Η ομάδα μουσικού θεάτρου Ραφή επιστρέφει στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με την πρώτη αθηναϊκή παρουσίαση του έργου "Κουταλιανοί ή Το βάρος της ιστορίας", μια μουσικοεικαστική καντάτα σε συνεργασία με το μουσικό σύνολο Oros Εnsemble, τον συνθέτη Αποστόλη Κουτσογιάννη, τον ποιητή Μάριο Χατζηπροκοπίου και τον εικαστικό Πέτρο Τουλούδη. Το έργο –συμπαραγωγή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών με την Εθνική Λυρική Σκηνή– θα παρουσιαστεί για δύο μοναδικές παραστάσεις στην αίθουσα "Νίκος Σκαλκώτας" την Παρασκευή 14 και το Σάββατο 15 Ιουνίου.
Η παράσταση "Κουταλιανοί ή Το βάρος της ιστορίας" φωτίζει στιγμές από τη ζωή των Κουταλιανών, όπως ονομάστηκαν οι Μικρασιάτες μασίστες σε διάφορες ιστορικές περιόδους: o μυθικός Παναγής Κουταλιανός και ο απόγονός του Δημήτρης, ο Χάρης Καρπόζηλος και o Γιάννης Κεσκελίδης ή Σαμψών, ο γίγαντας του ελληνικού κατς "Αττίλιο" ή "Ασιάτης" (sic). Οι Έλληνες μασίστες τέμνουν ακόμα την ιστορική μας μνήμη ως υπόμνηση: στα χωράφια, στις πλατείες, στους καλογυαλισμένους μυς και τις αλυσίδες τους προβάλλαμε τους πόθους για τις συλλογικές μας νίκες – και τις ήττες μας.
Η μεσόφωνος Αναστασία Κότσαλη γράφει για το έργο
"Στο Θησείο, με το κουλούρι μου στο χέρι, συναπαντήθηκα με τον ήρωα Σαμψών, τον κατά κόσμον Γιάννη Κεσκελίδη. Έσπασε μονομιάς μια τάβλα στο κεφάλι του και ύστερα κάλεσε τον κόσμο να συμμετέχει στο επόμενο του νούμερο, με τα σχοινιά και με τις αλυσίδες. Ήμουνα πρώτη δημοτικού και μαγεμένη από μια δύναμη διττή, μια λάμψη υπερφυσική – "Τα πάθη του νεαρού Σαμψων" γράφει ο ποιητής Μάριος Χατζηπροκοπίου, κι έτσι μεταμορφώνεται ο Γιάννης Κεσκελίδης σε superhero, και η ζωή του σε εποποιία που τραγουδιέται σε συνέχειες, όπως ο Διγενής, ο Ερωτόκριτος, και φυσικά, ο τρισμέγιστος Παναγής Κουταλιανός".
"Από τη Νέα Κούταλη, το χωριό στον τόπο στον καταγωγής μου, τη Λήμνο, με την προτομή του Κουταλιανού στη κεντρική πλατεία της μέχρι το κέντρο της Αθήνας ο δρόμος είναι μακρύς και κακοτράχαλος. Σαν τις αλάνες που έστηναν το ασκέρι τους οι Έλληνες μασίστες στα χωριά και στις πόλεις, δίνοντας κάθε φορά την παράσταση της ζωής τους. Kαρφιά, ντουντούκες, αλυσίδες, σκάλες, τηλεφωνικοί κατάλογοι για μια performance στην κόψη του ξυραφιού...Άραγε θα τα καταφέρουν; Κι εκείνοι μάσησαν τα σίδερα και λύγισαν τα τρένα, μεγαλοπρεπείς μέσα στην queer περιβολή τους, πριν καν ο όρος ανακαλυφθεί, οι "δικοί μας" Κουταλιανοί".
"Ένα μουσικό ταξίδι αναψηλάφησης, μια ιστορία χαρτογράφησης του συναρπαστικού τους βίου, σαν work-in-progress που ξεκινήσαμε με την συνεργάτιδα κι αδερφική μου φίλη Λητώ Μεσσήνη και τον Μιχάλη Σιγανίδη στο Μουσικό φεστιβάλ Κούρνος στη Λήμνο, και συνεχίστηκε με τους Oros ensemble, τον ποιητή Μάριο Χατζηπροκοπίου, τον συνθέτη Αποστόλη Κουτσογιάννη, τον εικαστικό Πέτρο Τουλούδη για τον θεσμό του Υπουργείου Πολιτισμού "Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός" το 2022".
"Πρώτη φορά φέτος, λοιπόν, βρήκαν απάγκιο στις 14 και 15 Ιουνίου στην Αθήνα, στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής, με την υπέροχη εικαστική εγκατάσταση του Πέτρου να ξετυλίγει ερωτήματα για την προσφυγιά, τη φθορά και την σωματική εξτραβαγκάντζα, τη μουσική του Αποστόλη και το λιμπρέτο του Μάριου να ανακινούν ένα κόσμο που, στην πραγματικότητα, δεν χάθηκε. Όσο δεν χάνεται ποτέ η ανάγκη μας για τους σούπερ-ήρωες "πόλεων, κωμοπόλεων και χωρίων". Όπως εκείνο το βράδυ στα Εξάρχεια που διασταυρώθηκα με τον Σαμψών, πολύ ηλικιωμένο πια, να πουλάει τα ημερολόγια με τις φωτογραφίες του απ’ τον καιρό της δόξας. Αγόρασα ένα και εκείνος μου αποκρίθηκε "Να σας το υπογράψω, φυσικά. Φυσικά"! Κι έγινε πάλι ευθύς στα μάτια μου τεράστιος, ο Σπάρτακος, ο Νέος Σαμψών. Έπειτα άστραψε ο δρόμος πριν χαθεί ξανά το Είδωλο, στην κακοφωτισμένη νύχτα της πλατείας".
Δείτε όλες τις συναυλίες της εβδομάδας εδώ.
Περισσότερες πληροφορίες
«Κουταλιανοί ή Το βάρος της ιστορίας»
Η ομάδα μουσικού θεάτρου Ραφή επιστρέφει με τη συναρπαστική μουσικοεικαστική καντάτα που παρουσιάζεται σε συνεργασία με το μουσικό σύνολο Oros Εnsemble, το συνθέτη Αποστόλη Κουτσογιάννη, τον ποιητή Μάριο Χατζηπροκοπίου και τον εικαστικό Πέτρο Τουλούδη. Η παράσταση Κουταλιανοί ή Το βάρος της ιστορίας φωτίζει στιγμές από τη ζωή των Κουταλιανών, όπως ονομάστηκαν οι Μικρασιάτες μασίστες σε διάφορες ιστορικές περιόδους: o μυθικός Παναγής Κουταλιανός και ο απόγονός του Δημήτρης, ο Χάρης Καρπόζηλος και o Γιάννης Κεσκελίδης ή Σαμψών, ο γίγαντας του ελληνικού κατς «Αττίλιο» ή «Ασιάτης» (sic). Οι Έλληνες μασίστες τέμνουν ακόμα την ιστορική μας μνήμη ως υπόμνηση: στα χωράφια, στις πλατείες, στους καλογυαλισμένους μυς και τις αλυσίδες τους προβάλλαμε τους πόθους για τις συλλογικές μας νίκες – και τις ήττες μας. Μέσα από τον θρυλικό βίο αυτών των προσώπων, αναδύεται με αλληγορικό τρόπο η μετάβαση από τα τέλη του 19ου στις αρχές του 20ού αιώνα, με τους αλλεπάλληλους εκτοπισμούς, τη Μικρασιατική καταστροφή και τα ασφυκτικά πλέον σύνορα του νεοελληνικού κράτους. Κι αν το πεπρωμένο των ηρώων είναι ο διαρκής αγώνας μέχρι την τελική νίκη, γι’ αυτούς τους Μικρασιάτες «γίγαντες με τα πήλινα πόδια» η μοίρα ήταν, λίγο έως πολύ, προδιαγεγραμμένη, όπως η έκπτωτη αυτοκρατορία που τους ξέβρασε. Από τη ρώμη της νιότης και την παγκόσμια φήμη στο εύθραυστο σώμα του γήρατος: σε μια βαμμένη γενειάδα πρώην υπερανθρώπου που περιμένει κέρματα, πριν ταφεί στη λήθη.