αντιστοίχως, πάντα με έλκυε η σχέση μηχανής και ανθρώπου. Η μηχανικότητα έχει κάτι μαγικό, και το πώς συνδιαλέγεται με το ανθρώπινο στοιχείο στην τέχνη είναι πολύ ενδιαφέρον. Νομίζω αυτός είναι ο λόγος που μου αρέσει το post-punk, το minimal wave, αλλά και οι Daft Punk, η techno, η trance κλπ. Μου φαίνεται πως έχουν μέσα τους κάτι απ' αυτήν τη σχέση. Το πρώτο sci-fi βιβλίο που διάβασα μάλλον ήταν ο "Φρανκενστάιν", της Mary Shelley.
Διαβάζω σε άλλες συνεντεύξεις ότι το πρώτο σου όνειρο ήταν να γίνεις αρχαιολόγος. Στην περίπτωσή μου, το σπούδασα το αντικείμενο, αλλά δεν το ακολούθησα. Στη δική σου περίπτωση, πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα; Επιζεί ακόμα, με διαφορετική μορφή, εκείνη η παλιά αγάπη για τα αρχαιολογικά;
Όταν ήμουν μικρή, είχα κολλήσει με την αρχαία Αίγυπτο. Διάβαζα για τις διαδικασίες ταρίχευσης, για το πώς αφαιρούσαν τα ζωτικά όργανα και τα τοποθετούσαν με αρωματικά έλαια σε σκεύη, χάζευα τα ιερογλυφικά, ήθελα να πιάσω πάπυρους με τα χέρια μου. Έτσι προέκυψε το ενδιαφέρον. Όταν έφτασα στο λύκειο, όμως, γνώρισα την κοινωνιολογία και τη φιλοσοφία, και επέλεξα τελικά να πάω προς τα εκεί.
Η αγάπη επιβιώνει, διαβάζω καμιά φορά άρθρα, προσπαθώ να παρακολουθώ σημαντικές εξελίξεις από ανασκαφές παγκοσμίως, και να επισκέπτομαι όσο συχνά μπορώ μουσεία. Fun fact: η River Song είναι κι αυτή αρχαιολόγος. Νομίζω αυτό που, ως παιδί, με τραβούσε στην αρχαιολογία ήταν ενός είδους δέος για τον χρόνο και τη σύλληψή του. Αυτό εξακολουθεί να είναι στο επίκεντρο των ενδιαφερόντων μου, αλλά πλέον μέσω της φιλοσοφίας.
Ποια είναι η Sci-Fi River, πέρα από τη μουσική της υπόσταση; Γράφεις, ας πούμε, και εκτός ραπ πλαισίου; Τι άλλο σου αρέσει να κάνεις, όταν υπάρχει χρόνος;
Γράφω πράγματα απ' όταν έμαθα να γράφω. Δεν μπορώ να με φανταστώ χωρίς να γράφω. Το ραπ προέκυψε κάποια στιγμή. Είναι, ας πούμε, παράγωγο, ακόμα κι αν αυτή τη στιγμή αποτελεί τον κύριο τρόπο έκφρασής μου. Κατά τα άλλα, ετοιμάζομαι για το διδακτορικό μου στη φιλοσοφία. Μου αρέσει να πηγαίνω σε lives, να διαβάζω, να κάνουμε παρέα με τις φίλες μου. Αγαπώ πολύ τα ταξίδια και τις εκδρομές.
Πώς θα κινηθείς μετά το Αγοραφοβικό Φεστιβάλ; Υπάρχουν ανακοινώσιμα σχέδια για το υπόλοιπο 2024;
Αυτή την περίοδο γράφω τον πρώτο μου δίσκο, σε παραγωγή Turboflow3000, που θα κυκλοφορήσει εντός της επόμενης χρονιάς, από τη Veego Records.
Διαβάστε Επίσης
