Οι Αναστάσης Γούλιαρης (τύμπανα), Σπύρος Μάνεσης (πιάνο) και Αρίωνας Γυφτάκης (κοντραμπάσο) μιλάνε για το πώς δημιούργησαν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σχήματα της ελληνικής τζαζ σκηνής, για τη σχέση τους με τον αυτοσχεδιασμό και για τη συμμετοχή τους στο BlackBox Jazz Music Festival, το Σάββατο 17 Φεβρουαρίου στον Φιλολογικό Σύλλογο "Παρνασσός".
Ποια είναι η πορεία του Spiral Trio από το 2012 μέχρι σήμερα;
Αναστάσης Γούλιαρης: Η πρώτη περίοδος ήταν σε μεγάλο βαθμό ένας διαρκής πειραματισμός, μια προσπάθεια να σπρώξουμε τα όρια των πραγμάτων που γνωρίζαμε τότε. Αυτό μας οδήγησε στον πρώτο δίσκο και στη συνέχεια σε πολλές εμφανίσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η προσπάθεια να βρούμε καινούργια πράγματα γίνεται από τότε σε πιο στέρεο έδαφος, καθώς υπάρχει πλέον κοινός κώδικας και περισσότερη εμπιστοσύνη και κατανόηση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών και των τριών μας. Έτσι προέκυψε ο δεύτερος δίσκος το 2022 με original συνθέσεις. Τα κομμάτια αυτά υπήρξαν οι αφορμές για να εξερευνήσουμε καινούργια μουσικά τοπία στις συναυλίες. Αν έβαζα σε μια πρόταση τον απολογισμό αυτών των δέκα χρόνων είναι ότι η προσπάθεια που κάνουμε μας έχει ανοίξει την όρεξη να πάμε ακόμα πιο μακριά τη μουσική μας.
Ποια είναι η καλλιτεχνική προσέγγιση του Spiral trio;
Αν.Γ.: Η προσέγγισή μας αναζητά όλο και περισσότερη ελευθερία στη διαχείριση της μελωδίας, της αρμονίας, του ρυθμού, της φρασεολογίας, των τρόπων αφήγησης και της φόρμας. Ο σολίστας έχει μια πολύ ζωντανή σχέση με το rhythm section σε τέτοιο βαθμό που τα όρια ανάμεσά τους μερικές φορές είναι δυσδιάκριτα. Η διαδικασία των προβών είναι μια συνεχής προσπάθεια να βρεθούμε πιο κοντά στον πυρήνα της σύνθεσης. Κάποιες φορές αυτό καταλήγει σε μουσικές "ακρότητες" και άλλες φορές σε πιο γνωστές φόρμες.
Ποια ανάγκη γέννησε το πρώτο ομώνυμο άλμπουμ σας;
Αν.Γ.: Όταν ξεκινήσαμε, παίζαμε κυρίως original συνθέσεις του Σπύρου. Φάνηκε ότι υπήρχε κατάλληλο έδαφος για να δουλέψουμε και έτσι ξεκινήσαμε να πειραματιζόμαστε πάνω στα jazz standards. Ήταν η ανάγκη να δοκιμάσουμε πόσο διαφορετικά μπορούσαμε να δούμε την ίδια σύνθεση. Έχει τεράστιο ενδιαφέρον η διαδικασία αυτή. Είναι άλλωστε αυτό που συναντάμε σε μεγάλο μέρος της jazz δισκογραφίας. Μια ατελείωτη διασκευή των ίδιων κομματιών.
Πώς προσεγγίζετε κλασικά jazz standards;
Αν.Γ.: Προσπαθούμε να δούμε τα jazz standards με την ίδια φρεσκάδα όπως και μια original σύνθεση. Φυσικά αυτό δεν είναι το ίδιο εύκολο γιατί έχουμε μεγαλώσει ακούγοντας όλες αυτές τις εκτελέσεις από τους μουσικούς που αγαπάμε. Παρόλα αυτά η προσπάθειά είναι να δοκιμάσουμε διαφορετικές προσεγγίσεις που η σύνθεση μας "υπαγορεύει”. Πρόκειται για κομμάτια που δικαίως άντεξαν στον χρόνο με μεγάλο αρμονικό και μελωδικό πλούτο, τέτοιο που επιτρέπει να εμφανιστούν - αν τα καταφέρεις - ποιότητες που ως τώρα δεν είχες φανταστεί.
Μπορεί το "κλασικό" να συνυπάρξει με το "σύγχρονο" χωρίς να συγκρούονται;
Αν.Γ.: Το κλασικό είναι σύγχρονο αν σε συγκινεί σήμερα. Κάτι ακουμπάει μέσα σου που είναι διαχρονικό. Αν το ερμηνεύεις με μοντέρνο τρόπο αυτό δεν είναι από μόνο του ικανό να το κάνει σημαντικό. Η σημασία του υπάρχει ακόμα και στην πρώτη του εκτέλεση όσο παλιά και αν είναι αυτή. Τώρα εμείς αυτό που κάνουμε είναι να παίρνουμε συνθέσεις που για κάποιο λόγο μας συγκινούν και να τους δίνουμε κάτι από την οπτική που είδαμε σήμερα. Αν αυτό έχει αξία θα φανεί όπως πάντα στον χρόνο.
Μπορείτε να μας πείτε δυο λόγια για τον πιο πρόσφατο δίσκο σας, "Broken Blue";
Σπύρος Μάνεσης: Οι συνθέσεις του δίσκου είναι περισσότερο επεισόδια της γενικής μουσικής κατεύθυνσης που μας ενδιαφέρει. Καθεμία από αυτές έχει ένα αυτόνομο χρώμα και ο αυτοσχεδιασμός είναι η διαδικασία της κοινής μας εξερεύνησης πάνω στα όρια και τις πιθανές αποχρώσεις που μπορούν να προκύψουν.
Ποιες είναι οι βασικές επιρροές του;
Σπ. Μ.: Ένας τζαζ δίσκος είναι μια καταγραφή, μια τομή στο χρόνο. Η σχέση του μουσικού της τζαζ με τη μουσική είναι διαρκής γιατί η μελέτη του αυτοσχεδιασμού δεν τελειώνει ποτέ και η επαφή μας με πράγματα που μας εμπνέουν είναι συνεχής. Άρα δεν υπάρχουν επιρροές που αφορούν στο δίσκο αλλά σε εμάς γενικά και εδώ τα πράγματα είναι πολύ σύνθετα, γιατί σε μουσικό επίπεδο όλοι μας έχουμε ακούσει, επηρεαστεί και κινητοποιηθεί από πολλά και διαφορετικά ακούσματα εντός και εκτός τζαζ, αλλά και από άλλες τέχνες, π.χ. ο Αναστάσης από το σινεμά ή ο Αρίωνας από τη ζωγραφική. Όλα αυτά είναι δύσκολο να εντοπιστούν αλλά είναι βέβαιο ότι έχουν επηρεάσει το πώς παίζαμε τότε και εξακολουθούν να επηρεάζουν το πώς παίζουμε γενικά.
Τι σας δίνει ο αυτοσχεδιασμός;
Αρίωνας Γυφτάκης: Ο αυτοσχεδιασμός είναι μια συνεχής και αδιάκοπη ενδοσκόπηση. Μέσα από αυτήν τη διαδικασία εμφανίζονται πραγματικότητες στις οποίες οι έννοιες χαρά ή λύπη είναι απλώς η επιφάνεια. Ο πλούτος των εικόνων και των εμπειριών που βιώνει ένας αυτοσχεδιαστής είναι δύσκολο να περιγραφεί. Ο αυτοσχεδιασμός δεν αρχίζει όταν πιάνεις το όργανο και τελειώνει όταν το αφήνεις. Είναι ένας ολόκληρος τρόπος να ζεις.
Τι θα παρουσιάσετε στο BlackBox Festival στις 17/2, στον "Παρνασσό";
Σπ.Μ.: Θα ακούσετε πρόσφατες συνθέσεις όλων μας, πάνω στις οποίες δουλεύουμε τους τελευταίους μήνες.
Πιστεύετε ότι λείπουν τέτοιες πρωτοβουλίες;
Σπ.Μ.: Σαφώς, και αξίζουν συγχαρητήρια στους ανθρώπους που το εμπνεύστηκαν, το υλοποιούν και το στηρίζουν. Ευχόμαστε μακροημέρευση!
Πώς βλέπετε τα τζαζ πράγματα στην Ελλάδα;
Αρ.Γ.: Η τζαζ μουσική, όπως και κάθε άλλη τέχνη, αντιμετωπίζει δυσκολίες. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά στα περισσότερα μέρη του κόσμου. Παρ’ όλα αυτά παρατηρώ πως υπάρχουν νέοι μουσικοί με αγάπη και όραμα για την τζαζ και γενικότερα την τέχνη και εύχομαι να συνεχίσουν ακούραστοι το δρόμο αυτό. Οι καλλιτέχνες όλων των εποχών ζούσαν υπό δύσκολες συνθήκες όσον αφορά πρακτικά τη ζωή τους, αλλά ήταν πάντα πλούσιοι και ανήσυχοι στην πνευματική τους ζωή.
Ποια είναι τα επόμενα πλάνα για το Spiral trio;
Αρ.Γ.: Πιστεύω ότι το πλάνο είναι κάτι που κοιτά πάντα το μετά ως μια "στιγμή". Αντίθετα η σχέση μας με τη μουσική είναι μια διαδικασία την οποία βιώνουμε ως "διάρκεια". Ακολουθώντας τις σκέψεις αυτές το τρίο θα συνεχίσει την πορεία του σε ανοιχτό ορίζοντα.
Περισσότερες πληροφορίες
BlackBox Jazz Music Festival
Ένας πλούσιος, πενθήμερος προγραμματισμός φέρνει τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ελληνικής τζαζ σκηνής στην ιστορική αίθουσα συναυλιών.