Ο Άγγελος Πεντάρης γεννήθηκε με εγκεφαλική παράλυση και τετραπληγία. Όταν διαγνώστηκε σε ηλικία τεσσάρων μηνών, ήταν δεδομένο ότι δεν θα μπορούσε να κουνήσει τα χέρια και τα πόδια του αλλά με τη στήριξη της οικογένειας και των φυσικοθεραυπευτών του κατάφερε να ξεπεράσει τους περιορισμούς της αναπηρίας του. Με την ίδια πειθαρχία και στοχοπροσήλωση, με την οποία πάλεψε κόντρα σε όλες τις πιθανότητες, κάνει τα πρώτα σταθερά βήματά του σαν νέος μουσικούς. Με αφορμή την κυκλοφορία του πρώτου του τραγουδιού "Thank you" μιλάει στο "α" για τη νέα του αρχή, τις σπουδές του στο εξωτερικό, την χαρά που παίρνει από το βήμα του motivational speaker παρακινώντας άλλους ανθρώπους να "πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους".
Που βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή δημιουργικά;
Σε μια νέα αρχή! Έχοντας ολοκληρώσει το πρώτο μου κομμάτι, ανακάλυψα ότι άνοιξε μια καινούργια πόρτα για μένα και από εδώ και στο εξής βάζω όλη μου την δημιουργική ενέργεια στο να δημιουργώ και να γράφω τραγούδια που θα τραγουδάω τους στοίχους εγώ αντί για κάποιος άλλος. Μπορεί να είναι καινούργια αρχή αλλά κατά κάποιο τρόπο νιώθω πως πάντα εδώ ήθελα να φτάσω. Προτεραιότητά μου δεν είναι κάποιο συγκεκριμένο στυλ, αλλά ό,τι με εμπνέει και ό,τι εκφράζει την αλήθεια μου.
Μπορείς να μας πεις δυο λόγια για τη νέα σου κυκλοφορία;
Πιστεύω ότι το τραγούδι "Thank you" με εκφράζει απόλυτα μουσικά, δηλαδή το πώς έχει αναμειχθεί το rock background μου με την αγάπη μου για την hip hop μουσική. Για μένα το "Thank you" είναι κάτι πάρα πολύ προσωπικό που το έγραψα για να το μοιραστώ με άλλους. Επίσης ο τρόπος που γίνεται η παρουσίαση - κυκλοφορία του κομματιού, χωρίς την στήριξη κάποιος δισκογραφικής, μου είναι πολύ οικείος και μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια με την φυσικοθεραπεία, όταν ήταν όλοι γύρω μου -οικογένεια, φυσιοθεραπευτές και κοντινοί φίλοι να με στηρίζει ο καθένας με όποιον τρόπο μπορούσε. Έτσι και τώρα.
Πώς επέλεξες να σπουδάσεις μουσική;
Το κάλεσμα που ένιωθα σε σχέση με τη μουσική ήταν τόσο δυνατό που ένιωθα ότι είναι ή αυτό ή τίποτα. Ήξερα ότι τίποτα δεν μπορεί να με κάνει τόσο χαρούμενο, ότι αν κάνω κάτι άλλο λόγω φόβου και ανασφάλειας, θα κορόιδευα μόνο τον εαυτό μου. Ήξερα ότι θέλω να πάω να σπουδάσω στο L.A. από 14 χρονών, αλλά το πανεπιστήμιο μου το διάλεξα κατά τύχη. Το βράδυ πριν πάω στο L.A για να δω ξανά τα πανεπιστήμια που είχα βρει, είπα στον εαυτό μου ας ψάξω μια φορά ακόμα. Έκανα scroll με κλειστά μάτια στο Google και όταν τα άνοιξα το ποντίκι μου ήταν εκεί… όταν πήγα και είδα το πανεπιστήμιο από κοντά ήξερα ότι ήταν το πιο κατάλληλο για μένα.
Ποια ήταν η εμπειρία σου στο Λος Άντζελες;
Σίγουρα μία από τις καλύτερες αποφάσεις που έχω πάρει για τον εαυτό μου. Ήταν πάρα πολύ δύσκολη εμπειρία, αλλά έλεγξε το χαρακτήρα μου με το καλύτερο τρόπο. Πιο σημαντικό από όλα μου έδωσε την ευκαιρία να αφιερώσω 15 ώρες την ημέρα/ 7 μέρες την εβδομάδα στη μουσική. Η θετική πλευρά αυτού είναι ότι έγινα ο μουσικός, αλλά και ο επαγγελματίας που είμαι σήμερα. Η θυσία ήταν ότι δεν έζησα πάρα πολλά πράγματα όσον αφορά το fun του τουρισμό. Δε με πειράζει όμως επειδή έβλεπα κάποια από τα μεγαλύτερα ονόματα στην βιομηχανία της μουσικής κάθε βδομάδα σε μικρά clubs στα οποία παίζανε όταν δεν κάνανε παγκόσμιες περιοδείες σε στάδια.
Πώς ήταν η επιστροφή από τις σπουδές;
Στο L.A. έμεινα έξι χρόνια συνολικά, οπότε μου δόθηκε ευκαιρία να ζήσω και κάποια πράγματα και ως επαγγελματίας και ως φοιτητής. Η επιστροφή στην Ελλάδα ήταν πάρα πολύ δύσκολη, επειδή ήταν κάτι που έγινε με το ζόρι. Δεν ήταν ποτέ μέσα στα σχέδια μου να γυρίσω μόνιμα πίσω. Όλο αυτό έγινε λόγω του Covid. Και επειδή έγινε τόσο απότομα και δε μου δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να πω αντίο, και μεταφορικά και κυριολεκτικά, είναι κάτι που με στενοχωρεί ακόμα και σήμερα. Παρόλο που μου είναι δύσκολο, ωστόσο αντιλαμβάνομαι και πιστεύω ότι όλα συμβαίνουν για ένα λόγο και έχω τεράστια ευγνωμοσύνη για όλα τα καλά πράγματα και όλες τις καινούργιες πόρτες που έχουν ανοίξει από τότε που έχω γυρίσει στην Ελλάδα.
Πιστεύεις ότι είναι πιο εύκολο να κυνηγήσεις τα όνειρά σου σαν καλλιτέχνης στην Ελλάδα απ’ ό,τι στο εξωτερικό;
Πιστεύω ότι το κάθε μέρος έχει διαφορετικές δυσκολίες. Στην Ελλάδα θεωρώ ότι είναι πολύ πιο εύκολο να δικτυωθεί κάποιος. Ταυτοχρόνως, πιστεύω ότι ο κόσμος δυσκολεύεται πολύ περισσότερο να αγκαλιάσει κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό, και κάτι ασυνήθιστο. Στο εξωτερικό υπάρχει πάρα πολύ μεγάλος ανταγωνισμός, οι άνθρωποι κοιτάνε τον εαυτό τους περισσότερο, πιστεύω ότι είναι πιο δύσκολο να βρεις κάποιον που είναι πρόθυμος να σου δώσει λίγο από το χρόνο του αν δεν έχει κάτι να κερδίσει και ο ίδιος. Επίσης, πιστεύω ότι στο εξωτερικό τα πράγματα είναι πολύ πιο αυστηρά, δεν υπάρχουν περιθώρια για λάθη και το να είσαι καλός παίκτης ή να έχεις απλά κάποιες γνωριμίες δεν αρκεί. Πρέπει να έχεις ένα ολοκληρωμένο πακέτο και να παρουσιάζεις τον εαυτό σου ως το high functioning business. Ακόμα κι αν είσαι ένα άτομο.
Πιστεύεις ότι φτιάχνουμε οι ίδιοι την τύχη μας;
Εν μέρει ναι φτιάχνουμε την τύχη μας, αλλά κάποια πράγματα δεν μπορούμε να τα ελέγξουμε. Μπορούμε όμως να ελέγξουμε πώς θα τα διαχειριστούμε και πώς θα αντιδράσουμε.
Ακούω στη μουσική σου πολλές διαφορετικές επιρροές. Πώς αυτοπροσδιορίζεσαι μουσικά;
Προέρχομαι από ένα πιο ροκ background, αγαπάω την hip hop και την παλιά soul μουσική. Θεωρώ ότι κανένας μουσικός δεν πρέπει να βάζει τον εαυτό του σε κουτάκι. Προσωπικά θέλω να κάνω αυτό που με εμπνέει και που με εκφράζει, χωρίς να το φρενάρω αν κάτι που βγει δεν είναι της μόδας. Θα είμαι πάντα εντάξει με τον εαυτό μου, όταν αυτό που βγάζω είναι ειλικρινές.
Ποια ήταν τα πρώτα σου ακούσματα;
Κυρίως άκουγα rock από τον πατέρα και από τον αδερφό μου. Συγκροτήματα όπως: Black Sabbath, Iron Maiden, AC/DC, Michael Jackson, Queen. Το πρώτο συγκρότημα που διάλεξα να ακούω από μόνος μου ήτανε οι Red Hot Chili Peppers. H παιδική μου ηλικία ήτανε πολύ έντονη. Έκανα φυσικοθεραπείες σε καθημερινή βάση για πολλές ώρες. Έμαθα αναγκαστικά να είμαι πειθαρχημένος, να δουλεύω σοβαρά και να παίρνω ευθύνες για τις πράξεις μου. Ευτυχώς όμως που είχα την οικογένειά που έχω. Χάρη σε εκείνους το σπίτι είχε πάντα μουσική, φασαρία και ζωή.
Ποια ήταν η πρώτη σου εμπειρία με το motivational speaking;
Η πρώτη ομιλία που έκανα στη ζωή μου έγινε κατά λάθος. Είχα συνεννοηθεί με μια φίλη φυσικοθεραπεύτρια να πάω να μιλήσω σε μια οικογένεια που είχε ένα παιδί με εγκεφαλική παράλυση. Κάποιες μέρες μετά μου ήρθε ένα e-mail που έλεγε: "Είναι χαρά μας να έχουμε στο φυσικοθεραπευτήριο μας ως ομιλητή τον Άγγελο Πεντάρη”. Πανικοβλήθηκα πήρα τηλέφωνο τη φίλη μου την Φιόνα η οποία μου είπε ότι βρήκε κι άλλα άτομα που ενδιαφέρονται, οπότε αποφάσισε από μόνη της να κάνει ένα λίγο μεγαλύτερο event. Με καθησύχασε και μου είπε "έλα χαλαρά να μιλήσεις από την καρδιά σου". Όμως και μόνο που έβλεπα ότι ήτανε 100 e-mail σ’ αυτή τη λίστα με έπιανε το άγχος, οπότε χωρίς να έχω πολύ χρόνο να το σκεφτώ αποφάσισα να φτιάξω μία παρουσίαση με διάφορες παλιές φωτογραφίες και βίντεο για να μπορούνε οι άνθρωποι εκεί να έχουν μια καλύτερη εικόνα από το πού ξεκίνησα. Η ομιλία πήγε φανταστικά και έφερε την επόμενη και την επόμενη και την επόμενη…. Κάθε φορά που έκανα μία ομιλία ένιωθα γεμάτος και χαρούμενος. Οπότε ξεκίνησα να βάζω πολλή περισσότερη ενέργεια σε όλο αυτό. Το να βοηθάω ανθρώπους είναι κάτι που πάντα έκανα. Και είτε μιλάω σε μία οικογένεια που έχει ένα παιδί με αναπηρία είτε μιλάω σε μία τεράστια σκηνή πάνω έχω την ίδια χαρά.
"Κανένας δεν μπορεί να συνδεθεί με κάποιον που παρουσιάζεται ως τέλειος"
Τι θέλεις να επικοινωνήσεις μέσα από αυτό;
Αυτά που επικοινωνώ αλλάζουν, καθώς αλλάζω και εγώ βέβαια. Πάντα παίζει και ρόλο ποιον έχω απέναντι μου. Αυτό που προσπαθώ να κάνω μέσα από τις ομιλίες μου είναι να έχω το θάρρος να είμαι ευάλωτος, αυθεντικός και ειλικρινής. Κανένας δεν μπορεί να συνδεθεί με κάποιον που παρουσιάζεται ως τέλειος. Αντιθέτως, όταν βλέπουν και ακούνε ότι έχω και εγώ ανασφάλειες, φόβους, αλλά ταυτόχρονα θέληση και πείσμα, μπορούν να συνδεθούν μαζί μου και να πάρουν δύναμη από μένα αλλά και εγώ από αυτούς.
Ποιο είναι το μοτό σου στη ζωή;
Αυτές τις μέρες είναι το "if the path doesn’t exist, carve it yourself”
Με τι άλλο ασχολείσαι;
Εκτός από την μουσική αγαπάω πάρα πολύ θάλασσα ασχολούμαι με το wind surf, το κολύμπι και την πυγμαχία.
Διαβάστε Επίσης
